Gisteren waren we met Sher, Sheralyn en Bodiir op de show in De Lier. Ik had me er al tijden op verheugd om met Sher weer te gaan showen. Alleen al haar persoonlijkheid maakt dat het erg leuk is om met haar op stap te zijn. Of een kat zijn draai kan hebben in zo’n situatie kan je al merken tijdens de jaarlijkse controle bij de dierenarts. Als ze dan een showtje staan weg te geven, is dat daar een goede indicatie voor. Sher was al Internationaal Kampioen en nu ze gecastreerd is, kan ze beginnen aan de Premiortitels. En omdat ze ouder is dan zeven jaar mag ze ook meedoen in de veteranenklasse. Bij katten levert dat geen titel op maar het is wel een goede promotie voor de aandacht voor oudere katten. Onze Eesz, de grote witte Kuvaszdame van weleer, heeft deze titel op hogere leeftijd wel behaald. Ik moet toch eens navragen waarom er op de kattenshows geen veteranentitels te behalen zijn. Maar voor nu zijn we al zo tevreden!
Shers eerste keuring was door Alexey Shchukin en naast een mooi keurrapport werd ze ook genomineerd voor de BIS-veteranenverkiezing (maar ze had hier geen concurrentie). Voor de gewone keuring trof ze Stephe Bruin. Die was zo mogelijk nog enthousiaster en bij de verkiezing van haar nominatie koos ze voor Sher (hier was wel concurrentie. Als je kat genomineerd is, of Best-in-Show is geworden, mag je een foto laten maken. Dat hebben we natuurlijk laten doen. Ik ben heel benieuwd hoe die is geworden. Toen ik even de Facebookpagina van Felikat checkte of de showfoto’s er al stonden, belandde ik bij oudere foto’s van Sher die in 2018 ook al door Francisca Steensk waren gemaakt.
Kan een kat zichzelf beter presenteren dan Sher hier doet? In haar keurrapporten staan allemaal lovende woorden. Die over haar persoonlijkheid waarderen wij het meest. Stephe Bruin schreef o.a. ‘Een hele slimme dame’. Dat heeft ze goed ingeschat!
Morgen wil ik weer verder gaan met deze blog.
22 mei
Dat plan van me om de volgende dag verder te gaan, viel in het water. Ik was al ziekig toen ik op de show was en daarna ging ik goed los op dat gebied 🙂 Niet ernstig maar voldoende om goed uit conditie te raken en dat pakt bij mij slecht uit voor mijn schrijfklieren. Wie daar absoluut geen last van had, is webmaster Victor. Die heeft zich zelfs uitgeleefd met AI. Zelf dit gebruiken voor mijn schrijverijen, ligt me niet, denk ik. Wel gebruik ik deze robot voor allerlei vragen waarover ik zo genuanceerd mogelijk informatie zoek. Echt heel handig en inderdaad soms best informatief.
Ik voelde me vandaag, inmiddels gisteren, stukken beter maar toen ik mijn laptop pakte om hier aan de slag te gaan, werd me aangeraden om updates te installeren. Veiligheid voor alles dus dat braaf gedaan maar het gevolg was dat de pc er heel erg lang mee bezig was. Echt lekker zit het niet met de laptop want hij haalt ondanks alle herstarts nog steeds geen e-mail op.
Maar de foto’s van de show in de Lier staan nu op Facebook. Daar ben ik zo blij mee.
Op de foto’s hierboven: Sher en Bodiir saampjes in de sturdi.
Sher mocht twee keer poseren voor een nominatiefoto, als castraatpoes en als veteraanpoes en nog een keer omdat ze de BIS castraatpoezen had gewonnen.
Deze show had als thema het songfestival en het verzoek was om de kleuren blauw en geel te dragen. Dat is gelukt! Alleen wel heel erg jammer dat het zo mis ging met de Nederlandse inzending. Ik ben heel benieuwd hoe dit precies zat en afloopt.
Sheralyn en Bodiir waren ook op deze show. Dat stukje komt nog.
