Bovenaan deze blog staat een foto van de heerlijke Wiesje samen met haar even heerlijke dochtertje Yfke. Wiesje is inmiddels gecastreerd en begint al een beetje de castratenversie van de Somalivacht te ontwikkelen. Iets vollere vacht en een begin van een kraagje. Ook haar rondingen zijn zich aan het aanpassen. Reden om de eetgewoontes én de hoeveelheid sport en spel ook aan te passen. Op deze foto is het kleurverschil tussen fawn en sorrel goed te zien aan de voetjes. Links ligt de fawndochter Yfke.
Om te vieren dat het nu goed gaat met de zoontjes van Tinka bij Victor thuis en dat mijn laptop goed uit de windowsupdate is gekomen, start ik deze nieuwe blog. Nu wil ik hem maken volgens de aanpak die ik de vorige keer in mijn hoofd had: steeds een stukje. Met de vorige raakte ik zo op dreef en had ik nog zoveel foto’s e.d. liggen dat die meteen vol was.
Dat van die geslaagde Windowsupdate moet ik even terugnemen. Er is weer een probleem met het fotobewerkingsprogramma. Meestal kan ik na een update een bewerking van een foto niet opslaan maar dat los ik dan op door er een kopie van op te slaan. Nu is het probleem juist dat ik er geen kopie van kan opslaan. Zucht. Meestal ligt de oplossing in een herstart of in iets dat eerder ‘linksom’ geef, dan maar ‘rechtsom’ te proberen. Maar het is weer gelukt!
Ik heb een nieuwe nestpagina gemaakt voor de kittens van Tinka, het Z-nest. Eigenlijk moet ik zeggen Tinka én Nicky want Nicky was vanaf dag één intens betrokken bij de kittens. Het is een grote teleurstelling en verschrikkelijk sneu voor haar dat haar eigen nestje helemaal mislukt is maar het is een zegen dat zij toch haar moederzorg kwijt kan.
Victor had al webcams draaien in en om de kraamkistjes maar vandaag zag ik dat ze alle vier in kleur zijn. Nog mooier en nu is veel duidelijker te zien wie wie is. Heerlijk om te zien hoe de twee moedertjes ontspannen liggen te sluimeren en de inmiddels dikke rolmopjes van kittens af en toe van een wasbeurt voorzien. Zoveel ontspanning was hard nodig: eerst de grote zorg om de bijzonder klein geboren kittens in leven te houden, toen het afwachten van de bevalling van Nicky en de geboorte van het dode kitten en eind deze week verschilden de moedertjes van mening over de juiste locatie voor de kittens. De ene poes bracht ze naar plekje A terwijl de andere poes locatie B beter vond. Tinka raakte helemaal het spoor bijster en probeerde zelfs een keukenkastje. Het was aan Victor om alles met geduld en liefde in goede banen te leiden. Met deze wetenschap is het nog harder genieten van het poezengeluk op de webcam.
Door de namen van de kittens, Zuko & Zhu, werd bij mij de associatie opgeroepen aan Zucci, een verre voorouder van deze kittens, en de dierbare herinneringen aan die tijd (1990). Zucci werd met vier broertjes geboren bij mijn ouders, hun enige nestje raskatjes ooit. Kort daarna is mijn vader overleden. Ik ben zo blij dat hij als groot kattenliefhebber nog van deze prachtige diertjes heeft kunnen genieten.
In de zijbalk naast de nestblog van het Z-nest staat nu een anekdote over hun Australische! voorouders. Gelukkig is de database met de stambomen nog deels in gebruik. Dit is de link naar zijn afstamming.
