Juultje

Ch. Silfescian Urszi’s (J)uliëtte

_{31 mei 1996 – 9 november 2009}

Somalipoes, sorrelzilver
FE.L96.SO.013.2
Haar stamboom in de E.R.o.S. database.

Bijzonderheden:
– haar naam verwijst naar onze eerste Pumidame Urszi. Zij heette officieel Sziki Orsi maar omdat dit Hongaarse namen zijn, werd Orsi als Urszi uitgesproken. Urszi was al oud en stokdoof maar nog steeds heel betrokken bij de kittens. Zij verzorgde ze alsof ze haar eigen puppy’s waren. Daarom gaven we haar de eer om vernoemd te worden.
– Somali’s staan bekend om hun argeloze nieuwsgierigheid en hun grenzeloze vertrouwen in de mens. Juultje heeft deze eigenschappen in het kwadraat.

Juultje heel jong samen met Elvira, tante Rowena en oma Oentje.

Juultje is de enige dochter van onze prachtige Mariposa. Wat was de Juul een indrukwekkend lief diertje. Een en al liefde en vertrouwen. Daar heb ik een paar anekdotes van.

Ooit wilde een kat haar pesten maar die actie mislukte door haar argeloosheid. De kat in kwestie belaagde haar en sprong bovenop haar. In plaats van bang of boos te worden, draaide ze zich om en straalde zoiets uit als: Ach joh toch, struikelde je toch over mij? En nog een heftige: Ooit was er een gezin dat graag in aanmerking wilde komen voor een of meer kittens van ons. Op de een of andere manier kreeg ik aan de telefoon geen klik met deze mensen maar omdat ze o.a. wel al een buitenren hadden, kon ik toen geen argument bedenken om onder dat kennismakingsbezoek uit te komen. Dus op een dag zaten moeder, vader en dochter van ca. 18/20 jaar bij me op de bank. Normaal zijn onze dieren zeer geïnteresseerd in bezoek, op het opdringerige af maar tijdens dit bezoek viel al snel op dat iedereen schitterde door afwezigheid. Met uitzondering van de lieve Juultje. Die ging van de ene schoot naar de andere. Vooral het gebak dat ik geserveerd had, had haar interesse. Ik zei dat het niet de bedoeling was dat zij zou mee-eten. Ik voorkomende gevallen blaas ik dan even naar de kat in kwestie of zet de kat van schoot. Maar mijn opmerking dat Juultje niet mocht proberen een hapje te nemen, interpreteerde die dochter als een vrijbriefje voor een hele gemene afstraffing: met de middelvinger vanaf de duim op haar neusje schieten. Ik was diep geschokt, de ouders tot mijn verbazing helemaal niet. Ik had maar één gedachte – die mensen moesten meteen de deur uit. De volgende dag belde de dochter nog op met de vraag of ze in aanmerking konden komen voor kittens. Dus niet en het waarom wist ze gelukkig zelf in te vullen. Dat zoiets bruuts onze lieve argeloze Juultje had moeten overkomen. Zij had er trouwens niets van. Ze dacht vast dat dit ook een ongelukje was.

De meeste foto’s van Juultje zijn nog niet gedigitaliseerd dus die komen later. We zijn heel dankbaar dat twee van haar zonen voor de instandhouding van de Somali zijn ingezet: Yair Yentle en Indy. Via Yentle is uiteindelijk Jack bij ons komen wonen en Indy is de grootvader van Shabanou geworden. Op de foto’s hieronder Yentle als kitten samen met zijn broertje Rosso en Indy als oud baasje met zijn mens AnnaMaria.

Juultje en The Fonz waren allebei sorrelzilvers en erg verknocht aan elkaar. Toen ze jonger waren, was de groep sowieso erg hecht en iedereen lag altijd wel in een groepje bij elkaar maar toen ze ouder waren geworden, ging het echt opvallen. Fonzie had ergens last van wat hem onrustig maakte maar de oorzaak bleek lastig te vinden. Uiteindelijk sloeg een vorm van maagmedicatie van de dierenarts aan wat zijn eetlust een boost gaf. Door het gedrag van Juultje kreeg ik ook de indruk dat de lieve knul hoofdpijn had. We hebben ook hulp gezocht bij een alternatieve therapeut. Maar dit leidde helaas tot niets. Tijdens zijn laatste levensweken week Juultje niet van zijn zijde en ik trof het stel een keer aan toen Juultje haar voorpootje op zijn voorhoofd had. Toen ik terugkwam met mijn camera was haar pootje wel wat weggezakt.