Afscheid

We genieten met volle teugen van het zestal dat hierboven op de foto staat. Het was wringen voor ze om allemaal vooraan te kunnen staan. Van deze kittens genieten we extra bewust omdat het een hele tijd gaat duren tot er weer roffelpootjes door het huis kunnen gaan. Onze twee jongste poezen zijn aan de Suprelorin en meestal is de werking daarvan zo’n twee jaar. Daarbij zijn we ook de jongsten niet meer dus is het afwachten of we dan nog in de omstandigheden verkeren om Sheralyn en LeeLoo weer kittens te laten krijgen. Als alles naar wens gaat, zouden we deze combinaties van Bodiir met Sheralyn en LeeLoo willen herhalen. Maar voorlopig gaat het genieten nog lekker door. Kittens moeten tegenwoordig minstens veertien weken oud zijn én de mensen van Puccini en Giulia gaan nog op vakantie.

Kattenbakperikelen
Zo gezellig en knuffelig als ze zijn, zo ondernemend en boevig zijn ze ook. En dat hebben ze niet van een vreemde. Hun moedertjes zijn dat ook. Bodiir is de grote zoeterd: zijn gekkigheid leeft hij voornamelijk uit met het apporteren van zijn speeltjes. Sheralyn heeft de gewoonte om kleine voorwerpjes een tikje te geven en dan wordt het een speeltje voor de kittens. Maar vanmorgen had ze een oordopje van mij dat naast de radio boven bed lag, gepakt. Tijdens het opruimen ontdekte ik een half verorberd dopje…

Schuimplastic is dan wel niet zo gevaarlijk als het rubber van elastiekjes en speentjes maar zoiets in een miniatuur darmstelsel kan heel gevaarlijk zijn. Ik weet natuurlijk niet óf het ontbrekend stukje opgegeten is, laat staan door wie dus de hele familie heeft een fikse dosis Isogel gemengd met de extra dun gemaakte, onweerstaanbare soepjes van Cosma als lunch gehad. Ik hoop zo dat dit goed afloopt. Zo te zien aan de kattenbakken gaat het voorspoedig met de spijsvertering. Het is momenteel knap heet in Nederland en de volwassen katten hebben een wat mindere eetlust. Maar voor iets extra lekkers wilden ze wel een uitzondering maken. Ik ga zo de bakken uitscheppen en ben benieuwd of ik iets kan ontdekken. Dat zou wel een geruststelling zijn.

2 juli
Hun spijsvertering is inderdaad echt snel. Ik vond de eerste Isogel-drolletjes gisteravond laat al in de kattenbakken. Nergens stak trouwens een fel roze stukje schuimplastic uit. Het is natuurlijk ook niet zeker of een van de dieren dat ontbrekende stukje heeft opgegeten. Het kan ook wel ergens onder een kast liggen of al in de stofzuiger zijn beland. Maar een reiniging van de darmen kan voor jong en zeker ook voor oud nooit kwaad. Bij de volwassen katten zijn het de haarballen die soms voor levensgevaarlijke darmafsluitingen kunnen zorgen.

