Zo in mijn nopjes! We gaan slapend rijk worden! Niet met bitcoins of kattenfokken maar met zonne-energie 😉 Zo’n goed gevoel dat we een bijdrage kunnen leveren aan de vermindering van de CO2 -uitstoot. Alle beetjes helpen tegen de opwarming van de aarde. En of het warmer wordt! Ieder jaar lijken er wel meer dagen bij te komen dat het in ons kikkerlandje mij net een beetje te heet is. Maar dat bij ons is nog niets vergeleken met de hitte in Canada: bijna 50 graden! Een airco met het bijbehorende stroomverbruik kon ik nooit over mijn hart verkrijgen. Maar nu wel! Nog een paar dagen en dan komt er een airco naast de zonnepanelen. Onze buren hebben er ook eentje naast hun panelen en niemand heeft last van geluidsoverlast. ‘s Winters kan je hem ook nog gebruiken als bijverwarming. Altijd handig voor wanneer we weer een nestje hebben in de winter. Tijdens de bevalling wil ik het in hun kamer altijd goed warm hebben voor de meest ideale start voor de kittens. Ik gebruikte dan naast de centrale verwarming een olieradiator; echt een stroomslurper. Over een paar dagen krijgen we een app zodat we ons stroomverbruik en -opbrengst kunnen analyseren.
De Cadeautjes
Waar het ook heel erg goed mee gaat, is Wiesje en haar kittens. Wiesje woont nu ruim twee weken bij haar nieuwe mensen en we worden trouw op de hoogte gehouden over hun wel en wee. We hebben totaal geen ervaring met het herplaatsen van een moederpoes met haar kitten. Alleen het herplaatsen van je hartendiefje is al heftig, laat staan een dier in zo’n situatie. Maar het bleek super uit te pakken. Wat kreeg het stel een welkom! Toen we aan kwamen rijden, zagen we het buitenrennetje al op het terras staan. Van dichtbij was het nog mooier; allemaal huisvlijt met zelfs hun namen op het rennetje. Zie de foto helemaal bovenaan.
Natuurlijk heeft de aanhankelijke Wiesje te maken met onwennigheid en het gemis maar de speelse buien van dochtertje Yfke fleurt haar meestal weer snel op. Wiesje is ondanks dat ze grotendeels in de periode met Covid-beperkingen is opgegroeid en nauwelijks andere mensen heeft ontmoet, toch opvallend goed in de omgang met andere mensen. Toen Monique en Matthijs kwamen kennismaken, zat de Wies al snel bij ze op schoot. Op de pagina over het Y-nest staan veel berichtjes en foto’s over en van de Cadeautjes (de nieuwe naam voor het stel!).
Ook over broer en zus Yessie en Yade staan daar berichten. Yfke kreeg hier toen ze hier nog woonde een maagdarmprobleem, zuslief Yade liep dat weken later ook op. Bij Yfke hield ik het niet voor onmogelijk dat een minder goed gelukte ontworming er de oorzaak van was, maar dat kon bij Yade echt niet want zij was juist n.a.v. Yfkes probleem samen met Yessie nog een keer extra ontwormd. We zullen het nooit weten. Iedereen is gelukkig weer spic & span en geniet met elkaar van het leven.
Umione
Nog meer goed nieuws. Er worden steeds meer versoepelingen aangekondigd op het gebied van de Covid-beperkingen. Wie wil er niet graag mee vrijheid? Alleen ben ik erg bang dat we te hard van stapel gaan lopen en dat het huidige aantal gevaccineerden, ook door de mutaties als de Delta-variant, nooit voor voldoende groepsimmuniteit kunnen zorgen.
Die akelige mondkapjes hoeven in de meeste situaties niet meer maar ze blijven handig al is het maar om elkaar eraan te herinneren dat de pandemie nog steeds gaande is. Zeker met mooi weer en al die gevaccineerde mensen om me heen weet ik van mezelf dat ik ook de neiging heb te vergeten dat het virus nog steeds aanwezig is. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat ik het virus de kans geef om zich te verspreiden en erger, nog te muteren.
