Belandde Huibert toch in het ziekenhuis! Op zondagavond de 12e ging hij al wat vroeger naar bed omdat hij zich niet echt lekker voelde en de volgende morgen gaf hij aan dat hij bang was dat er iets mis was met zijn hart. De huisarts stuurde een huisarts in opleiding langs en die vond het nodig dat Huibert met een ambulance naar het ziekenhuis ging. Tot onze schrik bleek hij naar het ziekenhuis te gaan waar het bij mij in 2008 ook met een hartprobleem, vnl. door administratieve blunders, bijna fout was afgelopen. Gelukkig is het ziekenhuis dat mij daarna opgelapt heeft nu gefuseerd met die van de slechte ervaring en zagen we allemaal bekende gezichten. Bij Huibert was de zaak al vrij snel onder controle, pijn weg door de vaatverwijders en bloedverdunners en de veel te hoge bloeddruk was ook snel genormaliseerd. Alleen ben je dan niet meer een spoedgeval en moet je dag in, dag uit wachten tot je aan de beurt bent om in een Amsterdams ziekenhuis gedotterd te worden/stent plaatsen. Uiteindelijk was Huibert vrijdag als laatste van de dag aan de beurt en toen had hij de pech dat de behandeling mislukte. Dat was een grote teleurstelling. En hij mocht ook niet naar huis omdat ze hem niet stabiel genoeg vonden. Dan duurt een weekend lang. Er is nu een nieuwe datum geprikt en we zijn heel blij dat Huibert dinsdag naar huis mocht om deze afspraak thuis af te wachten: 10 maart moet het gaan gebeuren! We zijn dus nu weer gezellig samen thuis en ik heb ook weer tijd voor de computer (dat lukt echt niet wanneer ik én onze Polly goed wil uitlaten en steeds Huibert op zoek in het ziekenhuis). Nadelen hebben ook voordelen en dat was in dit geval de bossen bloemen en de foto’s die we daarvan als herinneringen hebben. Dit filmpje (op Facebook en je moet ervoor even omhoog scrollen) Sher en de witte tulp is van de eerste bos waarvan de twee tulpen weinig overlevingskans bleken te hebben. Van de witte die inderdaad onweerstaanbaar bengelde, heeft zij ‘eigenbekkig/-potig’ een papegaaitulp gemaakt.
