5 maart 2024
Nu ik toch bezig ben, ga ik maar door 🙂 De updates over Eywa, Eliza en Charlie staan er al. Nu nog ‘ons meisje’, LeeLoo.
Al doende valt helaas meteen al op dat ik op deze pagina ruzie met de techniek heb. Ik hoop dat ik dit in orde kan krijgen. Dit storinkje is vast mijn fout en is van een heel andere orde dan de wereldwijde storing nu op Facebook en Instagram. Dat hoef ik niet op te lossen en de lieve berichtjes over onze kittens, inmiddels op leeftijd of over de nestgenootjes van LeeLoo, gaan gewoon door – we hebben ook nog WhatsApp. Alleen de fotootjes die nog in de Messenger stonden, kan ik er nu niet uithalen.
Het lijkt erop dat ik het probleempje hier heb opgelost door iets te wissen en opnieuw en anders te maken. Mijn zo gewenste lay-out van een enkele foto naast tekst lukt me niet in dit document. Misschien komt het omdat dit een ‘pagina’ is. Het lukt namelijk wel op een ‘bericht’ (daar maak ik de blogs mee.
LeeLoo
Voor de secundaire socialisering is het belangrijk dat kittens van alles meemaken. Van helpen stofzuigen tot autoritjes, een verhuizing en leren omgaan met andere mensen en dieren. Omdat Leeloo ons blijvertje is, mist zij een deel van dit soort gebeurtenissen. Daarom bedacht ik dat zij maar een keertje mee moest naar de show. Omdat 2024 een jubileumjaar is voor Felikat worden er op dit moment vrij veel shows georganiseerd. Een show vinden op niet te grote afstand was dan ook niet moeilijk. LeeLoo ging mee naar Hilversum en de kleine meid deed het zo goed! LeeLoo’s keurmeester nomineerde haar zelfs voor een extra prijs in de Jokercompetitie. Dit smaakte naar meer, zeker toen ik las dat kittens tegenwoordig ook een titel kunnen behalen. Komende zondag gaan we weer met elkaar op stap. Nu iets verder weg maar wel op bekend terrein. De Margriethal in Schiedam.
Moeder Sher is overduidelijk aan het afstand nemen van haar moederrol. Best verwarrend voor de kleine meid. Grote zus Sheralyn is ook niet al te innig met haar. Gelukkig kan ze wel altijd bouwen op opa Bashiir en vader Bodiir.
3 maart
Het spijt me dat het me niet gelukt is om de nieuwtjes en foto’s van de afgelopen maanden hier te plaatsen. Maar ik ga een poging wagen.
Ik begin met een link naar een album van Eywa dat door Agathe wordt bijgehouden. Het album begint met hele oude foto’s van een verre voorouder van Eywa: The Fonz. Die had dertig jaar geleden Agathe’s hart gestolen! Afstammelingetje Eywa woont inmiddels al bijna een maand bij haar in het verre Frankrijk.
Wij proberen altijd om onze kittens naar hun nieuwe familie te brengen en de rit naar Agathe in Landau hebben we ook volbracht. Huibert had wel ergens te veel gas gegeven – duur! Maar met Eywa en haar nestgenootjes gaat alles bijzonder naar wens.
Agathe heeft op haar beurt ook de nodige kilometers afgelegd om met haar Eywaatje te kunnen komen kennismaken. Het plan was dat ze de volgende dag weer zou komen maar omdat de verwarming van haar vier eeuwen oude vakwerkhuis was uitgevallen en het toen toevallig eens best koud was, moest ze zo snel mogelijk naar huis. Volwassen katten kunnen wel wat hebben maar kittens zijn veel kwetsbaarder.
In het videootje hiernaast geeft Eywa haar grote vriend Icare liefdevol een bodymassage. Tijdens ons bezoek bij Agathe viel de liefdevolle uitstraling en mensgerichtheid van haar zes eigen katten ons direct op. Er liepen ook nog een paar prachtige kittens rond die nog niet allemaal besproken waren (Tip!). Ik viel als een blok voor de elf jaar oude Icare (vader van de kittens). Ondanks dat hij een ongecastreerde kater is, komt hij super relaxt over. Met zijn uitstraling had hij dus binnen een mum van tijd Eywa’s vertrouwen gewonnen. De volgende dag kreeg de lieve Sweet Kiss Eywa al aan het spelen. Wat is het toch fijn dat we nu dankzij internet zo makkelijk elkaar over van alles goed op de hoogte kunnen houden. Heti is heerlijk om zo vaak foto’s, videootjes en berichten over onze hartendiefjes te ontvangen,
Eywa nog hier thuis. Met moeder Sher en broertje Charlie.
