Groot Internationaal Kampioen
VAN DOEKOSJKA’S SPRING JUMPER
Somali sorrelzilver
Geboren op 21 maart 2009
Overleden op 1 oktober 2019
Vader: Yo el Rey’s Cool-Charme SOM os
Moeder: Van Doekosjka’s Yara Kathlena SOM ns
Zijn stamboom in Pawpeds
Bijzonderheden:
– zijn roepnaam is Jack;
– deze naam komt van het nummer van de Stones Jumpin’ Jack Flash. Net zoals die van een van zijn voorouders, onze Rooster (Little Red Rooster);
– Jacks fokster Helga Bruggink waarschuwde de ons al voor zijn gewoonte om voor de gezelligheid pal voor of achter je voeten te gaan liggen. Tot op heden, ik heb het afgeklopt, hebben we nog geen valpartij gehad want Jack heeft nog steeds de gewoonte om wanneer hij iets erg gezellig vindt erbij te gaan liggen;
– zijn specialiteit is dat al zijn zoons echte kopieën van hem zijn.
– hij heeft aan heel wat nakomelingen zijn prachtige oorpluimpjes doorgegeven;
Zaterdag 8 augustus 2009

Jack is geboren samen met een zusje en een broertje bij Helga en Wim Bruggink in Westendorp. Er was zo weinig verschil tussen hem en zijn broertje dat hij uiteindelijk een stip (tijdelijk, slijt vanzelf weg) in zijn oor moest krijgen voor het onderscheid. Ze hebben tenslotte wel hun eigen chipnummer en stamboekpapieren.
We waren helemaal niet van plan om een nieuwe kater als huisgenoot op te nemen maar toen Helga een katerruil opperde, duurde het niet lang tot we erg enthousiast waren. Ons katertje heeft net zoals Jumpertje een kwart niet-zilver bloed in zich en straks twee dekkaters in Nederland beschikbaar met zo’n afstamming is een grote luxe en heel goed voor deze variëteit.
Zaterdag een week geleden hebben we hem opgehaald. In de auto was hij al een snoepje. Zo’n zoetertje en hij zat en lag zo parmantig om zich heen te kijken. Thuisgekomen moest hij natuurlijk eerst op verhaal komen en na een nachtje gezellig in de slaapkamer mocht hij in contact komen met een selecte afvaardiging van onze kattenfamilie in de gedaante van Maverick. Het ijs was tussen hen al snel gebroken en Maverick zag al gauw zijn kans schoon om de kleine een grootvaderlijke lik te geven. Hij is Jumpers grootvader helemaal niet maar er zijn wel familiebanden. Jumper stamt namelijk via de Zweedse Sofus van Kathlena’s Dempsey af, een zilveren kater die wij ooit naar een Deense cattery hebben gebracht. Deze Dempsey is ook de grootvader van Maverick.

Dat Jacks moeder Yara Kathlena heet, vernoemd naar Dempsey’s moeder, onze Kelly Kathleen, maakt de afstamming van Jack extra speciaal. Hij heeft nog meer dierbare voorouders zoals Ashley, een kleindochter van onze Juultje. Kortom het voelt allemaal heel erg vertrouwd aan. Alleen Jumpertje, we willen hem Jack gaan noemen, denkt over de vertrouwdheid nog even anders over. Deze week heeft heeft hij al wel leren omgaan met Maverick, Juultje, Murray en Nieckje. De contacten met Zagato en Anches verliepen nog niet zodanig dat dit al zonder toezicht kan. Jack geeft namelijk iedereen die hij tegenkomt een fikse kop- en lijfstootjes en Anches schrok hier enorm van. Af en toe gaan de twee leading lady’s van ons huishouden maar even naar de kattenkamer en dan mag Jack vanuit zijn honk, onze slaapkamer, het huis verkennen. Hij is al in het felarium geweest, in de klimboom en zelfs even buiten op het ‘gluren naar de buren-plankje’.
Hier wil ik nog de info van zijn pagina’s van mijn oude website plaatsen. Online zijn die pagina’s al verdwenen omdat ze maar tien jaar daar bewaard bleven, maar ergens heb ik ze nog.


In december 2017 móest er wat aan zijn gebitje gebeuren. Hij had forls, een pijnlijk probleem aan zijn kiezen, en daar moest wat aan gedaan worden. Zelfs zijn wortels moesten er uit. Ik maakte me vooraf heel erg zorgen maar de genezing verliep zeer voorspoedig. Alles moest getrokken worden maar Jack lijkt er totaal geen probleem mee of een trauma van te hebben. Wanneer er kippenbotjes zijn, zet Jack er tot mijn verbazing ook enthousiast zijn lege kaakjes op. Hij kan er natuurlijk niets mee en om te voorkomen dat hij gaat proberen om te grote stukken in zijn bekje te nemen of zelfs door te slikken, zorg ik ervoor dat hij zijn eten apart in kleine stukjes krijgt. Ik hoorde onlangs het gruwelijke verhaal over een oudere tandeloze boerderijkat die door zijn mensen dood gevonden werd (gestikt in de nageboorte van een schaap). Omdat bot/kraakbeen hele goede voedingsstoffen heeft, hak ik af en toe een rauw kippenbotje helemaal fijn zodat hij dat ook kan eten. Onze buurtjes hebben lang hun hoofd gebroken over wat voor klus Huibert toch steeds aan het doen was. Geen klus door Huibert: ík stond te hakken met ons zwaarste mes. Niet alleen heeft onze lieve Jack van zijn tandeloze bekkie gelukkig geen trauma overgehouden, zijn gezichtje is ook nog net zo mooi als het altijd al was.

