Stinken!

In een eerdere blog schreef ik al dat ik vond dat de vacht van Umione niet optimaal was en haar eetlust bleek ook nog eens wisselend. Daarom heb ik haar maar een keer extra ontwormd. In tegenstelling met het effect van de ontworming toen zij en haar nestgenootjes nog erg klein waren en hun vachten minder fraai oogden, knapten haar vacht en haar eetlust nu niet echt op. Toen me ook nog opviel dat ze niet fris uit haar bekje rook, gingen we met haar naar de dierenarts. Ik had zelf al meerdere keren in haar bekje gekeken maar de voorkant zag er perfect uit maar ik ben niet handig genoeg en vind het ook zielig om haar bekje zo lang open te houden om de rest te kunnen bekijken.

Umione met het gebitswisselprobleem.

De dierenarts was er snel uit – Umione had een wisselprobleem. De voorkant was al klaar. Die elementen waren keurig gewisseld maar haar kiesjes zitten er nog en die zitten los. De nieuwe kiesjes moeten de oude verder opduwen tot ze echt loskomen. Dat loszitten verklaart de wisselende eetlust, het vieze luchtje én de vettige vacht. De viezigheid bij haar kiezen heeft een negatieve invloed op haar speeksel en dat is de verklaring voor de minder frisse vacht. De kleine meid doet haar best met het zichzelf wassen maar dit heeft dus een averechts effect.

Ik moet het in de gaten houden maar voorlopig kan Umione gelukkig zonder enige medicatie verder. Alleen haar, voor zo lang het duurt, zachter voer geven. Fijn gesneden vlees, gehakte kippennekjes, gekookte vis en de KVV’s als Carnibest. Ik was zo bang dat ze aan de antibiotica moest. Ze heeft namelijk totaal geen maagdarmproblemen en die kan je veroorzaken met zo’n kuur. Die doodt ook de goede bacteriën die zo belangrijk zijn voor een goede weerstand en darmflora.

Dat haar vacht niet zit zoals het hoort, is eigenlijk niet op de foto’s te zien. Op deze foto is ook ons nieuwe lampje te zien. Links bovenaan, naast het silhouet van een Pumipup. Dat hoekje vonden we te donker en deze ´vlieg´ brengt er wat licht. Nu maar hopen dat de katten en zeker de kittens in de toekomst deze vlieg met respect willen behandelen. De vleugels zijn niet catproof.

Polly was ook mee naar de dierenarts. Ze gaat eigenlijk altijd mee voor de gezelligheid. Ze is dan ook niet onderzocht maar zij heeft nu ook een vachtprobleempje. Weer wat jeuk en dan maakt ze korte metten met haar krullen. Meestal is de oorzaak bij honden een vlo of anaalklierprobleem. Die kan ik bij haar echt niet vinden. Volgens mij zijn alle dieren 100% vlovrij.

Polly heeft geen moment geprotesteerd tegen het dragen van de kap. Ze lijkt zich juist heel braaf en mooi te voelen.

Om even uit de vicieuze cirkel van likken, natte jeukerige huid etc. te komen, draagt ze af en toe een kap. De lieve meid houdt zich met het omdoen aan alsof ze een ridderorde ontvangt. Ze is zo gevoelig voor een complimentje. Ooit heb ik haar blijkbaar op het juiste moment op de juiste manier een brave hond genoemd toen ze een plasje deed boven een put in de straat. Sinds die tijd hebben we dus een hondje dat haar plasjes bij voorkeur boven putten doet. Erg leuk om dan opmerkingen te horen als ´Wat een knap hondje´.

Naast het dragen van de kap heeft ze één keer een half tabletje gekregen en heb ik de plek twee keer ingesprayd. Zaterdag liep ze al de hele dag zonder kap en gaf ze niet aan dat ze jeuk had. Vandaag is het weer wat minder. Ze zat aan de liezen te likken. Dus weer even de kap om. Ik hoop zo dat het zo gaat lukken. Ik ben namelijk behoorlijk onzeker over die pillen. Ik had er over gegoogeld en werd daar niet vrolijk van. Maar ik kan me ook gek hebben laten maken over het op internet volop aanwezige nepnieuws en zelfs bewust geplaatste misleidende informatie. Op het gebied van preventieve gezondheidszorg is met de anti-vaccinatietrent al wel bereikt dat veel vrouwen onnodig aan baarmoederhalskanker kunnen overlijden, zijn er de afgelopen winter opvallend meer kwetsbare mensen aan complicaties door de griep overleden en blijken steeds meer kinderen en huisdieren ongevaccineerd te zijn.

