Om maar meteen met het ergste te beginnen: we hebben onze grote vriend de Meef moeten laten inslapen. Op 25 maart al. De lieve knul hield zich geweldig en ik heb nooit een voorbeeldiger kattenpatiëntje in de verzorging gehad. Zelfs toen zijn bespiering zo afnam dat hij wankelend begon te lopen, behield hij zijn zonnige humeur. We wisten hem ook goed aan het eten te houden. Dat scheelde een heleboel in de zorgen want dan voel je je als verzorger niet zo machteloos.
Door de pandemie was het niet mogelijk om hem thuis te laten inslapen maar gelukkig was dit laatste bezoekje aan de dierenarts geen kwelling voor hem: hij was daar op de behandeltafel altijd bijzonder in zijn element.
Terugkijkend denk ik wel dat we hem op een goed moment hebben laten gaan. Niet te vroeg, niet te laat maar in vol vertrouwen en waardig. Maverick maakte gelukkig nog steeds heel wat spinuurtjes. Ik ervoer dit als zijn manier om aan te geven dat hij vertrouwen had. Dierenarts Jessica vertelde dat katten ook spinnen om zichzelf gerust te stellen. Feit is wel dat het spinnen van een kat geen garantie is dat hij zich prettig voelt.
De Meef laat een grote leegte achter ondanks de indrukwekkende hoeveelheid lieve blijken van medeleven via de social media en vanuit de familie- en vriendenkring. Direct nadat hij wegviel, kwam het het besef dat we straks helemaal geen nakomelingen van hem in huis hebben… Dat kán niet. Iedereen heeft zijn eigen ritueel om troost te zoeken na een overlijden. Bij de een is dit een mooie urn, een plukje haar, een tatoeage en voor mij zijn het foto’s, het schrijven over ze en hun nakomelingen. Als ik Maverick bij me had, had ik naast hem een hele kattenfamilie bij me: van onze stammoeders Shirezah en Tamara tot Oentje, The Fonz en Rooster.
Ik ben heel erg blij met de technische mogelijkheden die webmaster Victor gemaakt heeft met deze website. Zoals de pagina ‘Onze Dieren’ samen met die ‘In de loop der jaren’. Die is natuurlijk nog lang niet compleet en de startpagina is al weer ernstig verouderd maar het ziet er al heel goed uit. Veel pagina’s van mijn oude site staan er al tussen. De pagina van Maverick is ook bijgewerkt.
Ik snapte de technische kant ervan niet maar onlangs ontdekte ik hoe ik de lijst met namen en pagina’s naast de nieuwe pagina’s van de individuele dieren moest krijgen. Met een pagina op deze website zijn onze huisgenootjes van weleer nog een beetje bij me.
Nu hebben we natuurlijk Mavericks nakomelingen Wiesje en haar kittens nog in huis maar die blijven geen van allen. Dat we Wiesje ook zouden gaan missen lag niet in de lijn der verwachtingen maar wat moet, dat moet. Dieren hebben recht op kwaliteit van leven en op de lange duur kan ik dat Wiesje niet geven na haar conflict (zie de eerdere blog). Het platina mandje voor haar en dochtertje Yfke staat al klaar dus met haar komt het helemaal goed.
Alleen wij nog. En zelfs daar wordt aan gewerkt. Er is ergens een prachtige poes zwanger die niet alleen Maverick in haar afstamming heeft maar ook Jack en Shabanou: dan zijn we weer helemaal compleet!
Dit is dus, ondanks het verdriet, heel goed nieuws en er is nog meer goed nieuws.
Ondanks het broddelbeleid rondom de vaccinaties raken er toch steeds meer mensen gevaccineerd. Ik bén het zelfs al! Afgelopen maandag werd ik ‘s morgens opgebeld of ik ‘s middags de prik van mijn huisarts wilde. Of ik die wilde!
Ik was een paar dagen daarvoor al zo gelukkig met de wetenschap dat ik voor Huibert voor 27 april een vaccinatieafspraak had kunnen regelen. De opluchting hierdoor golft af en toe als een diepe emotie door me heen. Alleen wanneer je emotioneel bent, komen andere emoties ook meteen weer boven zoals de pijn van het gemis van Maverick (en dat van de dieren die hem zijn voorgegaan).
Er is nog veel meer vreugde: Wiesje met haar kittens. Wat is die SuperWies een goede moeder. Ze heeft echt alles onder controle en alles gaat zo vanzelfsprekend. De nestpagina heb ik de laatste weken wel bijgehouden. Ze komen zelfs al buiten in de tuin en op het dakterras. Volgende queeste is het leren gebruiken van de kattenluikjes.
