Het is nog te vroeg om te juichen maar het lijkt erop dat dankzij het ingrijpen van webmaster Victor het wat rustiger is geworden op deze website. Eerder ving een spamfilter spamberichten op en die moesten we dan alleen nog verwijderen maar deze maand werkte het filter niet meer waardoor ze toch als reactie onder de blogs geplaatst werden. Victor heeft zo’n duizend!!! ongewenste berichten verwijderd en uiteindelijk moeten besluiten om de mogelijkheid om te reageren weg te halen. Dat was een fikse klus. Ik gooide er bijna dagelijks ook heel wat weg maar de aanwas was echt niet bij te benen. Alleen is het wel jammer van alle lieve en leuke berichtjes van de volgers van deze site. Die berichtjes zijn nu dus helaas ook allemaal weg.
Contact opnemen kan natuurlijk nog wel maar alleen via de contactpagina in de menubalk. Ik heb mijn Facebook erbij gezet voor een extra mogelijkheid. De Facebookpagina’s van de verschillende rasclubs staan daar ook. Zelfs die van de oudste rasclub Raskan. Die is trouwens ook in handen gevallen van spammers en is een advertentiepagina geworden 🙁 Er wordt achter de schermen gewerkt om deze site op te gaan heffen. Ik wil de link naar het digitale archief behouden. Altijd leuk en interessant om te kunnen zien hoe de voorouders van de hedendaagse Abessijnen en Somali’s er toen uitzagen en om te lezen hoe de fokkers toen tegen de problemen aankeken. De bladen van deze rasclub zijn gedigitaliseerd, vanaf het eerste nummer in 1977. Ik heb ergens een DVD en die inhoud moet door te plaatsen zijn. Ooit!
Ik hoopte dat door de blokkade van de spammers de weergave van de statistieken van mijn provider een meer realistische weergave van het aantal bezoekers zou gaan weergeven maar helaas; de spambots blijven de pagina’s helaas bezoeken. Zoveel honderd echte bezoekers per dag kan niet kloppen.
Waar het wel rustiger is geworden, is bij ons. We zijn weer ‘onder elkaar’. De kittens wonen nu bij hun eigen mensen en zijn helemaal ingeburgerd. Van de kleine LeeLoo was het de bedoeling dat zij bij ons zou blijven en zij vermaakt zich hier prima. Vooral met vader Bodiir en opa Bashiir speelt ze leuk maar ze kan zichzelf ook uitstekend vermaken.
Eerder had ik ontdekt hoe ik een enkele foto in een stukje met tekst kon plaatsen maar toen ik dit in de vorige blog wilde proberen, lukte het voor geen meter. Op de uitlegvideo’s op YouTube kon ik slecht zien hoe ze dit deden dus er zat niets anders op dan gewoon alles uit te proberen op een testpagina. Daar lukte het tot mijn verbazing. Ik ben benieuwd of het me nu ook lukt om een – wat ouder – fotootje van LeeLoo in het nieuwe mandje hiernaast te krijgen.
Na de kattenshow van de 17e in Hilversum bezocht ik hoopvol iedere dag de Facebook van Felikat. Die eerste foto van mij met LeeLoo die daar stond, vond ik zo leuk, dat dit naar meer smaakte. Maar pas vandaag kwam de lang verwachte NOM-foto van Sheralyn. Het prijsje omdat ze genomineerd voor Best-in-Show was. Die ga ik straks als Foto van de Dag plaatsen en dan komt de foto van LeeLoo die nu nog dat plekje heeft hier in dit stukje.
De nestgenootjes van LeeLoo: Eliza/Kali in Putten, Charlie krijgt in Beverwijk van de zorgzame Lilibet een wasbeurt en Eywa is in Frankrijk onafscheidelijk met de lieve Icare.
Het is gelukt! Als je iets door hebt, lijkt het altijd zo makkelijk. Overmoedig geworden, wilde ik ook een afbeelding van een Raskanblad bij het stukje hierboven zetten. Dat viel een tikje tegen maar zoals het er nu staat, vind ik prima. Natuurlijk koos ik wel voor een nummer van dat blad waar een van onze dieren op stond: onze Maverick. Hij is een van de voorouders van LeeLoo: Maverick ->, Tamaran ->, Bandit ->, Izzy ->, Lemon ->, Bodiir ->, LeeLoo.
De geweldige Tamaran heeft onlangs zijn zestiende verjaardag gevierd en zijn mens Marjo heeft een prachtige fotocompilatie gemaakt. Die foto heb ik ook weten te plaatsten. Zo leuk!
