Sher toonde eergisteren de eerste tekenen van krols gedrag. Dus we hebben haar meteen apart gehouden van vriendje Bodiir. Die is inmiddels al tien maanden oud en we willen de kater niet op het spek binden én zijn hormoontjes niet opjutten. Hoe langer hij relaxt, niet door hormonen geplaagd, zijn kattenleventje kan leven, hoe liever we dit zien. Sher belaagde Bashiir als kater van dienst maar die had weinig interesse. Gisteren vonden we al dat Sher wat minder krolsig was geworden en vandaag lijkt alles voorbij. Als test hebben we het stel bij elkaar gelaten en er viel geen muntje bij vriendje Bodiir en ook bij Sher was er geen interesse.
Maar we blijven wel opletten en het bij elkaar laten, doen we alleen onder toezicht. Ooit hopen we dat Sher kittens van Bodiir mag gaan krijgen – wat zullen dat geweldige Somali’s worden! – maar nu nog niet. Hij is nog te jong én we willen graag dat Sher eerst een nestje grootbrengt van Gio. Het is voor het ras van belang dat er een nakomeling van Gio de genen kan gaan doorgeven. Met alleen zeer gewenste Somalietjes als huisdier op de wereld zetten, kan geen ras in stand worden gehouden. Daarna komt Bodiirs tijd, als hij voor het testwerk is geslaagd.
Bij de foto’s: Koningin Sher bovenin de klimboom, dan Sher samen met Bashiir en Bashiir samen met Bodiir.
Daarnaast: Bij uitzondering Bodiir dichtbij Sheralyn zonder dat ze naar hem blaast. Gelukkig maakt hij zich nergens druk om en gaat hij lekker zijn eigen gang.
Bij mij is er wel een muntje gevallen… Ik denk dat Orchid een lichte vorm van suikerziekte heeft. Ik heb totaal geen ervaring met de verzorging van een dier met deze kwaal en hoop dit ook nooit te gaan krijgen. Met wat ik er over gelezen heb, kan je met de juiste voeding, als je geluk hebt, de ziekte onder controle krijgen. Dáár gaan we dus voor!
Wat is er aan de hand? Orchid heeft al jaren problemen met haar spijsvertering. Ze gaf vaak direct na het eten over. Ik heb meer dan eens aangekaart dat zij een maagprobleem zou kunnen hebben maar deze kwaal is kennelijk heel moeilijk te diagnosticeren. Ik heb wel eens wat medicatie voor haar maag gekregen maar dat was geen succes. Op een gegeven moment werd duidelijk dat ze zich prettiger voelde wanneer ze iedere paar uur voldoende had gegeten. En dat zou nog wel eens de oorzaak kunnen zijn want die tussendoortjes bestonden, nu dus per direct afgeschaft, vaak uit brokjes. En waar bestaan brokjes uit? Koolhydraten en die hebben de reputatie om suikerziekte bij katten te veroorzaken (de poezenpil en cortisonen hebben dezelfde reputatie). Nu ‘preek’ ik al jaren dat katten carnivoren zijn en dat zij vooral dierlijke eiwitten moeten eten maar door haar maagprobleem maakte ik voor Orchid een uitzondering.
Bovenstaande is trouwens niet mijn wijsheid maar die van dierenarts Tannetje Koning en de mensen achter de Groene Os. Ik las laatst hun artikelen over suikerziekte omdat deze kwaal bij een zusje van Orchid is vastgesteld en vannacht drong het tot me door: Orchid drinkt niet zomaar zoveel! Het ontstaan van ziektes heeft zelden maar één enkele oorzaak en mogelijk speelt een stukje aanleg ook een rol. Straks dus de eigenaar van Orchids andere zusje waarschuwen (gedaan!)
We hebben nu al de mazzel dat Orchid sinds ruim een half jaar minder last heeft van misselijkheid en een slechte eetlust doordat ze van de dierenarts een antibioticakuur tegen een maagzweer heeft gehad. Het is niet meer nodig om iedere vleeshap met iets uit een blikje of kuipje er doorheen te prakken. We hebben nog een fikse voorraad van gezonde en ongezonde dingen op dit gebied. Op de pagina van de dierenarts staat ook informatie over merken natvoer die weinig of geen koolhydraten bevatten. Ik heb het gekopieerd:
Katten die geen rauw vlees lusten moeten op blikvoer zonder koolhydraten gezet worden. Dat is even zoeken. Carny, Vom Feinsten, Schesir, Almo en Snoezepoes zijn voorbeelden van merken zonder koolhydraten. (wel even controleren op de verpakking!)
