De datum zegt het al – 4 mei, een emotioneel zeer zwaar beladen dag. Ik realiseer me hoe bevoorrecht we zijn, tel mijn zegeningen en geniet van het toppunt van luxe – het mogen samenleven met zoveel charmante huisdieren. Door de tiende verjaardag van de lieve Shabanou hebben we nu een trio ‘oudjes’, een trio ‘jonkies’ en Jack (en Polly uiteraard). Samen met Orchid en Maverick behoort ze nu tot onze veteraantjes terwijl Bashiir en zijn twee dochters tot het jonge volkje behoren. Jack met zijn acht jaar zit er dus gezellig tussenin.
Er kwamen natuurlijk allemaal herinneringen boven door haar verjaardag. Wat kan ik me nog goed herinneren dat ik zo blij was toen we ontdekten dat zij een poesje was. Ik had me er namelijk al helemaal bij neergelegd dat de lijn achter haar vader waar de dierbare Murray achter zit, verloren zou gaan. Shabanou was in Den Haag geboren en een vriendin was op ons verzoek even bij de kittens gaan kijken. Op de foto leek het erop dat ze allebei katertjes waren dus mijn hoop op een poesje was verloren. Het duurde even tot wij zelf even op bezoek kwamen en mijn eerste gedachte bij het zien van de kittens was ‘Oh, wat een miezertjes van katers!’. Ik voelde me heel schuldig want ik dacht dat ik deze mensen blijkbaar niet goed genoeg had begeleid bij de verzorging van moeder Ana (ze heet nu trouwens Anna) en haar kinderen. Gelukkig duurde dit gevoel niet lang want Huibert had er meteen eentje goed bekeken en gezien dat dit geen katertje was maar een elegant poesje!! Omdat moeder Anna kortharig was, was het ook nog een cadeautje dat een van de poesje langharig was en die werd dus onze Shabanou. Als kitten was ze zo’n heerlijke tuthola. Ze had totaal geen interesse in mij en bij ieder bezoek liet ze dat duidelijk merken.
Ik vroeg me dan ook wel af of het wel zo’n goed idee was om haar naar het Haarlemse te halen. Eenmaal hier aangekomen en op de bovenverdieping geïnstalleerd, was ze binnen een minuut ‘om’ en ze is vooral naar mij toe een ontroerend lieve aanhankelijke poes. Wanneer ik haar roep, komt ze vaak op een holletje naar me toe om me een voorhoofdskopje te geven. Een echte schootpoes is ze niet – ze zit wel heel graag naast me te spinnen – maar in bed ligt ze vaak bovenop me.
We (lees; vooral Huibert) zijn druk bezig met het vernieuwen van het hoekje met en rondom het felarium.
Het verfwerk was aan een opfrisbeurt toe en we vonden dat dit hoekje in zijn totaliteit wel een echte make-over kon gebruiken. Met meubels van Ikea, verf van de Action begint het vorm te krijgen. Straks wanneer de verf droog is kunnen de kasten weer op hun plek. De meeste lezers zullen geen flauw idee hebben van wat een felarium is. Ooit hebben we dit gemaakt in mijn oude computerhoek om een plekje te hebben waar moederpoezen veilig met hun kittens op de ideale knuffelhoogte in de huiskamer konden zijn en het woord ervoor heb ik zelf bedacht. Wij zijn fel tegen het opsluiten van moederpoezen, in cattery’s worden fokpoezen wel in kooien gehuisvest,,,, dus de barrière voor de veiligheid van de kittens was zodanig hoog dat de poezen er makkelijk in en uit konden springen. Na de eerste drie weken willen poezen bijna altijd instinctief verhuizen en wanneer de kittens aan zelf eten toe waren, was dit ook weer een ideale plek om ze rustig te laten eten. Het deurtje kon dicht zodat de zwaargewichten van onze huishouding niet konden mee-eten. We hebben al een hele tijd zelf geen nestje in huis gehad maar deze ruimte werd doorlopend gebruikt. Shabanou gebruikte het kattenbakje daar graag en extra maaltijdjes werden daar ook gegeven. Ook bivakkeerde Sijntje daar graag. Ze had er haar eigen mandje. Nu deze ruimte al een aantal dagen niet te gebruiken is, mis ik die mogelijkheid enorm. Nog eventjes geduld dus. Jack en Bashiir lijden er niet bepaald onder – ze grijpen hun kansen om zich nog dikker te eten dan ze al zijn.
Het plaatsen van de foto’s wilde vandaag niet lukken. Ik heb zo’n tijd geen stukjes gemaakt dat ik de routine wat kwijt ben. Ik zal mijn aantekeningen van webmaster Victor even bestuderen. Ik sla vast een kleinigheidje over. Ik ben er nog niet uit en heb als oplossing een paar van de foto’s tussen de tekst gezet. (Inmiddels is het helemaal gelukt.)