3 oktober 2019
Tot onze grote ontzetting hebben we moeten besluiten om onze grote lieve knuffelbeer te laten inslapen. Vorige week had hij eenmalig slechte ontlasting. Ik heb hem een halfje Finidiar/Diarstop gegeven en zijn darmfunctie leek meteen weer normaal. Wel viel ons op dat hij minder aanwezig was tijdens het eten klaarmaken voor de dieren en dat hij zich terugtrok. Hij ging zelfs in het tunneltje in de schuur zitten. Maandagochtend klokslag half negen hing ik dus aan de telefoon om een afspraak bij de dierenarts te maken waar we snel terecht konden. Dierenarts Jessica vond het belangrijk om een röntgenfoto van zijn longen te maken omdat zijn ademhaling niet goed was. Jack bleek ook koorts te hebben. Om twaalf uur konden wij hem dan weer ophalen. Ik dacht aan een kuurtje antibiotica en Jack zou dan weer bij ons in huis en tuin rond kunnen huppelen.
Een aanwijzing dat er iets serieus mis kon zijn, had ik wel gezien maar als ‘je ziet spoken’ aan de kant geschoven. We gaan naar de dierenarts, Jack krijgt een kuurtje en alles is weer klaar! Dacht ik.
Toen Jack in zijn reismand klaar zat en we even wachtten tot Huibert met de auto voorkwam, ging Orchid namelijk op exact dezelfde manier bij hem zitten als ze ooit deed toen onze grote witte hondenvriendin Eesz geëuthanaseerd ging worden…
Het bleek dat Jack al een grote tumor in zijn borstholte had waardoor zijn longen te weinig ruimte kregen om normaal adem te kunnen halen. We wisten niet hoe we het hadden – onze Jack, de jongste van ons veteranenkwartet! Dat kon niet!. Er had nog nooit een haar verkeerd bij hem gezeten, zijn eetlust was legendarisch evenals zijn levenslust. Als hij ging spelen en koerend en kraaiend door het huis racete, stond het huis te schudden.
Maar het kon wel! De woekering was zodanig agressief dat we Jack per uur zagen aftakelen. Door de medicatie tegen de koorts en evt. pijn mocht hij pas dinsdagavond aan de prednoral, een middel dat de groei van de tumor mogelijk iets had kunnen remmen. De dinsdagavond hebben we helaas niet kunnen halen. Jack had het zo benauwd dat er geen keus was. De dierenkliniek heeft een afspraak omgezet zodat hij niet onnodig langer hoefde te vechten voor zuurstof. Jack lag zelfs te spinnen toen hij zijn eerste prikje kreeg. Dierenarts Yvette heeft al vaker dieren van ons laten inslapen en zo dier- en mensvriendelijk als het door de mensen van deze kliniek wordt gedaan, is geweldig. Jack heeft het prikje in zijn rugspier niet echt gevoeld en is dan ook vol vertrouwen naar de andere kant van de regenboogbrug gegaan.
Wij vinden het belangrijk dat wij en onze dieren na het inslapen nog wat tijd hebben om afscheid te nemen. Katten worden dan voor één dag in het felarium opgebaard en de andere katten kunnen dan af en toe onder toezicht hun overleden maatje zien en ruiken. Sommige dieren blijken al bij leven afscheid te hebben genomen en anderen nemen alle tijd om deze nieuwe situatie rondom hun makkertje te onderzoeken. Voor Umione was dit absoluut een nieuwe ervaring en heeft Jack helemaal besnuffeld. Sher toonde in eerste instantie een schrikreactie en Shabanou gaf hem een likje. Orchid had geen interesse meer; zij wist het dus al en heeft haar energie vooral gestoken in het troosten van mij. Vanaf dat wij terugkwamen na de diagnose door de dierenarts is zij vaak troostend bij me in de buurt. Het liefst zit ze dan op het muisplankje van mijn laptoptafeltje.
1 februari 2025
Jack heeft prachtige nakomelingen op de wereld gezet. Via zijn dochter Charmin’ Chanine zijn nu Bodiir en LeeLoo zijn jongste nakomelingen. De eerste generaties beginnen nu op leeftijd te komen en tot ieders schrik zijn onlangs twee van zijn zonen, allebei aan acuut nierfalen, overleden. Heel eng. Er speelt toch niet weer een voedingsschandaal zoals dat met de melamine dat ook in China in de babymelk bleek te zitten?
Hun mensen, Hein en Patrizia, hebben een stukje over ze gemaakt. Het stukje over Kismet, de zoon van Jack bij Anches, komt hier. Het stukje over zijn broer Plumeau plaats ik bij zíjn moeder Tresca.
KISMET
Mijn mooie lieve jongetje toch, 14 jaar en nu ineens ben je er niet meer. Mijn lieve, lieve Kismet. Met je prachtige sorrel zilveren baard en intens groene ogen.
Je lijfje was op maar je hoofdje werkte nog op volle toeren. Maar we hebben je moeten laten gaan. De belofte om je geen pijn te laten lijden weegt zwaarder dan ons verdriet. Maar god, wat is dit zwaar. Twee dagen geleden overleed mijn lieve mama en nu jij. Ik voel me zo gebroken. Maar ik weet dat je goed terecht komt mijn allerliefste schatje.
Wil je mijn mams een kopje geven daarboven voordat je naar het gedeelte van de hemel gaat waar de engeltjes worden geboren als er een kat op aarde sterft? We houden van je.
Dag lieve Kismet.
Een kusje.
Patrizia & Hein