Volgens ieder kerstverhaal hoort er op de dag voor kerst het nodige mis te gaan, meestal raakt er een kind of een dier in de kou zoek. Ik bewaar hele dierbare herinneringen aan het voorlezen door mijn vader van het boekje Voetstapjes in de sneeuw van W.G. van der Hulst. En als kleuterjuf heb ik ook de nodige verhalen met een happy end na de nodige wanhoopsituaties verteld. Nu zijn wij zelf aan de beurt voor zoiets: Fonzie gaat nog steeds niet echt goed en het eten is het grootste probleem. Inmiddels ben ik bijzonder handig geworden in het uit elkaar peuteren van, gelukkig gekookte, eendagskuikens. Dat is het enige wat ik er nog al voerend in krijg. Gisteren voor de nacht moest ik hem zelfs nog wat vloeibare voeding met een spuitje geven. En toch hebben we nog hoop. Huibert is boven aan het klussen en Fonzie vindt al dat gerommel om hem zo te zien best prettig. Hij is even beneden in zijn mandje geweest maar hij ging uit zichzelf weer naar boven. Huibert stopt hem steeds lekker in, in zijn trui. Gisteren heb ik wat nieuws over de behandeling met Bio Resonantie op de pagina van Fonzie geschreven. Omdat dit in een bestaand stukje geplaatst is, wordt het niet vermeld door de functie ‘wat is nieuw’ achter de knop van de sitemap: http://www.silfescian-cats.nl/index.php?cat=860&offset=14&mod=1&parent_cat=2
Mariposa heeft aardig wat complimentjes mogen ontvangen naar aanleiding van haar poseren voor onze kerstkaart. Murrikje wilde die blijkbaar ook krijgen. Hij krijgt die alleen van ons omdat hij de rest van de mensheid amper de kans geeft. Meestal verdwijnt hij nl. naar boven wanneer er bezoek komt. Maar goed, dankzij de camera en fotobewerkingsprogramma PSP staat hij nu ook op een kaart 🙂