Die controle van de verpakking is een goed advies want ik heb inderdaad wel eens rijst in een blikje Almo gezien. Inmiddels zijn er ook vast wel nieuwe merken met een soortgelijk product op de markt gekomen. Met twee brilletjes op kon ik de analyse van een blikje Cosma ontcijferen en die zou ook zonder koolhydraten zijn. Ik hoop dat ik de analyses online kan vinden. Dat leest vast makkelijker.
Morgen overleggen met de dierenarts want dit moet natuurlijk wel onderzocht en vastgesteld worden. Maar ondertussen geen koolhydraten meer geven, is dé aanpak en dat blijft die ook. Ik hoop zo dat het haar en ons op deze manier bespaard mag blijven dat ze aan de injecties moet. Vanavond keek ze me aan toen ik haar avondhapje gaf, alsof ze op haar brokjes wachtte… Toen ik wegliep zag ik in mijn ooghoek dat ze toch aan haar hapje met een topping van verpulverde gevriesdroogde tonijn begon.
Terwijl de andere twee kittens van Wiesje gezellig in hun tuin met elkaar tutten, zie de foto hier schuinrechtsboven, helpen Wiesje en dochter Yade bij Monique en Matthijs met het inpakken van de verhuisdozen. Of zouden ze erin kruipen om er zeker van te zijn dat ze wel meekomen? Wat zullen ze gaan genieten van hun afgezette tuin. Hun rennetje dat ze op het terras in gebruik hadden, hebben ze niet meer nodig. Liefhebbers mogen hem (is demontabel) voor een zacht prijsje overnemen.
Koningsdag
We konden weer! De stad stond op z’n kop. Huibert is als vice-voorzitter van het Comité Nationale Feestdagen/Oranjeverening bij diverse activiteiten in de verschillende wijken op bezoek geweest. Vroeger droeg ik ook nog links en rechts wat steentjes bij als vrijwilliger bij bepaalde activiteiten. De paardenkeuringen van de vaak leuk opgetuigde hobbypaarden, paardjes en -pony’s van kinderen bij de Haarlems Hout was toch wel heel erg leuk (al was het soms ook wel heel erg koud) en het kegeltoernooi voor mensen met een verstandelijke beperking. Deze activiteiten bestaan nu niet meer. Ik had dus alle tijd om Koningsdag gezellig met vrienden in de pup te vieren. Met livemuziek met verzoeknummers – dat werd dus zingen! Waar maak je dat nog mee?
Deze keer heb ik geen nieuwe foto’s van onze dieren in oranje-outfits. Maar gelukkig poseerden Marleens Jack en Jimmie bij een Oranje-boven-bordje.
Deze koningsdag was voor ons uitstekend geslaagd ondanks dat Arjen Lubach nog zo zijn best gedaan om deze dag te verzieken. Zoals hij en zijn redactie de mensen van oranjeverenigingen, dus onbetaalde vrijwilligers!, op het verkeerde been had gezet en hun koningsdag 2022 grondig verziekte, is niet echt goed voor zijn kijkcijfers. Over het algemeen vind ik dat hij bepaalde zaken goed belicht en zeker de satirische benadering kan ik wel waarderen. Wanneer hij echter los gaat over het koningshuis krijg ik wel de neiging om hem even door te spoelen. We hebben hier nog (zolang Poetin hier nog niet de baas is) vrijheid van meningsuiting maar anderen kwetsen of misleiden gaat mij te ver.
Een fotocompilatie van voornamelijk oudere foto’s. Alleen de eerste is van gisteren. Uitsmijter rechtsonder is ons ultieme oranjekatje Shabanou. Zij had als jonge kat oranje ogen én zij is geboren op Koninginnedag in een huis aan de Koninginnegracht. Hoe oranje wil je het hebben? Over een paar dagen is zij dus jarig – haar vijftiende alweer! Haar pagina moet dringend eens worden bijgewerkt. Er staat daar maar heel weinig over haar persoonlijkheid. En ze is juist zo’n in-en-in schattig diertje. Ik ga mijn best doen dit in te halen.
30 april
Shabanou
Vandaag is het dan zover. De lieve Shabanou is vijftien jaar oud geworden! Het is dat ze wat overgewicht heeft en wat korstjes door een of andere overgevoeligheid maar verder is de lieve meid absoluut probleemloos. Altijd een goede eetlust, nooit problemen met haar maag of darmpjes, maar één keer een alarmpje gehad van een mogelijke mamatumor maar dat bleek loos alarm. Houden zo!!!
Gisteren heb ik wat kiekjes van haar gemaakt. De zon scheen even niet en ik hoopte dat ik haar nu beter op de foto zou krijgen. In de volle zon blijft er niet veel meer over dan een witte vlek. Maar het resultaat viel tegen. Met het fotobewerkingsprogramma kon ik er toch nog wel iets herkenbaars van maken.
De lieve ShabShab met haar hartenneusje, lieve gezichtje en haar prachtige ogen. En volle vacht. Daar mag wel weer eens een kammetje door als ik weer eens foto’s van haar ga maken. Shabanou is erg van het buitenleven. Vooral wanneer het zonnetje schijnt. Op de laatste foto is Shabanou gekamd,15 jaar en één dag oud en zijn haar groene ogen te zien. Vroeger waren ze koperkleurig.
8 mei
Kleine wereld
Op 4 mei is het traditie dat er een krans wordt gelegd bij het monument op de Dreef. Huibert deed dit deze keer samen met Karin de Bruin namens het Comité Nationale Feestdagen. Door de oorlog in Oekraïne hebben veel mensen deze herdenkingsdag heftiger beleefd. Helaas werd een van de herdenkingen door w#@&$ verstoord. Volgens hun verhaal later in de krant vonden zij dat zij juist daar ´respectvol´ demonstreerden tegen coronabeperkingen (welke? waar?) Zij verstoorden de dodenherdenking bij het monument van Hanny Schaft door o.a. de Nederlandse vlag ondersteboven te houden en muziek af te spelen terwijl anderen diegenen waardoor wij nu de vrijheid hebben om overal tegen te kunnen demonstreren in stilte wilden herdenken.
Onze buurtjes hadden via de buurtapp een uitnodiging verstuurd voor een buurtsamenkomst nadat de klokken hadden geluid. De houtkachel en -korf waren aangestoken om met elkaar de vrijheid te vieren. Het werd een gezellige avond waar we lief en leed met elkaar konden delen. Een van de buurtkinderen is een maand lang behoorlijk ziek geweest, zoals zoveel kinderen op dit moment. Hij is zelfs opgenomen geweest in het ziekenhuis. Hij is weer thuis en ik hoor hem gelukkig af en toe weer gezellig kwetterend door ons straatje lopen, maar hij is nog niet helemaal de oude.
Wij deelden ons verdriet over een op veel te jonge leeftijd aan een slopende ziekte overleden vriend. Tot onze schrik en die van buurman Geert bleek dat hij Richard als collega ook goed gekend had.
Richard van Geijlswijk en zijn vrouw Hestia Kock hebben wij door de Somali leren kennen en zij hebben ook een aantal nestjes grootgebracht onder de catterynaam Chabesuca. We zijn zelfs met zijn viertjes een keer op wintersport geweest. Door deze vriendschap zijn we in het vrijwilligerswerk gerold rondom de nationale feestdagen zoals de hobbypaardenkeuringen op de Dreef en het kegeltoernooi voor verstandelijk gehandicapten. Dat de wereld heel klein is, bleek ook weer de avond ervoor. Ik had zin in een Indonesische rijsttafel maar ons favoriete bezorgrestaurant kon niet laten bezorgen. Net als met de krant zijn er te weinig bezorgers. Dan maar op de fiets gesprongen en voor het eerst naar dit restaurant. Het is een all-you-can-eat en dat zijn niet onze favoriete locaties. Maar alles was perfect in orde én wie kwamen we daar tegen? Hestia en haar familie. Zij gingen ook voor het eerst naar dit restaurant, om met elkaar het leven te vieren.
En dan vandaag moederdag. Dat onze moeders er niet meer zijn, blijft een groot gemis maar tijdens corona was ik al zo blij dat dit hun bespaard is gebleven. Nu met Poetins oorlog maakt het me alleen dankbaar dat zij niet met deze ellende geconfronteerd worden.
De foto van Richard en Hestia en hun kinderen is van ca. tien jaar geleden en die van de buurtjes zijn van een week eerder. Honden zijn uiteraard ook welkom.
Het laatste muntje. We hadden al een hele tijd een huisvisite van onze dierenarts gepland staan maar het wachten erop duurde me te lang. Glucose kan je zelf meten! Ik heb zo’n apparaatje gekocht: Orchid heeft geen suikerziekte! Voor de zekerheid laten we dit ook door de dierenarts bepalen maar voor nu mag ze dus wel weer als tussendoortje wat brokjes met koolhydraten hebben.
Bezoekers die deze pagina via hun mobiel bekijken, krijgen de rechterzijbalk met fotootjes etc. pas te zien door te blijven scrollen tot voorbij het gedeelte hieronder over het contact opnemen. De lay-out van deze website komt veel beter tot zijn recht op een tablet of pc.