Supreme Pr./Ch. Maverick of Timbavati

Somali zwartzilver
Geboren op 12 augustus 2006
Overleden op 25 maart 2021
Vader: EC DK Bijeto’s Effy von Silver, Somali zwartzilver
Moeder: Feline on Fire of Timbavati, Somali sorrel
Zijn stamboom in Pawpeds en in de Electronic Database of Somalicats E.R.o.S

Zeven weken oud.

Bijzonderheden: we doen hem geen plezier wanneer we niezen of hoesten wanneer hij bij ons op schoot ligt. Dan spuit hij weg.
Hij geniet van aandacht en het maakt hem niet uit waar dat gebeurt. Op een kattententoonstelling of bij een dierenarts . Hij staat dan te ‘dansen’. Hij heeft zoveel vertrouwen in mensen dat hij het presteert om zich spinnend aan te houden terwijl hij doorgaat met het ‘pootje treden’ in de hand van de dierenarts tijdens een bloedafname uit een voorpootje .

Roep- en bijnamen: officieel zouden we Maverick met een è-klank moeten uitspreken maar na ampele overweging hebben we besloten om het toch met een ee-klank te doen. Dit klinkt veel liever en met de afkortingen heb je ook veel meer mogelijkheid. De Meef en Meverdman zijn de namen die in gebruik zijn. Het Joch wordt hij ook genoemd. Hem maakt het niet uit; hij luistert naar alles wat maar lief klinkt.

Specialiteiten: goed eten en groeien. In eerste instantie lustte hij geen brokjes of blik terwijl hij dat in Denemarken naast het verse voer wel at. Na per ongeluk een keer echt lang in een kast opgesloten te hebben gezeten, lustte hij opeens wel het droogvoer.
Spinnen en knuffelen, daar is hij bijzonder goed in. Hij denkt dat het krijgen van een ontwormingspil ook een vorm van knuffelen is. Dat gaat dus spinnend!

GIPr./EC Silfescian Kelly Kathleen aka Kathlena
GIPr./EC Silfescian Kelly Kathleen aka Kathlena

Wij wilden al heel lang een zilvertje hebben dat Kelly Kathleen in de stamboom zou hebben. Dit prachtige poesje heeft namelijk bijzonder weinig nakomelingen waarmee verder is gefokt. Wij zijn heel gelukkig dat wij Maverick konden krijgen want hij is niet alleen  haar achterkleinkind (via haar zoon Silfescian Kathlena’s Dempsey) maar hij stamt ook af van Silfescian Just Jake, een zilveren katertje dat we net zoals Dempsey ooit naar Denemarken hebben laten gaan. Via deze twee katers zijn er met de Meef heel veel ‘stukjes’ van voor ons bijzonder dierbare dieren weer terug bij ons in huis gekomen. Kort na zijn geboorte zijn beide ouders van Kelly Kathleen (Elvira van 17,5 jaar en Fonzie van bijna 15 jaar) overleden, en in april 2008 Kathlena zelf ook. Mede daardoor is hij ons nog dierbaarder geworden dan hij ons al was.

Toen Maverick als jongste katje bij ons kwam wonen, kreeg hij al snel aansluiting met de anderen. Orchid kwam qua leeftijd het dichtste bij hem en al snel waren zij een match.
Wat later werd hem duidelijk dat hij hier in Haarlem in een soort harem was beland. Hij heeft nakomelingen bij Orchid, Tresca, Shabanou én Nieckje verwekt.

 

 

Van een heel speels kitten heeft hij zich in zes maanden tijd ontwikkeld van het stoeimaatje van Orchid tot een heuse Katermoeder. Die hoofdletter heeft hij echt wel verdiend. Hij begon wat interesse te krijgen voor de luchtjes onder de staarten van de poezen maar toen hij de kittens van Nieckje en Tresca in mei 2007 ook inspecteerde, sloegen blijkbaar de zorghormonen toe en sinds die tijd steekt hij veel tijd in de verzorging van de kittens. Ook probeert hij met ze te spelen en al proberende heeft hij zichzelf ook nog het apporteren aangeleerd.

Er kwamen zelfs poezen uit het buitenland voor een logeerpartijtje bij hem. Dat er veel interesse voor onze vriend is, blijkt wel uit het feit dat dit videootje van ‘de daad’ bij de Belgische Bastet al bijna zes miljoen keer is bekeken. Die was wel ongevraagd op een site gezet waar het alleen over dit onderdeel van het leven gaat.