Vaccinatiebeleid

Ik hanteerde altijd al een aantal voorwaarden waaraan mensen moeten voldoen om hier te kunnen komen kennismaken en daar komt er dus eentje bij. Het vaccinatiebeleid! En zo moeilijk is het niet. Het niesziektevaccin móet echt met een zekere regelmaat. Ik hanteer vaak ca. 1,5 jaar voor de oudjes en dat bezoekje aan de dierenarts is meteen een goede gelegenheid voor een grondige gezondheids- en gebitscheck. Ik ga dan ook niet naar een goedkope dierenarts bij een dierenspeciaalzaak want ik ben bang dat de controles daar vanwege de tijdsdruk nooit zo grondig kunnen zijn. Alle waar is naar zijn geld.

De vaccinaties tegen kattenziekte is een heel ander verhaal. Die moeten juist niet te vaak. De zo gangbare dubbele kittenvaccinatie kan vaak niet goed aanslaan (er zijn gevallen bekend van raskatten die dubbel gevaccineerd op de leeftijd van ca. tien maanden aan kattenziekte overleden!) omdat ze te jong en te kort na elkaar worden gegeven. Ik laat onze kittens niet eerder dan met twaalf weken vaccineren en ik wil dat er minstens zes maanden tussen zitten voor de herhaling. Eenmaal volwassen kan met de titertest gekeken worden of het nodig is dat de prik tegen kattenziekte herhaald moet worden. Bloedafnames bij katten zijn zelden een feest en daarom laat ik de katten niet titeren en houd ik me meestal aan de drie jaar geldigheidsduur die de fabrikant garandeert. Met Polly overweeg ik wel of ik haar d.m.v. het titeren selectiever kan laten vaccineren zodat ze een optimale bescherming met een zo laag mogelijke belasting krijgt.

Polly en Umione bij de dierenarts. Polly zit natuurlijk wel braaf stil. Meinie niet.

De complottheorieën hebben helaas ook tot gevolg dat een ander groot goed, het je dieren kunnen beschermen tegen parasieten, in veel gevallen niet gebeurt. Ontwormen met een goed middel (Milbemax en Milpro) volgens de gebruiksaanwijzing is zo belangrijk en voorkomt dat het dier uit conditie raakt, zijn weerstand verliest en aan simpele maar fataal uitpakkende andere infecties (coronavirus/FIP, tf-parasiet  kan overlijden.

Genoeg gepreekt voor vandaag.

Ik ben met de meeste mensen die dieren van ons hebben vrienden op Facebook. Ik mis veel Facebookberichten maar deze van Kitty Jewel zag ik gelukkig. Jewel is de moeder van Sher. Jewel moest helaas herplaatst worden en bij haar nieuwe mensen heet ze Kitty. Fijn te zien hoe leuk Kiki met haar knuffelt.

Kiki met Kitty Jewel.

Afgelopen zondag hadden we weer feest in de straat. Uiteraard met een muziekje maar beschaafd. Niet zoals het gedreun van Wakenings in Spaarnwoude. Niet te harden, dat lawaai. Het was kilometers verderop maar de bassen dreunen ieder jaar zelfs door de dubbele ramen heen. Al die mensen die nu vinden dat ´wij´ zeuren, moeten op hun beurt later niet zeuren wanneer zij met gehoorschade of erger nog, met tinnitus moeten zien te leven.

Ons feest. Onze buurtjes waren jarig en dertig jaar getrouwd. Laat iets organiseren maar aan Peter en Patricia over; het was perfect. Met Alexander en Mandy-Ann Been met een foodtruck, gezellige lange tafels en heel veel (ex-)buren, vrienden en collega’s. En de honden natuurlijk. Tijdens de grootste drukte was Polly binnen maar vooraf en tijdens de naklets was het extra leuk dat de honden er ook bij waren.