De kittens hebben een paar weken geleden even een dipje in hun conditie gehad. Volgens de bijsluiter mocht ik ze pas ontwormen met zes weken. Dat was voor hen net een paar dagen te laat. Maar toen de ontworming er eenmaal in zat was hun eetlust meteen weer zoals het hoort. Inmiddels is de ontworming na twaalf dagen herhaald. Straks nog een keer rondom de tijd dat ze gechipt worden en nog een keer voordat ze hun vaccinatie krijgen. Misschien is het handig om voor een volgend nest weer Banminth in huis te hebben. Dit ontwormingsmiddel mag je eerder geven dan Milbemax of Milpro.
Om alle kattengroepjes te geven wat ze aan huiselijk verkeer, aandacht en leefruimte nodig hebben, hebben we een ruilsysteem. De kittens zijn met hun acht weken al zo groot dat ze af en toe een nachtje in de huiskamer mogen. Dan kunnen de anderen in de slaapkamer. Niets is meer favoriet als het op bed bivakkeren. Dat hebben ze zo gemist toen Wiesje die kamer bezet hield. De overloopdeur (met raampjes) is een van de betere uitvindingen! Anders zou ik mal worden van al het gedoe met deuren dichthouden. Het dakterras is helemaal een feestje voor mens en dier. Als ik weet dat ze ook daar van het zonnetje genieten, voel ik me zoveel prettiger. Vanmorgen heb ik daar even met de spelende kittens om me heen van het zonnetje zitten te genieten. Op vrijdag speelt het carillon ook nog. Het kon niet op.
Nooit gedacht dat ik op mijn website zoveel aandacht zou gaan geven aan een probleem dat alleen indirect met onze huisdieren te maken heeft. Onze grote zorg is dat een infectie met Covid-19 er toe kan leiden dat wij niet meer voor ze zouden kunnen zorgen. Een ernstig ongeval kan dit ook, één van de redenen dat wij niet aan vliegvakanties doen, maar in veel gevallen is er wel kans dat minstens een van ons dit overleeft. Ik hoop zo dat na vaccinatie het normale leven weer terugkomt. Maar met deze pandemie gaat het allesbehalve de goede kant op. De besmettingscijfers blijven heel erg hoog en de IC’s liggen overvol. De coronamaatregelen moesten helaas weer verlengd worden.
Het enige positieve dat ik kan melden, is dat er nu dankzij de vaccinaties minder sterfgevallen zijn. Het muntje viel onlangs bij me: er is bijna niemand meer die zich aan de coronamaatregelen houdt en ‘je bent een zielenpoot’ wanneer je voorzichtig bent omdat je het virus niet wilt oplopen en verspreiden. Men, zeker niet alleen de wappies, blijkt de regels een eigen invulling te geven. Van het je niet aan de quarantaineregels hoeven houden tot het vinden dat je best met meer dan één persoon op bezoek kunt; je behoort immers tot hetzelfde huishouden? De eenpersoonsbezoekregeling is een ontheffing van de lockdown om eenzamen en hulpbehoevenden iets te kunnen bijstaan. Een lockdown houdt in dat je vooral thuis blijft en zo min mogelijk mensen fysiek ontmoet.
We smachten allemaal naar meer vrijheid. Niet alleen de jongere en gezonde mensen maar vooral de mensen met kwetsbare gezondheden en mantelzorgers met een familielid met zo’n gezondheid: die hebben al langer dan een jaar geen spatje vrijheid meer.
Van de eerder zo voelbare saamhorigheid is weinig meer over. Daardoor kan de samenleving en dus ook de economie nog steeds niet van het slot. Arme ondernemers die hun bedrijven kapot zien gaan en arme mensen in de zorg die dag in dag uit urenlang totaal ingepakt in plastic zwaar werk moeten verrichten.
We hebben enorm mazzel dat het weer niet echt aantrekkelijk is want dan moet er per se nog meer gefeest worden en mogen de handhavers hun gezondheid weer riskeren. Voor nieuwe gevallen is echt geen ruimte meer in de ziekenhuizen.
Niemand móet zich laten vaccineren maar wie dit graag wil, voor zichzelf en om niet of minder besmettelijk voor anderen te zijn, zou het een een keer aan de beurt komen uiterst welkom zijn. Zelfs in de zorg zijn nog steeds heel veel mensen niet gevaccineerd, evenals in het onderwijs en de handhaving.
Tot overmaat van ramp zijn door alle commotie door de extreem lage kans op een specifieke trombose de vaccinaties juist voor de zorgmedewerkers stilgelegd. Verschrikkelijk. Ik begrijp niet dat er zo gehamerd moet worden op de veiligheid van de vaccins tegen deze pandemie. Lees eens de bijsluiter van het onschuldige middel Paracetamol? Om over de bijwerkingen van XTC, lachgas, (soft-)drugs en alcohol etc. maar te zwijgen. Uitstel van vaccinatie kost gegarandeerd heel meer levens! Ik heb het niemand horen zeggen maar misschien zijn ‘ze’ bang dat er claims komen wanneer iemand wat oploopt door een vaccin? 