Helaas heeft de lieve Romi uit Hamburg nooit kittens van hem gekregen. Gelukkig voor haar en haar mensen lukte het later wel met een andere kater.
Papa Maverick met zoontje Tamaran. Enige foto, geschoten door Anna Fredrikze.

 

Xx-grootvader Maverick helpt enthousiast mee met het poseren. Dit zijn de kittens van het T-nest van Elfie. Het mooie zwartzilveren poesje Tinka (voor Maverick op deze foto is de moeder van Wiesje geworden en hoopt in 2021 weer een nestje te gaan krijgen.

In december 2019 is Maverick bij een gespecialiseerde dierentandarts geweest omdat er een paar kiezen getrokken moesten worden. In augustus 2020 hebben we bloedonderzoek bij hem laten doen omdat hij heel geleidelijk aan gewicht verloor ondanks een goede eetlust. Meer dan alleen wat licht functieverlies van zijn nieren kwam daar niet uit. We hebben toen wel wat dieetvoer bij hem geprobeerd maar dit werkte averechts: zijn darmflora ging onderuit. Zijn gewicht was van 4.7 naar 4.25 gegaan in acht maanden tijd. Omdat het gewichtsverlies bleef voortduren, lieten we in februari weer bloedonderzoek doen. Zijn vacht zat minder goed en hij had wat diarreeklachten. Uit het bloedonderzoek kwam weinig nieuws. Onderzoek van zijn urine zou nog wat meer informatie kunnen geven. Helaas vlotte het opvangen van zijn urine helemaal niet en ondertussen werd hij nog magerder. Omdat de dierenarts ook de mogelijkheid had genoemd dat er misschien wel een tumor kon zitten, hielden we de optie om een echo te laten maken in ons achterhoofd. Maar eerst probeerde ik nog van alles uit om zijn stofwisseling te verbeteren; meer vezels, pro- en prebiotica maar helaas zonder echt resultaat.
Uiteindelijk lieten we die echo op 12 maart maken en de uitslag gaf aan waar we al zo bang voor waren: Maverick heeft een darmtumor met uitzaaiingen.

Maverick heeft al een hele tijd de gewoonte meer dan normaal kattengras te willen eten – dat was dus eigenlijk de eerste aanwijzing dat er van binnen iets niet goed zat. Ik dacht meer aan een haarbalprobleem en gaf af en toe een smakelijke hap met veel Iso-Gel erdoor als reiniging van de darmen.
Het is een logische reactie om jezelf van alles en nog wat te verwijten wanneer er iets goed mis is gegaan maar niemand kan alles vooraf weten. Onze lieve dierenarts vertelde me dat ook dat wanneer we vorig jaar al met de Prednoral waren gestart dat hij er nu even slecht aan toe had kunnen zijn.

Maverick high door de Tralieve . Gelukkig duurde dit maar een paar uur.

De tumor zit de passage van de darminhoud deels in de weg dus het is belangrijk om iedere mate van obstipatie te voorkomen. De pijnbestrijding die hij nu heeft is tramadol (Tralieve) en obstipatie is een bekende bijwerking van opiaten. Ik was heel even gestopt met de capsules met Iso-plus en de probiotica en overgeschakeld naar Iso-Gel. Met dit middel heb ik het meeste ervaring. Hij krijgt dus wel weer  ‘s morgens zo’n capsule met de vezels etc. en daar stop ik ook zijn halfje Tralieve in. Dan zijn we in één keer klaar met ons voorbeeldige patiënt. Hij doet zo aandoenlijk lief zijn bekje wagenwijd open.
We verwennen hem daar waar mogelijk. Biefstuk is zijn grootste passie. Omdat dit al weer bijna op was, gaf ik hem wat stukjes sucadelap – dat ging er net zo goed in als de biefstuk en dit is nog beter ook voor hem. Dat beetje vet dat daarin zit, is juist erg goed voor onze vriend.
We hopen zo dat zijn eetlust zo goed blijft en dat we hem nog heel erg lang van het leven kunnen laten genieten. Dankzij de Prednoral en de Tralieve maakt onze vriend een hele goede indruk.