Lieve Liesje heeft als stamboomnaam Everlasting Eliza maar luistert nu thuis in Putten naar de naam Kali.
Haar nieuwe kattenfamilie bestaat uit een Burmese broer en zus, Pip en Dasha.
De laatste weken van Kali bij ons met haar nestgenootjes. De bovenste zijn van haar bij haar nieuwe familie.
Charlie woont lekker dichtbij, bij Rudi in Beverwijk. Hij heeft net als Eywa een grote broer Oliver, uiteraard ook een Silfescian, die zich direct over hem ontfermde. Het was zo ontroerend om te zien hoe veilig Charlie zich bij hem voelde. Nicht Lilibet, dochter van zijn grote zus Sheralyn, moest even aan hem wennen maar probeert Oliver met spel en zorgzaam gedrag te overtreffen. De enige zorg is dat Charlies oogblessure (zie het bericht over zijn nachtelijke valpartij in de blog van januari/februari) toch weer wat opspeelt. De dierenarts heeft het onderzocht en indien nodig moet er t.z.t. wat aan zijn traanbuisje gedaan worden.
De kleine Charlie samen met Oliver, de volgende dag in een van klimbomen en met ncht Lilibet in de keuken.
4 december
Zaterdag zijn Rudi en Angela op kittenbezoek geweest. Het was weer heel gezellig en natuurlijk zijn er weer de nodige nieuwe foto’s. Ook heb ik inspiratie voor de naam voor het poesje dat tijdelijk vernoemd was naar haar zeer geliefde voorouder Juultje: Eliza. Die naam hadden we eerst in ons hoofd voor het poesje dat we voor onszelf wilden aanhouden maar die krijgt de naam Leeloo die voor het begrip Liefde staat en van de naam Eliza kan je de roepnaam Liesje maken en dan is Lieve Liesje perfect voor dit opvallend lieve diertje. Morgen is het de laatste dag voor de aanvraag van de stambomen. Ik hoop dat haar aanstaande familie deze naam ook passend vinden. Dit poesje is ook de meest mensgerichte van het stel. Op de eerste foto zit ze bij Angela op haar rug en zij is ook het poesje dat bij Rudi in haar armen zit. Shers kittens zijn sowieso allemaal erg mensgericht. Dat hebben ze ook niet van een vreemde. Kijk maar naar de foto’s van Sher naast Rudi op de bank. Ze ligt gezellig daar haar kittens te zogen en ze heeft haar pootje in de hand van Rudi. Op de laatste foto van de serie hieronder zit Charlie, de hoofdpersoon tijdens het bezoek, bij Angela op schoot.
30 november
Ik heb heel wat in te halen. Bijna drie weken van hun leven! Het gaat uitstekend met moeder en kinderen. Ook met papa Bodiir. Die heeft een suprelorinstaafje gekregen voor zijn welzijn (hormonale rust) maar dit houdt in dat de wereld twee jaar lang niet verblijd kan worden met zijn prachtige kittens.
De deur naar de cv-kast waar de kattenbakken staan voor de volwassen katten zijn al bij de kittens in gebruik. Er staan er, speciaal voor hun, genoeg in de huiskamer maar met hun kleine dribbelpootjes rennen ze door de keuken naar die kast. En dan moeten ze ook nog klauteren want het zijn hele grote bakken met een hoge rand. Maar hun instinct zegt dat dit moet. Schitterend om iedere keer weer te mogen meemaken hoe deze diertjes zich zo natuurlijk ontwikkelen.
Over het algemeen is hun eetlust uitstekend. Ik hoef ze zelden nog op gang te helpen door een proefje in hun bekje te smeren. Ik heb ze heel bewust gewend aan de smaak van brokjes. Die krijgen ze hier nooit als echte maaltijd maar ik wil wel dat ze dit lusten als tussendoortje. De kippenlevertjes van vanavond vielen alleen bij Leeloo in de smaak. Maar Leeloo eet altijd al alles heel erg goed. Te goed soms. Toen ze een week of vier oud was, maakte ik me zorgen over haar darmfunctie. Ik verdacht haar obstipatie. Dat kan onbehandeld fataal aflopen bij kittens maar haar buikje was iedere dag bol maar bleef altijd soepel. Dat was dus een gevolg van haar eetlust. Zij lijkt me een katje te worden dat later afgepaste porties moet gaan krijgen om te voorkomen dat ze een plofkat wordt.
