Flitswinter

Weer een nieuw woord, voor mij dan. Wat kwam deze flitswinter mij goed uit: de afspraak in het ziekenhuis afgezegd en nu gezellig met mijn laptopje op schoot met de spinnende Sher en Tinka naast me op de klimton bij de warme radiator.

Natuurlijk heb ik diverse pogingen ondernomen om sfeervolle sneeuwfoto’s van onze dieren in de sneeuw te maken. Uhum, de meesten vonden die nattige sneeuw niet aantrekkelijk en op die ik van de dappere Sher heb weten te maken, is zij ter nauwernood herkenbaar. Zo lang iedereen maar plezier heeft!

Mazzel dat we deze dagen niet echt weg hoeven. Toppunt van luxe! Beiden gepensioneerd (wat heb ik vroeger afgezien tijdens de wintermaanden om op school of werk te kunnen komen) en de kittens zitten hoog en droog bij hun nieuwe mensen. We horen niets dan goede berichten en krijgen de nodige foto’s van ze. Zo fijn. Daarvan krijgt een selectie hier een plekje. Het laatste kitten dat ons verliet was Oliver.

Oliver was amper onder de indruk van zijn verhuizing en was al snel weer aan het spelen. Hij kleurt wel heel erg goed bij dat mandje bij Rudi.

De mooie Tinka blijft hier nog wat langer. Het is de bedoeling dat zij later met een dochter van Sher naar haar nieuwe mens gaat en ondertussen mogen wij nog van haar genieten. Ik had verwacht dat Tinka wel even onwennig zou zijn door het gemis van haar speelse leeftijdsgenootjes maar dat viel reuze mee. Tot mijn verbazing is moeder Elfie opeens weer veel knuffeliger naar mij toe en speelser. Tante Sher en opa Bashiir zijn ook prima speel- en knuffelmaatjes. Olivers laatste nachtje hier samen met zusje Tinka was wel gedenkwaardig; ze bleven zo lang dollen toen ik wilde slapen dat ik steeds dacht ‘nu zet ik ze uit de slaapkamer’ maar dat niet over mijn hart kon verkrijgen. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Het laatste nachtje samen hoefde ik het stel gelukkig niet af te nemen.

Tinka doet nog steeds haar yoga-oefeningen. Het was de bedoeling dat zij voor de beer met een kerstmuts op zou poseren maar Tinka dacht er anders over.

Afgelopen vrijdag hadden we heel wat anders aan ons hoofd. Jack en Maverick moesten naar de dierenarts. Tijdens hun laatste vaccinatie gaf de dierenarts aan dat er wat aangedaan moest worden om problemen te voorkomen. Maverick had aan sommige kiesjes zoveel tandsteen, ondanks al dat gekluif hier aan bot en gedroogde kip, dat hij nu een paar kiezen armer is. Jack was andere koek. Jack had forls. Dit heeft niets met tandplak of tandsteen te maken. Er ontstaan gaatjes en de elementen kunnen daardoor afbreken en de wortels kunnen zelfs oplossen.

We zagen enorm tegen de behandeling van Jack op (van Maverick was routine) maar alles is gelukkig uitstekend verlopen. Bij Jack is alles eruit, ook de wortelresten die met speciale foto’s waren opgespoord. Niet alles kon helaas helemaal weer dicht gehecht worden en in zijn bovenkaak zit ruimte waar etensresten in kunnen blijven plakken. Om de voorspoedige genezing een handje te helpen, is hij aan de antibiotica. Alleen dat moet er wel in… Z’n pijnlijke bekje open wrikken was niet iets waar ik me op verheugde. De lieverd werkt gelukkig heel goed mee en we hebben al vijf keer de anderhalve pil er netjes ingekregen. Ik doe ze in balletjes Easypil. Er zijn katten die dit spul zo opeten alleen Jack behoort niet tot die familie. Natuurlijk krijgen ze ook pijnbestrijding. Mogelijk dat ik daar al vrij snel bij Maverick mee stop want ik denk dat hij niet zoveel napijn heeft en zo gezond is dat spul niet maar met Jack ga ik er beslist langer mee door (zo lang als de dierenarts adviseerde) al eet hij verbazingwekkend goed. Het advies was om alleen zacht voedsel te geven zoals gekookte vis. Toen er naast de vis en Carnibest voor hem ook lamshart op het menu stond, had ik wat stukken extra klein gesneden en hij at dat met grote graagte op. Een goede eetlust van je dierbare huisdier kan een mens zo gelukkig maken :-).

Jack en Maverick zijn weer veilig thuis. Nu maar hopen dat Jack zijn mooie gezichtje niet verliest door het wegvallen van zijn gebit. Hij eet en lust inmiddels al weer alles. Ik moet er alleen voor zorgen dat hij zich niet verslikt in iets groots dat bedoeld is voor de anderen.

De pillengeverij verloopt uitstekend. Vandaag, de vierde dag na de operatie, kon ik Jack zijn pillen zonder de EasyPill geven. Ook heb ik zijn bekje goed bekeken: het ziet er heel rustig uit en het ruikt ook schoon. Dit is extra belangrijk omdat voedselresten in het gat in zijn bovenkaak een infectie zouden kunnen veroorzaken. Nu alleen voorkomen dat hij ooit gaat proberen een veel te groot stuk vlees op te eten. Een kennis van ons heeft haar boerderijkat zo verloren; op zijn oude dag met een slecht gebit gestikt in een prooi.

 

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten