Gezellig

Zondag kwamen Rudi en Angela op kraamvisite. Gewapend met een heel pakket aan cadeautjes en Angela had ook nog iets heerlijks gebakken.
Sinds een paar dagen bivakkeert moeder Sher overdag volkomen relaxt in de huiskamer. Ze bracht eerder keer op keer een kitten naar beneden en dat gedoe is niet bevorderlijk voor de rust in het nest. Moeders wil is wet dus nu wordt de kraammand iedere dag naar beneden en voor de nacht weer naar boven gebracht. Dat Sher dus heel graag beneden is, is alleen maar extra leuk voor het bezoek. Nu is er veel meer tijd voor het bewonderen en knuffelen van moeder en kinderen. En ook nog extra goed voor de socialisatie van de kittens. In de huiskamer zijn veel meer geluiden zoals muziek, stemmen, deurbel en aanslaande hond, stofzuiger etc.
Eerder had Rudi al aangegeven dat ze een voorkeur had voor een van de kittens… Maar welke? Dat bleek dus de kleine man te zijn. Het is voor het ras belangrijk dat er dieren voor de fok worden ingezet maar dan moeten ze wel voldoen aan bepaalde normen. Door het overlijden van het eerstgeboren kitten was er nog maar één kater beschikbaar en ik had al wel een aanvraag voor een zilveren katertje. Gelukkig voor Rudi en jammer voor het ras heeft dit katertje te veel kleur en halsband. Hij hoeft geen bijdrage voor het ras te gaan leveren. Dat kunnen we beter aan zijn zusjes overlaten. Dus bij deze: we kunnen hem al met zijn naam aanspreken: Charlie. Hij schittert op de uitgelichte foto bovenaan deze blog.

De eer voor het eerste kraambezoek was weggelegd voor Karin. Toen was het de eerste dag voor Sher dat ze in de huiskamer was. Karin wordt hier goed gekend want niet alleen komt zij vaker over de vloer maar zij was ook een van de oppasdames tijdens onze vakantie. Iedereen hier wéét dat er in haar tas altijd wat lekkers voor Polly en de katten zit. Karin weet vaak de leukste kattenspeeltjes te scoren. Deze keer een schattig kattenspeelhuisje. Dat werd dus meteen in gebruik genomen.

Of onze dieren pret hadden. Het bakje met snoepjes hebben ze zo goed als leeggegeten en het huisje werd uitgeprobeerd. Sheralyn was er het eerste mee, zondag heb ik de foto van Bashiir erin gemaakt en als kers op de taart gaf Bodiir die middag een voorstelling in het huisje. Hij organiseerde zijn eigen jachtpartij op het nieuwe pluizenballetje en rolde met huisje en al heen en weer. En wat helemaal een feest is, Sher ziet geen gevaar in zijn aanwezigheid bij haar nest. Ik was daar heel voorzichtig mee omdat we in het verleden hebben meegemaakt dat Sher opeens een groot gevaar meende te ruiken in haar grote vriend Maverick. Gelukkig is dit later weer goed gekomen. Ik kan Bodiir nu veel meer huiselijk verkeer gaan geven.

24 oktober
De 21ste was het de verjaardag van het eerste nest van Sheralyn. Haar viertal vierde hun tweede verjaardag. Sheralyn heeft twee keer een nestje gekregen van Gio. Ik heb recente leuke foto’s van Sheralyn en de eigenaar van Gio plaatste net ook een prachtige foto van Gio.
Zelf had ik er op de 21ste niet aan gedacht maar de eigenaren van Aurelia, Roel en Rudolphine, wel. Helaas viel er voor hun weinig te vieren. We hadden verwacht dat Aurelia nu overduidelijk haar zwangerschap zou gaan tonen maar helaas, ze vertoonde niet te missen het tegenovergestelde – ze werd krols. Dit is een heel veeg teken. Ze is meer dan voldoende gedekt geweest dus er moet een reden zijn dat het mis is gegaan met het innestelen van de vruchtjes. Dat probleem laat zich zomaar niet herstellen.

Sheralyn en Gio, de ouders van het A-nest: Aurelia, Alfie, Archie en Ankylie.

Aurelia heeft een schijnzwangerschap gehad en toonde vanaf het begin de bijpassende eetlust waardoor haar lijfje ook wat voller werd maar helaas dus zonder kittentjes. Daarnaast de foto van de mannen van Robert en Ninon. Hun badkamer wordt verbouwd en de katten vinden dit heel interessant maar het geheel vrijwillig op een rijtje poseren, had heel wat voeten in de aarde. Maar het is gelukt! Van links naar rechts: Baldr van Elfies eerste nest, de jarige Alfie en Archie en helemaal rechts Baldrick (aka Vidar) van Elfies tweede nest. En lest best, op de derde foto, de super braaf poserende Ankylie van Cor en Jolanda.

Morgen wordt er eindelijk eens gekeken naar wat er toch met mijn buik mis is. Ik heb al een jaar of zes akelige pijnaanvallen. Eerder had ik ze hooguit twee keer per jaar maar het laatste half jaar val ik goed in de prijzen. Mijn huisarts wist niet zeker wat de oorzaak was. Nierstenen, maaghernia of galstenen. Van de laatste twee is bekend dat ik dat heb maar dat hoeft niet tot problemen te leiden.
Kort voor de bevalling van Sher was het goed raak: ik ben er zo’n tweeëneenhalve dag mee zoet geweest. Het leek wel een knikkerbaan met knikkers van verschillende maten. Hoe groter, hoe langer de rit duurde. Meestal zo’n vier tot zes uur. Ik was het goed zat en heb contact met de huisarts opgenomen (deed ik meestal niet, voorbij is voorbij en ze weten toch niet wat het is). Nu is het duidelijk dat het galstenen zijn en de bloedtest wees uit dat er iets mis is met mijn lever. Ik heb alle kenmerken behalve geelzucht. Nu maar hopen dat er iets aan gedaan kan worden. Wanneer zo’n aanval begint, weet ik nooit hoe die gaat uitpakken. Of het eentje wordt van een zeventje die maar een uurtje duurt of een hevige van meer dan een negen die me helemaal uitschakelt. Ik heb nu goed de schrik te pakken. Zo’n hevige aanval krijgen wanneer je niet thuis bent, is een groot probleem. Ik ben benieuwd naar de bevindingen en de adviezen.

In mijn jeugd hadden we thuis ook zo’n houten knikkerbaan. Tachtig euro kost zoiets nu… Ik heb er vroeger wat mee gespeeld. Het riedeltje aan het einde van de rit, daar ging het om, denk ik. Dat is het dus ook wanneer het galsteentje erdoor is 🙂 Afgelopen zondag had ik er dus weer een. Net toen Rudi en Angela er waren. Gelukkig bleek het een kleintje en konden ze gezellig blijven. En Bodiir ook. Hij had een heerlijk uurtje in de huiskamer. (Zie de foto’s hierboven van het spelen met het kattenspeelhuisje en de tweede foto die Angela van ons gemaakt heeft, boven dit stukje). Toen had ik Sher even met wat lekkers boven gezet maar dat hoeft dus nu niet meer: alles is pais en vree tussen Sher en Bodiir. Bodiir toont belangstelling voor de kittens maar nog niet zodanig dat hij erbij kruipt. Ik kan niet wachten tot hij wel met ze gaat tutten. Net zoals met zijn eerste zoon, de mooie Durin Silver (derde foto).

26 oktober
Nog meer jarigen. Vandaag is het de verjaardag van Wiesje, Whisker en Avra. Alweer vier jaar. Dit trio is geboren bij mijn webmaster Victor en de zilveren Tinka en de Abessijn-variant Arun zijn hun ouders. Wiesje raakte helaas in de problemen en is toen ze vijf dagen oud was bij ons komen wonen. Zo hebben wij haar extra goed leren kennen als een zeldzaam charmant katje. Wiesje leeft samen met haar eigen dochter Yfke, de twee honden en haar mensen Matthijs, Monique, zoon en vriendin. Dit was trouwens best een spannend jaar voor Wiesje en Yfke. Tijdens de aanleg van de zonnepanelen, wat gepaard ging met veel lawaai door het boren in beton, is het Wiesekind in paniek geraakt en heeft dat – helaas niet iets zeldzaams bij de kat – geprojecteerd op haar eigen dochter. Met veel geduld, liefde en toewijding hebben hun mensen dit weer goed gekregen.
Helaas is Avra’s vrouwtje Ingeborg vorig jaar overleden. Gelukkig heeft ze Ron en tante Luna nog. Ron stuurde me een hele recente foto dat ze lekker bezig is met de kraam.
Alle drie nestgenootjes hadden een bewogen jaar. Whisker, aka Wiske, moest helaas herplaatst worden (corona heeft ook voor huisdieren gevolgen gehad). Bij Eric en Chantal is het helemaal goed gekomen met haar, daarvoor waren kilo’s geduld, liefde en toewijding voor nodig tot ze weer met opgeheven staart door het huis kon lopen. Whisker heeft een heuse boerderij als optrekje.

V.l.n.r.: Wiesje met tussen wel hele bijzondere planten :-), Avra bij de kraan en een knuffelvideo van Whisker.

Van onze Polleke valt echt niet meer te ontkennen dat zij geen jeugdige soepele jonge meid meer is. Haar lijfje wordt steeds strammer. Op straat loopt ze best lekker maar in huis heeft ze echt, net als mensen op leeftijd, opstartproblemen. Komt mij heel bekend voor 🙂 Zelfs aan de fiets, in een zeer aangepast tempo doet ze het bewonderenswaardig. Omdat zij in de huiskamer toch wat onzeker loopt en zichzelf kan blesseren wanneer ze uitglijdt, hebben we twee kleden gekocht waardoor ze de bochten op een veilige manier kan nemen. De katten weten ze ook te waarderen want ze nagelen lekker weg. De kleden kunnen ertegen: heel sterk en spotgoedkoop.

Ik ben gisteren voor de echo geweest. Ik trof een hele aardige radioloog die me liet meekijken en overal toelichtingen op gaf. En eigenlijk ook een conclusie: bommetjes vol met galstenen, ook daar waar ze niet horen en de galblaas zelf was amper te vinden. Maar géén ontstekingen. Dat is het goede nieuws! De uitslag staat nog niet op MijnSpaarneGasthuis, dus nog even wachten. Ik heb de afgelopen zes jaar bijna een tankwagen aan gemberthee tegen de misselijkheid leeggedronken. Daar kunnen nog wel een paar glazen bij al ben ik best wel pissig over de hele gang van zaken. Dit had jaren eerder opgelost kunnen worden. Mijn moeder had dit ook toen ze 60+ was en veel kwalen en kwaaltjes ‘runnen nu eenmaal in the family’.

28 oktober
Vanwege de mislukte zwangerschap hebben Roel en Rudolphine besloten om het niet opnieuw met Aurelia te proberen. Het risico op complicaties is veel te groot. Aurelia wordt zo spoedig mogelijk gecastreerd. Dit is echt het beste voor haar gezondheid. Ik zal de titel van de nestpagina gaan aanpassen.
Ondertussen ontwikkelen de kleintjes van Sher zich uitstekend. Sher is supergelukkig met ze. En wij omdat papa Bodiir er nu ook bij mag. Hij moet zich niet te veel opdringen want dan krijgt hij ‘de blik’ van Sher maar het stel gaat nu zo ontspannen met elkaar om dat ik ze de afgelopen nacht gezellig bij elkaar heb genomen in de slaapkamer. Gisteren hadden de kittens sowieso een slaapkamerdagje omdat wij ‘s avonds een gezellig avondje met vrienden bij BIS hadden. Bijna iedere keer wanneer ik de kittens van boven naar beneden of andersom breng, is Sher even de weg kwijt en wil ze weer een kitten terugbrengen. Dat moest maar niet gebeuren wanneer ik niet in de buurt ben om in te grijpen. Vanmorgen was natuurlijk een uitzondering.

