-
Wiesje Windekind -
-
Kasper
Zowel Wiesje als Kasper zijn getest op de afwezigheid van gevaarlijke virussen. Hun DNA is onderzocht en ze zijn geen drager van ongewenste genen. Ook hebben ze met goed gevolg het onderzoek naar patella luxatie (=afwijking van het kniegewricht) ondergaan. Kasper woont bij de familie Metselaar en dit is zijn pagina op hun website.
Op deze pagina staat wat meer algemene informatie waaronder ook over onze voorwaarden.
De bloedgroep van Wiesje is helaas niet helemaal naar wens. Zij heeft b/b wat betekent dat ik haar kittens direct na de geboorte goed in de gaten moet houden, hun urine steeds moet controleren en indien nodig de kittens een dag, mogelijk wat langer, flesvoeding moet geven. Antistoffen tegen bloedgroep A in de eerste moedermelk kunnen schadelijk zijn voor kittens met deze bloedgroep dus daarom tijdelijk de voeding via een flesje.
Een flesje met melk zal voor Wiesje mogelijk als vrij normaal overkomen omdat zijzelf zo groot is gebracht. De reden daarvan was wel een andere. Dit staat in de blogs van november 2019. In het verleden hebben meerdere poesjes met deze bloedgroep hier nestjes grootgebracht. Onze Abessijnse poes Sijntje met bloedgroep b/b heeft zelfs twee keer een nestje gekregen van een kater met bloedgroep A.
Sijntje met haar prachtige kittens. Dit nestje dateert van 2001 en onlangs ontving ik nog een foto van een van deze diertjes. Van Eengel. Hij woonde samen met zijn broertje Ernie bij Jantine met haar toen nog jonge dochters. Nu is hij als stokoud baasje goede vriendjes met haar kleindochter!
28 januari 2021
Wiesje is overduidelijk zwanger. Vandaag al zes weken en twee dagen. Ze wordt nu ook best zwaar. Op de weegschaal scoorde ze 4.3 kilo terwijl ze medio november nog gewoon ruim drie kilo woog. Gelukkig zit haar buikje haar niet in de weg wanneer ze samen met Sheralyn haar sprintjes door het huis trekt.
Vanaf het begin was ze al ‘zoekerig’: er kan geen deur een seconde open staan of zij gaat er door. ‘Heb je Wiesje gezien?’ is inmiddels een bekende vraag in huize Meijer. Ze heeft al heel wat keren in de gang of in een kast opgesloten gezeten. In de gang is het nog gevaarlijk ook want ze was omhoog geklauterd en met een opbergdoos met sjaals etc. omlaag gevallen. Boven en beneden staan er kraammanden voor haar. Helaas wordt dat dringen voor haar want de anderen liggen er ook graag in. Ik zal er niet van opkijken wanneer ze er voor zou kiezen om in Polly’s hoekje te willen bevallen…
15 februari
Volgens de zwangerschapskalender voor kattenfokkers zou Wiesje donderdag moeten bevallen maar omdat familieleden van haar er dagen eerder mee. Wij letten nu dus al heel goed op.
Alles staat klaar, extra verwarming in de slaapkamer, alleen nog even een speentje van een flesje klaar maken.
16 februari
Wiesje ligt net als gisteravond weer gezellig bij Huibert op schoot. Ze is wel iets onrustiger maar er zijn dus nog geen kittens. Ik ga haar wel vragen hoe ze denkt over een bevalling morgenochtend 🙂
18 februari
Wiesje bleek niet van plan om te wachten. In de nacht van 16e op de 17e is ze bevallen van drie prachtige kittentjes. De twee poesjes zijn net een poederdonsje. Dat komt door hun kleur, zacht sorrelzilver met een witte waas er over. Het katertje is een blauwtje. Zeer waarschijnlijk ook met zilver.
Vanwege de bloedgroepenincompatibiliteit kregen ze eerst ieder uur wat melk (1 cc) uit een flesje en nu om de kleine twee uur. Dit is een beetje afhankelijk van de omstandigheden. Wanneer mama Wiesje toch net aan de wandel is, laat ik ze lekker met rust in hun warme mandje. Het gaat erom dat ze zo weinig mogelijk van haar biestmelk binnenkrijgen. Nog twaalf uur opletten en hun urine controleren en dan zouden ze niet meer kwetsbaar zijn voor de antistoffen tegen bloedgroep A in de moedermelk.
24 februari
Na de eerste 48 uur mochten de kittens weer volop de melk van hun moedertje drinken. Ik heb af en toe nog wel eens hun urine gecheckt maar ik heb niet een keer een verontrustend kleurtje op het wattenschijfje gezien. Het was even afwachten hoe hun darmpjes zouden reageren op de kunstmelk maar ook daarvan heb ik niets verontrustends gezien.
Op deze fotootjes zijn ze zes dagen oud.
Van links naar rechts: foto 1: poesje 1, katertje, poesje 2; foto 2: in mijn hand het blauwe katertje; foto 3: poesje 1 en lest best, haar nagellak showend, poesje 2.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Omdat de pagina’s over onze nestjes erg lastig te vinden zijn, via de menubalk gaat dit het beste, plaats ik hier een link naar een pagina die anders makkelijk gemist kan worden. Daar worden o.a. de voorwaarden genoemd en uitgelegd voor de in onze ogen de mooiste toekomst voor onze kittens.
Deze website is het best te bekijken via een pc of tablet. Via een mobieltje is de kolom rechts met foto’s pas te zien onderaan dit bericht na de tekening van Sher’s Webblog.
27 februari
Moederpoezen zoeken instinctief een donkere plaats voor de eerste periode met hun kittens omdat wanneer hun oogjes opengaan er niet teveel en te lang licht op hun oogjes mag vallen. De oogzenuw kan zich in het begin nog niet aanpassen.
De kittens op de fotootjes: links het katertje. Hij is het verst met zijn oogjes, dan poesje nr. 1 en daaronder haar look-a-like poesje nr. 2. Zelfs hun gewichten zijn af en toe op de gram even zwaar.
3 maart
Vandaag zijn ze twee weken op de wereld én hebben ze – eindelijk – alle drie hun oogjes op. Ongeveer gelijktijdig beginnen ze dan ook te horen. Wel zo leuk voor moeder Wiesje die al twee weken tegen ze aan zit te koeren én voor mij want nu begint het mogelijk te worden dat de kittens opkijken wanneer ik een gek geluidje maak.
Het trio twee weken oud en met de oogjes open. Poesje nummer twee steekt haar tongetje uit. Poesje een luistert al braaf.
Het is nog niet helemaal duidelijk of het blauwe kereltje blauw of blauwzilver is. Op de foto hieronder steekt hij zijn pootje – mogelijk demonstratief – uit om me te helpen om hem van een correct ‘labeltje’ te voorzien. Daarnaast een fotootje van ons eerste blauwzilvertje ooit, Peter Pan.
Ik ben er dus nog niet over uit of ons blauwtje met of zonder zilver is. Hij heeft totaal andere voorouders dan Peter Pan. Zijn moeder én zijn vader hadden veel meer polygenen voor zilver dan Wiesje en Kasper. Bij een blauwe Abessijn en Somali hoort de basiskleur havermoutkleurig te zijn. Afhankelijk van de polygenen voor een warme of koele kleur wordt het dan een lichte of een warme tint. Hiernaast een voorbeeld van moeder en zoon in het blauw uit een familie met veel kleur.
De groei van de kittens verloopt volgens het boekje. De vuistregel is groei ter grootte van het geboortegewicht per week en dan zouden ze nu rondom de 270 gram moeten zijn en dat zijn ze ook: poesje 1 277, het katertje 286 en het tweede poesje weeg nu 274 gram. Wiesje geeft ze ook alle gelegenheid om ze te laten drinken. Af en toe laat ik haar even haar pootjes strekken en we genoten van haar spel samen met Sheralyn en Bashiir in de tuin.
Verdriet
Helaas is er iets heel erg mis gegaan. Geen idee wat de aanleiding was maar vorige week vrijdag was ze met Sher, Bashiir, Maverick en Sheralyn in de tuin genietend van het voorjaarszonnetje. Even eerder had ik nog foto’s gemaakt van ze in het zonnetje in de keuken. Op een gegeven moment stoof iedereen naar binnen en Wiesje haalde Bashiir in en viel hem aan. Natuurlijk heb ik hem ontzet en Wiesje even apart gezet om af te koelen. Het duurde gelukkig niet lang totdat iedereen weer van de schrik was bijgekomen en daarna moest ik naar de huisarts want Wiesje had me in haar stresssituatie een knauw gegeven. Ik aan de antibiotica, de tetanusvaccinatie werd opgefrist en de volgende dag ging ik enthousiast aan de slag om Wiesje toch weer omgang met een kat te geven. In eerste instantie ging dat redelijk. Ze stoof op Sheralyn af maar herkende haar als haar vriendinnetje en er was niets aan de hand. Tot ze even later op de kattenbak zat – een moederpoes gebruikt instinctief liever geen kattenbak op dezelfde etage als haar nest – zag ze Sheralyn aan voor een groot gevaar en viel ze haar aan. Dit keer kon ik Wiesje ook weer bij haar slachtoffer wegkrijgen en gelukkig weer zonder lichamelijke schade voor de dieren en dit keer ook voor mezelf. Ik had haar ook weer snel rustig en de moederzorg vond even later weer plaats alsof er niets gebeurd was. Maar dat was er wel: ik mag de andere dieren niet meer blootstellen aan een aanval vanuit het niets. Hier lopen ze trauma’s van op. Met veel verdriet in onze harten hebben we besloten dat we een platina mandje voor Wiesje samen met een dochtertje gaan zoeken in een huishouden waar geen andere kat woont. Dat mandje is gelukkig al gevonden: het komt helemaal goed met de lieve Wies. Ze gaat samen met Yfke bij Matthijs, Monique en Quintijn en hun twee honden wonen. Deze mensen kennen wij al vanaf 1986 en zij hebben eerder Cuty en Fleur van ons gehad.
4 maart
Vanavond kreeg ik wat assistentie en inspiratie voor de namen van deze kittens. Ik had al een lijstje verzameld maar toen zat ik meer te zoeken bij de namen van In de Ban van de Ring etc. Bij de namen van de ouders, Wiesje en Kasper, is het eigenlijk wel zo leuk om wat stoerdere namen te kiezen. Met dank aan Germa denk ik nu dat het Yfke, Yessie en Yade wordt.
19 maart
Omdat ik de indruk had dat Wiesje van nestellocatie wilde veranderen, heb ik iets eerder voor haar een ander plekje gemaakt. Meestal geven poezen klokslag drie weken aan dat ze willen verhuizen. Om de overgang niet te groot te maken, zette ik de mand ook op dat plekje met een afdakje van een kartonnen doos. Een paar dagen later ging de mand eruit en konden ze nog beter hun pootjes strekken en even later had deze nieuwe ruimte van ca. twee vierkante meter geen geheimen meer voor ze. Na een voorspoedige start daar, lekker naast de radiator, ontstond er toch weer onrust bij Wiesje. Overdag gedroeg ze zich normaal maar ‘s nachts was het bal en sleepte ze haar kittens het bed op. Levensgevaarlijk voor de kleintjes en slecht voor mijn nachtrust. Vanmorgen heb ik een andere nestelplaats gemaakt waar vandaan Wiesje zicht heeft op de overloop en dus wie er binnenkomt. Begrijpelijk ook want zij denkt dat er ergens in huis een gevaar rondloopt. Dan is haar waakzaamheid en behoefte aan een andere plek wel zo logisch.
Af en toe laat ik moeder en kinderen ook in de huiskamer. Vanwege het conflict eerder moeten alle katten dan wel de huiskamer uit. Gelukkig scheen vanmiddag het zonnetje zodat de zieke Maverick, zie zijn pagina, lekker op de stoel onder het afdakje kon zitten.