Nu dat gedoe met de display van onze auto nog een keertje. Tijdens de rit van veertien uur laatst was ernstig behelpen qua navigatie en zonder muziek. En dat bij een nieuwe auto anno 2024. Als we nu in een T-Fordje hadden gezeten… Maar die was beslist minder comfortabel. De rugverwarming van onze gouden koets alleen al is een feest. We geven het nog niet op!
25 februari
De goede nieuwtjes
Ik noemde al de verjaardag van de zoon van Maverick bij Nieckje, Tamaran. Tamaran is een van de exen van Shabanou waar het met haar leeftijd van bijna zeventien ook best redelijk mee gaat. Ik ben nu aan het uitproberen hoe haar vacht zich houdt zonder een driemaandelijkse rijstzetmeelbad. Maverick is ook een ex van Shabanou en een van hun dochters is Flavia. Tot ieders schrik bleek zij suikerziekte te hebben gekregen. We zijn zo opgelucht dat zij heel goed op de behandeling reageert. Haar suiker blijft dalen! Laatst kregen we ook goed nieuws over haar broer Uriah. De hogere leeftijd valt bij hem ook niet meer te ontkennen maar met hem gaat het ook best goed. Uriah staat trouwens in de database van Pawpeds omdat hij nakomelingen in Frankrijk heeft. Wellicht komen zijn nakomelingen die van Eywa (nu een Française) ooit nog stamboektechnisch tegen. Haar mens, Agathe, houdt een foto-/videoalbum over haar bij. Ik moet de nestpagina over deze heerlijke kittens helaas nog bijwerken. Met deze kittens gaat het ook uitstekend. Het is wel jammer dat broertje Charlie een terugval met zijn geblesseerde oogje heeft. Volgens de dierenarts zit het hem in zijn traanbuisje waardoor zijn oogje wat traant. De hoofdpersoon van deze blog komt net met natte pootjes uit de tuin en neemt plaats op de vensterbank om de wereld vanuit dat gezichtspunt te bestuderen. Vader Bodiir ligt me vanaf de bank aan te kijken en moeder Sher loopt nu over mijn laptop heen, vast om me een seintje te geven dat het zes uur is en dat het tijd is om eten te gaan maken 🙂 Ga ik nu dus doen. Hierna zijn de berichtjes over Tinka en Umione aan de beurt.
Het is alweer twee weken geleden dat Victor me oppikte om een bezoekje te brengen aan zijn Tinka die nu bij mijn schoonzus en zwager Nelleke en Nico woont. Het gaat zo goed met Tinka daar dat er geen enkele twijfel bestaat over het gegeven dat dit een goede beslissing was om Tinka hier een nieuw thuis te geven. Maar pijnlijk blijft dit wel voor Victor.
Tinka doet het uitstekend maar heeft haar nieuwe mensen al wel twee keer bijna een hartverknettering bezorgd: ze had zich verstopt en kwam maar niet tevoorschijn. De eerste keer was de hulp in de huishouding geweest dus met een beetje fantasie konden zij zich de vreselijkste scenario’s in hun hoofd halen. Maar ineens zat ze er gewoon alsof er niets aan de hand geweest was. De tweede keer bleek ze zich te hebben teruggetrokken op exact hetzelfde plekje waar haar voorgangster en oudtante Kala Kalindi graag vertoefde. Vast een plekje met goede aardstralen.
Tinka is helemaal ingeburgerd in Wieringerwerf. Ze had al heel snel door in welk keukenkastje de kattensnoepjes staan. Die Cosma snackjes, gevriesdroogde stukjes vlees, via Zooplus zijn hier ook een hit.
3 maart
Onder toeziend oog van Sher die vindt dat ik nu eten voor haar moet gaan maken, begin ik toch aan het stukje over Umione. Wij hebben haar weer gezien tijdens de verjaardag van onze zwager. Ze gedroeg zich als een ware Silfescian: alsof alle verjaardagsbezoek speciaal voor haar kwam. Het lijkt toch net alsof ze audiëntie houdt?
Lukte het me nu toch niet om een foto in een stukje tekst te krijgen! Bleek dat ik gestart was met het uploaden in een afbeeldingsdocument voor meerdere foto’s. Het erin plaatsen kan alleen wanneer je met een enkele foto begint. Weer wat geleerd. En Sher kan gerust zijn; ik ga aan haar eten beginnen.