18 maart
Maverick loopt wat zwalkerig met zijn achterpootjes en ook zijn sprongkracht is niet zoals we van hem gewend zijn. Om hoger te kunnen springen dan het aanrecht moet hij zich wel even concentreren. De diarree is wel ernstiger geworden en van het effect van de Iso-Gel zie ik weinig. Ik heb er een lepeltje bijgenomen om meer zicht te hebben op de hoeveelheid die ik hem geef. Ik denk dat ik te voorzichtig ben. Uit angst dat ik een verstopping in zijn darmen zou kunnen veroorzaken. Na overleg met de dierenarts is mijn zorg voor overloopdiarree weer weggenomen. Als er al obstipatie had gespeeld, had dit tijdens de echo gevonden moeten zijn. Ik ga dus de dosering wat verhogen én nog wat meer vocht door zijn eten geven.
De foto hiernaast is van de tweede dag met medicatie. Zijn ogen waren toen gelukkig alweer normaal.

In het voorjaarszonnetje.

20 maart
Gisteren belde onze dierenarts om naar Maverick te informeren. Toen vond ik dat het ondanks de omstandigheden best redelijk ging. Stabiel maar met een lichte achteruitgang.
Nu moet ik helaas zeggen dat die achteruitgang niet meer licht te noemen is. Gelukkig eet hij nog best redelijk en lijkt hij zich mentaal ook best redelijk te voelen. Hij is alert en meldt zich voor zijn tussendoorhapjes maar hoe die er weer uitkomen, is een probleem. Die diarree is problematisch ondanks de Iso-Gel en stinkt meer dan een uur in de wind. We moeten hem meestal even wassen.
Toen ik de dierenarts aan de lijn had, vroeg ik naar de mogelijke levensverwachting van een kat met een vergelijkbare tumor als de Meef heeft. Dat was een kwestie van weken, heel soms maanden. Gisteren ging ik nog hoopvol voor die maanden. Nu niet meer maar zolang hij nog blij is, geven wij niet op en doen we alles wat we maar kunnen bedenken om hem kwaliteit van leven te geven.
Vandaag heeft hij lekker in het eerste voorjaarszonnetje op de bank achter in de tuin gezeten. En morgen is het de 21ste, de eerste echte dag van het voorjaar. Het zou eigenlijk nog een paar weken goed vies miezerig weer moeten blijven om te voorkomen dat iedereen erop uit trekt, elkaar ontmoet etc. waardoor het aantal coronabesmettingen van de derde golf nog meer uit de hand loopt maar voor ons vriendje met zijn magere lijfje zou het zonnetje juist optimaal mogen schijnen.

23 maart

Zijn oogjes staan nog heel helder. Dan zou je denken dat het best nog wel gaat.

Helaas gaat Maverick nu in een heel hoog tempo achteruit. Vanmiddag vonden we nog dat we nog geen afspraak met de dierenarts voor morgen hoefden te gaan maken maar om half zes dachten we er al anders over. Het gaat over zijn kwaliteit van leven en niet over ons gemis. Wanneer leven lijden wordt… Wisten we maar hoe hij erover denkt. Eerder kon ik hem nog enthousiast krijgen met een stukje rosbief of rundvlees. Het is onze plicht om hem eerder te laten gaan voordat zijn leven lijden is geworden.
Toen vanmiddag even het zonnetje op de stoel in de tuin viel, heb ik hem daar even naar toe gebracht. Niet te lang omdat de temperatuur niet hoog is. Ik heb de indruk dat hij dit wel fijn vond. Hij maakt veel slaapuren maar loopt wel zelf naar de keuken om wat te drinken. Hij drinkt behoorlijk veel maar dat komt mogelijk door de Iso-Gel door zijn eten. Vanwege de diarree gaat hij ook vaak naar de kattenbak. Gelukkig werkt de Is0-Gel wel een beetje waardoor hij zichzelf niet meer echt bevuilt. De lieve Meef is echt een super lieve patiëntje om te verzorgen. Pillen slikken doet hij altijd even braaf en zelfs bij het wassen van zijn achterkantje werkte hij voorbeeldig mee.

Het werd op 25 maart overduidelijk dat we Maverick moesten laten gaan en we konden een paar uur later al bij de dierenarts terecht. Tot het laatst toe heeft de lieve Meef nog veel gespind. Katten spinnen niet alleen uit tevredenheid maar ook om zich gerust te stellen. Ik vulde het voor mezelf in dat hij dit deed omdat hij vertrouwen had. En dat vertrouwen mochten we niet beschamen.
Onze stoere van binnen en van buiten zo sterke Maverick is heel waardig ingeslapen.

Alle blijken van medeleven, van bloemen van buurvrouw Tineke, lieve kaarten van onze (schoon-)zusjes met partner tot alle lieve reacties via Facebook en Messenger hebben we enorm op prijs gesteld. We waren bevoorrecht dat we ons leven zoveel jaren met zo’n fijne vriend zoveel jaren mochten delen.

 

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten