Somali wildkleur
Geboren op 22 september 1984
Overleden op 4 oktober 2000
Vader: IC Tire-au-Flanc du Morne Brabant SOM n
Moeder: Chatkantarra Nefertete ABY 0 var
Zijn stamboom in de Electronic Database of Somalicats E.R.o.S
Registratienummer: MU.L84.SO.047.1
Djinny was onze eerste echte eigen Somali die als huisdier bij ons woonde. Een droom kwam uit!
Zijn oudere volle zus Anches Shirezah woonde als plaatspoesje bij mensen in Rotterdam waar zij een keer een nestje, samen met haar kortharige zusje Mandy, heeft grootgebracht.
Het was fantastisch om Djinn te mogen zien opgroeien en ik deed verwoede pogingen om dit fotografisch vast te leggen. Iedere keer toog ik weer hoopvol met een volgeschoten rolletje naar de winkel en iedere keer was ik toch weer blij met de twee of drie kiekjes die ermee door konden. In die tijd zonder internet of website leefde ik me uit in het bijhouden van fotoboeken over onze dieren en hun nestjes.
Alleen nestjes hebben we Djinn nooit laten verwekken. Wij vonden hem niet geschikt als dekkater. Toen ons vriendje volwassen werd, bleek hij best last van zijn hormoontjes te krijgen. De meeste katers gaan sproeien of klieren wanneer hun hormonen in de weg zitten maar de lieve Djinn ging zitten roepen en vermagerde te veel. Hij zat gewoon niet lekker in zijn vel. Als castraatje zat hij wel lekker in zijn vel en was hij maatjes met iedereen hier.
Ook had hij iets aan zijn oogjes. Niet wetende dat dit iets was dat alleen door oogartsen behandeld had moeten worden, hebben we de diagnose en operatie door onze eigen dierenarts laten doen… Toen we later ontdekte dat er een erfelijke oogkwaal in ons ras voorkwam lieten we natuurlijk al onze dieren hierop controleren en toen ontlokte het zien van zijn gezichtje de uitroep van de specialist: Ach, een mislukte entropion-operatie! Gelukkig had Djinny er zelf geen last van maar zonde was het wel dat zijn mooie gezichtje zo beschadigd was. Entropion is trouwens ook erfelijk dus het was een geluk bij een ongeluk dat hij deze aanleg niet in het ras verspreid heeft.
Hij bleek overgevoelig voor vlooien en met die slecht werkende middeltjes van vroeger was er altijd wel ergens een vlo. Van één beet kon hij een maand last hebben. Met wat ik nu weet over dierverzorging weet ik dat wanneer ik hem Prednison o.i.d. had gegeven hij veel meer kwaliteit van leven zou hebben kunnen krijgen. Maar in die tijd kwamen wij alleen bij een homeopatische dierenarts, diezelfde van de mislukte entropion-operatie!, en ik had geen idee dat dit probleem met echte medicatie aangepakt had kunnen worden.
Het is me nu, maart 2021, pas duidelijk wat voor een kwaal hem uiteindelijk het leven heeft gekost. Ik herken de situatie en de geur: een darmtumor. Dit heeft de lieve Maverick nu ook.
Had ik toen maar geweten dat ik Djinn langer meer kwaliteit van leven had kunnen geven door het gebruik van Iso-Gel tegen de diarree en rijstzetmeel om zijn slecht zittende vachtje op te frissen waardoor die ook voor meer comfort en warmte kon zorgen voor zijn magere lijfje.
De foto’s in de fotoalbums moeten nog ingescand worden.