Amper bekomen van het vorige avontuur, de vergissing met de druppeltjes van Mariposa, hadden we deze week er weer een: de kattenkamer waar Huibert bijna ieder vrij uurtje in aan het werk is, is zo danig populair bij de katten dat er laatst acht van de tien lagen te relaxen en van het prachtige weer te genieten. De zon staat nog laag en schijnt daardoor lekker diep te kamer in. Dan doe ik het raam open en genieten maar. Alleen smaakte dit donderdag kennelijk naar meer en toen ik die middag een paar uur weg was, heeft een boef de balkondeur opengesprongen met als gevolg dat toen ik thuis kwam Orchid met haar dikke pluimstaart over de muren kon zien rennen. Ze had hulp van Maverick met het sprintjes over muren en daken trekken. In hoeverre dit allemaal onder toeziend oog van tante Mariposa was, is de vraag want zij weet ook van de vrijheid te genieten. Alle andere katten waren gewoon binnen. Ik trok een begeerlijk blik open en Mariposa was de eerste die naar binnen stoof. De jeugd vond het rondrennen en vooral het slippen op het gladde materiaal van het dak van de buurman vele malen interessanter dan dat eten. Blijkbaar hebben ze er alle vertrouwen in dat ik ze niet laat uithongeren. Orchid was op een gegeven moment omlaag in het steegje naar de poort in de Kokstraat gesprongen en begon zielig te mauwen want ze wist niet meer hoe ze terug moest komen. Dat was doodeng want wanneer die poort open gaat, kan ze het woonblok uit. Gelukkig kwamen er net een paar mensen binnen en ik hoorde ze zeggen: “Hé wat een apart katje, wat een dikke staart.” Maar Orchid werd hierdoor aangemoedigd om terug te springen en vanaf de grond maakte ze een sprong van zeker twee meter om op de muur te komen en binnen een fractie van een seconde stoof ze de kattenkamer binnen. Toen moest ik de Meef nog zien te krijgen. Hij was al een keertje bij me geweest om te vertellen hoe leuk het allemaal was, maar toen greep ik net mis. Omdat het voedsel niet interessant was, haalde ik het rode speelstokje dat we wel meenemen naar shows en gebruiken om hun aandacht te trekken om foto’s te maken: dat was het en hij kwam slippend achter dat ding aan naar binnen.
Deze rode veer heeft al wat speeluren achter de rug en is dus bijna aan vervanging toe. Op de show zondag had Jiska, van Zoë en Bailey, de zus en vader van Orchid, een stand met allemaal leuke kattendingetjes. Van speelgoed tot comfort en we zijn geslaagd voor een leuke speelstok met een lange sliert van nepbond die t.z.t. wellicht weer mooie foto’s oplevert én een warmhoudplaatje voor wanneer er kittens wat extra warmte kunnen gebruiken. Acht minuten in de magnetron en het blijft 12 uur lang gelijkmatig warmte afgeven. Omdat de kittens nog lekker warm in de buikjes van Nieckje en Tresca zitten, hebben ik hem als kruik voor mezelf uitgetest: hij doet het uitstekend en blijft inderdaad zo lang aangenaam warm.
En het belangrijkste nieuws is wel dat het Nieckje en Tresca bijzonder goed gaat. Hun eetlust is opvallend. Tot mijn verbazing stal Nieckje zelfs een plakje leverworst van mijn brood. Normaal is zij daar toch echt teveel dame voor. Honger breekt wetten. Ze krijgen natuurlijk diverse tussendoormaaltijdjes en groeien dat ze doen! Ze zijn allebei diverse onsjes aangekomen en bij Nieckje is al wat buik zichtbaar. Tresca is zo groot met zo’n lange rug dat je alleen wéét dat ze wat meer gevuld is. Het echt kunnen zien, is wat anders.
En dan de cyberlove van Maverick en Diva. Ik kreeg gisteren deze foto. True love!