Heerlijke geluiden! Het regent in Nederland. Het begon gisteren en naar oud-Hollands gebruik blijft het gelukkig doorgaan. Ook in een juiste mate dus de pompen hoeven nog niet op volle toeren. Heerlijk voor de natuur. Broodnodig want de afgelopen droge maanden waren rampzalig voor de insecten en de vogels. Ik zie met liefde nu even af van onze favoriete hobby – terrasjesbezoek. Eerst de natuur en het grondwater. Misschien krijgen de Waterschappen het nu eens voor elkaar om het grondwaterpeil op een beter peil te houden. In meerdere provincies was dit al zo laag dat de boeren het oppervlaktewater niet meer mochten gebruiken om de gewassen te besproeien. Veel boeren willen namelijk dit peil laag houden zodat er eerder na de winter mest uitgereden kan worden en dan is dit het gevolg als er een droge periode komt. Het mestoverschot zou minder groot zijn wanneer er minder vee in ons postzegellandje zou worden gehouden! Dit is een hele belangrijke oorzaak van het stikstofprobleem waardoor de biodiversiteit en dierenwelzijn (vogeltjes komen in bepaalde gebieden met gebroken pootjes uit hun ei door de extreme verzuring) ernstig onder lijdt en de bouw (van o.a. huizen) stilligt.
Problemen te over: Trump, Gaza, Oekraïne en Buienradar. Fijn dat het regent maar er moesten ook boodschappen gedaan worden. Na maanden Buienradar maar eens geraadpleegd. Eerst zou er tegen tweeën minder tot geen regen zijn. Toen schoof het tijdstip op en zou het droge moment na drieën zijn: uhum – ik was nog net geen verzopen kat. Ah… Kat! Daar hoort deze website voornamelijk over te gaan. Dus bij deze.
Wat jammer; was ik net zo lekker bezig geweest, weigerde mijn programma opeens om het op te slaan en aan de autosafe had ik ook niets. Iets op dezelfde manier maken, lukt me nooit naar mijn zin. Maar ik geef het niet op! Nu nog vaker de nieuwe stukjes controleren. Opnieuw dus.
Vandaag kwamen Myra en Nico op kittenbezoek. Tijdens hun eerste bezoek had de sorrelzilveren kater van LeeLoo hen helemaal ingepakt. Ik had verteld dat dit wel vaker gebeurt. Maar was dit nu toeval of echt? Echt dus want vandaag deed hij het weer. Zijn zusje maakte ook indruk. Myra was al op haar schattige gedrag en kopje gevallen maar omdat ze al met een naam genoemd werd bij de foto’s nam zij aan dat ze al besproken was. Dat was ze ook al een beetje maar omdat ik uiteindelijk niet tevreden was over haar mogelijke showkwaliteiten (en wel over die van haar broer met het gele bandje!) en hoop dat LeeLoo en Bodiir over twee jaar nog een keer een nestje mogen krijgen en dat er dan een poesje met de juiste kwaliteiten geboren wordt. Ik vind het zo belangrijk dat de beste genen van deze familie bij een serieuze fokker terecht gaan komen. Om dit lange verhaal wat korter te maken: Ginny koos overduidelijk haar mensen uit en heet nu Giulia. Zij gaat later samen met Inkie (zie de uitgelichte foto bovenaan) later in Den Haag wonen én af en toe ook in Noorwegen. Het land waar hun voorvader in de xxste generatie, Sigismund, in 1984 geboren is.
13 juni
Het heeft even geduurd tot ik hier weer verder ging. De laatste keer ging er van alles mis. Wat ik gemaakt had, kon ik niet opslaan en dan is het niet echt aantrekkelijk om de website bij te werken. Het is nog niet naar mijn zin. Sommige foto’s worden niet in de juiste maat geplaatst maar zoals het er nu uitziet, kan het er mee door. De afgelopen tijd heb ik wel berichtjes en foto’s over de kittens op mijn Facebookpagina gezet en doorgeplaatst in hun fotomap daar.
Myra van Giulia en Puccini heeft deze foto wat mooier gemaakt. Die kartonnen krabmandjes zijn ideaal. Comfortabel en de kittens komen niet eens op het idee om aan meubels te krabben. De tweede foto is van gisteren. Het groene mandje, ‘Sijntjes mandje’, was uit de koepel op de vensterbank gevallen en was even tijdelijk teruggezet in de lage mand van de klimboom. Dát viel nog beter bij het stel in de smaak.
Ondertussen hebben de kittens zich uitstekend ontwikkeld. Ze zijn nu negen en acht weken oud, voor de tweede keer ontwormd en eigenlijk mogen ze allemaal de titel ‘Kilokit’ dragen. Twee waren bijna 1000, de poesjes waren een klein beetje zwaarder en twee zijn zeer royaal over de kilo heen. Hun eetlust is ook indrukwekkend. Katertje Spinner, inmiddels overgedoopt in Heroic Dzjengis Khan, ontwikkelde op slag een bijpassende eetlust: een wereldveroveraar moet er tenslotte wel een beetje stoer uit zien.
Lekker dollen in de tuin. Met het wigwamtentje. Dzjengis was de enige die erin klom. Dat moet ook wel om een beetje meer zicht te hebben op de wereld die je moet gaan veroveren. In ons tuintje is vanaf dat punt weinig uitzicht. Ze zijn nog te jong voor de ‘gluren naar de burenplank’ en toen ze onlangs op het dakterras waren met beter uitzicht, hadden ze het overal druk mee behalve met het uitzicht. Maar zijn tijd komt nog wel. Het dakterras van zijn nieuwe mens wordt professioneel afgezet en het uitzicht op een hoog is geweldig voor nieuwsgierige katjes: water met veel vogels én een hondenspeelplaats. Dzjengis zit daar straks niet alleen; zusje Jeanne (d’Arc), eerder Poesje Blauw, gaat met hem mee.
Geweldig nieuws!
Sinds een paar dagen is Bodiir hormonaal zo rustig, dankzij de Suprelorin, dat hij geen sproeineigingen meer heeft en zonder broekje in huis kan rondlopen. Heerlijk, voor hem en voor mij. Hem steeds in een broekje hijsen met die lastige knopen, is een pijnlijke aangelegenheid voor mijn handen. Maar het grootste feest is dat hij nu een totaal andere uitstraling heeft en weer samen met Sheralyn kan zijn. Sheralyn is nog niet 100% overtuigd van zijn goede bedoelingen maar ik heb Bodiir Sheralyn meerdere keren liefdevol zien bejegenen. Bij de eerste keer dat hij haar een ferme lik op haar kopje gaf, smolt ik. De vorige blog had de titel Geluksmomentjes; nu is er sprake van geluksexplosies! Het is ook zo fijn om hem weer in de slaapkamer te hebben. Also hij nooit weg was geweest nestelde hij zich weer op zijn vertrouwde plekje op mijn benen.