Door de verbouwing en het uitruimen van de kasten kwamen de foto’s uit die tijd in mijn handen. Inmiddels staat mijn scan stand-by en heb ik al een paar van die kiekjes ingescand. Tussentijds heb ik als een heuse operatiezuster Huibert bijgestaan met het maken van een kastdeurtje in een krap hoekje onder de trap. Dan een priem, een haakse schroevendraaier, timmermanspotlood, boormachine of een schroefje aangeven. Hij moest van de fysiotherapeut grondoefeningen gaan doen maar of dit geklus bedoeld werd, vraag ik me af 🙂
Het A-nest van Tamar Atalante (Minous) in november 1990. Linksboven mijn moeder in de kittenbox, dan het variantmoedertje Minous met een van de drie Somalietjes, rechtsboven een van de twee variantkatertjes en een langhaartje bij mijn moeder en op deze foto het vijftal bij ons thuis. Mijn vader werd te ziek en daarom nam ik de zorg voor het nestje over.
Covid-19
Het duurt zo lang, al die beperkingen met bijbehorende frustraties door het coronavirus. In het begin dacht ik dat we voor maar een paar maanden pas op de plaats moesten maken maar nu zijn we al anderhalf jaar verder. Deze zorg en het leven met huisdieren is onlosmakelijk aan me verbonden en dus ook aan deze website maar ik vind het niet prettig om dit in deze blogs te blijven zetten. Het ergste vind ik dat er zo’n tweedeling is ontstaan door de verschillende inzichten op dit gebied. Aan de ene kant het overgrote deel van de Nederland dat zich heeft laten vaccineren voor hun eigen gezondheid en de veiligheid voor anderen waar vaccins minder bescherming kunnen bieden (de echte ouderen en mensen met bijv. kanker) en een klein deel dat om wat voor reden dan ook dit niet doet waardoor de druk op de zorg nog langer blijft duren. Ik heb er daarom een eigen pagina voor gemaakt. Voor de liefhebber dus 😉
23 september
Gisteravond zijn we op bezoek geweest in cattery Polyfurs’. Genoten van de lieve moedertjes Ice Tea en Lemonade en van de vader van de kittens, Victor. Zo fijn om met eigen ogen te zien hoe goed het nu vooral met hem gaat. De castratie heeft wonderen voor hem gedaan. Onze speciale aandacht ging uit naar ons a.s. huisgenootje Bodiir. Wat is hij mooi geworden! Ik heb meteen onze showplannen aangepast. We waren van plan om Bashiir voor de eerste keer als veteraan te gaan showen. In zijn plaats nemen we dit kereltje dus mee. Als gezelschap en voor het goede voorbeeld mag Sher mee. De show in Beverwijk wordt op dezelfde manier georganiseerd zoals de vorige waar we een paar maanden geleden waren: coronaproof, dus zonder publiek.
Webcams
Ik doe gewoon alsof er niets aan de hand is – het werkte!! – – eventjes 🙁 – en met Orchid op schoot ga ik nog even verder met de laatste nieuwtjes. Ik heb net twee webcams besteld. We hadden er eentje van Victor gekregen om Wiesje, toen zij hier als pleegkitten opgroeide, te kunnen volgen en naderhand bleek hij ook bijzonder handig om Polly in de gaten te houden. Met de spraakfunctie ervan kon Polly zelfs gecorrigeerd worden als ze bijv. op een stoel geklauterd was. Maar op een dag was het uit met de pret en kregen we de camera niet meer aan de praat.
Nu ik zo genoten heb van het moederen van Tinka en Nicky met hun kittens van het Z-nest bij Victor via de camera’s móet ik ze natuurlijk ook voor het komende nestje van Sheralyn hebben. Haar kraammand heb ik gisteren klaargezet en hij was prompt bezet; door opa Bashiir en mama Sher natuurlijk. Maar Sheralyn vond hem wel interessant. Mogelijk herkende ze toch een bepaald geurtje van haar eerste jeugd.
Bezoekers die deze site via hun mobiel bezoeken, krijgen de rechterzijbalk met fotootjes etc. pas te zien door te blijven scrollen tot voorbij het gedeelte hieronder over het contact opnemen.