Maar eerst de jarigen van vandaag (6 juni)
Vandaag, 14 jaar geleden, zat ik bij onze dierbare Nieckje die aan het bevallen was van haar nestje van de Hamburgse Harry. Nieckje was een wildkleurige poes en Harry een sorrelkleurige kater. Tot mijn grote verbazing bleken alle kittens ook de kleur van hun vader te hebben. Toen een van de gegadigden voor een kitten vanuit de auto in het buitenland belde om te informeren hoe het met Nieckje ging, zei ik ‘dat het me rood voor de ogen was’. Zij dacht toen eventjes dat er problemen met de bevalling waren. In tegendeel; alles ging erg goed alleen vijf keer de geboorte van een sorreltje was niet bepaald volgens de wetten van Mendel.
In 2005 was ik bezig met het maken van een website. Alleen ik en het maken van een website bleken twee totaal verschillende dingen. Toen de eigenaren van Kala Kalindi mijn eerste poging op het wereldwijde web zagen verschijnen, heeft Hugo als verrassing er eentje voor me gemaakt met de foto van het rode vijftal als header. Daar heb ik me jarenlang uitstekend mee geamuseerd. Ik blijf het leuk vinden om al die berichtjes terug te lezen. Deze website is nu stokoud en aan het afbrokkelen – gelukkig gaan de katten langer mee! – en een andere kittenkoper, nu Victor, heeft me met deze geholpen. In mijn eentje was ik echt gestrand met mijn poging.
Afscheid
Vidar is dus al verhuisd. We zijn zo trots op hem en al zijn nieuwe huisgenoten, van mens tot dier. Toen wij daar nog waren, ondernam grote broer Baldr (hij is een oudere zoon van Elfie) al pogingen om contact met hem te krijgen. Ik hoorde hem een koertje geven. Dat was het! Toen brak het ijs en al heel snel daarna startte hun spel. Kort daarna heeft Baldr de kleine Vidar van kop tot teen gewassen: hij is helemaal thuis!
Afkloppen
Tijdens het laatste bezoek van Vidars mensen hier zei ik, toen we het over onze loungehoek hadden, dat ik de kussens eigenlijk niet meer opruim ‘omdat het toch bijna nooit meer regent’. Misschien had ik het moeten afkloppen want Nederland spoelt bijna van de kaart af. Het grondwaterpeil is nu vast gestegen naar een gewenst niveau. De kussens staan nu op hun kant uit te druipen. Kon ik de grotere wereldproblemen maar met een simpel wel of niet afkloppen van een opmerking oplossen. Alleen al het (nano/micro-) plastic in de zeeën (zelfs de jongere walvissen sterven de hongerdood) en de sterfte van de insecten door het gebruik van vergif. Alle beetjes helpen. Vandaag een (ziek?) bijtje een kans gegeven door hem op een boomblaadje op een rustig plekje te leggen. We doen ons best door waar mogelijk afval te voorkomen, dit zeker niet op straat dus uiteindelijk in de natuur te laten belanden, zoveel mogelijk te laten recyclen en zo min mogelijk CO2 te produceren. Met het selectief op de wereld zetten van prachtige katjes met verrukkelijke persoonlijkheden probeer ik hier en daar een bijdrage aan het levensgeluk van onze medemensen en hun dieren te leveren. Daar wordt nu ook weer aan gewerkt. Afgelopen maandag kon ik vaststellen dat Umione zwanger is.
Zoals eigenlijk wel verwacht weet de kleine Vlo zich zonder broerlief Vidar ook uitstekend te vermaken. Toen ze nog klein waren, vroeg ik me af hoe de kleine meid zich staande zou gaan houden met haar grote stoeibroer. Er was immers geen ander kitten beschikbaar om voor afleiding te zorgen. Alle stoeierij verliep uitstekend. Vlo stond haar vrouwtje en stortte zich ook uit zichzelf op haar broer. Ondanks het verschil in gewicht kon zij hem best aan. Dat haar naamgeving zo positief zou uitpakken, had ik niet verwacht. Eerder vond ik haar motorisch niet opvallend handig maar sinds ze Vlo heet, is ze een geweldige spring-in-het veld. Deze week sprong ze van de bar in de keuken op het aanrecht. Toch een sprong van ruim een meter. Vanmorgen gaf ze een show weg in de ren op het dakterras. Ik stond ervan te genieten en onze buurman ook. Ik hoorde hun badkamerraam open gaan en even later werd het nog gezelliger: ook buurhond Spoet kwam een kijkje nemen.
Deze kittens hebben weinig in de muurmandjes gespeeld. Eigenlijk wel zo fijn want via dat schuine plankje kunnen ze op de kast komen en op de wankele staande schemerlamp. Gevaarlijk! Ze speelden overal in huis maar ook veel buiten.
Van ‘oma’ Mariëlle kregen we onlangs een speelgoedvisje. Het beweegt op een batterijtje en is onweerstaanbaar.
Vidar naar tante Ding, grote broer Baldr en maatje Hannibal in het Westland
De belangrijkste gebeurtenis hier op feline gebied was deze week de verhuizing van Vidar. Nu was het opgroeien van deze kittens, ondanks het verdriet rondom het probleem met Elfie in de groep, al één groot feest, het met Vidar zijn bij Robert en Ninon was dat ook. Natuurlijk is e.e.a. best emotioneel, vooral vooraf, maar eenmaal daar was ik zodanig gefocust op hoe hij zich daar gedroeg dat het verdriet van het gemis vervangen werd door de trots op hoe hij zich daar staande wist te houden. Alle dieren waren in de afgezette tuin zodat Vidar zijn nieuwe omgeving rustig kon verkennen en de kattenbakken kon inspecteren (goedgekeurd!). Daarna kwamen de kennismakingen met de katten en de honden. Vidar was in tegenstelling tot broer Baldr (ook een zoon van Elfie) helemaal niet gecharmeerd van onze Polly dus nu een huishouden met nog meer van die druktemakers vraagt wel even wat aanpassingsvermogen van hem. Hij krijgt het goede voorbeeld van Baldr en Hannibal en Ding dus ik heb er alle vertrouwen in.