De druk op de zorg nam gelukkig in bijna hetzelfde tempo af als er mensen gevaccineerd werden. De tempo ligt nu echt heel hoog en ook de jongere mensen kunnen er nu voor in aanmerking komen. Gisteren waren er 200.000 beschikbaar voor iedereen die graag met de eenmalige prik met het Janssen-vaccin gevaccineerd wil worden en de telefoonlijnen waren overbezet. De motivaties om gevaccineerd te willen worden zijn niet bij iedereen even altruïstisch. Met wat minder hindernissen op vakantie kunnen gaan scoort ook hoog. Eerder werd het gelukkig ook mogelijk om mensen eerder in aanmerking te laten komen wanneer er een huisgenoot is die extra kwetsbaar is door bijv. een auto-immuunziekte, getransplanteerd orgaan of vanwege chemobehandelingen. 30/6 Heel fijn dat besloten is dat kinderen vanaf twaalf jaar nu ook voor een vaccinatie in aanmerking kunnen komen. Dat scheelt de vakantiegangers een hoop getest en de wereld een hoop nieuwe besmettingen met bijkomende mutaties.
De ziekenhuizen zijn echter niet leeg; de bedden zijn nu weer vol met al die mensen waarvoor de operaties noodgedwongen waren uitgesteld. Mazzel dat er weer ruimte is voor de gewone zorg want er zijn heel wat mensen in onze omgeving die deze zorg nodig hebben. Onze maman Yvonne alleen al. Zij is met haar 93 jaren door een doorrijder het ziekenhuis ingereden en revalideert nu van een dubbele bovenbeenbreuk. Ook een buurman iets verderop belandde met veel gebroken ribben én schouder én een klaplong op de IC. Allebei gaan zij gelukkig weer de goede kant op.
Met ons schoonzusje Ria gaat het helaas helemaal niet goed. Zij had al een maand ziekenhuis achter de rug door een Covid-besmetting kort voordat ze haar tweede vaccinatie zou gaan krijgen. Die besmetting heeft helaas blijvende longschade veroorzaakt. Eenmaal weer thuis knapte ze niet voldoende op. Vorig weekend kreeg ze het zodanig benauwd dat ze weer opgenomen moest worden. Arme Ria, arme Arnold en ook arme Umione die haar mensen nu veel meer moet missen. We duimen zo hard we kunnen voor het best mogelijke herstel voor iedereen die dit nodig heeft.
25 juni
Ontmaskerd?
Het is echt waar; bij de versoepelingen zit ook de afschaffing van de mondkapjesplicht. Ik heb daar gemengde gevoelens over. Mensen komen nu eenmaal heel vaak onbedoeld toch veel te dicht bij me en ik wil dat virus niet oppikkenén niet verspreiden. Ik denk echt niet dat het absolute bescherming biedt maar alle beetjes helpen. Waar deze afschaffing wel goed
voor is, is dat mijn ergernis zal gaan afnemen. Ik heb toch wel zo’n hekel aan die mensen die het slimpie of de asoos lopen uit te hangen door hun kapje onder hun neus of op hun kin te laten hangen: “Het is toch een mondkapje?” of zelfs een ontheffing hebben geregeld terwijl ik weet, omdat ik ze ken, dat zij helemaal echte beperking hebben waardoor zij meer moeite zouden kunnen hebben met het dragen van dat kapje. Petje af voor al die mensen die in hun werk dat kapje wel consequent dragen! Zoals het personeel van de Ierse pub Tierneys in Haarlem dat ons onlangs keurig bediende op het terras.
Ik weet nog niet of ik het mondkapje wel wil afdoen in de supermarkten. Vorig jaar zomer toen het dragen ervan nog niet gestimuleerd werd, was ik vast niet de enige die soms vergat dat er een pandemie gaande is. We hebben allemaal kunnen ervaren waar dit toe geleid heeft. Ik houd mijn hart vast voor wanneer straks iedereen terugkomt van vakantie en er naast de Delta-mutatie en de nog gevaarlijker Delta-plusmutatie mogelijk nog meer mutaties in omloop komen: weer een lockdown en weer de zorg overbelast? Dat kan de economie echt niet meer aan.
Eeuwelingen
Deze pandemie is de eerste niet en zal ook de laatste niet zijn. De generaties na de tweede wereldoorlog zijn heel veilig opgegroeid. Alleen al heel weinig kindersterfte. Dankzij vaccinaties kreeg men veel ernstige ziektes onder controle en de huisvesting van het minder gefortuneerde deel van de bevolking verbeterde ook in een hoog tempo. Maar vergeleken met het comfort en vooral de ruimte heeft het gemiddelde Nederlandse gezin het duidelijk rianter.
