Ik had deze blog eigenlijk een andere titel willen geven, eentje die verwees naar het avontuur waar de stoere Murphy afgelopen woensdag aan begon maar het nieuws over Sher komt er nu eventjes voor. Sher had namelijk ook een avontuur, een avontuurtje! met hopelijk gevolgen: ze is vanmiddag gedekt door de wildkleur kater Per Sé. Haar logeerpartij verliep voorspoedig. Ze waren al heel snel vertrouwd met elkaar. Het lieve likje dat Per Sé haar over haar kopje gaf, gaf vast het juiste zetje want even later kwam haar krolsheid weer terug. Morgenmiddag kunnen we haar alweer ophalen en dan zijn we weer compleet thuis.
En toen ging Murphy weg
Niet helemaal compleet thuis trouwens want we hebben al twee van de vier kittens weggebracht. Over Baldr staan het verhaal en de foto’s in het vorige blog (en onderaan in deze blog).
Woensdag was de dag van Murphy. Zijn nieuwe mensen Renato en Esther hadden ons verteld over het zeezicht vanuit hun huis in Kijkduin dus wij wilden ‘de son graag in de see sien sakke’. De zon hebben we zeker zien zakken maar dat was achter weilanden vanaf de filerijke snelwegen. Er was geen doorkomen aan. Gelukkig verwees de navigatie naar alternatieven en hebben we niet echt erg lang stil hoeven staan. Ons dappere dodootje protesteerde tijdens de rit nauwelijks. Af en toe een klein piepje.
Eenmaal aangekomen stapte hij, zoals we dat van een Silfescian verwachten, nieuwsgierig uit zijn mandje. Esther had een kamer speciaal voor hem ingericht. Natje, droogje, kattenbak, klimpaal en logeerbed. Na de kennismaking met onze ‘petekater’ Otello mocht Telli het kamertje inwijden en lieten we Murphy de rest van het huis verkennen. Dat was een hele klus waar de kleine man enthousiast aan begon. Renato en Esther wonen antikraak in een voormalig bedrijfsgebouw en zij hebben naast het zeezicht vanuit de voormalige kantine met een gezellig schuin dak dus ook zeeën van ruimte.
Volgens het wenprotocol werden beide katten na een tijdje geruild en even later, toen ik het gevoel had dat Murphy bij angstgevoelens wel een veilig plekje zou weten te vinden, mochten ze terwijl ze oogcontact hadden met elkaar kennismaken. Ze vonden elkaar best eng maar ze wisten dit goed te hanteren. Tijdens de kennismaking zijn er heel wat foto’s gemaakt en heeft Esther mijn fotocamera onder handen genomen. De laatste weken leek de flitser op hol geslagen. Wat bleek – ik had een keer op een plusje gedrukt en hij gaf 1.7 keer teveel licht. Hoe simpel kan iets zijn? Maar ontdek dit maar eens. Ik ben zo blij dat ik weer normale foto’s kan maken.
Het gaat uitstekend met onze kleine vriend bij Renato en Esther. Ik zal zo even informeren naar de laatste stand van zaken; of Telli – Otello is zo’n plechtige naam – en Murphy bijvoorbeeld al samen in hun klimhuis bivakkeren en of Murphy de kattentuin weet te waarderen. Het gaat inderdaad heel goed. Telli heeft Murphy een likje gegeven. Het komt helemaal goed met de schatten en dat ze samen al in hun klimmeubel zitten, zie je op de foto hiernaast. Bijna identiek als de compilatie van voordat Otelli nog moest komen.
Baldr
Baldr doet het geweldig. Die was al heel snel zo vertrouwd met de honden dat hij gewoon tussen hun poten doorliep. Ninon heeft ook prachtige foto’s van hem gemaakt. Naast de nieuwe foto’s van hem, heb ik zijn blog ook bijgewerkt. Nu staat er ook een foto van zijn vriendje Hannibal bij én een leuke van de twee Old English Sheepdogs.
Als afsluiting nog een kiekje van het duo dat hier nog rondhuppelt; Tinka en Oliver. Oliver gaat op 6 december verhuizen en ondertussen gaat zijn opvoeding en verzorging (Tinka geeft hem op de foto een wasbeurt, zijn neusje moet nog) gewoon door. Vanmorgen ging dit wel een tikje rolbevestigend: Oliver was Huibert in de tuin aan het helpen beukenblaadjes op te ruimen en Tinka hielp met het verschonen van het bed.