Over eten gesproken
De avondmaaltijd voor mens en dier is genuttigd en de evenementen van mijn HayDayspelletje geregeld en ook de uitnodiging voor Agathe met introductie voor de Silfescian Facebookgroep. Daar lukte het me niet om de link naar de fotomap over Eywa’s wel en wee te maken. De breedte is onvoldoende en daardoor vallen er spaties in. Maar hier kan ik de link gewoon plaatsen. Dus bij deze.
Verder over Eten. Zo belangrijk. Wanneer wij mensen een eetlustprobleem hebben, kunnen we erover praten. Dieren niet en bijkomend probleem bij katten is dat wanneer zij te lang niet of echt te weinig eten voor de dan ontstane leververvetting te misselijk zijn om überhaupt nogg te willen eten. Soms lees je (bijv. op Facebook) dat de eigenaar dit ziet als een teken dat de kat niet meer wil leven. Dit soort opmerkingen maken mij woest. Ik weet uit eigen ervaring dat een kat met dit probleem vaak nog jaren met veel kwaliteit van leven verder kan. In dit artikeltje, leestijd 1 minuut, staat al wat informatie. Ik ga kijken in hoeverre er tips over dit onderwerp al op deze site staan. Dwangvoeding klinkt verschrikkelijk maar hier kan een dier zo van opknappen en weer probleemloos van het leven gaan genieten. Dat komt dus op mijn to do-lijstje. Ik moet ergens een stuk hebben dat ik hier over geschreven heb. Voor nu is de verwijzing naar de blog over Sijntje die door nierfalen een slechte eetlust had maar die wij, dankzij medicatie en allerlei truckjes, nog heel lang heel veel kwaliteit van leven hebben kunnen geven.
De nieuwe klimboom
We waren al flieft op deze boom maar het was er nog niet van gekomen om hem te bestellen. En toen bleek dat JungleMeubel een van de standhouders op de kattenshow in Hilversum was. Om deze bomen in werkelijkheid te kunnen zien en het prachtige hout te kunnen voelen, maakte dat ik kort na de show er eentje besteld heb. En hij is er al. Hij gaat een plekje krijgen op het balkon van de kattenkamer maar omdat Huibert daar nog wat aan de gevel moet doen, komt hij eerst op het dakterras ernaast.
Een hele aardige chauffeur heeft hem bezorgd, de katten hebben hem meteen in de huiskamer uitgeprobeerd en ik heb hem twee keer in de olie gezet. Een buitenboom heeft dat twee keer per jaar nodig om mooi te blijven. We hebben bewust niet gekozen om er sisaltouw omheen te laten wikkelen want er is krabgelegenheid voldoende. Deze is bedoeld als uitkijkpost. Hij krijgt ook een afdakje zodat de katten ook boven, in de tuin hebben we al twee afdakjes, ook bij regen droog alle tuinen etc. van de buurt kunnen overzien.
Maar toen moest hij naar de eerste verdieping. Het plan was om een lieve buurman te vragen maar Huibert had gisteren bedacht dat wij dit ook wel samen zouden kunnen. Nou, dat viel tegen. Eenmaal begonnen was er geen weg meer terug. Ik vond het doodeng en was echt heel bang dat ik uit balans zou raken en naar voren zou vallen. Arme Huibert deed het zware werk, trede voor trede omhoogtillen en ik moest sturen. In de bocht werd het te moeilijk en viel ik. Gelukkig achterover en ik kreeg de boom op mijn benen… Dat bleek goed voor wat blauwe plekken maar Huibert bleef ongedeerd en de boom staat nu bij te komen in de kattenkamer. Maar hij is zo mooi! Onbewerkt was hij al onweerstaanbaar maar geolied komen de kleuren en nerven nog beter tot hun recht. Ik denk dat wanneer hij op de juiste plek staat dat ik hem met klimopslingers ga aankleden.
De klimboom eerst in naturel uitvoering en op de tweede foto met Sheralyn op de geoliede versie.
Onze katten vinden het trouwens fantastisch wanneer de meubels niet op hun plaats staan. Als de geweldige krabboom van de achterkamer verschoven is omdat die hoek gestofzuigd moet worden, zijn opeens ook alle mandjes bezet. Deze boom staat hier al zo’n acht jaar en aan het touw is nauwelijks te zien dat daar erg goed aan gekrabd wordt. In aanschaf was hij best aan de prijs maar alle waar is naar zijn geld. Omgerekend is hij uiteindelijk de meest goedkope krabboom die we ooit hebben gehad. Zelfs de mandjes van microvezel zijn supergemakkelijk in onderhoud en komen als nieuw uit de wasmachine.
