Kerst 2022

In dit blog hoop ik veel foto’s van Silfescians in kerstsferen te plaatsen. Jan & Marleens Jimmie en Jack (van het Z-nest) bijten de spits af.

25 december
Hieronder een foto-impressie van onze kerstavond in ons buurtje. Wat was het gezellig! Het deed mij deugd dat van ‘mijn soepje’ soms meerdere malen opgeschept werd. Als het goed is, komt er ook nog een kiekje waar ik op sta.

Dat kiekje waar ik ook op sta, is gekomen. Dank Martin. Dat heb je wanneer je zelf foto’s maakt, dan schitter je zelf door afwezigheid. ‘s Avonds in het donker foto’s maken, valt niet mee. Maar zo hebben we toch een extra herinnering aan een bijzonder gezellige kerstavond in ons straatje. Als je goed kijkt zie je Spoetje tussen zijn vrouwtje en mij op het bankje zitten en onze lieve Polly ligt bij mijn voeten.

28 december
Onze Orchid van zestien maakte het wel weer spannend. Het gaat alweer iets de goede kant op maar we zijn er nog niet. Ze bleek last van haar bekkie te hebben. Ze wreef er bij gelegenheid mee tegen mijn hand en ik zag mijn geest al dwalen: ons broze dametje onder narcose om die lastige hoektand te laten trekken… Gelukkig hielp moedertje natuur een handje en bleek die tand tweede kerstdag te zijn verdwenen. Maar Orchid had daarna ook nog last. Gelukkig heb ik altijd pijnmedicatie voor haar op voorraad. Onsior tabletjes. Die blijven tenminste i.t.t. de aangebroken vloeibare pijnmedicatie langer bruikbaar. Helaas ging haar eetlust toch helemaal onderuit. Maar die medicatie had ik ook nog. Aardig op datum, dat wel, want die tabletjes (Mirtazapine en Cerenia) waren nog van voor de tijd, oktober 21, dat Orchid de antibioticakuur tegen de maagzweer had gekregen. Na die kuur was de lieve meid verlost van al dat overgeven en eetlustproblemen door de pijn en misselijkheid en waren ze niet meer nodig.
De stukjes van die tabletten doe ik bij de maagmedicatie in de capsules die ze toch al krijgt. Orchid is een makkelijke slikster maar nu hield ze zich zelfs spinnend aan bij het ingeven van die capsuletjes.
Ik laat haar heel vaak een heel klein beetje eten en vandaag ging de biologische biefstuk er het beste in. Die was eigenlijk voor ons bedoeld maar wij kunnen niet zeggen dat wij de afgelopen dagen iets te kort zijn gekomen 🙂

Wat heeft Orchid met haar magere lijfje mazzel dat we nu van die heerlijke infraroodplaatjes hebben. Ze woont bijna in het mandje bij de grote plaat. De anderen eigenlijk ook.
Vandaag heeft ze echt een hele slechte dag. Niet alleen grote eetlustproblemen maar, mogelijk door alle liflafjes, zijn haar darmen van slag én heeft ze ook nog eens een blaasontsteking erbij. Eigenlijk om er als baasje goed wanhopig van te worden. Maar zolang er gegeten wordt, is er hoop. Ik heb een potje gevriesdroogde stukjes zalm op het tafeltje boven haar mandje staan en ze heeft er net weer eentje van opgegeten.

Maar wij zijn de enigen niet met zorgen. Monique en Mathijs van Wiesje en Yfke zitten ook goed in de zorgen. Mogelijk door alle drukte en lawaai tijdens het boren in beton bij het aanleggen van de zonnepanelen en daarna een valpartij met pijn en schrik hebben moeder en dochter dit op elkaar geprojecteerd met als gevolg fikse vechtpartijen. Gelukkig gaat het nu, vele weken later, toch de goede kant op. Samen knuffelen op de vensterbank gaat bijvoorbeeld probleemloos en tijdens de benchtraininkjes met veel verwennerijtjes brengt Yfke haar moeder zelfs soms een echte muis en kikker. Maar zodra Yfke bij het kattenluikje is, gaat er iets mis met Wiesje. Heel verwarrend voor de lieve Yfke.
Beide poesjes reageerden niet echt optimaal op de inzet van Clomicalm. Ze werden erg slaperig. Dat is niet ongewoon bij dit middel maar meestal is dit na een paar dagen over. Ze reageren beter op Zylkène. Daar heb ik nooit enig nuttig effect van gemerkt of over gehoord maar deze kauwtabletten lijken bij hen goed te werken. Zo zie je maar, ieder dier en iedere situatie is anders.