26 mei
Als door een wonder deed mijn Outlook het opeens weer. Ik had dagen geleden een keer het wachtwoord opnieuw gegeven maar toen kwam er geen reactie. Maar nu dus wel. Je e-mail bekijken via tablet of mobiel kan maar het is me een paar keer overkomen dat ik toen een e-mailtje over het hoofd had gezien. Overkomt me hier trouwens ook wel. Dus voor mensen die geen reactie hebben gekregen, graag opnieuw sturen.
Ik ben trouwens nog steeds niet echt van mijn verkoudheid af maar ik heb wel al meer energie. Naast achterstallige huishouding heb ik ook weer stapels nieuwe foto’s. Hoe groter de stapel, hoe moeilijker het kiezen is.
LeeLoo is nu zeven maanden oud en kan werkelijk overal mee spelen. Ze heeft een nieuw speeltje van Karin gekregen. Ze speelt heel leuk met de spiraal en ze heeft er lief mee geposeerd.
Het was ook hoog tijd om wat aan de tuin te doen. Ik wil geen planten meer van de gewone tuincentra omdat het gif in die planten echt slecht voor het insectenbestand is. Ik weet een tuincentrum waar ze alleen biologisch gekweekte en inheemse planten hebben. Daar hebben de vlinders en de bijtjes wat aan. De insecten en daardoor dus ook de vogels hebben het al jaren erg slecht en met de komst van de Aziatische hoornaar wordt het dweilen bij een open kraan. Deze wespen eten vooral honingbijen en dat gaat in zulke grote hoeveelheden dat de bijen nog ernstiger bedreigd worden dan ze al zijn. Bijen voor de bestuiving voor de bestuiving van bijv. de vruchtbomen worden ook gekweekt maar helaas dragen deze kweekbijen ziekten bij zich dat weer fataal uitpakt voor de oorspronkelijke bijen. Verse bloemen komen ook alleen nog maar bij uitzondering in huis, vooral vanwege het gif dat ervoor gebruikt wordt. Er komen steeds meer aanwijzingen dat landbouwgif bij omwonenden en de mensen die ermee werken kanker en de ziekte van Parkinson veroorzaakt.
Veel kattenmensen willen geen bloemen in huis omdat er nogal wat soorten gevaarlijk voor katten zijn of omdat ze eraan gaan knagen en/of de vaas omgooien. Webmaster Victor heeft daar met behulp van AI een pagina over gemaakt. Op deze site en overal op internet is informatie te vinden over voor katten veilige en gevaarlijke bloemen en planten. Onze katten hebben bijna altijd wel kattengras dat het bloemenknabbelwerk tegengaat maar hier nemen we ook geen risico met bijv. een kerstster of een lelie. Dankzij dat kattengras zitten onze katten dus zelden aan de bloemen. LeeLoo is momenteel de uitzondering. Ik had laatst een mooie lelie gekocht voor in het boeket kunstbloemen. Ze heeft het twee keer gepresteerd om juist die bloem uit de vaas te halen! Bijzonder slimme en handige meid. Dat heeft ze niet van een vreemde (mama Sher!). LeeLoo was als kitten ook de slimste van het nest: ze had al heel jong door hoe ze op het aanrecht kon komen. De anderen is het in de drie maanden dat ze hier woonden nooit gelukt.
De Europese hoornaar is in tegenstelling tot de Aziatische een vreedzaam type en zelfs een nuttig diertje.
LeeLoo buiten bij een mix van echte en kunstbloemen, binnen bij de vaas met de lelie en op de krant met haar apporteerspeeltje. Vader Bodiir apporteert vooral kleine wollen balletjes en LeeLoo de kokertjes. Het is zo leuk om gedrag van haar ouders bij haar terug te zien. Sher en Bodiir zijn totaal verschillend als persoonlijkheden. Sher haalt het niet in haar hoofd om speeltjes te apporteren maar beide dieren zijn gek op ons hondje. LeeLoo begroet Polly op exact dezelfde manier als Sher.
28 mei
Vandaag waren we met Polly en Shabanou bij de dierenarts. Beiden zijn op leeftijd. Respectievelijk 14 en 17 jaar en af en toe zitten we wel in de zorgen om hen. Maar nu leek alles weer stabiel en nu was het dus de beste gelegenheid voor een controle en het opfrissen van de vaccinaties. Ze kwamen allebei goed door de controle. Bij dieren op leeftijd kan er soms iets ontdekt worden wat dan vaak het begin van het einde betekent. Bij poezen kan er, ondanks dat ik er scherp op ben, toch een beginnende mamatumor ontdekt worden of ooit die gigantische tumor bij onze Kuvaszteef Eesz. Eesz was groot maar de tumor- naar later bleek niet kwaadaardig – moest met twee handen vastgehouden worden. Ik had laatst de Facebookherinnering van die spoedoperatie compleet met een foto van die van de tumor gedeeld maar Facebook heeft die foto gewist wegens ‘ongepastheid’… Laten ze eens wat doen aan de desinformatie! Dat kost levens!
Het internet leidt vandaag zijn eigen leven. De drie foto’s hierboven waren opeens zodanig verschoven dat er nog maar een stukje Shabanou te zien was. Ik had het over 1/8ste pilletje, niet over een 1/8ste Shabanou. Mijn kopij voor het blad van de SAN bleek ik ook niet op hun website te kunnen invoeren…
Bij de foto’s:
Polly poseerde dit weekend even tijdens onze stadswandeling die ons langs het Spaarne voerde. Je moet tegenwoordig echt de momentjes goed weer uitzoeken en pakken want het weer slaat doorlopend om. We eindigden onze wandeling (lees: rit in mijn scootmobiel) toch nog droog onder een poncho.
– De tweede foto is van Shabanou op haar zeventiende verjaardag. Ze is nu helaas wel al een dag of tien aan de Mirtazapine omdat haar eetlust veel te slecht was. Ze heeft wel tandsteen maar we hebben geen idee van de oorzaak van het eetlustprobleem. Maar dankzij dat 1/8ste deel van dat kleine pilletje eet ze nu als een dijkgraafster.
– De derde foto is een oudje. Van ons toenmalige canine drietal: de toen stokoude (16) Pici, de nog vrij jonge Polly en de geweldige Eesz. Zij heeft na de verwijdering van die tumor nog een flink aantal jaren een behoorlijk goede gezondheid gehad.
Sheralyn op de shows
En dan is nu eindelijk Sheralyn aan de beurt. Sher was een groot succes op de laatste kattententoonstelling maar Sheralyn was de ster! Ze won net als op de vorige show de Best-in-Show maar het allerfijnste is dat ze zich tegenwoordig zoveel prettiger voelt. Ik zag haar meer dan eens ‘deeg kneedend/pianospelend’ in haar showkooi.
Uiterlijk schoon is heel belangrijk maar uitstraling zet de puntjes op de i en dat doet Sheralyn tegenwoordig op de shows. Dat was vast de reden dat haar keurmeester haar als haar beste van de dag aanwees. De motivatie is het waard om ingelijst te worden.
Omdat Sheralyn zo donker is en het meestal te druk heeft om rustig te poseren of haar ogen heel tevreden dichtknijpt, heb ik maar weinig acceptabele foto’s van haar. Maar ik heb er deze maand toch wel een paar van haar kunnen maken. Niet van de gang van zaken tijdens de Best-in-Show maar wel van toen we op onze beurt voor de keuring wachtten en in huis en tuin. Tussen de bedrijven door is ze ook nog voor het eerst na haar laatste nest krols geweest. Die kittens hebben onlangs hun tweede verjaardag gevierd dus de terugkeer van haar hormonen waren welkom. Heel erg welkom zelfs want we konden dit gebruiken om de relatie tussen haar en Bodiir te herstellen. Die was namelijk heel slecht en voor de lieve vrede hielden we dit stel apart. De hernieuwde kennismaking verliep alleen nog beter dan gehoopt: Bodiir heeft haar gedekt… Hij is al vanaf vorig najaar aan de suprelorin dus in principe is het onmogelijk dat hij vruchtbaar is. De tijd zal het leren. En tijd krijgen wij want Sheralyn zal sowieso door deze dekking een wat langere rustperiode hebben tot haar volgende krolsheid. Meestal duurt het na een nepdekking, ook wel bekend onder de term shamdekking, circa zeven weken.
We hebben zelfs al een kater op het oog voor haar. Ik heb zijn stamboom gedeeltelijk over vier decennia teruggekeken en héél ver weg is onze eerste Abessijnse dame Shirezah te vinden.