De Spaanse griep aan het einde van de eerste wereldoorlog heeft voor meer sterfgevallen gezorgd dan die hele verschrikkelijke oorlog. In tegenstelling tot de huidige pandemie waren toen vooral de jong volwassenen de slachtoffers. Dit virus muteerde uiteindelijk tot een normale griep. Ik hoop zo dat dit ook gaat gebeuren met Covid-19.
Mijn grootouders hadden net de risicoleeftijd in die tijd maar zijn er goed doorheen gekomen. Mijn vader is van 1921 en dus pas geboren nadat de Spaanse griep voorbij was en gisteren was zijn 100ste geboortedag. Én heel bijzonder, die van Huiberts vader ook. Onze beide vaders zijn op dezelfde dag in hetzelfde jaar geboren!
Ik ben nu het boek Eeuwelingen aan het lezen. Het werd op de radio besproken. Ik dacht toen dat net uit was maar het bestaat al bijna 20 jaar. Indrukwekkend wat een ontberingen deze mensen, gemiddeld trouwens een generatie ouder dan onze vaders, hebben doorstaan. Als je hun jeugd en toekomstmogelijkheden vergelijkt met die van ons en van de hedendaagse jongeren, is het extra wrang wanneer je je realiseert dat vooral het gedrag van de mensen die zich niet aan de coronamaatregelen willen houden, omdat zij het ervaren als een aantasting van hun grondwettelijk recht op vrijheid, ten koste ging van de gezondheid en zelfs het leven van zoveel ouderen die amper vrijheid hebben gekend in hun jonge jaren. Dit boek van Steffie van den Oord is ook nog in een hele prettige stijl geschreven. Echt een aanrader.
Snoezige Shabanou
Onlangs ben ik weer bezig geweest in het hoekje In de loop der jaren bij Onze Dieren. Ik heb het complete topic van de geweldige Tresca zoals dit eerder op de vorige website stond, overgezet. De prachtige Tresca is de grootmoeder van Sher en Zagato en via Sher de overgrootmoeder van onze jongste dame hier, van Sheralyn. Ik heb ook een aanvulling gemaakt op de pagina van de snoezige Shabanou. Zij heeft zo’n apart neusje. Doordat het neuslijntje niet strak doorloopt, heeft zij een hartenneusje.
Ik zie dat schattige neusje heel vaak van heel dichtbij want Shabanou zit graag dichtbij me. Haar specialiteit is het geven van kopjes met haar voorhoofd tegen de mijne en als ze goed op toeren is, krijg ik er soms een minilikje over mijn neus bij. Niet dat ik dat fijn vind en volgens mij weet Shab dit ook maar de lieve meid kan zich soms niet inhouden.
Het overzetten van Tresca’s topic ging niet zonder slag of stoot en Sheralyn ‘houdt me ook van de straat’. Zij is deze week krols. Luid en duidelijk en vochtig…
Ik loop de hele dag te snuffelen omdat er hier en daar een luchtje in mijn neus komt wat ik niet wil ruiken. Het komt extra goed uit dat we nu zelf de stroom opwekken waardoor al die extra wasjes een minder grote belasting voor het milieu vormen.
Orchid
Met Orchids eetlust blijft het spannend. Meer dan eens wanneer ik de wanhoop nabij ben en niet meer weet wat ik voor haar moet maken om haar aan het eten te krijgen, blijkt het me toch weer te lukken. Wat ze de ene dag nog eetbaar of zelfs lekker vond, lust ze de volgende dag niet meer, zucht. Het is vorige week zelfs zo erg geweest dat ik haar één keer met een spuitje zonder naald wat Convalescence in haar bekje gedruppeld heb. Ook krijgt ze nu naast de Mirtazapine voor de eetlust ook Cerenia tegen eventuele misselijkheid. Van het eerste middel weet ik dat ze binnen het uur dan al smakelijk staat te eten, van de Cerenia weet ik nog niet wat de inwerktijd is en of dit überhaupt wel iets voor haar doet. Ik weet ook niet of Orchid last van misselijkheid heeft. Feit is wel dat, sinds ik haar eetgewoontes als een havik in het oog houd en zorg dat zij regelmatig iets eet, zij zelden meer haar eten uitspuugt. Dát is toch wel heel erg fijn dat ze hier amper meer last van heeft. 26/6: Dat had ik moeten afkloppen want vanavond kwam een hele lading over mijn, gelukkig dichtgeklapte laptop, waar ook net een krant op lag die ik had willen lezen…
Tot mijn schrik zag ik dat de Convalescence Support niet meer leverbaar is bij MedPets. Gelukkig heb ik een fikse voorraad. Ik hoop dat er een goed alternatief te vinden is want ik wil per se zoiets op voorraad hebben voor de noodgevallen.
Met Orchid is er al jaren iets mis met haar maagje maar er is nog nooit gelukt om een oorzaak te vinden. Ze maakt veel spinuren maar sinds ik weet dat katten ook kunnen spinnen om zichzelf gerust te stellen, vraag ik me wel af in hoeverre Orchid spint omdat ze zich prettig voelt of omdat ze zichzelf met bijv. maagpijn aan het geruststellen is.
Afgelopen maand waren er ook grote zorgen over Indira van Rudi. Rudi heeft twee Somalidametjes op leeftijd (geboortejaar 2004); Indira, een oudtante van Shabanou en Noortje, een ouder halfzusje van Orchid en de jonge druktemaker Oliver (zoon van Elfies eerste nestje in 2017). Van Noortje hadden we eigenlijk aangenomen dat zij het meest kwetsbare diertje van het stel was en dat Indira de sterkste was. Dat was dus goed schrikken toen Indira eetlustproblemen kreeg. Daaroverheen kreeg zij een tia en was zij een aantal dagen goed de weg kwijt. We hielden er al rekening mee dat we haar zouden gaan verliezen… Dus niet! Ze knapte weer op en is nu eigenlijk weer helemaal in haar gewone doen. Wat een opluchting.
Maar het is niet iedereen gegeven dat hun huisdier na een ziekteperiode weer opknapt. We hoorden begin april dat Sientje (Silfescian Charmin’ Chanine) mamatumoren had en dat medisch ingrijpen geen zin meer zou hebben. Dat had die dierenarts goed ingeschat want Sientje is er niet ver mee gekomen. 
Haar mens Manja moest de lieve meid laten inslapen om zinloos lijden te voorkomen. Sientje is van ons C-nestje van Anches en Jack uit 2010. Zij woonde bij Linda en Hero in cattery Everlasting Joy en is o.a. de grootmoeder van Elfie en dus via Elfies dochter Tinka de betovergrootmoeder van Wiesje.
Sientje moest in 2017 herplaatst worden en heeft nog vier prachtige jaren met haar Maine Coonvriendje bij Manja mogen wonen.
AnnaMaria’s Murphy raakte helaas ook in de problemen. Er zat iets niet goed in zijn neusje en dat werd steeds hinderlijker. Het reageerde niet op medicatie en onderzoek wees uiteindelijk uit dat het kwaadaardig was. AnnaMaria heeft er bij hem tot zijn laatste dag voor gewaakt dat hij voldoende kwaliteit van leven zou hebben. Murphy kwam graag in de tuin achter zijn riante buitenren en daar heeft hij nog optimaal van het buitenleven kunnen genieten.
Murphy was een van Nieckjes sorrel vijfling uit 2005. Hun staatsiefoto sierde mijn vorige website. Murphy is ook het feline kattenmaatje van Elfie. Toen anderhalf jaar geleden duidelijk werd dat Elfie niet bij ons kon blijven, werd haar een platina mandje aangeboden bij Murphy. Elfie was goed van slag en het is aan het inzicht in kattengedrag van AnnaMaria te danken geweest dat Elfie zich veilig kon gaan voelen.
Het is ook een zware tijd voor Murphy geweest. Tot voor kort dachten we dat al die prachtkinderen van Nieckje tijdloos waren en nog vele jaren zo konden doorgaan. Helaas, dit mocht niet zo zijn. Murphy is de derde die we van dit nest verloren hebben. Zusje Nena doet het gelukkig nog uitstekend. Haar afgezette tuin is net weer verbeterd. Hoe het met het vijfde katje uit dit nest gaat, weten we niet. We zijn het contact met het gezin van Pluk helaas jaren geleden al verloren.
We ontvingen ook het bericht van Jantine en Wim dat hun Eengel overleden is. We wisten al wel dat hun oude heertje achteruit ging en begin deze maand was het zover dat het beter was om Eengel te laten inslapen. Eengel en zijn broertje Ernie waren zonen van Rooster en Sijntje. Eengel was de laatste van die geweldige kittens van dit stel. Eengel is 19,5 jaar oud geworden. We zijn trots op hem! Broertje Ernie is eerder overleden maar heeft ook een respectabele leeftijd behaald. Hij is in 2018 overleden. Toen wij in 2001 de broertjes naar hun gezin in Hoofddorp brachten, waren hun dochters nog jonge meiden en nu zijn Jantine en Wim al grootouders. En Eengel groeide met ze mee.
We wensen Manja, AnnaMaria en Josja en Wim en Jantine en hun familie heel veel sterkte toe met het verlies van hun dierbare huisgenootje.
27 juni
Zo dankbaar
Maar goed dat ik er altijd voor voorraden zorg. Ik lijk wel een hamster maar wat komt dit nu weer goed uit. Anders hadden we nu met onze Orrykiddy bij een spoedkliniek, natuurlijk is het zondag, gezeten.
Dat Orchid gisteravond over mijn laptop spuugde was de inleiding voor een fikse terugval. Vanmorgen viel me op dat ze in de kattenbak zat en bleef zitten zonder enig resultaat. Ze had dus weer ergens pijn. Meestal is dit haar blaas en dan heeft ze zelfs bloed in de urine. Deze keer kwam er niets.
Het zou natuurlijk de bekende kattenkwaal blaasgruis kunnen zijn maar omdat zij zoveel mogelijk vlees en ander natvoer eet én opvallend veel drinkt, is de kans op deze kwaal vrij klein. Dit heb ik nu wel afgeklopt want we hebben al zorgen genoeg om onze lieve Hermali. Een Onsiortje tegen de pijn en blaaskramp, een capsule met Mirtazapine en Cerenia en een lekker ontbijtje van Carnibest opgeleukt met wat Hill’s AD uit blik en even later was Orry van alle klachten af en lag ze tevreden tegen mijn been aan.
Morgen naar de dierenarts want de voorraden moeten worden aangevuld!
Onze Grote Rode Vriend Bashiir
Afgelopen week hadden we weer een jarige in huis.
Onze grote rode vriend Bashiir vierde zijn zevende verjaardag. Bracht de postbode toch weer een pakketje met allemaal cadeautjes voor hem! O.a. een flamingo met een luchtje (kattenkruid), zelf verzamelde veren van de eigen kippetjes van zijn fokster Mariëlle. Iedereen heeft al danig met de flamingo geknuffeld maar het doel waarnaar we streven, Bashiir dit speeltje laten apporteren, is nog niet gelukt. Wie weet komt dit nog wanneer de geur van het kattenkruid wat minder sterk wordt. Bashiir brengt weggegooide verenstokjes altijd braaf naar binnen. Vooral boven vindt hij dit extra spannend want dan moet hij ook nog met dat stokje in zijn bek een trappetje op en door een luikje. Zelfs stokjes waar geen enkel veertje meer aan zit, werken op zijn apporteerdrift. Eens kijken wat er gebeurt wanneer ik wat nieuwe kippenveertjes aan zo’n stokje vastmaak.
Volgende week wordt de airco geïnstalleerd en omdat er binnen een unit aan een muur gemonteerd gaat worden, is dit een goede aanleiding om die muur onder handen te nemen en daarna de foto’s daar anders te gaan indelen. Sommige dingen zoals een aquarel met Burmezen ga ik weggeven en de prachtige foto van Maverick van Richard Rodenburg wil ik daar een plekje geven. Richard kwam onlangs spontaan langs mét een prachtafdruk van onze favoriete foto. De foto is in mijn lekenogen al zo mooi maar met deze afdruk op heel speciaal papier in een passe-partout worden de puntjes helemaal op de i gezet. Omdat Richard echt een expert is op fotografiegebied heb ik hem gevraagd om van twee fotocollages uit de jaren tachtig een zo scherp mogelijke foto te maken zodat ik er vergrotingen van op buitencanvas of spandoek kan laten maken. Ik geniet dagelijks van de foto op spandoek van Nieckjes rode kittens achterin de tuin. Vanuit mijn favoriete stoel in de voorkamer kan ik die foto zien. Die oude fotocollages met foto’s van de dierbare dieren van toen wil ik ook in de tuin hebben. Ik had goed ingeschat dat het mij niet zou lukken om die zonder teveel hinderlijke weerspiegeling te kunnen maken. Richard is nog niet tevreden over het resultaat en gaat nog met materiaal aan de gang om die spiegelingen te voorkomen. Ik ben zo benieuwd! 
Ik dacht dat beide lijsten van hetzelfde materiaal waren. Dus niet, de tweede spiegelt veel meer. Ik heb ooit geprobeerd om het glas eraf te halen om een foto in te scannen maar de foto’s plakken aan het glas vast en die verwijdering kan niet zonder schade en de negatieven heb ik niet. Op de eerste foto zie je o.a. onze honden: Huiberts hondje Rita, geweldige Dimbo, de schattige Urszie uit 1979 en 1982, onze zwart-witte huiskatjes Sjimmie en Droppie uit 1975 en 1979 en een jonge Suzan met een nestje op schoot en dito Huibert met onze eerste Somali Djinnie in zijn nek.
Op de tweede foto staat de lieve Oentje midden-onder. Ieder dier is speciaal maar Oentje was extra speciaal. Dit is haar pagina op deze website. Ik ontdekte net dat haar pagina schitterde door afwezigheid in de rubriek Onze Dieren. Ze staat gelukkig wel in het rijtje In de loop der jaren. Oentje is ooit op dezelfde manier als Wiesje bij ons gekomen. Op haar pagina wordt ook uitgelegd hoe dit schattige diertje aan de naam Oentje is gekomen.
Oranje
Ik heb nog twee uur de tijd om iets ‘met oranje’ te doen. Niet dat ik zo’n voetbalfan ben maar ik ben wel zodanig chauvinistisch om dit, de wedstrijd in de achtste finale, niet zo maar voorbij te laten gaan. Polly en Orchid hebbben voor me geposeerd. Even kijken of de foto’s ermee door kunnen. Voor nu een paar uit de oude doos.
Werd mijn naam net nog genoemd op de radio! Ik werd ook nog gebeld of ik er een toelichting op wilde geven. Ik kan best multitasken en ik ‘ben al bekend van radio en tv’ maar nu even niet. Ik wil per se de Foto van de Dag in oranje hebben voordat Oranje om zes uur gaat voetballen. Ik luister altijd graag naar het Theater van het Sentiment en vandaag staat het nummer Summertime Blues van Blue Cheer uit 1968 in de top vier. Ik vind deze hard-rockversie van de Summertime Blues echt geweldig. Ik ga eens kijken op YouTube of ik die versie kan vinden dat ze keurig en bijzonder onwennig in een pak hun brok lawaai staat te playbacken. Hilarisch.
Verder met oranje:
Orchid is het meest empathische poesje aller tijden en ze betuigde acuut haar medeleven toen ik Polly in het oranje hees. De bloemenkrans vond Pol nog wel oké maar dat bandje om haar pootje vond ze minder. Ze deed haar oortjes ook meteen in de Dobby-stand (van de Harry Potterfilms). Lekker sjeezen op een agilityparcours ligt Polly beter. Ik deed voor de grap de slinger bij Orchid om: ze vond het prima en wandelde er met geheven staartje mee naar buiten. Nu moet ik een keuze maken voor de Foto van de Dag. Het wordt die van Orchid. Zij poseerde spontaan!
Kittenboom
Laatste nieuws: Tinka logeert nu bij Gio! Herstel: Tinka is op de 28ste zelfs al gedekt!
Grote Rode Vriend
En er zijn er nog meer!
De stoere Aragorn was gereserveerd maar door omstandigheden kon zijn verhuizing niet doorgaan. Hij is een sorrel Somalikatertje en weegt al zonder dik te zijn 2,5 kilo. Hij heeft dus alles mee om een grote rode vriend te gaan worden. Meer info over hem staat op de Nestjespagina. Hij is het enige kitten in het eerste nestje van Tinka’s tante Lemon en is dus ook een afstammeling van onze Jack en Maverick (en dus eigenlijk de hele Silfescianfamilie). Zijn moeder kreeg een herkansing op een echt nest en deze keer is de dekking duidelijk beter gelukt. Zij is op 20 juni bevallen van een zesling!! En alle zes maken het uitstekend. Ze groeien als kool en de oogjes zijn al open.
Lemon’s zusje Ice loopt ook met een schommelbuik. Dat heeft Victor, nee niet mijn webmaster 😉 maar de zilver Somali Victor waarvoor ik een tijdje geleden mijn best voor heb gedaan om een goed nieuw huis voor te vinden, voor gezorgd. Voor deze kittenzegen kunnen zich ook gegadigden melden! Via e-mail: lizettazwemer@gmail.com. Wij staan trouwens vooraan voor een nieuwe Grote Zilveren Vriend!
Deze kittenboom is wel meteen het einde van deze kittenzegen want alle drie de ouderdieren zullen worden gecastreerd.