Het op de fiets naar de vaccinatielocatie gaan, is gevaarlijker. Pre-corona maakte ik al grapjes over bepaalde risico’s in het leven en vergeleek ik dit met het onder de Blauwe Tram in Haarlem kunnen komen. 
Net nadat ik wist dat ik met ‘het gevaarlijke AstraZeneca’ geprikt zou gaan worden, viel mijn oog op een krantenartikel over de Blauwe Tram… Hij komt terug! Alleen gaat hij hier niet rijden (er zijn geen rails meer). Oef!
De verdeeldheid in de samenleving, in families, gezinnen en vriendenkringen wordt steeds groter. Er is ook zoveel misleidende informatie en probeer maar eens te onderscheiden welke informatie echt en nep is. Dat bijvoorbeeld de IC’s niet overvol zouden zijn, wil men maar wat graag geloven. Alsof oncologen en cardiologen voor de grap noodzakelijke operaties voor patiënten uitstellen!
Welke waarheid moet je aan Covid-19 plakken? Griepje? Voor veel mensen is zo’n besmetting hooguit vergelijkbaar met een verkoudheidje. Ik kan er niet bij dat mensen blijven ontkennen dat ditzelfde virus voor anderen levensverwoestend kan uitpakken en daarom misleidende angstaanjagende informatie over de vaccins verspreiden. Familie en vrienden die hier heel verschillend over denken, hebben het niet makkelijk met deze situatie.
Deze situatie doet me denken aan de discussies over de gezondheidstesten bij huisdierrassen. Terugkijkend hadden de fokkers van de rassen met de grootste gezondheidsproblemen er het meeste belang bij om juist niet te testen en voor de gezondheidsproblemen andere oorzaken te bedenken. Hoe commerciëler een ras, hoe slechter die rassen er nog steeds voorstaan. Gelukkig wordt de Abessijn en Somali vooral gekozen door mensen die niet vandaag bedenken dat zij morgen een kat in huis willen hebben. Daardoor nemen zij de tijd om zich goed te oriënteren en kunnen zij zich kritisch opstellen. Hoe kritischer de kopers, hoe beter de fokkers hun huiswerk moeten doen en hoe gezonder een ras kan blijven.
Vrijheid
Toen mij als nieuwbakken bestuurs- of redactielid van mijn rasclub door een pionier van ons ras geïnformeerd werd over een erfelijke probleem in mijn favoriete ras voelde ik me geroepen om me hiervoor in te zetten. Deze meneer wist ook wel wie hij hierover informeerde 🙂 Mijn inzet hiervoor werd mij niet door alle fokkers in dank afgenomen. Ik was een drammer en zou juist het ras kapot maken door over een probleem te schrijven en fokkers te adviseren om te gaan testen. Ik kreeg een fikse lading bagger over me heen. Zo erg zelfs dat ik een keer op een kattenshow door een lieve bezorgde dame werd aangesproken. Zij vertelde me dat ze het zo erg vond dat al mijn katten blind waren…???
In het begin had het testwerk veel weg van het dweilen met de kraan open. Een oogspiegeltest voor PRA heeft maar een geldigheidsduur van een jaar en pas na een jaar of zes jaarlijks testen, mocht je ervan uit gaan dat het bewuste dier geen lijder was. Op het recessieve dragerschap was niet te testen anders dan via de ouders. Pas nadat een ouderdier na verloop van tijd lijder bleek te zijn, wist je dat de nakomeling een drager was. Die bleef uiteraard wel gezond maar was wel ongeschikt voor de fok. Je kon niet bewijzen dat een dier niet het ongewenste gen had en je liep dus altijd achter de feiten aan.
We hebben ontzettend veel geluk gehad dat er bijzonder weinig slachtoffers zijn gevallen. Toen deed je er alles aan om te voorkomen dat je met een lijder of drager zou fokken naar nu we de geweldige DNA-testen hebben en de meeste kwalen 100% onder controle zijn, is het kruisen met een drager zelfs een aanrader voor het behoud van de genetische diversiteit al zijn die inmiddels een zeldzaamheid geworden. Toevallig hoorde ik vandaag nog van een fokker dat die liever geen dekking wilde afnemen van een kater omdat hij een drager bleek. Ik hoop zo dat ze die dekking wel gaat doen!
Rassen zonder erfelijke problemen bestaan niet. Wij hebben echter de mazzel dat de kwalen van ons ras, PRA en PKDef, recessief vererven en zolang het andere dier geen drager is, kan je probleemloos een zeer gewenst nestje fokken.
