Afgelopen zondag togen we naar de kattententoonstelling in Schiedam. Deze septembershow en die in Haarlem halverwege de januarimaand zijn onze twee favoriete shows. Dit zijn beide shows van Felikat, onze vereniging, en ze worden altijd goed georganiseerd, zijn altijd op tijd afgelopen zodat mens en dier na zo’n drukke dag lekker op tijd naar huis kunnen. Ik las dat er in mei in Alkmaar een Felikatshow gaat komen en dat deze locatie een blijvertje kan worden. Alkmaar is voor ons een nieuwe locatie. Ik hoop dat die hal van eenzelfde kwaliteitsklasse is als die van Haarlem want die is echt heel prettig. Lekker ruim, voldoende frisse lucht, goede parkeergelegenheid.
Maar goed, ik mag het hier op een opscheppen zetten. Onvoorstelbaar zo goed als Tresca en Orchid het hebben gedaan. Het was voor hun allebei de allereerste keer want de afgelopen maanden waren er geen FIFe-shows in Nederland. De langere autoritten die Tresca onlangs had meegemaakt toen ze mee mocht op vakantie bleken effect te hebben gehad – ze gaf onderweg geen krimp, laat staan een piepje (mauwen kan ze nog niet). Orchid had er ook helemaal niets van maar dat is de onbevangenheid van de jeugd. Felikat heeft sinds kort nieuwe kooien. Die zijn werkelijk stukken prettiger voor de dieren: ruimer en hoger en Felikat had al niet eens de kleinste kooitjes van de Nederlandse verenigingen. Ze zijn ook wat hoger waardoor het publiek niet meer met hun armen boven de dieren kan hangen want dat vonden veel katten allesbehalve prettig. De kooien zijn onderling koppelbaar zodat je katten die graag samen zijn een dubbele kooi kunt geven. Tresca en haar protegé, de kleine Orchid hadden dus alle ruimte en meer dan eens zag je ze samen knuffelen of lekker tegen elkaar aan liggen en dan dat beschermende pootje van Tresca over het lijfje van Orchid heen – ontroerend!
Aan hun gedrag mankeerde dus niets. Nu wilden we graag een beoordeling van hun uiterlijk schoon door een keurmeester en uiteindelijk zouden we te horen krijgen welke katten door haar als de besten werden gezien. Tresca had concurrentie van twee halfzusters (via vader Sisu) die twee maanden ouder waren. Dat won Tresca. Haar vacht heeft al een hele mooie warme kleur met een duidelijke regelmatige ticking én haar staart is ook heel vol behaard; echt een vacht in superconditie. Zij won dus de prijs voor Best-in-Variëteit. Toen de kleintjes mochten, begon de steward al suggesties te doen door te wijzen naar de zak in zijn witte jas dat daar best wel zo’n schatje in kon…
Orchid was in competitie voor best kitten in de klasse 3 tot 6 maanden met haar bloedeigen zusje Zoë en een poesje van een andere fokker. Laat Orchid het hier ook winnen!! Pas tegen het einde van de dag toen het gesprek over de a.s. wereldtentoonstelling kwam, realiseerde ik me dat beide poesje nu gekwalificeerd waren voor die show. Deelnemende dieren moeten minstens internationaal kampioen zijn of een Best-in-Variëteit of Nominering in het jaar voorafgaand van deze show hebben behaald. Sofie de fokster van Tresca is helemaal trots op haar en we hebben bedacht dat Tresca naar de wereldshow mag. Inmiddels heb ik het al geregeld en Sofie staat zelfs vermeld als mede-exposant. De kleine Orchid gaat ook mee én The Fonz. Op een show wil ik dat het publiek verder geïnformeerd wordt over raskatten dan alleen over leuke jonge dieren. Jonge katjes worden groot en ooit ook nog eens oud en wie kan dat beter laten zien dat Famous Fonzie? Hij vindt showen, contact met andere mensen, al die belangstelling heerlijk. We doen hem er dus echt een groot plezier mee. De vakantie onlangs in Duitsland met hem was ook een groot succes. Hij viel zelfs bij de meneer van de housekeeping bijzonder in de smaak. Alleen zal deze kamer een tikje primitiever zijn. In Duitsland hadden we een suite met afgezet balkon met fluviatiele genoegens (zicht op de Rijn); dit hotel heeft ook een balkon en het ligt ook dicht bij een rivier… We zijn heel benieuwd.
Rooster en Sijntje waren zondag ook mee naar de show in Schiedam. Beiden hebben hun certificaat gewonnen. Sijntje was helaas vanaf de veterinaire keuring al mopperig, dat doet ze tegenwoordig wel vaker en dat speelt mee in ons besluit dat zij voorlopig maar eens even thuis blijft. Wanneer ze in januari nog één keer een certificaat wint is ze Groot Internationaal Premior en dat voor zo’n klein schattig katje dat zo vaak voor een jong ding wordt aangezien! Het gekke is dat ze thuis alleen maar leuker en leuker wordt. Hoe leuk kan een kat worden? Ze ligt zich nu bijv. weer spinnend op m’n schoot te wassen. Best lastig typen zo, maar als je van katten houdt dan moet je er wat voor over hebben. Rooster was allerbeminnelijkst en gedroeg zich subliem bij zijn keurmeester. Keurmeesters hebben vaak een speeltje aan een stokje om de aandacht van de kat te trekken zodat zij goed zich kunnen krijgen op de expressie van het gezichtje. Maar Rooster krijg je daar echt niet meer gek mee. Het leek net alsof hij zijn schouder ophaalde met een blik van: dat heb ik al zo vaak gezien, je denk toch niet dat ik daar nog op reageer? De keurmeester had daar alle begrip voor en ging aan de slag om het keurrapport te schrijven. Hij vergat eventjes dat Rooster wel zijn portie aandacht wilde, maar daar zorgde Rooster zelf wel voor door de pen van de keurmeester te gaan vangen. Rooster werd zelfs voorgedragen voor Best-in-Show. Toch hebben we besloten dat we Rooster ook niet meenemen naar de wereldshow. Hij hoeft in principe nog maar één buitenlands certificaat te winnen. Maar de regelgeving is net veranderd en evt. zou hij die ene ook kunnen vervangen door drie in Nederland en dan is hij zowel Europees kampioen en Europees Premior. We nemen er lekker de tijd voor. Deze combinatie van titels worden niet door veel katten behaald. We hopen hem volgend jaar op de show in januari in Haarlem weer mee te nemen. Het is vast nog niet gepubliceerd op de site van Felikat… Rooster staat namelijk in de top tien van de beste castraten van Felikat. Hij heeft al eens een vijfde plaats gewonnen en we zijn heel benieuwd hoe hij er nu voor staat.
Ik moet ook nog iets vertellen over de heerlijke Holly van Helga Bruggink. Wij zaten zo dat we recht in de kooi van Holly konden kijken. Dit nog vrij jonge zilveren poesje vertoonde precies het ideale ontspannen Somaligedrag wat wij zo graag zien en ooit hopen we een kitten van haar te mogen krijgen. Vanwege het recente verlies van onze Elvira genoten we des te meer van dit aantrekkelijke diertje want ze stamt zowel van vaders- als van moederskant van onze SuperEl af. Aan vaderskant zit Elvira in de vierde generatie en aan moederskant in de zesde. Best emotioneel die wetenschap maar vooral heel positief. Zo is Elvira wel heel concreet nog bij ons!