Deze keer is het de arme Polly. Pinkstermaandag heeft ze waarschijnlijk een insectenbeet opgelopen. We liepen met haar over de Grote Markt toen ze opeens reageerde alsof ze door een vlo werd gebeten. Een paar dagen later bleek ze enorme jeuk te hebben bij haar staartje. Ik had haar net getrimd en ze zag er weer prachtig uit. Alle zwarte uitgroei van de vorige insectenaanval waren eindelijk een keer uitgegroeid. Een paar dagen later vond ik een paar grijze plukjes Pollyhaar in de kamer. Het bleek dat ik na de trimbeurt wel goed gestofzuigd had en dat Polly zelf deze plukjes van haar staart had losgetrokken. Omdat ze maar bleef likken en plukken moest ze vrijdag naar de dierenarts. Met een injectie en een lotion dachten we haar van de jeuk af te kunnen helpen maar helaas. Donderdag is Huibert opnieuw met haar naar de dierenarts gegaan. Nu heeft ze een andere lotion (Cortavance huidspray van Virbac) en een pillenkuur (Apoquel). De dierenarts constateerde ook een licht anaalklierprobleem en heeft die kliertjes uitgeknepen. Ik dacht juist dat ze daar geen last van kon hebben gezien de harde keutels die ze onlangs had toen ze een tikje teveel bot had gegeten. Die techniek van het uitknijpen beheers ik vast nog wel want bij onze eerste Pumi, Urzsi, heb ik die kliertjes vaak moeten leegdrukken.
Het was overduidelijk dat de katten al ervaring hadden met een kapmonster in huis. Alleen de lieve Elfie niet. Ons vorige kapmonstertje schrok zich dus wild toen Polly met kap opeens met een boel lawaai door het kralengordijn vanuit de tuin de keuken in kwam. De behandeling lijkt heel goed aan te slaan. Ze is nu 24 uur verder en we zijn heel tevreden. Alleen al het likken bleef de jeuk in stand houden.
Saai is het hier geen moment en Tinka vond dat er nog wel wat bij kon: zij is krols geworden en loopt koerend door het huis. Ze is nu bijna tien maanden. In principe is dit niet te jong maar wij zijn verwend met poezen die pas met 14 maanden eens krols werden. Onze jongste krolse meid ooit was Shabanou. Ik wist niet wat ik zag; een kitten van zes maanden oud. Van andere fokkers van ons ras en over andere rassen heb ik gehoord dat veel jonger krols worden geen grote uitzonderingen zijn. In sommige rassen zou het zelfs regel zijn.
Met broertje Indy aka Urian gaat het ook maar wens. Hij is al aardig thuis. Deze week kwam de kattentrimster bij Ellen aan huis om hun vachten onder handen te nemen. Op Pip na zijn het allemaal Maine Coons. Ik wil niemand het brood uit de mond stoten maar het gebruik van rijstzetmeel kan een boel narigheid voorkomen. Maar hij heeft zich uitstekend geamuseerd. Op deze foto heeft hij het zich makkelijk gemaakt op de ingeklapte behandeltafel van de trimster.
Het grootste risico is dat wanneer een poes jong krols wordt dat het dan per ongeluk gedekt kan worden wanneer er een broertje of zo rondloopt. Een kitten met kittens is het laatste wat je moet willen. Even afwachten hoe Tinka zich verder ontwikkelt. Mocht ze vrij snel weer krols worden dan kan ze beter na die tweede krolsheid op de pil gezet worden. De laatste maand viel me al op dat de groei er bij haar uit was én dat ze veel kleinere porties eet. Door de hormonale ontwikkeling sluiten de groeischijven zich en stopt de groei. Wanneer een kat dan net zoveel blijft eten als het gewend was, wordt het dier te dik. Tinka komt uit een familie met een goede eetlust; vooral voor haar moeder Elfie, mama Izzy en betovergrootvader Jack is geen enkel restje eten veilig. Alles moet op!. Ik ben zo blij met haar eetgedrag. Zoals ze er nu uit ziet als een jong volwassen poes, is ze prachtig. Hoog op de pootjes, lekker veel zwarte aftekening indrukwekkende pluimstaart en met een ontroerend lief gezichtje.
Umione en Nicky rennen op dit moment achter elkaar aan door huis en tuin. Het is weer droog tussen de regenbuien door. Het is echt grappig om hun kopjes te zien wanneer hun ‘buitenkamer’ weer eens in een douche veranderd is. Gelukkig zijn er heel wat droge plekken in de tuin dus ze laten zich al hun speelmogelijkheden niet ontnemen. Bij regen hebben ze zelfs een extra: het afdekplastic over de stapel kussens van de loungebank. Eén eronder en één erop; dolle pret. Hier en daar is het plastic door hun spel wel wat geperforeerd geraakt. Het droogt wel weer.
Ik heb mijn huiswerk 😉 ook weer gedaan: twee stukjes geschreven voor de rasclubs. Iets voor ABY2000 voor hun themanummer over Overlijden (dat heeft me wel een traantje gekost) en iets over het geven van flesvoeding aan kittens. Daar heb ik mede dankzij deze kittens aardig wat ervaring mee. Dat is een heel dankbaar klusje. De kittens van Elfie waren al op op zo’n leuke manier aanhankelijk maar deze zijn helemaal de kers op de taart. Wat is er leuker dan kittens over de vloer die slippend naar je toe komen rennen wanneer je ze roept?
Helaas is het me de laatste tijd niet gelukt om een leuke foto van Tinka en Nicky samen te maken dus ik heb vandaag nog een keer een poging gedaan. De camera wilde niet echt meewerken maar de volhouder wint en ik heb er een paar. Wel van zòzò-kwaliteit maar beter wat dan niets.
Zij gaan de negende verhuizen naar Victor. Hij wordt hun eigenaar maar als alles naar wens gaat, blijven deze poesjes ook verbonden met onze cattery. Als zij nakomelingen krijgen, worden dit ook Silfescians en hun nestverslagen komen dan ook op deze website. Het zou wel leuk zijn wanneer hun wederwaardigheden hier op een eigen pagina kunnen worden bijgehouden. Victor heeft als webmaster al toegang op deze site. Wat vind je ervan Victor?
