Ik had nog niet vermeld dat er iets mis was met Kelly Kathleen. Direct na de operatie was ze snel weer de oude maar kort daarna, ze was op de 18e geopereerd aan twee mammatumoren, vond ik dat de grootste wond er niet helemaal rustig uitzag. Ik heb er ook nog over gebeld met de dierenarts maar omdat ze het verder redelijk goed deed, hield ik het maar op loos alarm maar ondertussen was ze niet de Kathlena zoals ze hoorde te zijn. Narcose en napijn konden tenslotte ook wat later nog zijn negatieve effecten hebben. Omdat bij het afgenomen bloed voor de seniorencheck een minieme overschrijding van een nierwaarde werd gevonden, krijgt zij nu haar dagelijkse tabletje Fortekor. Maar iedere keer moe(s)t ik haar wel ergens in het huis gaan opzoeken. Dat is echt vreemd voor haar. Gisteren ontdekte ik dat de grootste wond nat was maar omdat ik toch een afspraak bij de dierenarts had staan, kon zij meteen mee. Het was helemaal niet goed. Ze had een fistel en dat zag er echt heel eng uit. Niets voor mij om naar te kijken. Het was heel snel gegaan want de vorige dag had ik nog wat hechtdraad weggeknipt en toen leek het allemaal redelijk normaal. Gelukkig hoef ik haar niet extra te plagen met nog meer pillen want er is nu antibiotica in een eenmalige injectie, Convenia. Voor ons is dit een luxe situatie want ze slikt heel makkelijk haar pilletjes en dat haar moeten opzoeken, kwam gewoon omdat ze zich niet goed voelde. Voor mensen met moeilijk te pillen katten, kan het een uitkomst zijn. Dit soort ongebruikelijk gedrag had Mariposa afgelopen najaar ook. Wanneer ik maar m’n hand uitstak om haar een aai te geven, dook ze al weg. Nu stoot ik weer tegen haar kopje en struikel ik over haar – ze is weer helemaal de oude en bemoeit zich overal mee. Ik verbeeld me dat Kelly Kathleen zich nu al weer stukken beter voelt.
Nieckje is toch wel zo apart in de weer. Je weet niet hoe katten denken maar het lijkt er toch echt op dat ze weet dat ze, nu ze die vervelende toestanden bij de dierenartsen weer heeft doorstaan, weer naar de kater mag. Ze loopt maar te koeren bij de deur naar de gang, ze hangt zelfs af en toe in het raamkozijn van die deur als of ze me wil vertellen dat we op stap moeten gaan. Dan moeten toch echt de resultaten van de testen eerst binnenkomen én zij krols worden. En vanavond werd het helemaal mooi. Tresca kreeg blijkbaar het idee dat dit gedrag zo hoort en ging dus ook bij die deur mieuwen en aan het kozijntje hangen. Daarna koos ze eieren voor haar geld en ging ze weer lekker ravotten met Orchid en Maverick.