Met het testwerk van Sher en Elfie. Het belangrijkste is al gedaan. Dat is de controle van het kniegewricht, de PL-test, en de vaststelling van de bloedgroepen. De DNA-testen worden nu in het laboratorium onderzocht en grote verrassingen in negatieve zin zijn niet echt waarschijnlijk. Ik ben heel benieuwd hoe Elfies bloedgroep eruit komt. Via het bloed werd er bloedgroep AB vastgesteld; ik vermoed dat de DNA-test A of AB zal geven. Deze bloedgroep is met iedere andere bloedgroep compatibel dus geen probleem. Sher heeft bloedgroep A. Volgende week gaan we naar Utrecht voor de tf-swab. Dat is geen leuk onderzoek maar het moet omdat dit parasietje hele nare toestanden in cattery’s kan veroorzaken en fokkers met elkaar doen er alles aan om deze infectie buiten de deur te houden. Er zijn totaal geen aanwijzingen dat dit parasietje hier in de groep aanwezig is maar wanneer dit wel zou zijn zouden onze meiden de dekkater kunnen besmetten en daar zit die katteneigenaar natuurlijk niet op te wachten. Er is nog niet veel ervaring met deze darminfectie en ik denk dat de mate van weerstand, dus gezonde katten die natuurlijke voeding krijgen, een grote rol speelt in de mate van kwetsbaarheid voor deze (en andere infecties).
Duikvluchten
Ondertussen wordt er hier met volle teugen van het buitenleven genoten. Nu we kunstgras en een loungehoek beneden in de tuin hebben, valt me op dat het dakterras veel minder door de katten gebruikt wordt. De halsbandparkietjes komen helaas vrij weinig nog buurten in ons woonblok. Saai voor onze katten. De meeuwen kunnen ook niet meer nestelen op het dak van de schuilkerk schuin achter ons huis. Ook heel saai voor onze katten want papa-meeuw? voerde vorig jaar zo fanatiek duikvluchten uit op de mensen die het aandurfden op hun dakterras te zitten dat onze katten, veilig onder de koepel met kattennet meer dan voldoende geëntertaind werden. Vorige week meldden zich een familie kauwtjes – het was even gedaan met de rust – maar ik hoor ze al niet meer. Ik had de stille hoop dat de duiven in de boom achter ons huis dan misschien zouden verhuizen want die poepen onze halve tuin onder. Ik heb grote parasols opgehangen om het ergste op te vangen. Het staat trouwens best gezellig die groene plastic parasols.
En valt nog veel meer te vertellen én ik heb nog een heleboel foto’s maar ik heb er nu geen tijd voor. Die foto’s komen dan in de widget met nummer 3632 (hoop ik; het is best spannend, het hanteren van dit programma). De volgende dag: het is gelukt!.
Ik heb nog wat meer te vertellen:
Over Shabanou en haar probleem met Bashiir en helaas sinds een paar maanden ook met Elfie. Ik heb echt van alles geprobeerd maar waar Bashiir het alleen maar leuk vindt om, wanneer Shabanou er op een holletje vandoor gaat (Shabanou loopt eigenlijk altijd op een holletje, ook wanneer ik haar roep en ze naar mij toe komt) achter haar aan te rennen en haar verder niets te doen, zit het bij Elfie dieper. Elfie is een keer erg geschrokken van Shabanou en haar gedrag naar Shabanou toe is helaas gebaseerd op angst. Ik heb besloten om me bij deze situatie neer te leggen en om ze maar apart van elkaar te houden. Gelukkig is ons huis zo ingericht dat ze het ‘boven zijn’ niet hoeven te ervaren als ‘opgesloten zijn’. Op de bovenetage heeft Shabanou en de anderen die daar dan ook toevallig zijn de beschikking over twee slaapkamers, een balkonnetje en een afgezet dakterras met zicht op bomen met volop ornithologische genoegens. Zelfs weer vleermuisjes ‘s avonds in de schemering! Ik ruil de bovengroep en de benedengroep zo vaak mogelijk en vaak lopen Bashiir en zijn gevolg uit zichzelf met mij mee naar boven en ervaart niemand het zijn op een bepaalde etage als een beknotting van hun vrijheid. Alleen Jack is de enige die wel eens aan de bel trekt. Hij is ook een voorbeeld van de kat die ooit, zo gaat het verhaal, Einstein de uitspraak ontlokt schijnt te hebben dat ‘de kat altijd aan de verkeerde kant van de deur is’ en dat Einstein de uitvinder van het kattenluikje zou zijn.
Aandacht
Lest best, onze Maverick. Daar moet ook over geschreven worden. Hij was laatst mee naar de dierenarts omdat hij een uitnodigingskaartje had gekregen dat er een vaccinatie vernieuwd moest worden. Er stond niet bij om wat voor een vaccinatie het ging en ik had even zijn boekje moeten checken. Het bleek dat het om de rabiës gaat en die heeft hij niet meer nodig omdat hij niet meer naar buitenlandse shows gaat. Hij droeg overduidelijk uit dat hij genoot van alle aandacht. Hij heeft alle titels al die een kat zich maar kan wensen en we nemen hem dus niet meer mee naar de shows. Oké, er bestaat ook nog zoiets als een FIFe-wereldtitel maar wij kunnen ook heel goed leven zonder. En toch gaan we met hem naar een wereldtentoonstelling. De organisatie waar wij ooit heel bewust voor hebben gekozen, Felikat aangesloten bij de FIFe, organiseert eind oktober de wereldtentoonstelling in… Nederland. Normaal was Nederland nog lang niet aan de beurt want deze shows worden wereldwijd éénmaal per jaar georganiseerd maar het land dat deze van 2017 zou organiseren, trok zich terug en de mensen van de tentoonstellingscommissie van Felikat waren zo dapper om deze taak op zich te nemen. Ooit deden we in 1990 mee aan de eerste FIFe-wereldtentoonstelling ever. Toen gingen we met de mooie Elvira een touringcar vol kattenliefhebbers naar München. Elvira deed het daar geweldig. Ze werd daar zelfs de beste zwartzilver Somali alleen wordt er aan deze prijs niet de wereldtitel gekoppeld. Die gaan alleen naar de dieren die Best-in-Show worden. Bij de halflangharen werd deze titel toen gewonnen door de kater die eerder door Elvira was verslagen. Inderdaad een apart systeem. Maar zo’n wereldtentoonstelling moet je ook vanuit de olympische gedachte, dat meedoen belangrijker is dan winnen, bekijken. We zijn ooit ook naar de wereldshow in Luxemburg geweest. Ook een hele gedenkwaardig weekend. Het is juist ook zo goed om gelijkgestemde fokkers uit andere landen te ontmoeten. In 2005 werd deze show voor het eerst in Nederland gehouden. In Maastricht. Daar waren we natuurlijk ook. Echt één groot feest!! We hadden zelfs de oude Fonz bij ons. Hij heeft ook met volle teugen van alle aandacht genoten. Fonzie is de overgrootvader van Maverick. En nu mag Maverick als Somaliheer op leeftijd de Somali op deze speciale show vertegenwoordigen. Omdat alleen maar alleen is, hebben we Shabanou van tien jaar ook ingeschreven.
Mijn mooiste foto van Maverick. Met deze foto stond hij onlangs in Felikat Magazine omdat hij de Supreme titel had behaald.
En echt de allerlaatste foto van vandaag; eentje van Maverick en zijn vriendinnetje Shabanou van tien jaar geleden.