Het enige waar geen grip op te krijgen is, is het knie-onderzoek (Patella Luxatie, de PL-test). Deze kwaal komt bij alle zoogdieren, van de mens tot honden en katten, voor en bij de vererving zijn meerdere genen betrokken. Het onderzoek kent zijn beperkingen en dit wil nog wel eens vals positief of vals negatief uitvallen. Het is verstandig om a.s. fokdieren door meerdere artsen hierop te laten onderzoeken. En dan nog kan het heel soms gebeuren dat uit zorgvuldig geteste ouderdieren een diertje geboren wordt met minder goede knieën.
De verschillen in inzichten over het belang van testen speelde decennia geleden en de meeste (helaas niet allemaal) fokkers vinden nu het laten uitvoeren ervan bloedtest (op virussen en bloedgroep), de DNA-test voor alle genetisch mogelijke kwalen en de PL-test volkomen vanzelfsprekend.
Het is gissen waarom sommige fokkers niet of onvolledig testen. Voor het geld hoef je het niet meer te laten, het is tegenwoordig spotgoedkoop. Ik denk dat het met vrijheid te maken heeft. Dat je zelf wilt kunnen bepalen of je wel of niet met een dier kan fokken en dat niet een test je plannen kan dwarsbomen. Marktplaats biedt dit type fokkers alle ruimte om zich uit te leven.
Dat er zo verschillend gedacht wordt over Covid-19, dat de ene mens wel wil geloven dat de IC’s overvol liggen en de andere niet, heeft wellicht ook te maken met vrijheid. Vrijheid om te geloven wat je wilt, te zeggen en te adviseren wat je wilt en te leven hoe je wilt. In het geval van de fokkerij zijn het de dieren (en indirect het ras) die er met een handicap, stress en pijn de prijs voor betalen. In het geval van deze pandemie zijn het de lichamelijk kwetsbaardere medemensen die hun gezondheid of leven door kunnen verliezen. Het advies van de overheid, vaccineren, vaccineren, vaccineren, is gelukkig 40.000 maal veiliger dan het advies om je juist niet te laten vaccineren.
De jarigen
Dacht ik toch heel eventjes dat ik de verjaardag van ons oudste dame was vergeten. Gelukkig had ik me vergist. De lieve Orchid wordt pas op 14 mei jarig. Wel een gedenkwaardige verjaardag: vijftien!
Met Polly’s elfde verjaardag op 4 april is alles goed gegaan; zij zag er zelfs extra mooi uit want ik had haar net van top tot teen getrimd. Ze is er helemaal klaar voor om weer eens bij Ibrahim op zijn terras met haar schattige kopje en haar grappige oortjes aan voorbijgangers glimlachjes te ontlokken.
Maar helaas, de coronaregels zijn verlengd dus nog geen terrasjes. Je zou denken dat die openstelling de druk op de overvolle parken kan verminderen maar het aantrekkende effect van die gezellige terrasjes maakt juist dat nog meer mensen niet meer thuis willen blijven zitten.
De contactberoepen zijn alweer een paar weken aan de slag. Geen haar op mijn hoofd die erover dacht om naar de kapper of nagelsalon te gaan. Wat mag, hoeft niet! Maar direct nadat ik mijn vaccinatie had, heb ik voor twee weken later een afspraak gemaakt!
Eigenlijk is het niet meer nodig om naar de kapper te gaan. Mijn eigen thuiskapper Huibert heeft mijn haar geknipt. Ik vond dat ik er zo haveloos uitzag dat ik hem gevraagd had om het twee centimeter in te korten.
Ik vertrouwde blind op zijn timmermansoog…
De schok was groot toen ik het resultaat zag. Het was veel tekort! Huibert ziet juist liever wat langer haar bij mij en mijn kapster durft er daarom amper een centimetertje af te knippen maar nu heeft hij meerdere keren gezegd dat hij het leuk vindt staan. Dat wilde ik niet geloven: hij valt zijn eigen knipkunst natuurlijk niet af. Maar… ondanks dat ik amper mensen zie, heb ik wel meerdere complimentjes voor mijn haar gekregen. Blijkbaar staat dit kortere haar, een beetje een boblijn, me wel.
Kortom, wij zijn er klaar voor! Lieve mensen, blijf gezond, houd je aan de coronaregels zodat de besmettingen kunnen afnemen, de IC’s kunnen leegstromen, de regering de lockdown kan versoepelen, de mensen voor Wiesje en haar kittens op bezoek kunnen komen, Polly haar kluif kan opzoeken en iedereen met inachtneming van de coronaregels toch weer wat vrijheid kan krijgen.