Toen ze zes weken oud waren, mochten ze voor de eerste keer ontwormd worden. Dat halve tabletje Milbemax hebben ze vorige week keurig doorgeslikt. Volgens schema worden ze nu iedere twee weken ontwormd. Ook hebben ze al twee keer een manicure gehad. Ze houden zich al zo braaf aan. Eywa zelfs spinnend.
Broertje Charlie is de grote onderzoeker van het stel. Hij liep al te darren in de grote klimboom in de achterkamer en hij weet ook al op het bed te komen. Omdat de meiden niet meekomen, gaat hij na een tijdje weer terug naar de familie. Wel zo fijn want op deze leeftijd zijn ze nog niet 100% betrouwbaar met de zindelijkheid. Als ze slaperig of moe zijn en opeens moeten, kan een zacht dekbed ze ook op ideeën brengen… Polly’s oversized mand is daar al slachtoffer van geworden.
Polly knapt nu gelukkig wat op maar ze is erg ziek geweest. We vreesden met grote vreze want ze is al wel 13,5 jaar. We hebben altijd zoveel geluk met onze honden gehad (Dimbo 14, Urszi 14, Pici 16, Eesz 16). Op een middag zat ik op mijn knietjes bij Polly in die grote mand en ik was best wel verdrietig. Sprong toch het kleinste poesje dat we nu nog Juultje noemen er ook in. Ik probeer juist de kittens bij Polly weg te houden omdat een dier met pijn minder betrouwbaar zou kunnen zijn. Zonder aarzelen vleide de kleine zich neer op een gevouwen voorpootje van Polly. Zo lief. Ze kwam echt troost brengen. En dit gedrag kennen we. Van Orchid en ook van Juultje, het lieve poesje waar dit kitten tijdelijk naar vernoemd is. Toeval bestaat toch niet?
Deze foto’s zijn gemaakt met mijn nieuwe mobieltje. Er valt nog veel te ontdekken maar ik ben al heel tevreden met de resultaten. Vooral die van Charlie voor het kussen met een tak vind ik erg mooi. Charlie ook 🙂
10 november
De kittens hebben al heel wat nieuwe leefomgevinkjes kunnen verkennen. Zowel boven als beneden zijn de rennentjes niet meer nodig en hebben ze dus een grotere wereld. We moeten nu extra voorzichtig lopen want je kan zomaar zo’n kleintje onder de voet lopen. Dit voorzichtige lopen, noem ik wel de kattenfokkersshuffle. Dit gaat deze keer wat lastiger dan bij eerdere nestjes: we hebben nu een paar kleden in de huiskamer liggen omdat ons hondje op leeftijd wat problemen met het lopen heeft. Als ze een bocht neemt, glijdt ze vaak bijna uit en die paniek willen we bij haar voorkomen. Alleen moeten wij nu zien te voorkomen dat wij zelf onderuitgaan.
29 oktober
Alles gaat super met Sher en haar kinderen. Gisteren vond ik het opvallend dat Sher geen enkele poging deed om een van de kittens terug te willen brengen nadat ik haar mand van boven naar beneden of van beneden naar boven had gebracht. Die schade heeft ze vandaag ingehaald 🙂 Eerst had het zwartzilveren poesje op eigen houtje de huiskamer verkend (dus van de bank gevallen) en ‘s avonds zette Sher er eentje op de grond onder de bank. Omdat ik het puppyrennetje al in de voorkamer had gezet om Sher aan het idee te laten wennen, kwam dit goed uit toen er echt aanleiding was om de kittens een veiliger plekje te gaan geven. Tot mijn grote verbazing wilde Sher ze meteen ín het nieuwe speelhuisje hebben. En daar liggen ze nu, zeker een uur later, nog. ‘s Middags hadden de volwassen katten, en het zwartzilveren kitten en zelfs Polly het rennetje al verkend vandaar waarschijnlijk dat de verhuizing vanavond zo soepeltjes verliep.
