In de vorige blog was ik van plan om aandacht te geven aan het prachtige boek van Arjen van Gent. Een leuke foto van dat boek met de katten van Richard sierde dat blog. Die aandacht is er door de problemen met de website niet van gekomen. Omdat de hoofdpersonen in dat boek alles te maken hebben met de hoofdpersonen hier, wil ik er zeker straks aandacht aan besteden.
De titel van deze blog is ook de titel van een boek, klassiek prentenboek… Daarover straks meer. Wat in het vat zit, verzuurt niet.
Wat ook onderweg was en inmiddels gearriveerd is, is het nest van Sheralyn! Wat heeft ons meisje me laten wachten. Omdat ze zo zwaar leek, was ik er al niet gerust op dat ik afgelopen woensdag, de 25ste, nog een afspraak had. Ik had me niet hoeven haasten want Sheralyn nam nog dagen de tijd om haar kittens uit te broeden. We maakten het natuurlijk extra gezellig en opa Bashiir en moeder Sher hielpen daar enthousiast mee. Vaak was de kraammand zo vol dat Sheralyn er maar bovenop ging liggen.
Op Facebook heb ik voor en na de bevalling de nieuwtjes geplaatst. Ik had toch weinig anders te doen dan het wachten. Zelfs de laptop had ik mee naar boven genomen maar voordat je aan de website kan gaan werken, moet je de foto’s doorsturen en uploaden. Maar nu zijn ze er wel 🙂 Aan het begin van de vrijdagavond meende ik al ‘minivoorweetjes’ bij haar te zien maar daar bleef het ook bij. Pas de volgende ochtend van de 28ste, na tien uur begon Sheralyn echt te persen en toen meldde het eerste kitten zich al snel. Het viel me wel op dat haar melkklieren tijdens die laatste nacht behoorlijk opgezwollen waren geraakt… Dankzij die voorweetjes verliep de bevalling verder heel voorspoedig. De eerste, een sorrel katertje, kwam in een stuit maar omdat hij een heel normaal gewicht had, verliep dat niet problematisch. Daarna kwam er weer een sorreltje, nu een poesje dat flink zwaarder was. Mazzel voor Sheralyn dat zij niet als eerste in de stuit was gekomen. Zij was namelijk 18 gram zwaarder. Daarna arriveerde er nog een sorrel katertje en als toegift, 70 minuten na de eerste, werd er nog een wildkleur kater geboren. Die lieverd heeft geschiedenis geschreven! Moedertje Sheralyn maakte ook indruk door als jongste kitten ooit in mijn handen had zitten spinnen, dit jochie deed dit dus ook. Tot twee keer toe zelfs. Zoiets vergeet ik nooit meer. Alleen was de situatie nu totaal anders. Toen met Sheralyn, als enige langhaartje in het nest korthaartjes van Sher belandde ze in mijn handen omdat er gewoon geknuffeld werd. Nu was het broodnodig want de kittens konden door de verdikte melkklieren niet echt bij Sheralyn drinken. Ik moest ze dus helpen. Met aanleggen, de klieren te masseren en flesvoeding. Ik had niet de indruk dat door al dat gemasseer iets verbeterde dus moest er echt veterinair advies komen. In het verleden zijn er kittens overleden in soortgelijke situaties. Extra pech was dat het weekend was en dat we alleen bij een Evidentia-kliniek terecht konden. Die zijn berucht om hun tarieven. Zelfs de assistente leek lichtelijk gegeneerd toen ze me moest vertellen dat alleen het komen al 198 euro ging kosten. Maar wat moet, dat moet. De dierenarts was prima en adviseerde ons om Sheralyn alleen pijnbestrijding te geven én vooral niet meer te masseren maar alleen kittens aan te leggen en de melkklieren te koelen. Dat was alleen makkelijker gezegd dan gedaan. Het aanleggen deed ik natuurlijk al maar dat koelen was een dingetje. Dat kon echt niet bij Sheralyn terwijl ze in de mand was bij haar kittens. Ze raakte echt haar koppie kwijt en wilde zelfs met de kittens gaan slepen. Gelukkig heeft ze de gewoonte om af en toe even bij me te komen kroelen en dat waren de momenten om de meest gezwollen klieren te koelen. Met een schijfje KVV van Polly uit de vriezer, goed ingepakt in meerdere lagen plastic en in een washandje. Huibert heeft diezelfde dag nog echte coolpacks gekocht maar die bleken niet meer nodig.
Voorheen kocht ik klittenband in verschillende kleuren om de kittens te kunnen onderscheiden bij een fourniturenwinkel maar helaas zijn die allemaal verdwenen. Deze bandjes komen dus uit China. Het zijn eigenlijk bandjes voor puppy’s. Die vond ik te breed voor hun kleine kittennekjes dus ik heb ze wat smaller gemaakt. Ik heb de kleuren zonder nadenken gekozen en pas later kwam ik op het idee om een Blauwtje en een Geeltje in het nest te willen hebben. Het katertje met het rode bandje heet dus nu Blauwtje. Het idee ontstond toen Ellen als aanstaande verzorgster van een van de katertjes met de naam Frederick kwam. Ik associeerde die naam meteen met klassiek prentenboek van Leo Lionni: ‘Frederick de muis’. Dit was een van mijn favoriete boeken in de tijd dat ik in het onderwijs werkte. Een ander favoriet prentenboek van me is ook van de hand van Leo Lionni en dat heeft als titel Blauwtje en Geeltje. Dit zijn echte klassieke jeugdboeken en ze zijn nog steeds verkrijgbaar. Deze kleurnamen zijn natuurlijk alleen maar tijdelijk want dit is het F-nest. Ik ben niet zo van de thema’s – soms kwam het thematische onderwijs met te gezocht over – maar in dit geval zou het wel leuk zijn om het thema Klassiek aan te houden; van klassiekers bij de boeken tot klassieke muziek.
8 oktober
Sheralyns kittens groeien als kool en hebben zelfs hun oogjes al open. Geeltje was daar het eerste mee; zo schattig! Hij heeft me zeker anderhalve dag lang aangekeken met één klein kraaloogje. Toen zijn tweede oog ook mee ging doen, deden de anderen ook hun oogjes open. En dan wordt het veel leuker om foto’s te gaan maken.
Ik heb een paar dagen geleden hun nesttopic bijgewerkt. Dit topic moest wat langer op bijwerking wachten want het was verdwenen. De dag nadat ik de eerste start had gemaakt, bleek mijn hele website verdwenen. Stress, stress, stress – Jan-Willem!!! Die tastte ook in het duister maar omdat hij veel ervaring heeft op dit gebied kon hij het probleem achterhalen: ik zat over mijn limiet heen bij mijn webhost. Vreemd dat je daarvan geen waarschuwing krijgt. Jan-Willem kon de overschrijding oplossen door een aantal oudere back-ups te verwijderen en zie daar, een paar uur later floepte mijn sitetje weer de cyberspace in. Alleen was deze blog dus verdwenen. Hetzelfde wat later opnieuw maken, ligt me niet dus ik had een heel andere opzet in mijn hoofd tot ik ontdekte dat de gebruikte foto nog wel in het archief bleken te zitten. En dus ook deze pagina. En zelfs de pagina van onze jongste dame LeeLoo. Daarvan had ik ook ontdekt dat haar pagina schitterde door afwezigheid en ik voelde me reuze stom dat ik dus ‘vergeten’ was om een pagina van onze jongste huisgenoot te maken. Maar ik was niets vergeten! Hij staat ook gewoon in het archief. En nu ook op de pagina ‘In de loop der jaren’. Eerdaags is ze jarig; goede aanleiding om haar pagina met recentere foto’s bij te werken.
Maar nu eerst de fotootjes van de nieuwe feline wereldburgertjes. Deze hieronder zijn van 5 oktober. In volgorde van hun geboorte: Geeltje, Felicia, Blauwtje en Bruintje.
Met de oogjes open worden ze nog leuker! Helaas zit de foto van Geeltje als piraatje met zijn ene oogje wat klem. Het bewerkingsitem ‘Getegelde Galerij’ heeft kuren en laat zich nu niet herstellen.
Met de klok mee: Geeltje en Blauwtje, nog een keer deze twee broertjes, dan zusje Felicia en dan broerlief Bruintje.
Eergisteren, 7 oktober, was een hele gedenkwaardige dag en dan bedoel ik niet die demonstraties waar ik zeker wel wat van vind, maar dat we gisteren afscheid hebben genomen van ons (schoon-)zusje Ria. Ze was vrijdag opgenomen in een hospice omdat het erg slecht met haar ging en terwijl wij er waren, moest de morfinepleister worden vervangen door een morfinepompje. Gelukkig hebben we daarvoor nog contact met elkaar gehad want toen we weggingen, was sliep Ria. Vanmorgen is ze al overleden.
Eerdaags zijn wij 50 jaar getrouwd en toen we een aantal weken geleden zagen aankomen dat de kans aanwezig zou kunnen zijn dat Ria op de geplande datum al te ziek zou zijn om erbij te kunnen zijn, hebben we besloten om ons feestje te vervroegen. We hebben het dus al gevierd mét Ria erbij.
Ria was een schoonzusje van mijn eigen leeftijd. We werkten in dezelfde tijd in Den Helder en we hebben zelfs nog een aantal maanden een flat met elkaar gedeeld. Ook zijn we als stellen meerdere keren met elkaar op vakantie geweest: tijdens onze verlovingstijd in een huisje in Friesland en later meerdere malen naar België, naar Duitsland en zelfs een keer naar het voormalige Oost-Duitsland.
We deelden de liefde voor huisdieren met elkaar, trouwens ook met Huiberts andere jongere zus Nelleke. Dit had o.a. tot gevolg dat we drie Somalicattery’s in de familie hadden. Arnold en Ria waren van cattery De La Merdune en Nelleke had cattery Csûkkatjama. Die onderlinge samenwerking was niet alleen heel erg leuk maar ook zeer vruchtbaar. Hun eerste zilvertje was het prachtige Abessijntje Bentresj dat bij ons als zeer onervaren fokkers was geboren. De combinatie van de ouderdieren zou ik, met de kennis van nu, nooit meer herhalen. De katertjes bleken het kwetsbaarst voor de gevolgen van de inteeltcombinatie maar Bentresj bleek gelukkig een gezonde meid te zijn. We voelden ons zo verbonden met dit diertje, waar we wekenlang dag en nacht mee in de weer waren geweest, dat het niet te doen was om haar aan vreemden toe te vertrouwen. Maar in de familie, ze ging naar Arnold en Ria, dat voelde goed. De kleine Bentresj ontwikkelde zich tot een prachtige dame en toen zij op haar beurt een keer een nestje kreeg, gebeurde er iets heel ontroerends. Wij kwamen op bezoek en we hadden, zoals iedereen van ons gewend was, onze twee honden Dimbo en Urszi mee. Bentresj was vertrouwd met ze en helemaal met Urszi omdat dit hondje zich als een moeder over haar ontfermd had toen zij bij ons opgroeide. Door alle narigheid door de zwakke broertjes was haar moeder Tamara de kluts kwijtgeraakt en verliep de moederzorg niet ideaal. Of Urszi toen echt melkproductie had, weet ik niet maar de kleine Bentresj lag wel bij haar te drinken. Tot onze verbazig troffen we even later Urszi op de bank aan samen met Bentresj’ kittens! Ik hoop dat ik die foto van die situatie, kan vinden.
De bekendste en op shows zeer succesvolle kater van Arnold en Ria was Sir Lancelot de la Merdune. Een stukje van deze Lancelot zit in onze Bodiir en zijn dochtertje LeeLoo!
De foto van het terras van Centopercento in Haarlem dateert uit midden juli. De twee zwart-wit foto’s zijn van Arnold en Ria’s dochters Cynthia en Saskia. Die van Ria en (schoon-) zus Nelleke samen is genomen kort na de opname in de hospice. Ria verheugde zich zo op het feestje en we zijn zo dankbaar dat Ria erbij kon zijn. Daarna twee foto’s van hun eerste nestje zilver Abessijnen. Ons hondje, de lieve Urszi was ook, net zoals Polly, een in Hongarije geboren Pumi. Deze kittens waren al wel een hond gewend want hun (schoon-)vader nam ook altijd zijn hondje mee als hij op bezoek kwam.
Ik heb helaas geen goede foto van prachtige Lancelot. Die wil ik hier wel heel graag bij plaatsen.
15 oktober
Afgelopen zaterdag hadden de kleintjes van Sheralyn een druk dagje: poseren ter gelegenheid van hun tweede verweekdag én knuffelbezoek. Het knuffelen ging ze alle vier beter af dan het poseren. Deze fotootjes doen ze niet allemaal echt recht. In volgorde van hun geboorte: Geeltje, Felicia, Blauwtje en Bruintje.
Ieder kitten heeft zijn eigen intensiviteit van de kleur en vachttype. Felicia en Blauwtje zijn zo goed als even groot en het viel me op dat het ene ruggetje donkerder was en ook nog meer glansde. Dát is de vacht die ideaal is voor een diertje dat extra geschikt is voor shows en het doorgeven van de genen… Ik hoopte natuurlijk dat deze eigenschappen bij Felicia zouden horen dus ik keek hoopvol onder de staartjes… Wat een geluk voor Guido en Irina – het is Felicia!
Deze blog is nog niet klaar.