Daar is ‘t ie dan – de Meefman! Wat een heerlijk jochie. Een supergezellige knuffelkater, nergens van onder de indruk, altijd een goed humeur én een eetlust om u tegen te zeggen. Ik vond zijn buikje verontrustend in omvang toenemen en heb gisteravond wat zalmolie aan zijn Carnibest toegevoegd. Dat resulteerde vanmorgen in een keurige drol. Hij weegt met zijn dertien weken ruim 1600 gram.
Hij is gisteravond al een filmlang beneden geweest en de honden zijn geen echt probleem voor hem. De andere katten had ik even naar de kattenkamer en naar de keuken gebracht zodat hij alle kans had beneden te verkennen. Het is wel even wennen voor ons allemaal dat sommige deuren dicht moeten. Ik realiseerde me dat dit voor het laatst vorig jaar op elf november moest. Dat was de dag dat we Dzjeedie naar Eric en Chantal hebben gebracht. Zij is daar erg gelukkig maar we blijven dit lieve poesje wel behoorlijk missen en ik vraag me nog steeds af wat er toch mis is gegaan waardoor wij eerst Evie en later ook Dzjeedie nog moesten weggeven. De meest perfecte procedure om een nieuw dier in je huishouden op te nemen kan hier misschien bij helpen.
Nu ben ik al vrij zorgvuldig op dit gebied en ik zal nooit een dier plompverloren in een groep katten zetten maar misschien heb ik dit toen Dzjeedie kwam wat onderschat. We hadden toen Nieckje en haar halfzusje Evie als jonge dieren rondlopen en die heb ik met elkaar in contact gebracht. Toen al heb ik gezien dat Dzjeedie wat angst toonde naar Evie toe. Later sleet dat weg en dacht ik dat het probleem onder controle was.
Gisteren op de lezing van over Kattengedrag door Marcellina Stolting hoorde ik dat fouten/tekortkomingen in de socialisatie/introductie in een groep juist wanneer het dier ca. 1,5 jaar oud is boven water komen… Ik ben dus nu super secuur met de introductie van Maverick; er mag niets misgaan. Zijn fokster Vibeke heeft hem perfect gesocialiseerd, hij is heerlijk in de huiskamer opgegroeid, er zijn veel verschillende mensen vaak op bezoek geweest en bij de verzorging betrokken geweest. Onze bovenverdieping schudt nu een beetje: Maverick en Orchid, die maar drie maanden ouder is, zijn onder toeziend oog van Huibert ‘aan het verbouwen’.
Het kwam niet helemaal ideaal uit dat we gistermiddag naar de lezing moesten en hem alleen achter moesten laten. Gelukkig doet hij niet echt moeilijk wanneer er een deur voor z’n neusje dicht gaat. Hij mauwt even heel zielig maar gaat dan weer verder waar hij mee bezig was. Verkennen, eten of slapen. Spelen doet hij, zo te horen, vooral wanneer er iemand van ons bij is. Zijn karaktertje en zijn gedrag zijn dus helemaal naar onze zin; lekker vrij en vol vertrouwen in mens en dier. Daarbij komt ook nog dat wanneer hij me aankijkt, dat ik via de blik van zijn oogjes zoveel dierbare katten van vroeger herinner. Van de supermoederpoes Shirezah en de spring-in-het-veld Tamara, de stammoeders van onze cattery (zie ‘In de loop der jaren’), Oentje, Silvie, Kobus, Elvira, The Fonz tot Kelly Kathleen en Rooster. Ik heb zijn stamboom al in E.r.o.S. gezet voor de geïnteresseerden.