Het Nee-woord
Vanmorgen hadden ze hun ontbijt (dat is hier altijd een KVV als Carnibest of Barf-Menu) niet helemaal opgegeten. Ik had de restanten koel weggezet en voor de lunch opgeleukt met kittenmelk, een soupje van Cosma en extra vocht. Dat ging er weer in als koek. De laatste kruimeltjes waren natuurlijk voor Polly. Een paar kittens dachten dat ze met Polly mee konden gaan eten. Dát moeten ze niet doen. Om te voorkomen dat Polly ze dan moet gaan wegsnauwen, hield ik ze tegen. De lieve Nozem gaf het duidelijkst aan dat hij doorheeft wat het Nee-woord betekent. Hij deed een stapje achteruit en ging braaf op zijn kontje zitten. Ik vind deze kittens sowieso heel gezeglijk: als ik ze roep, komen ze meestal hollend naar me toe. Dat hebben ze ook niet van een vreemde: dat doen de volwassen dieren ook vaak en de besten daarin zijn LeeLoo en Bodiir! Dan kan het ook niet missen. Het zit in hun DNA!
Kittens moeten natuurlijk opgevoed worden. De basisopvoeding gebeurt in het nest door de moedertjes en nestgenootjes. Een van de eerste dingen waar ik ze mee corrigeer is het klauteren in benen. Het is schattig wanneer ze dat ik een stevige spijkerbroek doen maar zij zien het verschil niet tussen blote benen, kousen of broeken. Ik corrigeer eerst met druppeltjes water. Daarvoor heb ik bij mijn kaptafel een glas met water en een pipetje voor een kittenvriendelijke dosering. Gelijktijdig met het druppeltje zeg ik dan nee en/of uh. Na een tijdje is het water niet meer nodig omdat het geluid volstaat. In de keuken, waar water altijd royaal voor handen is, willen ze ook wel eens omhoog klauteren. Omdat ik dan vaak druk bezig ben en de kittens inmiddels weerbaarder zijn, pakken mijn correcties minder subtiel maar wel zo effectief uit.
Georgie is de slimpie van de familie. Hij was weken geleden al de eerste die de kattenluikjes wist te gebruiken en gisteren sprong hij met een grootste gemak op het aanrecht. Vanmorgen kraakte hij het traphekje… De trap is geen kittenspeelplaats! Dus daar moet ik bij gelegenheid het Nee-woord voor gaan gebruiken. Ik heb Ninon van Georgie al gewaarschuwd. Georgie krijgt vier grote Silfescianbroers! De pater familias is Baldr. Deze grote lieverd krijgt een klus aan hem 🙂

Helaas is er weer een fikse storing en alles wat ik vanmiddag heb gemaakt, is verdwenen. Alleen het laatste, de schermafdruk van buienradar heeft het overleefd. Ik ga maar eens kijken of een herstart effect heeft. Het werkt. De foto’s zaten nog wel in de fotobieb en ik heb ze teruggezet. De beschrijvingen maak ik opnieuw.

Bij de foto’s: LeeLoo ligt er ontspannen bij, maar dat heeft wel een verhaal. Dat komt straks. Op de achtergrond is Dzjengis te zien. Daarnaast ook. Vanuit de top van de wigwam overziet hij zijn wereldrijk en op de derde foto is Jeanne te zien die in de pannenkoekplant zit. Dit stel gaat later samen bij Josja in Barsingerhorn wonen. Zij krijgen later een grote buitenren op het terras met uitzicht op een vijver en een parkje waar vaak honden met elkaar spelen. Dat zijn leuke dingen voor nieuwsgierige katjes.
Op de volgende foto ligt Puccini te relaxen in een emmertje en daarnaast spelen Giulia en Nozem voor panda’s. Puccini en Giulia blijven ook samen en gaan later vaak reizen. Daarom train ik ze extra met autoritjes en het dragen van een tuigje. Dat reizen gaat dan naar Noorwegen waar ze bij hun buitenhuis dit uitzicht, nu schapen, kunnen hebben. Het is een open terrein en het is goed mogelijk dat er ook andere dieren langskomen. Ondertussen spelen ze hier met een plastic visje in een waterbak en stoffen knuffeldiertjes.
De laatste twee foto’s zijn van LeeLoo samen met Georgie. Die lagen zo zoet te doen in de keuken. Toen ik tegen ze begon te praten, kwamen meteen de anderen helpen met gezellig doen.

LeeLoo verliezen?
Toen ik vanmiddag met de kittens in de tuin was, viel het me al op dat het opeens niet meer snikheet was. Gisteren was het daarr echt niet te doen.
Ik had LeeLoo eerst even alleen in de tuin. Dat doe ik al een tijdje. We hebben namelijk een probleem. Onlangs is LeeLoo twee keer uit haar dak gegaan. Uit haar gedrag maak ik op dat de trigger ‘iets’ helemaal linksonder de bank achter in de tuin is. Ze valt dan de andere dieren aan. Vooral na de tweede keer zag ik mijn geest al dwalen: gaan we nu dit lieve poesje ook verliezen?? Moeten we haar gaan herplaatsen zoals eerder Elfie en Wiesje? Die poesjes hebben gouden mandjes gekregen maar ze waren onze meiden! LeeLoo ook verliezen, zou verschrikkelijk zijn. Ik doe dus nu voorzichtig aan en zorg ervoor dat LeeLoo niet zonder toezicht met andere volwassen katten in de tuin is. Ook met de kittens mag ze daar alleen onder toezicht zijn. Ik laat haar dus af en toe in haar eentje de tuin verkennen in de hoop dat ‘het iets’ slijt.