Even reclame maken. De nieuwe boom is van Junglemeubel en de boom die al bijna acht jaar lang trouw dienstdoet, is van Katzen-Deko.
Waarom deze reclame? Er zijn zoveel misleidende advertenties in omloop. Sommige zijn echt te doorzichtig. De foto van het videootje, de derde foto hierboven, is overtuigend. Er klimt zelfs een mens in en de boel stort niet in. Ik denk dat deze boom best een tijdje heel leuk is om te zien en dat de katten er veel plezier aan zouden kunnen beleven maar dan moet hij wel geleverd worden. Dat lijkt mij in dit geval de instinker.
Als iets te mooi is om waar te zijn, dan klopt er iets niet. Dat had ik laatst ook met een paar slippers. Ze zagen er fantastisch uit en het zouden zelfs Ecco’s zijn. Daarvan heb ik alleen maar successchoenen, – slippers en laarzen van. Alleen ik had even verder moeten kijken. Even verderop was de naam Ecco veranderd in EccoBeauty. Dat is heel wat anders maar toen had ik ze al gekocht. Ik had mijn verlies genomen en was stomverbaasd toen er na een hele tijd toch nog slippers werden bezorgd. Weliswaar niet in de door mij gekozen kleurstelling maar ze kunnen er mee door. Soms valt dus iets mee.
Ik vertrouwde het bedrijf Temu ook niet. Ik had een slechte review gelezen op Trustpilot en daarom de app ongebruikt weer verwijderd. Die staat er nu weer op want ik sprak een paar tevreden klanten en inmiddels hebben we hier hele tevreden poezenklantjes. Hun speelgoed is spotgoedkoop en ze hebben hier dolle pret met alleen al de balletjes van het lanceerapparaatje. Toen er iets incompleet werd geleverd, stond het volle bedrag binnen een paar dagen alweer op mijn rekening.
Morgen ga ik verder.
De show in Schiedam
Het ontbreekt mij zelden aan goede voornemens – het duurde alleen wat langer dan ‘morgen’. Het is inmiddels de twaalfde. Omdat LeeLoo in dit blog in de hoofdrol is, heb ik wat nieuwtjes over haar.
De lieve meid groeit als kool en ik heb ontdekt dat ze heus wel kan spinnen. Ze doet het alleen heel zachtjes. Je voelt het meer dan dat je het hoort. Zaterdagavond hoorde ik haar echter overduidelijk spinnen toen ik haar een stukje van Polly’s snack gaf. Ze was echt super enthousiast. We hadden dit voor Polly van Karin gekregen omdat de arme Polly die avond alleen thuis moest blijven toen wij een avondje uit waren. Er was nog wat over en het bleek dat de katten dit ook heel interessant vonden. Haar leukste eigenschap is dat ze echt aan komt rennen zodra ze merkt dat ik na een afwezigheid weer in de huiskamer ben. Dan hoor je de kattenluikjes kletteren en racet ze de kamer in. Aan haar oortjes mankeert ook niets. Zelfs als ik haar zacht roep, weet ze dit tot mijn verbazing zelfs op te pikken als ze in de tuin is.
LeeLoo’s gedrag op de kattententoonstelling laatst smaakte naar meer en zondag waren we met haar, Bodiir en Sheralyn weer op een show, nu in Schiedam. Ik ben zo trots op de kleine meid. Ze gedroeg zich weer super. Ze zat gezellig samen met Bodiir in een deel van de Sturdi. Voor Sheralyn had ik een aparte bench meegenomen maar bij nader inzien vond ik het prettiger om haar in het andere deel van de Sturdi te zetten. Haar bench heb ik ingericht als onderkomen voor de sanitaire stops.
LeeLoo’s keurmeester vond haar prachtig, ze won haar tweede CACC, maar voor de nominatie verloor ze van een hele mooie Abessijn. Sheralyn viel ook bijzonder in de smaak van haar keurmeester en wel zodanig dat al haar concurrenten het van haar verloren: Sheralyn won de Nominatie. Bodiir viel helaas niet in de prijzen ondanks dat zijn keurmeester hem wel roemde om zijn lieve gedrag en prachtige ogen. Het rufisme, de restantjes wildkleur bij een zwartzilver, zit deze kleurslag nu eenmaal, zeker in de hogere klassen, in de weg.
Óf Sheralyns keurmeester, Dorte Kaae, gek op haar was!
LeeLoo, weer gezellig thuis, op de bank bij papa Bodiir en op het kleed bij mama Sher en opa Bashiir.