Ik had niet gepland nu al weer iets in deze rubriek te zetten, maar helaas moest ik vanavond met dit vieze weer met Murray naar de dierenarts. Hij deed heel vreemd, lag te rollebollen, ging op de bak maar produceerde niets, ging toen zelfs naast de bak verder zonder resultaat – dat was duidelijk een spoedklus voor de dierenarts. Ik kon er geen verder weg treffen als deze.
Helemaal in Zandvoort en werkelijk elke weg waar ik langs moest was opgebroken. De Wagenweg, de Zandvoortselaan en dan nog het gezoek in het donker en in de regen. Ondertussen ook nog kaartlezen met een zielig mauwende kat naast je. Dankzij het mobieltje kon ik in Zandvoort telefonisch nog om een aanwijzing vragen en na het onderzoek bleek gelukkig dat hij geen verstopping had.
Dat was mijn grootste angst en ik vroeg me ook af hoe dat kon? Ze krijgen hier voornamelijk nat voer, vers en blik. Blaasgruis ontstaat juist door het vochttekort bij de droogvoereters. Maar mijn Murrikje heeft zo zijn gewoontes en hij is graag boven en daar krijgt hij van mij nogal eens een tussendoortje – brokjes!! Hij is ook de enige hier met overgewicht en nu dit. Oorzaak bekend dus! Vanaf vandaag bestaat de verwennerij niet meer uit iets droogs: er staat al een kipfiletje te trekken.
Murray voelt zich al stukken beter. Hij heeft een injectie tegen de pijn gekregen en ik mag hem vanaf morgen als het nodig is Ketofen geven tegen de pijn én de eerste pil van een antibioticakuur: twee maal daags een gelukkig klein tabletje Amoxy 40 tegen de blaasontsteking. Maar goed dat ik een flinke voorraad leverpastei heb want sinds hij zo’n ontstoken bekje heeft, kan ik hem niet meer op de gewone manier een pil geven. Nu hoefde hij die bijna nooit, alleen periodiek een ontwormingspilletje. Maar sinds zijn tandvlees ontstoken geraakt is, is m’n jochie een wandelend medicijnvaatje geworden. Ik hoop dat de operatie a.s. dinsdag hem zal helpen want hij raakt nu echt van de regen in de drup.
M’n vriendje spint gelukkig nu weer!