Wat het weer betreft: wij zijn er in Haarlem genadig vanaf gekomen. Een paar drupjes regen en een beetje onweer. Dat laatste was weer een nuttig stukje socialisering voor de kittens.

De toegift van vandaag: tot onze verbazing blijkt ons zestal geen twee moeders maar drie moeders te hebben. Oma Sher staat ze nu ook toe dat ze bij haar sabbelen. Huibert ontdekte Giulia en Puccini onder de tafel bij Sher. Altijd al gezegd dat Sher bijzonder is! We kennen dit gedrag wel van sommige katers zoals The Fonz en Rooster maar eigenlijk niet van poezen. De grote uitzondering was onze allereerste poes, de lieve zwartwitte Sjimmie van heel vroeger.

Afscheid
Deze blog heeft de titel afscheid maar dat was niet bedoeld voor waar ik nu afscheid van heb moeten nemen: mijn absurd dure maar super fijne elektrische fiets.

Ik voelde me altijd de koning te rijk op deze fiets. Hij had al een poging tot diefstal overleefd (iemand had geprobeerd om met een andere sleutel het slot te forceren en brak daarbij die sleutel af)) en sinds die tijd was ik uiterst consequent met het gebruik van een extra slot, een zware ketting door een wiel. Alleen vandaag was ik zo dom om na al die handelingen, display weghalen en in mijn tas doen en ketting door een wiel vast zetten, de sleutel uit het slot te halen. Ik ben zo boos op mezelf maar nog bozer op het tuig dat erop loopt om misbruik te maken van een menselijk foutje. Ik was juist zo blij dát ik nog kan fietsen. Lopen is met mijn rug en hartfunctie geen optie. Nu ben ik veroordeeld tot de scootmobiel.Die was zelfs goedkoper dan mijn fiets. Zoiets krijgen van de WMO is onmogelijk in Haarlem. De dame die kwam ‘meedenken’ stelde zelfs dat ik best wel van bankje naar bankje in de stad kan lopen en dat de gemeente niet voor mijn uitstapjes hoeft te betalen… Bij onze gemeente valt het kunnen bijwonen van een uitvaart dus onder de categorie ‘uitstapje’. Je kan niet onbeperkt dit soort dure uitgaven uit eigen portemonnee blijven bekostigen. Mijn prachtige scootmobiel is voor mij alleen geschikt voor korte stukjes. Langere stukken hobbelen over het slechte wegdek van de straatjes hier is een ramp voor mijn rug en nekhernia. Wat is dit een grote beperking. Ik hoop zo dat de politie nu ergens iemand oppakt waarbij opvalt dat die gestolen spullen, waaronder mijn fiets, heeft.

De buitenren voor Jeanne en Dzjengis
Maar er is ook goed nieuws. De firma Kattenren.com heeft de ren bij Josja op zijn prachtige terras gebouwd. Nu is alles klaar voor de komst van deze heerlijke katjes. Beiden zijn hele goede spinners, ze spinnen al bij het idee dat er iets gezelligs, lekkers of interessants komt – in die ren met dat uitzicht, vijver met eenden en spelende honden in het parkje – dus bij Josja kunnen hun motortjes op volle toeren blijven draaien.

Er is een lekkere brede rand en er zijn plankjes voor het nog riantere uitzicht voor Dzjengis en Jeanne.

