We zijn erg dankbaar voor alle lieve blijken van medeleven na het overlijden van onze dierbare Tresca. We hebben er erg veel verdriet van dat juist zij zo jong is overleden. We hadden zo gehoopt dat zij als eerste poes die we zo vaak mogelijk suprelorin hebben laten geven zonder de risico’s van en operaties door mammatumoren probleemloos minstens 18 jaar zou worden. Het kunnen krijgen van mammatumoren is een zeer veel voorkomend risico voor poezen die niet jong gecastreerd/gesteriliseerd worden. Het is begrijpelijk dat wij erg zitten met schuldgevoelens als ‘hadden we maar niet etc’. maar we beseffen ook dat Tresca juist door die nestjes heel veel kwaliteit van leven heeft gehad. Ze was een perfecte moeder die het moederen op de meest ideale manier aanpakte. Ze was een hele stabiele persoonlijkheid en kende nauwelijks momenten van stress.
Zelfs in de tijd dat haar dochter Jewel zo in de problemen was gekomen na die enorme knal in onze straat en ook zij door haar belaagd werd, bleef ze gewoon staan waar ze stond en keek ze Jewel aan met een blik van ‘waar maak jij je druk om’. Maar tussen het weten dat zij tien jaar een heel gelukkig leven heeft kunnen leiden en het kunnen accepteren dat zij maar tien jaar oud is geworden en het grote gemis, zit een groot verschil. Het gemis is gewoon heel erg pijnlijk. Hoe moeilijk het ook is, het leven gaat door en wat voor leven!
Er groeien nu twee poesjes op die binnenkort bij ons mogen komen wonen. Het wildkleur poesje Sher Shirezah is Tresca’s kleindochter en Dancin’ Elfie is haar achter-, achterkleindochter. Beide poesjes zijn dochters van Bashiir en hebben al bewezen dat ze ideaal in de omgang zijn. Elfie is de jongste van de twee en zo klein als ze nog was toen we haar bezochten, zat ze al bij me te spinnen. We zijn bevoorrecht dat papa Bashiir in ons leven is gekomen want hoewel alle goed gefokte Somalikittens gezellig in de omgang zijn, zijn Bashiir en zijn kinderen echt indrukwekkend charmant in hun omgang met mensen. Bashiir is heel aanhankelijk. We noemen hem wel mijn rode schaduw maar wanneer ik bezig ben en hij dat niet meer zo interessant vindt (zoals op een laptop tikken) trekt hij zijn eigen plan en gaat bijvoorbeeld buiten naar de vogeltjes kijken of een speeltje zoeken waarmee ik hem dan kan laten apporteren. Nog eventjes en dan kan hij heerlijk tutten en ravotten met zijn eigen dochtertjes. Ik ga dan ook de eetgewoontes hier weer aanpassen. Nu eet hij vnl. mee met de anderen maar wanneer de twee kittens hier zijn, wil ik ze zo gezond mogelijk laten eten zoals grotere stukken rauw vlees en rauwe kippenbotjes afknagen. Dit is niet alleen voor de best mogelijke gezondheid en weerstand tegen kwalen maar vooral voor het behoud van hun gebitjes. Ik heb vandaag het nestblog van Kitty Jewel nestje weer bijgewerkt:
Zo leuk om af en toe te horen van de dieren die hier geboren zijn of onze huisgenootjes zijn geweest. Wij houden in principe onze ex-fokdieren maar wanneer het in het belang van het dier zelf of de groep is, herplaatsen wij ze wel. Zagato en Anches zijn samen heel erg gelukkig in het gezin van Michael en Marloes in Hooglanderveen.
Zo goed als het Zagato en Anches gaat, zo zorgwekkend is de situatie van Cuty, de Kjoet, het enige Silfesciankitten met een handicap. Zij is dankzij de goede zorgen van Matthijs en Monique toch al bijna negen jaar oud geworden en ze woont samen met haar zusje Fleur, twee andere katjes en haar hondenvriend Finn in Houten. De Kjoet is een aanbiddelijk lief katje maar ze heeft een soort hersenbeschadiging en ze krijgt steeds meer problemen. Maar omdat het geleidelijk aan slechter gaat maar ze ook af en toe verbeteringen heeft, is het heel erg moeilijk om te bepalen wanneer zij niet meer voldoende kwaliteit van leven heeft. Wij wensen haar mensen dan ook heel veel sterkte en wijsheid toe.