Ik ben zo enthousiast!! Onlangs vertelde Peter van der Voort – hoofd intensive care van het UMCG – die bij Jinek te gast was over de relatie overgewicht, vooral buikvet, en de beruchte complicatie door het Covid-19 virus. Bloedonderzoek wees uit dat deze mensen een hoog gehalte hebben van het hormoon leptine waardoor deze mensen, van alle leeftijden, trombose in hun longen kunnen ontwikkelen en beademing op de IC hun enige kans is.
Ik ben aan het googelen geslagen en vond meerdere heel interessante artikelen over de relatie buikvet en een effectief immuunsysteem. Teveel leptine, het verzadigingshormoon dat wordt opgewekt door het buikvet, speelt een negatieve rol in de afweer tegen het Covid-virus. Natuurlijk is afslanken stap één maar wat hulp erbij om dit hormoon te remmen, helpt vast. Na wat gegoogel leerde ik dat Omega vetzuren hierbij een handje kunnen helpen: wij zijn dus nu aan de visoliecapsules én vitamine D-tabletjes (heeft ook een positief effect op de weerstand). We hadden dit trouwens wel in huis maar het gebruik ervan was aan de aandacht ontsnapt.
Wanneer je besmet bent geraakt, is het voedingssupplement resveratrol dé remedie. Dat was begrijpelijk natuurlijk direct uitverkocht. Ik heb me aangemeld voor een plekje op de wachtlijst. Dit stofje zit ook in producten zoals pinda’s, cranberry’s en blauwe bessen. Die zitten vaak al in mijn ontbijt, jippie! Ik nam prompt wat extra en ervoer meteen wat deze extra fruitsuikers en mogelijk ook het onderdrukken van het verzadigingshormoon deden: ik kreeg een onbedwingbare behoefte aan snaaien. De resveratrol is dus echt alleen voor wanneer je ziek bent geworden om daarmee de beruchte complicatie te gaan voorkomen. (We hebben besloten om dit toch maar dagelijks preventief te gebruiken).
Al googlende over het hormoon leptine vond ik heel veel informatie. Omdat we Covid-19 voorlopig nog niet kwijt zijn, is deze info vast interessant voor iedereen die wat buikvet wil kwijtraken. In deze wordt uitgelegd wat de gevolgen kunnen zijn van leptineresistentie en deze is ook heel informatief.
Van vet en cholesterol in je voedsel slibben je bloedvaten niet dicht. Dit probleem wordt indirect juist door de suikers, alle soorten en vooral de nep-suikers, light producten en snelle koolhydraten van tarwe, rijst, zetmeel en alcohol veroorzaakt.
Ik heb me eind 2018 laten inspireren door het boek over de mensen van het Italiaanse dorp Pioppi en sinds die tijd volgen wij – losjes – deze uitgangspunten. We koken en eten heel anders en Huibert was vrij snel tien kilo kwijt wat een heel goed effect op zijn bloedsuikers had. Bij mij is het gewichtsverlies helaas minder indrukwekkend omdat ik me al inhield met de snelle koolhydraten. Echt diëten heb ik nooit gedaan en wil ik ook nooit doen. Ieder dieet kent zijn nadelen en risico´s en een dieet altijd volhouden, nooit meer een lekker broodje of wijntje, is onmogelijk. Ik geloof meer in het geleidelijk veranderen van je leefstijl (nu dus ook met visoliecapsules en vitamine D).
Alleen Huibert zou beter kunnen meewerken 😉 Onlangs bakte hij zelfs zijn eerste boterkoek en de maaltijd daarna was op basis van rijst…
Gezinsuitbreiding!!!
Maar waarom hier een heel verhaal over onze voeding? Doordat wij door deze mogelijkheden meer kans hebben een besmetting met Covid-19 te kunnen overleven, durven wij het ook aan om weer een nestje te gaan fokken! Sher heeft op 14 april eenmalig de poezenpil gehad en we wachten geduldig af tot zij weer krols wordt. En dan naar de prachtige Magic!
En we zijn nog meer van plan: ik heb twee wenbenches ingericht met de bedoeling om in ieder geval Orchid weer in de groep te kunnen krijgen. Ze werden vanaf het eerste moment volop als extra accommodatie voor sport, spel en relaxen gebruikt. Ik heb helaas weinig hoop om ooit Shabanou weer samen met Bashiir te kunnen krijgen. Zij hoeft hem maar te zien en dan zet ze het al op een brommen.
Onlangs kwamen beeldschone foto’s van Shabanou en Orchid, gemaakt door Anna Fredrikze, langs in een Facebooktopic. Beide dames zijn in april jarig geweest. Orchid op de 14e en Shabanou op de 30e. In dit mapje staan 39 beeldschone foto’s uit 2008. De foto’s overkopiëren lukte me helaas niet.
Malletvinger
(afgescheurde pees door een ontsteking)
Vorig jaar heb ik dit opgelopen doordat de lieve Elfie me in paniek in mijn vinger had gebeten. Na dit ongelukje, het was maar een klein wondje maar het veroorzaakte een langdurige pijnlijke ontsteking, was de moed me in de schoenen geschoten en heb ik geen enkele poging meer gedaan om weer haar in de groep terug te krijgen.
In eerdere blogs heb ik hierover geschreven. Elfie is heel gelukkig bij mijn vriendin AnnaMaria en we zijn heel positief over de relatie met Anna’s andere kat, de Somalikater Murphy.
Ondanks alle fysiotherapie en het dragen van een spalkje, is het nooit goed gekomen met de wijsvinger van mijn rechterhand. Het probleem blijkt voor een deel operatief te kunnen worden opgelost alleen door het covidgedoe werd de operatie natuurlijk afgezegd. Tot vorige week. Doodeng om naar het ziekenhuis te gaan omdat daar besmette mensen worden verpleegd. Maar ik ga naar een totaal andere afdeling en ik moet vertrouwen hebben in de voorzorgsmaatregelen. Ik ben zelf ook heel voorzichtig. In de supermarkt en op straat houd ik zoveel mogelijk afstand vooral omdat ik ervan overtuigd ben dat dit virus niet alleen via hoesten en proesten wordt verspreid maar ook door de adem. Als je je realiseert hoever alleen al de rook van op straat rokende mensen zich verspreidt, is het duidelijk hoe lastig het is de eventueel besmette aerosolen (veel kleiner en lichter dan de hoestdruppeltjes) in de lucht niet in de ademen. Ik vermijd vanwege de stofjes in de slipstreams het achter iemand lopen of fietsen en als ik er even niet aan ontkom houd ik dus doorlopend mijn adem in.
Inmiddels ben ik geopereerd en na één dagje net zoveel pijn als al die vele weken vorige jaar door de ontsteking, gaat het echt de goede kant op met mijn vinger.
Wiesje van slag
Wiesje maakte het wel spannend; eerder liep ze door een insectenbeet een fikse zwelling bij haar keeltje op maar ze heeft er helaas niets van geleerd. Hommels maar ook de kleinste vliegjes of kevertjes blijft ze interessant vinden en klein spul wordt na een geslaagde jacht smakelijk verorberd. Een paar weken geleden waren haar ingewanden van slag. Ze moest eerst een keer overgeven en direct daarna produceerde ze diarree in de kattenbak. Alarm dus. Eerst maar even rust in dat buikje voor de kleine meid. Ondertussen ging ik, zoals volgens de cabaretier Fons Jansen het Leger des Heils koffie zet bij rampen, kipfilet met wat witte rijst koken. Toen bleek dat Wiesje geen overgeefneiging meer had, heb ik haar eenmalig een stukje van een tablet Finidiar/Diarstop gegeven en mocht ze een beetje van de gekookte kip en wat van de kiprijstbouillon (zonder de rijst) hebben. Dat ging er in als koek en daarna heeft er niets meer gewezen dat zij ergens een probleem zou hebben. De volgende dag heb ik haar ontworming voor de zekerheid nog een keer herhaald.
Het eenmalig spugen en diarree was dus een effectief middel van haar lijfje om iets verkeerds zo snel mogelijk te lozen. Finidiar is geen diarreestopper zoals de naam suggereert maar het is een middel dat de ongewenste stoffen (toxines) bindt en neutraliseert zodat er weer rust in het maagdarmkanaal komt.
De drie gezusters, Wiesje, Wiske en Avra
Het Facebooktopic over de drie zusjes, Wiske, Avra en Wiesje.
Wiesje en zusje Avra lijken voor wat hun uiterlijk helemaal niet op elkaar maar ze hebben wel overeenkomsten. Ze hebben beiden een keer bloed in de urine gehad. Helaas heeft Avra dit daarna nog een keer gehad. Het is voor zover ik weet bijzonder zeldzaam dat zulke jonge katjes daar last van hebben.
Een andere overeenkomst is hun vreemde eetlust. Avra had laatst wat van de vulling van een speeltje opgegeten en bij Wiesje kon ik nog net op tijd een pluk watten uit haar bekje halen.
Ik wist al dat Wiesje een halfbroertje heeft die graag sabbelt aan een eigen plukje vacht. Wiesje sabbelt graag aan sliertjes van bijv. een omslagdoek of de draadjes van een trui of vest. Ik weet dit gedrag aan haar vreemde jeugd omdat ze afhankelijk was van flesvoeding maar… zusje Avra sabbelt ook aan bepaalde kledingstukken van haar vrouwtje! Zusje Wiske heeft het helemaal voor elkaar; die drinkt nog gewoon bij mama Tinka en heeft geen truien met sliertjes nodig. Zie het filmpje hierboven.
Ziekenboeg
We maken ons grote zorgen over de lieve mooie Fleur, dochter van Tresca en Occido die bij Matthijs, Monique en Quintijn woont. Zij heeft een hele rare en ernstige kwaal. Het viel haar mensen op dat ze steeds meer ging drinken en dus plassen. Ze blijkt centrale diabetes insipidus te hebben. Dit heeft niets met diabetes mellitus type 2, beter bekend als suikerziekte, te maken. Ze krijgt het medicijn Minrin met de werkzame stof vasopressine en dat sloeg meteen aan. Alleen het toedienen en de dosering is nog een punt van zorg. Eerst kreeg ze het toegediend in oogdruppeltjes maar dat bleek heel lastig nauwkeurig te doseren. Maar het gaf wel het gewenste effect. Daarna kreeg ze tabletjes. Mogelijk/hopelijk was die dosering fout want het ging toen helemaal verkeerd (duizelig, misselijk etc.) met Fleur. Na een aantal dagen zonder medicatie om op verhaal te komen, krijgt ze nu een lagere dosering en de eerste resultaten zijn hoopgevend. Ik hoop zo dat deze kwaal onder controle te krijgen is want de lieve Fleur is nog maar elf jaar oud.
Fleur is niet de enige met een probleem. Ding, een poesje van de bekende sorrel vijfling, heeft een heel akelig probleem. Ze had al een tijd af en toe een soort toeval maar nu liep het helemaal uit de hand. Echt ziek; ze kon niets binnenhouden. Bloedonderzoek wees niets verontrustends uit maar een tweede arts die ging meedenken, ontdekte een bloedprop achter haar trommelvlies. Een ontstoken buis van Eustachius zou de oorzaak van de eerdere toevalachtige zaken en nu al deze extra ellende kunnen zijn. Ze krijgt verschillende soorten medicijnen en Ding is al wel weer wat opgeknapt. Geluk bij een ongeluk: Ding heeft nog steeds een gebitje in zeer goede staat. En dat voor een dame die volgende maand 15 jaar hoopt te worden.
Zuslief Nena deed ook een duit in het zakje: bloed in de urine. Wanneer je dit als eigenaar voor de eerste keer bij je dier ziet, is er paniek in de tent. Onze Sijntje had dit op haar oude dag meer dan eens. Gelukkig was dit bij haar altijd snel onder controle en ook bij Nena ging het weer snel de goede kant op.
Deze zorgen over deze poesjes van de beroemde vijfling, net nu wij een spandoek met de jeugdfoto van ze boven de loungebank hebben hangen. Met Nena gaat het al weer de goede kant op.
Angelina en Ainstain
Angelina, dochter van Tresca en Maverick, woont samen met haar broer Ainstain bij Nico en Myra. Zij zat ook in de ziekenboeg. Een gebitsbehandeling verliep niet goed; er bleef een restant van een getrokken kies achter. Toen ontdekt werd waarom haar bekje maar niet genas, moest ze nog een keer onder het mes. Haar gebitje valt helaas onder de categorie rampzalig.
Umione
Over deze dame hoeven we ons geen zorgen te maken. Direct nadat we Umione half maart bij Arnold en Ria hadden gebracht, werden er meer maatregelen om de verspreiding van het coronavirus te remmen afgekondigd. Dus eventjes gezellig op bezoek bij haar gaan, is niet verstandig. Gelukkig bestaat er zoiets als videobellen en hebben wij haar onlangs live gezien. Het gaat echt geweldig goed met haar.
Coronabijkomstigheid
Je ziet op internet allerlei berichten, foto’s en grapjes langskomen over het vele thuiszitten. Vooral ons soort katten, Abessijnen en Somali’s smullen van al die extra aandacht. Hun gezellige aanwezigheid maakt de beperking van de vrijheid vast minder zwaar.
Deze foto is van Richard Rodenburg, bekend bij de mensen die over cattery kennen van meerdere prachtige fotoseries. Momenteel werkt hij als zovelen voornamelijk thuis en hij vroeg zich af of er niet ergens een meldpunt bestaat voor erbarmelijke thuiswerkomstandigheden. De fotomodellen zijn Florio en Gio.
Voor wie tips voor de combinatie thuiswerken en huisdieren kan gebruiken. Prins Petfood, mijn favoriete merk diervoeding, heeft er hier een paar.
Florio is een zoon van Zagato. Zagato was ooit onze Zagato. Hij was in dezelfde tijd als Jack hier dekkater en beiden hebben prachtige nakomelingen verwekt. Helaas raakten de eerdere maatjes Zagato en Jack door de hormonen met elkaar in conflict en was het beter dat Zagato een eigen adresje kreeg.
Een dier herplaatsen is altijd moeilijk en wij doen dit alleen wanneer het voor de dieren beter is. Alle leuke berichten en foto’s waarderen wij enorm.
Morgen gaan de scholen weer open en mogen bepaalde contactberoepen weer aan de slag. Ik hoop zo dat dit goed afloopt. Ik maak me grote zorgen. Ik begrijp de noodzaak voor het onderwijs en de ondernemers maar ik lees steeds maar dat jongere mensen minder kwetsbaar zijn voor Covid-2019 maar dat is niet hetzelfde als het niet kunnen verspreiden. Zo raken hun ouders besmet en wanneer die in de zorg werken? Ik houd nog steeds mijn adem in.