Het is een lastige hoek om foto’s te maken en zeker in de avond maar met de timer van het mobieltje is het best leuk gelukt. Op de eerste foto ligt Sher nog heel strategisch voor de ingang want ze wil de kittens nog niet door het hele rennetje heen hebben. Op de derde foto richt het voorste kitten het kopje op omdat ze al op geluidjes reageren. Om de anderen ook op te laten kijken, moet ik een aparter geluidje gaan verzinnen.
Mama Sher en papa Bodiir onderzoeken het nieuwe onderkomen. Het zwartzilveren poesje mocht het huisje eventjes uitproberen. Sher ging weer verder met de verzorging van haar kwartet terwijl Bodiir lekker fanatiek met het nieuwe kattenkruidspeeltje aan de gang ging.
28 oktober
17 oktober
Zondagochtend de 15e, dus toen ze vier dagen oud waren, heb ik Kleine Poes voor het laatst een beetje flesvoeding gegeven. Daarna bleek dat ze weer op eigen kracht verder kon.
Ik had nog niets geschreven over de geboortegewichten en tijdstippen. De kleurcodes zijn ns voor zwartzilver en os voor sorrelzilver. Dus voor de statistiek, geboren in de vroege ochtend van 11 oktober:
Kater ns, kater os, poes ns, poes os gr, poes os kl
01.15 -108; 01.29 – 99; 01.50 -101; 02.00 – 102; 02.30 – 96
11.00 126; 107; 115; 116; 105;
24.00 121; 111; 121; 117; 108;
Vandaag, bijna een week oud, wegen ze:
De sorrelzilveren kater 192, het zwartzilveren poesje 210, grote sorrelzilveren poes 197 en het kleinere sorrelzilveren poesje 168 gram.
Er is een groot kleurverschil tussen de sorrelzilvertjes. Het is net hoe het licht op de vacht valt maar ook bij gelijke omstandigheden zijn er verschillen. In het begin had het katertje een opvallend donker ruggetje. Ook toen het eerste katertje er nog was, was er duidelijk verschil tussen zijn zwartzilveren vachtje en dat van het zwartzilveren poesje. Hij was zo zwart dat een mol er jaloers op zou zijn.
Vanmorgen, de laatste twee foto’s, leek een van de sorrelzilvers een lilacwaas over de kaneelkleur te hebben. Dat kan dus echt niet! Geen lilac! Die kleur is vanuit andere rassen in bepaalde lijnen gefokt en die eigenschappen heb ik echt liever niet in mijn familie. Dit is trouwens voor mij de eerste keer dat er door de DNA-testen ook bekend is welke kleuren vader Bodiir kan vererven en bij hem zit er zelfs geen blauw tussen. Omdat Bodiir fokzuiver zilver is gebleken, kan hij alleen zwartzilveren en sorrelzilveren, mijn favoriete kleurtjes, nakomelingen krijgen. Lekker overzichtelijk.
14 oktober
Gisteren hebben we het overleden katertje begraven. Het is zo jammer dat het hem niet gegund was om in zijn lijfje een goed kattenleven eerst bij ons en daarna bij een liefhebbende mensen te mogen gaan leiden. Nu is hij een sterrenkittentje.
Sher heeft zich best goed hersteld. Omdat het nodig bleek het vijfde kitten bij te voeden had ik na de eerste twee voedingen (onder luid gekrijs…) een wekkertje gezet waar ik prompt doorheen ben geslapen. Ik ben net ziek geweest en had een boel slaap misgelopen. Mazzel, mazzel, bleek dat ze zich er kranig doorheen had geslagen. Het is dus goed afgelopen. Ik weet nu ook waarom haar groei stagneerde: sommige melkklieren van Sher werken op dit moment minder goed en waarschijnlijk delen het katertje en zij nu dezelfde tepel. Ik voed ze nu beiden in een vrij lage frequentie bij om ze in conditie te houden.
Het katertje een paar grammetjes melk geven, is zo gepiept. Het voeden van de kleine meid is geen onverdeeld genoegen. Zeldzame tegenstribbelaarster. Ze maakt zoveel misbaar dat opa Bashiir aan mijn armen zit te likken, aan mijn kleding zit te trekken om me duidelijk te maken dat hij niet blij is dat ik het kitten zo zit te molesteren. De schat!
Moeder Sher weet hoe belangrijk het bijvoeden is en gedraagt zich keurig. Ze heeft er ook ervaring mee. Met haar eerste nest ging het echt mis met de melkproductie en heb ik alle vier haar kittens met de fles grootgebracht. Toen was Umione degene die het meeste misbaar maakte. Ik moest altijd moed verzamelen wanneer zij aan de beurt was. Maar het is helemaal goed gekomen met die heerlijke meid. Zij woont tegenwoordig in Den Helder bij Arnold en Ria en heeft een eigen pagina in de rubriek ‘In de loop der jaren’ omdat zij eigenlijk voor onszelf bestemd was.
Voor de foto’s haal ik de kap meestal even van de mand af maar de eerste foto lukte tot mijn verbazing vrij aardig. Toen lag er nog een katoenen laken over maar nu ligt er een heerlijke warme luchtig gehaakte wollen deken over (cadeau van Ninon van Ding, Baldr, Baldrick en Alfie). Ik maak er eerdaags een foto van. Het weer is omgeslagen en de kleintjes mogen het niet koud krijgen. De oogjes beginnen al een piepklein beetje open te gaan. Daar zijn ze vlot mee. Dat is leuk voor de foto’s én het communiceren want als de oogjes open zijn, zijn de oortjes dat dan ook.
12 oktober
De eerstgeborene, een evenbeeld-to-be van opa Victor en papa Bodiir, bleek een beste drinker en groeide meer dan als het bekende ‘als kool’. Dus toen die gewichtstoename na een aantal uren stagneerde, vond ik dit alleen maar logisch. De melk moest eerst verteerd worden. Maar ‘s avonds laat bleek het niet goed met hem te gaan. Zijn lichaamstemperatuur bleek te laag en ondanks de wetenschap dat een kitten dan al kansloos is, heb ik hem toch gemasseerd, extra warm gehouden, druivensuiker en wat kittenmelk gegeven. Hij ging hard achteruit en uiteindelijk heeft hij niet lang meer geleefd. Heel verdrietig. Ook mama Sher bleek van slag en dat is waarschijnlijk de oorzaak dat alle kittens nu niet zo goed groeien. Maar ze hadden gisteren een goede start en hebben dus wel wat reserve. Ik houd ze goed in de gaten, leg ze vaak even aan en indien nodig ga ik ze bijvoeden. Maar ik vind dat Sher het alweer veel beter doet, een meer ontspannen indruk maakt wat vast een positief effect heeft op de melkproductie.
Later vanavond ben ik gestart met het bijvoeden van het laatstgeboren poesje. Ondanks dat ik haar urenlang had aangelegd en wist dat ze al die tijd aan een tepel zoog, kwam ze geen gram aan. Ze heeft nu twee keer twee gram binnengekregen. Sher heeft indrukwekkend veel vertrouwen in me. Ze bleef al die tijd dat ik met een hevig tegenstribbelend en krijsend kitten bezig was rustig in de kraammand bij de anderen. Toen ik tussen de voedingen door een tijdje beneden was, bleef ze, in tegenstelling tot gisteravond toen ze beneden echt mijn aandacht kwam vragen, rustig bij haar nest. Het zou voor iedereen super zijn wanneer het zorgenkindje, een van de twee sorrelzilveren dametjes, óf nu zelf wat binnen gaat krijgen óf gaat snappen dat het bijvoeden voor haar bestwil is.
Ik krijg wel heel veel medeleven van de medekattenliefhebbers om ons heen. Doet me goed. We kregen ook een nieuwe foto van opa Victor, de vader van papa Bodiir.
Opa Victor en een foto van supermoeder Sher met haar vierling. Het kitten vooraan is het zorgenkindje.
11 oktober
Ze zijn geboren! De kittens van Sher en Bodiir. En wat voor een kittens! Vijf keer een wolk van een kattenbaby. Shers bevalling verliep zoals we van haar gewend zijn. Super ontspannen en gemakkelijk. De kleintjes glijden er na een haast onmerkbare wee heel soepel uit. Het wachten was wel even een dingetje want we zijn van Sher gewend dat ze bij eerdere grotere nesten aan de vroege kant beviel. Helaas was ze net te laat voor de mooie datum, tiende van de tiende.
Sher heeft de wereld verblijd met vijf! zilvertjes. De twee katers kwamen het eerst ter wereld en na de gebruikelijke pauze kwam er een zwartzilveren poesje én het zo door ons gewenste sorrelzilveren poesje. En toen kwam de toegift: nóg een sorrelzilveren poesje. Dan kunnen we en moeten we gaan kiezen…
De kittens hebben goede gewichten, ze zijn allemaal wat gegroeid alleen zou Sher wat beter bij ze boven kunnen blijven. Maar volgens mij is ze nu bij haar kleintjes. Ik had haar net met een rauwe kippennek naar boven gelokt. Toen ik wegging kwam ze me met dat eten achterna maar blijkbaar is ze toch weer teruggegaan. De weegschaal zal straks wel vertellen in hoeverre ze bij ze is geweest. Ik hoef me geen zorgen te maken over onderkoeling van haar kittens want de buitentemperatuur is zodanig dat stoken of bijverwarming in huis niet nodig is. De kraammand houdt de warmte heel goed vast.
Het grote wachten. Papa Bashiir en dochter Sheralyn hielpen ook graag.
Haast niet te geloven dat deze berg kittens van allemaal meer dan 100 gram in haar buik een plekje hadden. In het begin lagen de twee sorrelzilveren poesjes samen hoog bij Sher. Op deze fotootjes liggen ze – toevallig? – keurig om en om. Ik ben benieuwd of dit zo blijft. Soms heeft het zorgelijke gevolgen wanneer kittens elkaars tepels inpikken maar soms ook niet. Niet te kieskeurig zijn is dan een groot voordeel. Maar ik heb alles in huis voor het geval er ingesprongen zou moeten worden.
Op de onderste fotootjes: de eerstgeborene bovenaan. De sorrelzilveren kater werd als tweede geboren. Op beide foto’s is het zwartzilveren poesje ook in zicht. Zij zou ook wel een schoonheid kunnen worden.
2 oktober
Vandaag zijn de dames respectievelijk acht en vijf weken drachtig. Het duurde even voordat Sher een buikje ontwikkelde maar nu is die niet meer te missen. Ze draagt een beetje oneven maar om te gaan zeggen dat ze nu een nestje met een oneven aantal kittens gaat krijgen, gaat te ver. Onze hoop op een meerling-nestje is wel groter geworden. Een nestje met kittens met vier verschillende kleuren is een droom voor fotografen. Maar wij dromen van allemaal sorrelzilvertjes 😉 Die kans is heel erg klein maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Op kleurgebied is het krijgen van 100% sorrel uit een wildkleur moeder absurd klein maar dit is al een keer gebeurd. Kittens van allemaal hetzelfde geslacht is zelfs twee keer gelukt: een keer vijf katers, natuurlijk toen we hoopten op een poesje, en een keer vijf poesjes.
Ondertussen doet Sher er alles aan om te voorkomen dat haar kleintjes te weinig eten zouden kunnen krijgen – Sher blijft bunkeren.
Kleindochter Aurelia vertoont ook steeds meer de gewenste kenmerken. Ze is opvallend veel knuffeliger en ze heeft zelfs in het Ikea-kattenhuisje gezeten!
Recente foto’s van Sher en Aurelia en twee voorbeelden van hele aparte vijflingnestjes: de vijf poesjes van Elvira en de sorrel vijfling van Nieckje.
September 2023
We hopen dat de wereld verblijd zal gaan worden met kittens van Bodiir. De zwangere poezen zijn Sher en haar kleindochter Aurelia. Sher is rond 9 oktober uitgerekend en haar kleindochter Aurelia drie weken later, rond 1 november. Als alles goed gaat, worden dit de E- en F-nestjes. Wij hopen zo voor onszelf op een sorrelzilver poesje. We spelen met de gedachte om haar Eliza te gaan noemen… Over een evt. poesje van Aurelia met een F-naam moeten we nog brainstormen.
Uiteraard zijn Sher, Aurelia en Bodiir overal op getest. Bloed, knie-onderzoek en alle voor ons ras belangrijke DNA-testen. De pagina met de testen.
Meer informatie over deze nestjes staat ook hier.
In de hoofdrol dit seizoen: de wildkleur dame Sher, de blauwe dame Aurelia en de zilveren heer Bodiir.