10 juli
Vandaag heb ik mijn nieuwe fiets opgehaald. Bij Sander Tweewielers waar onze eerdere fietsen ook vandaan komen, kon ik een fiets die bij hun in de verhuur en onderhoud was geweest, kopen. Alle beetjes helpen. Deze is stukken voordeliger. Ik ga hem ook niet verzekeren. Zoals het met de vorige, een hele dure, ging, één foutje en de verzekering laat je zitten, hoef ik geen herhaling. Nu maar hopen dat ik nu wel weer een goede routine ontwikkel. Bij de vorige ging het parkeren volautomatisch: de display eraf en de sleutels in jaszak of handtas. Toen het aantal fietsdiefstallen enorm toenam, ging ik een ABUS-ketting gebruiken en dan moet je wel een nieuwe routine ontwikkelen. Daar ging het dus bij mij mis. Je fiets niet echt op slot zetten; hoe stom kan je zijn. Ik ben ook nog steeds goed pissig op mezelf. Maar het meest kwaad ben ik niet op de dief, dat zal wel een of andere stumper van een junk zijn die ook alleen maar probeert te overleven, maar op de helers. De mensen die bewust gestolen waar kopen, houden al die diefstallen in stand. Zonder helers geen stelers!
Waar ik wel een aardige routine voor heb opgebouwd is met het maken van een staatsiefoto van de kittens. Je moet het juiste moment ervoor kiezen, het juiste hulpmiddel hebben om hun aandacht te krijgen en dan nog locatie, licht en camera. Ik ben zeer content met mijn mobieltje. Lekker klein en licht en dankzij de tips via Facebook, ik volg bepaalde experts, ontdek ik steeds meer mogelijkheden.
En kijk eens!

Van links naar rechts: Georgie, Jeanne en Dzjengis (blijven samen), Giulia en Puccini (blijven ook samen) en Nozem. Aan hun snorren is te zien wie hun moeder is. De kittens van LeeLoo dragen hun snorharen vrij horizontaal terwijl de kittens van Sheralyn net als hun moeder een royale hangsnor hebben.

Routines
Nog even over die kattenbakperikelen: ik heb dus inderdaad nooit het ontbrekende stukje gevonden maar iedereen eet graag, soms te graag, en niemand geeft aan dat er een verstopping speelt. Ik weet nu wel wie de dader was: dat was Nozempje! Zodra het laatje van mijn nachtkastje op een kier staat, slechte gewoonte van me, duikt hij er doelbewust in en pakt er bij voorkeur een oordopje uit. Men stelt dat gewoontes afleren, lastiger is dan aanleren…

We zijn de laatste tijd vrij vaak bij de dierenarts geweest. Kittens chippen en vaccineren. Dat verliep iedere keer heel voorspoedig. Bij de vaccinaties gaven de kittens al geen kik maar daarvoor worden ook echt hele dunne naaldjes gebruikt. Voor de chip is het toch wel een stevige maar zelfs bij die ging het super. De dierenartsen hebben gelukkig ook steeds meer routine hiermee opgebouwd. Tussendoor heeft de kleine Giulia nog een ongelukje gehad waarvoor we ook de dierenarts nodig hadden.

Toen we er toch waren, hebben we ook bij een aantal volwassen dieren de enting laten herhalen. Tijdens de controle bleek helaas dat er bij Bashiir weer wat aan zijn gebitje moest gebeuren. Gisteren ging hij dus onder het mes. Ik vind dat altijd doodeng en heel zielig. Maar wat verliep zijn herstel snel. De narcoses worden steeds subtieler. Hij was klaarwakker toen we hem kwamen ophalen en hij had zelfs al eetlust. Voorlopig krijgt hij alleen gekookte kip en vis om vervuiling tussen de hechtingen in zijn bekje te proberen te voorkomen. Gisteravond wat later op de avond vond ik hem minder levendig en wilde hij echt niets eten. Ik heb hem dus zijn pijnmedicatie gegeven. Wat later wilde hij gelukkig weer een klein beetje eten. Vanmorgen was hij zelfs te enthousiast (en ik dus ook want ik had hem teveel gegeven) en de lieve jongen gooide alles er weer uit. Nadat een paar uur later de eerste minihapjes erin bleven, durfde ik het aan om hem zijn antibioticapil te geven. Dat ging gelukkig goed en over de rest van zijn eerste dag na de operatie ben ik heel tevreden. Omdat we ook zo tevreden zijn met alle artsen en medewerkers van onze dierenkliniek hebben we daar vandaag een lekkere taart gebracht.