Ik vond deze afstamming al zo interessant. De kater zou als bonus verdunning kunnen dragen. Dat hoeft van mij niet maar als het wel zo is, zeg ik geen nee tegen een extra kleurrijk nestje. In Sheralyns beide (A-nest en B-nest) nestjes zaten naast de wildkleurtjes ook blauwtjes en een fawn. Voor perfectie zou nu een sorreltje erg welkom zijn. Ik hoorde zojuist dat deze kater geen verdunning draagt. Dit maakt de kans op sorreltjes groter. Leuk! We zijn gek op die rooien.
Het toppunt van een kleurrijk nest is een kwartet van vier verschillende kleurslagen. Dat zit er nu bij deze kater dus niet in. Zo’n kleurrijk kwartet hebben we in veertig jaar ook maar één keer eerder meegemaakt. Dat was het nestje van Rowena: zowel de vader als de moeder waren zwartzilver en we kregen een zwartzilver, een sorrelzilver, een wildkleur en een sorrel. Dat was nog eens een fotogeniek nest!
Wat is de kwaliteit van mijn fotootje van 1992 verschrikkelijk slecht. Zeker wanneer je het vergelijkt met de foto’s die Richard Rodenburg maakte van Sheralyns A- en B-nest. Richard maakt hier vaker foto’s maar deze foto’s waren extra, extra speciaal want zíjn Gio is de vader van deze kittens.
En dan nu de recentere foto’s van Sheralyn herself. Op de show en in en om huis.
31 mei
Ik zat de laatste weken behoorlijk in de stress. Niet alleen vanwege mijn fikse verkoudheid maar vooral over de pijn in mijn nek. Daar was iets misgegaan toen ik als nieuwbakken scootmobielrijdster een stoeprand onhandig nam. Ik hoopte dat de tijd het euvel zou oplossen maar dat gebeurde maar niet. Ik weet dat ik een nekhernia heb maar dankzij een ingreep (wervel verschoven) van een orthomanueel arts ooit was ik van die vreselijke pijn af. Maar die arts heeft geen praktijk meer in Haarlem. Google leerde me dat hij nu in Amsterdam zit… En ik heb zo’n hekel aan het de weg en parkeerruimte zoeken in die stad. Maar wat moet, dat moet ondanks het risico dat ik door een behandeling van de regen in de drup zou kunnen belanden. Tot mijn grote opluchting heb ik nu al, na één behandeling, veel minder pijn. Daar ben ik zo blij mee.
Mijn reukvermogen is ook al een beetje teruggekomen. Heel belangrijk. Niet alleen voor mijn eetlust maar vooral voor de huishouding. Na die vochtige krolsheid van Sheralyn vorige week bleek dat er hier en daar iets goed mis was gegaan. Echt alles opsporen is me nog niet gelukt maar de hondenmand waar Sheralyn vast meer dan één spriets in had gezet, is volgens Sher nu schoon.
We zijn zo blij dat Bodiir en Sheralyn weer normaal met elkaar omgaan. En Sher heeft de hondenmand goedgekeurd 🙂
Selfies maken is dankzij de mobieltjes een mogelijkheid. Toevallig had ik er deze week eentje met LeeLoo gemaakt en Agathe vandaag met LeeLoo’s zusje Eywa. Zo voelt het verre Frankrijk waar ‘ons meisje’ nu al maanden woont toch dichtbij. Agathe houdt heel trouw de Facebookpagina van Eywa bij en ik heb nog steeds geen pagina voor onze LeeLoo gemaakt. Daarin moet ik o.a. schrijven dat LeeLoo van het nest de behendigste en slimste was. Ik ben zo benieuwd hoe zij zich, als dochter van onze slimme dame Sher, verder gaat ontwikkelen. Ze heeft zoveel gewoontes die identiek zijn aan die van haar ouders. Ik vraag me af welke ervan via de genen bij haar zijn beland en welke zij door kopieergedrag – copycat 🙂 – zichzelf eigen heeft gemaakt.
Onze slimme dame kan van haar zwartzilveren zus nog heel wat leren op poseergebied en ik moet vooral blijven oefenen met het maken van foto’s :-).