30 december
Het nieuws over Sher!
In de vorige blog stond te lezen dat Sher onze prachtige kater als een soort kind ziet en absoluut niet geschikt vindt om zich door hem te laten dekken. Sher is meerdere keren krols geweest en Bodiir kreeg echt geen kans. Tot de vroege avond van dinsdag 13 december. Iedereen was verbaasd! Alleen daar bleef het bij. Voor de beste kansen op een goed nestje is het belangrijk dat er binnen 24 uur nog een dekking plaatsvindt… Dus niet. Maar na zo’n 26 uur lukte het Bodiir nog wel een keer en daarna werd het bijna lopende band werk. De tijd zal leren hoe dit gaat aflopen. Vroeger hebben we hier wel prachtige nestjes gehad terwijl we maar één keer een dekking hebben kunnen waarnemen. Over een paar dagen zouden we al bij Sher kunnen zien of ze zwanger is.

Het moest van ver komen maar het is de knappe Bodiir gelukt om Sher over te halen hem te accepteren. Hij adoreert haar al vanaf dag één maar andersom bleef zij hem als een blaag zien.

Het is onontkoombaar. Iedere keer weer vreugde en soms ook zorgen over de aanstaande niieuwe leventjes maar ook zorgen en verdriet wanneer deze diertjes hun gezondheid en leven verliezen.
Onze Orchid is vandaag niet al te slecht. Een hele opluchting.
Helaas bleek begin deze maand dat Rudi’s Indira haar gezondheid helemaal kwijt was en dat het haar heilige plicht was om zinloos lijden voor haar dierbare diertje te voorkomen. Haar vriendin Angela die haar altijd met raad en daad bijstaat, kon zich niet vrijmaken maar wij gelukkig wel. Wij zijn dus met haar naar haar dierenartspraktijk in Castricum gegaan. Ondanks het grote verdriet kan ik niet anders zeggen dat het afscheid van Indira heel mooi ging. Hele lieve betrokken mensen en wat is er veel van de lieve Indira gehouden.

In de loop van de jaren zijn er heel veel kittens bij ons geboren. Het ene diertje of het ene nestje blijft me beter bij dan het andere. Van Indira wist ik nog precies hoe de bevalling was verlopen. Zij was van Dzjeedies eerste nestje dat uit drie poesjes bestond. Met haar overlijden is er niet een meer van in leven. Onlangs had ik nog contact met Wendel van de jongere halfbroer Mithras. Die is inmiddels ook een heertje op leeftijd maar hij is er nog! En wie er ook nog is, is Pluk! Toen ik dit bericht kreeg, moest ik wel even wat wegpinken. Ik was het contact met zijn mensen al heel lang kwijt. Bellen, e-mailen, het lukte niet meer. En dan heb ik de neiging om ‘het zelf in te gaan vullen’ zoals dat hij een keer ontsnapt, verongelukt of kwijt is en dat zij me dit niet durven te vertellen. Niets van dat alles. Het zat hem vooral in mijn e-mailadres. Die met de domeinnaam Silfescian.nl krijg ik niet meer binnen maar blijkbaar krijgen de afzenders ook geen melding dat ze niet aankomen. Ik gebruik alleen nog maar de Planet.nl-adressen en mijn Gmail.

Over nestjes die je bijblijven, gesproken. Het nestje van Pluk is er zo-een! Hij is van het N-nest van Nieckje en de Hamburgse Harry uit 2005. Het jaar dat ik mijn eerste website kreeg. Het was me gelukt om een leuke foto van dit rode vijftal te maken en mijn eerste webmaster Hugo koos die foto als uitgelichte foto. Deze foto hangt ook uitvergroot boven onze loungebank in de tuin.
Zijn broertjes Nardi en Murphy en zusjes Ding en Nena zijn inmiddels overleden, zijn eigen kattenvriendje ook maar Pluk doet het nog behoorlijk goed. Hij heeft zelfs een eigen Instagramaccount, PlukTheSomali!

Toen wij in 2005 het a.s. gezin van Pluk leerden kennen, waren de kinderen nog behoorlijk jong. Inmiddels is er zelfs een kleinkind, Lars, bijgekomen. Zoals het een echte Somali betaamt, heeft Pluk daar geen enkel probleem mee. Zelfs hond Lotje hoort erbij. Ik moest wel meteen denken aan dat geweldige stuk van Simon Carmiggelt dat door Ko van Dijk wordt voorgedragen over een poes met kittens en een jonge Setter die dolgraag wil spelen. Lotje lijkt zo te zien uiterst gelukkig met alleen het imiteren van Pluk.