5 april
Er ging iets mis met de bewerkingsprogramma’s. Wanneer ik switch tussen de editors raakt alles door elkaar. Ik ben druk bezig hiervoor een oplossing te vinden. De kittens deden ook al hun best om me te helpen. Toen ik heel even wegliep, rausden zij over het toetsenbord…
Wiesjes voorouder in de zesde generatie, de geweldige Maverick is helaas al op 25 maart overleden. Om die reden heb ik een tijdlang amper wat aan de foto’s en website gedaan. Ik ben gisteren weer begonnen maar loop tegen een technisch probleem op. Ik doe er alles aan om dit op te lossen. Maar eerst is het tijd voor een lofzang op SuperWies. Zij is toch wel zo’n indrukwekkend goede moederpoes. Na de verhuizing van het nest was ze een paar dagen onrustig. Begrijpelijk zoals ik al schreef: vanuit die locatie had zij geen goed overzicht. Inmiddels zijn we weken verder in de tijd en straalt Wiesje een en al zelfvertrouwen uit. En dat bij een diertje dat met de fles is grootgebracht! Alles draait op de instincten en die zitten wel goed bij poezen. De kittens komen steeds vaker en langer beneden. Hun grote box staat bijna altijd open en is alleen nog in gebruik voor hun kattenbak en maaltijdjes.
Ik neem er af en toe eentje alleen mee naar beneden. Socialiseren op alle mogelijke manieren is zo belangrijk! Maar ondanks dat poezen niet echt kunnen tellen, heeft Wies vaak door dat ze niet compleet is.
7 april
Vorige week waren ze allemaal even van slag. Wat spugerij en diarree. Bij de kittens was het vooral eenmalig maar mama Wiesje had het erger te pakken. Het is gissen naar de oorzaak. Dat zij het heviger had, komt ook omdat ik gezien heb dat zij spuug van een kitten opat. Wiesje vindt dat alles schoon moet zijn.
Ik had ze graag wat eerder willen ontwormen maar de gebruiksaanwijzing stelt óf minimaal 500 gram lichaamsgewicht óf zes weken oud. Die 500 gram hadden ze al lang maar die zes weken toen nog niet. Toen hun buikjes weer normaal leken, heb ik iedereen ontwormd met Milbemax en even later ging alles weer uitstekend. Wiesje heb ik 2,5 dag lang Diarstop en Iso-Gel door haar eten gegeven. De kittens aten ook van haar eten mee. Dat kon helemaal geen kwaad maar het gevolg was wel dat zij ook van die rare geldrolletjes kregen. Die blijven soms aan het kontje hangen en inderdaad trof ik zo een keer een kitten aan. Ik hoorde Wiesje mauwen en dan is er wat. Het was even zoeken naar de reden van haar onrust want het kitten ‘met aanhangsel’ was ermee in slaap gevallen. Wiesje is heel scherp op luchtjes: tot voor kort wilde ze niet eens de kattenbak op de overloop gebruiken omdat die in haar ogen veel te dicht bij haar nest was.
Aan hun gewichtstoename was op te maken dat ze eventjes van slag zijn geweest. Ze wegen nu tussen de 785 en 805 gram: prima in relatie met hun geboortegewicht.
14 april.
Wiesjes grut is vandaag acht weken oud geworden. Ze zijn nu zulke perfecte mini-Abessijntjes en ze denken dat ze alles al kunnen. Het traphekje moeten we niet vergeten te sluiten want anders vind je ze boven aan de trap terug.
Afgelopen zondag heb ik de ontworming nog een keer herhaald. Ik vond ‘s morgens dat de eetlust niet optimaal was en inderdaad ‘s avonds wisten ze weer precies wat hier de bedoeling is: goed eten!
