Geboren op 11 januari 1986
Overleden op 22 juni 1987
Abessijnse kater, zwartzilver ABY var ns
Vader: Arkens Silver Sigismund ABY var ns
Moeder: Silfescian Cyra ABY ns
Registratienummer: FE.R86
Zijn stamboom in de E.R.o.S. database
Roepnaam: Moni
Ik met onze Moni en het grote vel papier waar ik zijn afstammingsgegevens op noteerde in het precomputertijdperk. Ik heb ze kunnen achterhalen tot de eerste Abessijnen medio jaren 1880. Eerste les was: er is in het verleden al zo vaak tot op het bot ingeteeld dat het belangrijkste in de fokkerij is de bewaking van de genetische variatie. Genen die verloren zijn gegaan, kunnen nooit meer teruggehaald worden.
Hij droeg een katerbroekje tegen het sproeien, zelf gehaakt, zodat we hem huiselijk verkeer konden geven.
Het blijft pijn doen dat Moni zo jong is overleden. De oorzaak was natte FIP. Deze ziekte heet nog steeds Besmettelijke Buikvliesontsteking maar het is decennia geleden al bewezen dat dit niet besmettelijk is. Ik zoek de oorzaak van het feit dat dit virus kon muteren uit een onschuldig coronavirus (kattenvariant) bij dieren die tijdelijk of door aanleg minder weerstand hadden door de toenmalige populaire wijze van katten voeren: vooral brokjes en blikjes. Ik was de enige niet die zodanig gehersenspoeld was geraakt met de gedachte dat wat ‘de witte jassen van de reclame aanraadden’ het gezondste was voor de dieren. Al dat zelf aanklungelen met vlees en vis door de huisvrouwtjes was inferieure rommel. Dáár zijn we van teruggekomen maar de prijs die ervoor werd betaald was een hele hoge. Gelukkig is bij ons het verdriet beperkt gebleven tot Moni en zijn dochtertje Mira Ceti. We lieten de anderen ieder kwartaal testen, ze scoorden steeds hoger in de corona-antistoffentest maar na een half jaar daalden die antistoffen weer en weer iets later was alles weer normaal.
Sinds medio 1988 vraag ik waar mogelijk bij een sterfgeval aan FIP na wat de voedingsgewoontes waren. Ik heb tot op heden geen FIP-slachtoffer gevonden dat voornamelijk op vleesvoeding stond…
Tot voor kort had een slachtoffer geen kans om FIP te overleven. In de jaren tachtig was het routine om op FIP te testen vanwege de vele slachtoffers en mensen lieten zelfs in paniek (gezonde) dieren met alleen een hoge titer inslapen. Al onze dieren scoorden in die tijd negatief, dus ook Moni, een maand voor zijn overlijden.
Bij eigenaren en dierenartsen die claimen dat een dier van FIP is genezen zou er sprake kunnen zijn van misdiagnoses. Alleen op basis van een hoge titer mag er niet gesteld worden dat het dier aan FIP lijdt. Droge FIP zou pas na het overlijden vastgesteld kunnen worden. Deze verhalen geven andere bezorgde baasjes helaas valse hoop. Anno 2023 zou er met bepaalde medicatie echter wel kansen op herstel bestaan. Maar voor onze dieren nemen we geen enkel risico. Na het verlies van Moni en Ceti keerden we weer terug naar onze eerdere manier van voeding en na de introductie van de KVV’s voerden we het percentage vers vlees zelfs nog verder op en we zijn meer dan tevreden over de resultaten.