Cesar
Op 21 december hebben we een lange rit gemaakt. Helemaal naar het verste plaatsje in Limburg. Om de kleine Cesar zijn nieuwe mensen te brengen. De Kleine Man gedroeg zich onderweg heel kranig en eenmaal aangekomen, maakte hij me zo trots. Waar we ook van onder de indruk waren, is de geweldige Victor. De vader van Bodiir. Zoals hij daar rondliep was het net alsof we onze Maverick terugzagen.
Deze lieve kater woonde bij Lizetta en Michaël maar moest helaas herplaatst worden. Zoals wij het zagen en de verhalen hoorden, heeft hij nu zijn blijvende gouden mandje gevonden. Hij gaf de eerste weken zelfs totaal niet aan dat hij behoefte heeft aan een kattenvriendje. Zijn nieuwe mensen Robin en Florence zijn hem meer dan genoeg. Twee is over het algemeen wel gezelliger dus hij moet met de kleine Cesar leren omgaan. Het laatste bericht dat wij hebben ontvangen was dat hij Cesar een wasbeurt heeft gegeven. Dát is een hele belangrijke stap in de opbouw van hun relatie.
Op de foto hiernaast, in de fotowidget, staat een foto van onze Elfie van weleer. Zij moest ook herplaatst worden en zij is nu samen bij AnnaMaria met Bodiirs broer Boromir een toonbeeld van geluk. Dit geluk wens ik Victor en en Cesar ook toe.

Mijn foto’s gemaakt op Cesars eerste dag thuis zijn niet allemaal van topkwaliteit maar het gaat om het plaatje en de herinneringen. Cesars meest opvallende kwaliteit is dat hij altijd op een holletje aan komt rennen zodra hij maar (denkt dat hij) geroepen wordt. Daarom is de derde foto zo vaag. Inmiddels is de Kleine Man helemaal thuis, groeit hij als kool en wordt er samen met grote vriend Victor door het huis geracet. Heerlijk!

Orchid

Onze lieve dame heeft ons de afgelopen dagen aardig beziggehouden. Er is heel wat medicatie aan te pas gekomen om haar door die dagen heel te loodsen. Maar het is gelukt. Ze eet weer redelijk normaal en krijgt nu alleen nog maar haar basismedicatie voor haar maagje. Dit is zo’n grote opluchting. Helemaal duidelijk wat nu de oorzaak was, is het ons niet. Ik dacht dat het met pijn door de lastige hoektand begon en op een gegeven moment was ik enorm opgelucht toen ik die tand miste. Helaas bleek later dat ik dit niet goed had gezien. Die tand zit er nog steeds 🙁 Feit is dat de oogoperatie volgend jaar geen overbodige luxe is.
Het idee om ooit dit bijzondere diertje te moeten gaan missen, duwen we weer ver voor ons uit.




Bodiir
Een andere zorg waar we flink mee zitten is de relatie tussen Bodiir en steeds meer katten hier. Zijn hormonen veroorzaken pestgedrag (een van de redenen waarom dekkaters vaak solitair leven). De anderen mogen niet bang voor hem worden want dan loopt het nog verder uit de hand. We willen per se voorkomen dat dit op een herplaatsing gaat uitdraaien. Bodiir kon wel eens een uiterst korte carrière als dekkater gaan krijgen.

 



Ventje

Wij hebben dit jaar ook weer geen kaarten verstuurd maar krijgen ze wel. Onze hartelijke dank! Ze worden allemaal gewaardeerd. Eentje sprong eruit, de kaart van Bert en Aart-Jan. Zij hadden vroeger Ventje, het broertje van Orchid, en Lotje, een dochtertje van Juultje. Ventje is helaas als eerste van haar nestgenoten overleden maar op de kaart stond dat zijn foto een prominente plek in de huiskamer heeft. Zulke woorden doen ons zo goed.

Ventje was net zoals Orchid van het O-nest uit 2006. Chani is helaas nu ook overleden maar zusje Zoë van Jiska is er nog wel.

 

Het einde van het jaar
Daarbij past uiteraard een terugblik. Ik heb een stukje van het jaaroverzicht op tv gezien. Dan hou je het niet droog. Wat een ellende. Kom je net uit de lockdown en alle bijbehorende ellende zoals verloren gezondheden en levens en de bijbehorende polarisatietoestanden, begint Poetin met het uitmoorden van een broedervolk. En dat gaat allemaal nog steeds door. Het uitmoorden en alleen al de polarisatie over de oorlog tussen de mensen om ons heen, is een verschrikking.
Toen ik op Instagram keek om de pagina van Pluk te zoeken, zag ik een heleboel berichtjes van kennissen etc. En mijn oog moest natuurlijk ook weer vallen op een bericht van een kittenkoopster van meerdere kittens van ons. Die steunt Poetin… Die hoeft zich niet meer voor een nieuw kitten te melden.
Het met elkaar van mening en inzichten te verschillen is juist leerzaam. Een dag niet geleerd, is een dag niet geleefd maar bepaalde verschillen in inzichten zijn voor mij onoverbrugbaar. Zodra er mensen en dieren gekwetst worden of in gevaar worden gebracht, stopt het voor mij. Ik heb zelfs, inmiddels wel jaren geleden, een langdurige vriendschap met een collegafokker die per se niet wilde testen (waarmee bijv. een handicap op latere leeftijd kan worden voorkomen), om die reden moeten beëindigen.
En nu bestaat het risico dat het coronacircus weer opnieuw gaat beginnen als er een nieuwe en mogelijk gevaarlijker mutatie in China ontstaat. Daar hebben de mensen minder antistoffen opgebouwd en is de vaccinatiegraad veel lager. Dat de Omikron-variant is ontstaan, is een zegen. Deze versie is zoveel minder ziekmakend dan de Alfa en de Delta van het begin. Het huidige vaccin werkt ook nog eens behoorlijk goed maar alleen tegen die drie. Ik was er net aan gewend geraakt dat we weer redelijk normaal met elkaar kunnen omgaan. Laten we maar hopen dat er nu ook minder gevaarlijke varianten gaan ontstaan.
Bij deze zorg lijkt het vuurwerkgedoe peanuts maar dat is het niet. De meerderheid van de bevolking is tegen deze extreme overlast en vervuiling en toch is er nog steeds geen algeheel vuurwerkverbod. Die democratie is doorgeslagen. Er zijn wel een aantal steden waaronder Haarlem met een vuurwerkverbod. In coronatijd was er wel een totaal vuurwerkverbod maar daar heb ik weinig van gemerkt. Blijkbaar is er een hoog sukkelgehalte in mijn regio. Maar de ziekenhuizen en oogspecialisten hadden toen wel minder slachtoffers. Ik hoop zo dat het aantal slachtoffers vooral onder jonge kinderen en hulpverleners zal meevallen.

Wanneer u deze pagina via een mobieltje bekijkt, komt de rechterzijbalk met fotootjes en videootjes pas in zicht door te blijven scrollen. De lay-out van deze pagina komt echter veel beter tot zijn recht op een tablet of pc.

Alles telt!
Zaterdag 24 juli
'Dansen met Jansen'
Er valt niet aan te ontkomen: het vervelende onderwerp, corona ☹
Ik begin er maar meteen mee, dan hebben we dat maar gehad. De afgelopen maand was het dus schrikken.
Filmsterren
Het gaat erg goed met Shers kittens. Nicky is samen met haar iets oudere halfzus Tinka bij Victor, Indy heet nu Kanuk (zijn naam is later Koek geworden) en dolt met Pip bij Ellen en Arthur is goede maatjes
Eenzame Mynie
Polly is weer kapmonstertje af. De andere medicijnen (Cortavance huidspray van Virbac en de pillenkuur Apoquel) sloegen enorm goed aan. Ze heeft totaal geen jeuk meer en de huid is helemaal rustig. Morgen
Weer een kapmonster
Deze keer is het de arme Polly. Pinkstermaandag heeft ze waarschijnlijk een insectenbeet opgelopen. We liepen met haar over de Grote Markt toen ze opeens reageerde alsof ze door een vlo werd gebeten.
Weer eentje minder...
Onze Elfie heeft hectische weken achter de rug. Eerst heeft ons ontzettend voorbeeldige patiëntje een week lang met een kap moeten rondlopen en toen het de goede kant leek op te gaan met de wond
De gekapte kat
Eind vorige week kreeg ik al de indruk dat er iets met Elfie was. Ze maakte een wat verdrietige indruk en toen ik haar zondagavond in mijn armen had, gromde ze zelfs... Dat is echt niet des Elfies en ik
Dollende duootjes
Morgen is het al zover; de eerste gaat ons verlaten. Aan de grote stoere Arthur is de eer. Hij gaat het prima hebben. Zijn nieuwe mensen lijden al wat langer aan het Somalivirus. Zij hebben al twee Somali's,

 

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten