Morgen zijn ze weer in de hoofdrol – onze dierenarts komt dan hier om het stel hun vaccinaties te geven. Toen we onlangs met de kittens in de praktijk waren, zei ze al dat dit consult ‘echt het dieptepunt van de week was’ dus dit bezoekje zal ook wel in die categorie vallen als het parkeren niet tegen zit.
Vooraf moesten ze natuurlijk weer even ontwormd worden en als extraatje kregen ze ook nog een behandeling met Baephar, anti-conceptie voor vlooien. Al kammende laatst meende ik, wéér bij Tinka, iets te ontdekken dat voor een vlo had kunnen doorgaan. Ik had het/hem al stuk voordat ik het goed had gezien maar we hebben diezelfde middag het bewuste anti-conceptiemiddel voor vlooien gehaald. Het is in theorie namelijk best mogelijk dat die vlo die onze dierenarts tijdens het chip-consult had ontdekt er eentje was van een stam die resistent is voor Strongholt en dan komen er vroeg of laat larfjes uit die zich fris en vrolijk gaan vermenigvuldigen omdat de Strongholt ze niet doodt. Nu hebben we twee ijzers in het vuur. Ik moet er niet aan denken dat onze dieren echt last van vlooien gaan krijgen.
Dat toedienen van de Lufenuron, de werkzame stof van de anti-conceptie, ging heel voorspoedig. De inhoud van de gehaalde drie doosjes was geschikt voor ca. 40 kilo kat en dat was precies het gewicht van al onze katten inclusief de kittens. Ik had gewichten nog in mijn schrift staan van toen ik ze onlangs met de Strongholt had behandeld. Dat was handig; alleen de nieuwe gewichten van de kittens moest er even bij. Ik heb deze keer de vloeistof in ampullen voor katten gebruikt maar wanneer het nog een keer nodig is, koop ik net als vroeger weer de lufenuron in tabletvorm voor honden van 40 kilo. Fijn gemaakt in de vijzel en goed vermengd met wat lekker eten, krijgen ze dan precies de juiste dosering binnen. Zo’n ampul is bedoeld voor katten tot 4,5 kilo. Dat is dus te weinig voor onze weldoorvoede katers en te veel voor de meiden. Voor Polly had ik een pil voor een hond iets zwaarder dan zij is maar dat extraatje berokkent haar vast geen schade. Voor de katten had ik de vloeistof vermengd met de inhoud van een kuipje kattenvoer. Dit in porties op gewicht verdeeld en lekker opgevoerd. Het was even sluizen met de deuren om te voorkomen dat een slokop ook de portie van een van de anderen zou jatten maar binnen de kortste keren had iedereen zijn eigen hapje achter de kiesjes.
Over gebitjes gesproken. Gisteren had Orchid opeens last van haar gebit. Dit is al in een slechte staat en gisteren bleek er een hoektand los te zitten. De arme meid had er echt last van. Gelukkig duurde dit niet lang en ‘s avonds at ze weer gewoon haar eten. Komt het even goed uit dat morgen de dierenarts komt. Zij moest toch worden nagekeken omdat zij ook gevaccineerd moet worden. Dit was ook een goede reminder voor de gebitjes van Maverick en Jack. Bij hen moet er wat tandsteen verwijderd worden.
Ik schreef net bij de foto van Huibert dat Murphy een voorkeur voor hem lijkt te hebben – Murphy zet me meteen voor leugenaar door zich spinnend voor mijn laptop neer te vleien. Zolang hij niet gaat meetypen, is dit best gezellig. Ik verbaas me iedere dag over hun persoonlijkheidjes. Ze zijn zo aanhankelijk, zo enthousiast maar ook al zo zelfstandig. De ene keer liggen ze alle vier in één mandje en de andere keer liggen ze allemaal apart in een eigen mandje. Soms zijn ze ‘s nachts nog veel te druk en kunnen ze echt niet in de slaapkamer. De eerste keer vond ik het vreselijk om ze buiten te sluiten maar ik hoorde geen enkel protest vanuit de kattenkamer. Ik denk dat ik ze deze nacht ook weer in de kattenkamer zet; dan kunnen de anderen weer eens ongestoord lekker op bed.
Het is nu bedtijd. Ik geef de kleintjes nog een maaltijd zodat ze zoet slapen vannacht.