Hoe het zo gekomen is…
In 1981 werd ik getroffen door het onvergetelijke lieve gezichtje van een Somali in een tijdschrift. De foto was in zwart-wit, maar de expressie van dit katje was zodanig charmant dat dit beeld in mijn geheugen gegrift bleef staan. Aangezien Huibert ook van katten houdt, kon, ondanks de wachtlijsten bij de zeer weinige fokkers toen, en dankzij de ‘voorkeursbehandeling’ omdat wij een veilige buitenren voor onze katten hadden, Shirezah medio 1982 al bij ons komen wonen. Het duurde niet lang om tot deze conclusie te komen: deze dieren zijn nog liever dan ze er uit zien!
Tijdens een volgend bezoekje aan de cattery waar Shirezah vandaan kwam, viel Huiberts oog op een majestueus binnen schrijdende zilverabessijnse kater. Zo’n prachtig dier hadden we nog nooit gezien en de beslissing dat wij graag ooit ook zo’n dier wilden hebben, was gauw genomen. Toen we ook nog gestimuleerd werden om zelf eens een nestje te fokken omdat wij aan Shirezah een interessant poesje daarvoor hadden, kwam van het een het ander. Een nestje kittens te mogen grootbrengen waar prima tehuizen voor te vinden zou zijn, is een groot voorrecht en na ampele overwegingen (o.a. mijn zorgen over het toen ook al bestaande huiskattenoverschot met de ‘s zomers immer overvolle asiels) werd kennel & cattery Silfescian een feit.
De naam Silfescian is een anagram van canis, latijns voor hond, en felis, dito voor kat en omdat de c van het woord canis komt, wordt die als een k uitgesproken. Het eerste nestje kittens werd in 1983 geboren. De kennelnaam zal waarschijnlijk nooit in gebruik worden genomen. Iedere keer vonden we het teefje niet optimaal geschikt om mee te fokken of zaten de omstandigheden niet mee maar onze kuvaszreu Dimbo (1979 – 1993) heeft wel voor prachtige nakomelingen gezorgd.
Ik ben ooit op de Somali gevallen vanwege dat lieve gezichtje en die prachtige gestreepte pluimstaart, Huibert viel op de zilverabessijn vanwege de elegante uitstraling, samengevoegd bleek het mogelijk met dieren uit deze families de zilversomali te creëren en nu zoveel jaren later hebben wij het voorrecht om ons huiselijk leven te delen met drie zwartzilveren, een sorrelzilver, een sorrel en twee wildkleur Somali’s in de leeftijd van nul tot tien jaar.
Wij hebben in de loop der jaren meerdere Hongaarse honden gehad. In 1980 kwam de berghondreu Dimbo in ons leven. Na zijn overlijden in 1993 konden we het even niet aan om weer een witte in ons leven te nemen maar in 1999 wilden wij er weer een en is zijn opvolgster, de Kuvasteef Eesz, bij ons komen wonen. Zij heeft ook een respectabele leeftijd behaald. Zij is in 2015 overleden. In een boekje over de honden van Hongarije zagen we eens een foto van een Pumi en wij vielen enorm op dat wakkere bekkie. Onze eerste Pumidame was Orsi die 14,5 jaar oud is geworden. Daarna kwam Pici in ons leven die net als Eesz ruim 16 jaar oud is geworden. Op de foto hieronder stoeit onze derde Pumi, de inmiddels bijna zes jaar oude Polly, met Fancy, het laatste dochtertje van Anches en Jack.
We zijn ontzettend trots op onze huidige dieren, hun voorouders en nakomelingen en hun inmiddels overleden voorouders. Over hen wordt natuurlijk ook op deze site geschreven. In het hoofdstuk ‘In de loop der jaren’ onder ‘Onze Dieren’ staat iets over het eerste begin tot ca. 1984. Het is heel pijnlijk om te ervaren dat veel van de dieren die medio de jaren negentig onze huisdieren waren inmiddels zijn overleden en te weten dat de dieren die nu met ons leven ook maar voor een beperkte periode van ons leven ons vergezellen. Onderaan deze pagina’s vindt u de linken waar de pagina’s van de sinds het bestaan van deze site overleden dieren achter zitten.