Hun stambomen zijn aangevraagd. De volgende missie is hun controle wanneer ze negen weken oud zijn. Dan laten we ze meteen ook chippen. Hoe jonger ze zijn, hoe meer ze nog maternale antistoffen hebben, daardoor beschermd zijn en hun huidjes zijn nog soepeler waardoor ze niets of amper iets merken van de prik.
De laatste week was het wel bal in bed. Abessijnen zijn vergeleken met Somali’s koukleumen en dit trio heeft bedacht dat het spelen op mijn benen ónder het dekbed hoort. Ik heb hun nageltjes wat ingekort in de hoop dat mijn benen er toch nog een beetje toonbaar uit zullen zien wanneer straks het mooie weer aanbreekt en de terrasjes open kunnen (ik ben al gevaccineerd!)
Vandaag zijn ze voor de eerste keer naar de dierenarts geweest. Ze hebben zich super gedragen en alom bewondering gescoord. In de auto gaven ze al geen kik maar ook niet tijdens het inbrengen van de chip. Dierenarts Jessica van Dierenkliniek Bloemendaal had ze na de nodige knuffels, controle etc. afgeleid met wat lekkers en terwijl ze stonden te smikkelen, werd de chip onderhuids geplaatst. Hun nummers staan hierboven onder hun naamkaartjes.
Ze gaan de laatste tijd niet meer dagelijks op de weegschaal. Nu nog maar één keer in de week. Gisteren, ter gelegenheid van hun negende levensweek wel en Yfke woog 1086, Yessie 1088 en Yade 1058 gram.
26 mei
Vorige week zijn Yessie en Yade al verhuisd. Lekker dichtbij, bij Germa en Remco én Cinnamon in Haarlem. Ze doen het uitstekend, op een ongelukje na. Yessie was even in de war op het gebied van de hygiëne… Oeps! En het stel heeft nog niet door dat de grote lieve Cinnamon de ideale knuffel- en speeloom is voor kittens: ze blazen naar hem. Dat deden ze hier trouwens ook wel eens naar Polly. Alleen Polly heeft er geen hartzeer van, Cinnamon wel. Cinnamon is een prachtige sorrelzilveren kater. Hij is ook nog familie want hij is een halfbroer van onze Jack en hun voorouder.
Yessie en Yade zijn de 21ste verhuisd en het was maar goed dat de volgende verhuizing niet al te snel daarna gepland stond want Yfke werd ziek. Het begon met steeds maar overgeven met fikse diarree wat later. Spugen en diarree zijn heel functioneel wanneer er iets in het lijfje zit dat eruit moet maar als dat eruit is moet het wel klaar zijn en dat was het dus niet. Gisteren waren we dus bij de dierenarts want met mijn dieetjes en de befaamde Finidiar kreeg ik haar niet goed. Over de oorzaak is het gissen. Ze kan iets vies hebben gegeten of ze heeft stiekem haar ontwormingspilletje uitgespuugd. Deze spugerij en de wittige kleur van de ontlasting zag ik vroeger wel vaker bij kittens. Maar in die tijd aten ze hier in verhouding wat meer brok en blikvoer én gebruikte ik nog niet het perfecte ontwormingsmiddel Milbemax/Milpro en waren ze veel kwetsbaarder voor parasieten.
Punt is alleen dat je niet moet ontwormen wanneer de darmen van slag zijn net zoals dat de conditie perfect moet zijn voor een vaccinatie. Een dierenarts van vroeger vertelde me ooit dat dan de darmen helemaal op hol zouden slaan. Dat klinkt plausibel dus Yfke moet nog even wachten op dat pilletje. Ondertussen duw ik meer dan genoeg vieze zaken in haar bekje. Ze is dan helemaal niet blij met me maar vergeeft het me dan weer meteen. Zoals ze me met haar expressieve oogjes dan aankijkt! Ze heeft zelfs bij de dierenarts een vochtinfuusje gehad omdat uitdroging bij zo’n klein diertje al gauw op de loer ligt. Ik heb haar wat kittenmelk uit een flesje gegeven voor de voeding en het vocht. Het is net alsof oude tijden herleven. Dit lijkt zo op de tijd dat ik de zieke Wiesje als kitten in de verzorging had. Yfke ligt zelfs op dezelfde manier bij me als toen Wiesje in haar kittentijd.