Toen waren de tafels nog leeg.

Het was erg leuk, gezellig en lekker. Wat ook lekker was, was de moussaka die onze buurvrouw van cateringbedrijf Souplesse laatst over had. Weggooien is zonde en dit was subliem. Het was een vegetarisch versie met vlees van de vegetarische slager met wat heerlijk frisse salade.

Mensen die ons al dan niet via deze site kennen, weten dat wij onze dieren niet als een koelkast verkopen. We stellen het juist bijzonder op prijs om wederzijds contacten te onderhouden. Het delen van lief en leed is daar onlosmakelijk aan verbonden. We vinden het erg leuk dat we nog steeds contact hebben met de mensen die we ooit hebben leren kennen toen zij in 1987 voor een dekking van hun Abessijnse poes Famke bij onze dekkater Moni kwamen. FIP maakt heel veel slachtoffers onder katten. Wij hadden tot dat jaar (en daarna ook) blijkbaar veel geluk gehad. Vanwege de vakantieplannen en het idee dat ´mensen die ervoor geleerd hebben´ het eten voor huisdieren beter konden samenstellen dan een goedwillende amateur had ik, in navolging van de meeste andere katteneigenaren, onze dieren van gevarieerd vlees/brok & blik overgezet naar alleen brokjes en blikjes. En toen sloeg het noodlot toe.

Moni (met katerbroek) en ik in 1987. Deze foto dateert van een paar maanden voordat onze lieve vriend ziek werd.

Moni werd op een donderdagmiddag ziek en ondanks alle mogelijke veterinaire hulp bleek het eerlijker om hem de maandag erna al te laten inslapen (niet meer uit de narcose te laten bijkomen na het onderzoek) en daarna bleek dat ongeveer 30% van zijn kittens ook aan deze ziekte hun leven verloren. Omdat in die tijd nog geloofd werd dat FIP een besmettelijke ziekte was, schreef het veterinaire beleid van de meeste verenigingen voor dat alle betrokken cattery’s na een verdacht contact moesten sluiten.

Het moge duidelijk zijn dat we allemaal  goed in de zorgen zaten. Gelukkig is dit onderling nooit ontaard in verwijten. Het was puur overmacht. De mensen van het laatste poesje dat bij Moni voor een dekking kwam, hebben de kittens in de familie gehouden en we hadden het geluk dat alle kittens van hun nest een hele goede leeftijd hebben behaald. (Achttien jaar was geen uitzondering. Moni’s zusje Kitty werd zelfs 22,5 jaar oud). Ik denk dat er een relatie bestaat tussen het kunnen ontstaan van het FIP-virus uit een verder onschuldig coronavirus en het voedingspatroon. Zonder dat ik toen een idee had van de mogelijke oorzaak en het gevolg heb ik direct na de vakantie onze dieren weer hun gangbare vleesmaaltijden gegeven en nadat ik de KVV’s ontdekte, werd het aandeel vlees in de menu’s zelfs verhoogd naar ca. 90%. Perfect voor een optimale weerstand!

Cuty, aka de Kjoet, was de beste vrienden met iedereen. Hier bij Finn.

Terug naar de mensen van het laatste poesje, Famke. Later is de onvergetelijke Cuty met haar iets jongere zus Fleur bij hen komen wonen. Van het een komt het ander en omdat zij onlangs een workshop wietolie-maken in Haarlem deden, kwamen zij vooraf even bij ons langs (met een naar later bleek veel te grote voorraad wiet). De tas waar het ingepakt en wel in zat, stonk een uur in de wind. Dat ze niet van straat zijn afgeplukt! Een hasjhond was beslist over z’n toeren geraakt van die lucht. Hoe Monique er over naderhand over schreef was hilarisch. Alleen al de beschrijving van de doelgroep van deze workshop: ‘oud, grijs en gammel’. Inmiddels val ik ook onder die categorie en ben ik zeer geïnteresseerd in het effect van die olie. Ik krijg dus een flesje!! Mocht ik ooit een te warrige blog produceren, dan is dat dus de oorzaak.

 

 

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten