Dat Fonzie erg gemist wordt, is iedereen die van dieren houdt, wel duidelijk. De pijn van het verlies wordt best wel verlicht door de vreugde over zijn nakomelingen zoals Kathlena, sinds drie maanden die malle Maverick en al onze herinneringen. Vandaag was het wel extra heftig want de nieuwe Raskan kwam uit met een special over de wereldtentoonstelling. Mijn verslag over Fonzie op die show werd een ode aan The Fonz en de redactie heeft een mooi nummer samengesteld met heel veel foto’s (en niet alleen van de katten) wat een heel dierbaar aandenken aan Fonzies laatste show is.
Tot mijn verbazing hebben Tresca en Nieckje zich al aangepast aan hun nieuwe situatie: ik hoef ze amper te roepen voor hun extra tussendoormaaltijdjes én ze zijn nu al knuffeliger. Tresca lag heel lang bij me op schoot terwijl ik in de achterkamer was terwijl zij normaal juist meer contact zoekt wanneer we in de voorkamer zitten. En ‘s avonds in bed gaat ze altijd op mijn benen liggen. Nieckje heeft ook een grappige gewoonte opgepakt die ze met een vorig nest deed: vanaf een keukenkastje staren naar de plaats waar zich ooit een dappere muis heeft laten zien. Of er is weer een muis aanwezig óf ze denkt dat dit gedrag bij een zwangerschap hoort…