Haar eetlust is echt ingestort en alles waarmee ik haar heb gedwangvoederd, wil ze niet meer. Eigenlijk alleen nog maar brokjes en stukjes van de zelfgedroogde kipfilet. Huibert heeft vanmorgen bij de dierenarts speciale brokjes voor zieke kittens gehaald én Nutribound, een voedingssupplement. Dat vindt ze uiteraard vies maar die brokjes zijn een succes. Orchid mocht de restjes opeten en dat ging tot het laatste kruimeltje/druppeltje schoon op. Handig te weten voor wanneer Orchid weer een eetlustprobleem heeft. Een volwassen kat die ook vlees eet, stort niet in wanneer die kittenbrokjes eet.
Laatste nieuws: gisteren was een topdag voor de kleine meid. Keurige drolletjes, dus geen medicatie meer. Ze at ook goed. Ze heeft alleen een zeer sterke voorkeur voor de dieetbrokjes. Daarvan moet ze dus afkicken en dat is best lastig vanwege die verslavende smaakstoffen die daarin zitten. Gelukkig kreeg ik haar aan het hart. Vannacht was haar ontlasting minder goed. Ze heeft wel weer haar gewicht van toen ze net ziek werd, 1500 gram. Omdat ze verder alleen plasjes heeft gedaan, heb ik haar toch ontwormd en een klein beetje van de Canikur gegeven.
17 juni
Inmiddels wonen Wiesje en haar dochter Yfke in Houten. Wat was hun bedje daar gespreid! Er was hard geklust om het stel alle comfort te bieden. Van een klimboom die staat als een huis tot een schattig buitenrennetje compleet met grasmatje op het terras. Inmiddels is er zelfs een professionele hordeur geplaatst zodat de schuifdeuren naar het terras bij hun woonkamer op de eerste verdieping bij lekker weer veilig open kunnen staan.
Monique maakt tweemaal daags een (foto-)verslag over hun wel en wee. De eerste dagen was Wiesje nog wat krols en we hoopten dat dit een handje zou helpen in de omgang met de twee honden Finn en Fozzie. Vooral Fozzie ziet de vriendschap met vooral de kleine Yfke helemaal zitten.
Ik kreeg zulke leuke foto’s van het stel toen ze voor het eerst in het buitenrennetje waren. Bij de video moest ik zelfs even wat wegpinken.
Het gaat heel erg goed met ze. De omgang met de honden is stap voor stap opgebouwd om te voorkomen dat Wiesje in de bescherming zou schieten. Wij hebben totaal geen ervaring met het herplaatsen van een moederpoes met haar kind. Bij cattery’s is dit helemaal niet ongebruikelijk maar bij ons is het nooit de bedoeling geweest dat we een volwassen dier herplaatsen. Voor ons het het heel verdrietig dat we dit schattige diertje moeten gaan missen maar voor Monique en Matthijs is dit juist een buitenkans om zo’n innig stelletje te mogen hebben. Naarmate de katjes zich meer thuis gaan voelen, Wiesje is nog wel wat onwennig, zal het bij ons ook beter gaan voelen.
Ondertussen bedacht Yade dat zij ook wat extra aandacht nodig had en zij kreeg ook maagdarmproblemen. Vast vergelijkbaar met die van Yfke vorige maand. Alleen toen hield ik het niet voor onmogelijk dat een gemiste ontworming de oorzaak was maar in dit geval kon dit echt niet. Maar dankzij de goede zorgen van haar mensen Germa en Remco is de kleine meid ook weer hersteld en is weegt zij al weer twee kilo. Voor een kitten dat vandaag precies vier maanden oud is, geen gewicht om je voor te schamen 😉
Broerlief Yessiman is nog niet gewogen. Die had het nog te druk met het spelen in de afgezette tuin.
Wat zijn Wiesje en haar kittens toch goed terechtgekomen!