Polly had een fan. Saartje, de dochter van de eigenaren van restaurant BIS, was helemaal in love met Polly. Zij heeft ook de groepsfoto gemaakt.

Gisteren probeerde ik of Sher al wilde moederen in de mand zonder de kap erop. Niet dus. In een onbewaakt ogenblik dook ze met een kitten onder de bank en moesten wij, ‘oud en stief’ die kleine daaronder weg zien te krijgen. Lastig hoor, dat ze nog niet luisteren 😉 Voor de zindelijkheidstraining strakjes gaat Huibert iets maken dat ze niet onder de bank kunnen komen.
Op de eerste foto zag ik pas na de foto dat de kap er niet recht op stond. De kap hoort met vier boutjes op de hoeken vast te staan. Op de tweede foto was de zogende Sher net opgestapt en omdat de drie sorrelzilvertjes lagen te drinken, zijn die nog een beetje in trance. Het zwartzilveren poesje was klaarwakker. Deze dame zit mij momenteel erg te bewerken met uiterst lief gedrag. Alsof ze weet dat wij juist bezig zijn om een van de sorrelzilveren dametjes voor onszelf uit te zoeken. De grotere poes doet me sterk aan Kelly Kathleen van vroeger denken en het kleinere poesje aan Juultje… Beide poezen waren totaal verschillend maar indrukwekkend lief.

Ik vroeger met Kelly en Juultje. Daarna een jeugdfoto van Kelly uit 1993 en daarna Juultje als hulp bij de huishoudelijke klusjes.

6 november
En ondertussen verzorgde mama Sher haar kittens vol toewijding. Ongelooflijk hoe geduldig ze met ze is en hoeveel tijd ze met haar kittens doorbrengt. Haar viertal ontwikkelt zich heel voorspoedig. Ze groeien uitstekend en hebben zelfs al hun eerste hapjes voedsel van me gekregen. Eerst wat room, toen wat Carnibest met kittenmelk met room en vanmorgen hun eerste hapje Carnibest zonder toevoegingen. In ieder nest zitten melkfans en vleesfans. De twee sorrelzilveren poesjes zijn van de melk! Dat koppie van Charlie toen ik hem daaraan liet ruiken. Hij vond het vies. Jammer dat ik daar geen foto van heb maar ik heb wel nieuwe foto’s. Gisteren gemaakt door Angela toen ze samen met zijn a.s. vrouwtje Rudiop bezoek waren. Ze brachten ook weer heel wat cadeautjes mee, van zelfgebakken gevulde speculaas tot een speeltunneltje waar ze nog ‘in moeten groeien’ 😉 Dat groeien gaat zo snel. Moeder Sher vond vannacht dat het rennetje boven van toch zo’n drie vierkante meter niet meer voldeed. Dat is dus opgeruimd en nu hebben ze de halve slaapkamer. Ze hebben even wat rondgelopen maar al snel had Sher ze in een klein hoekje samengebracht. Op het kale zeil voor de kast… Ik heb er maar een kussen neergelegd en daar hebben ze met z’n vijfjes de hele nacht op liggen tutten. Hoezo meer ruimte?
Polly heeft trouwens nu ook de ruimte. Ik vond dat ze een nieuwe mand nodig had maar ik heb per ongeluk een veel te grote aangekruist. Zo’n groot zwaar ding terugsturen, is een heel gedoe en af en toe ligt ze er heerlijk in te relaxen. Nu ligt ze natuurlijk naast mijn stoel op de kale grond te snurken…

We hadden wat kleedjes en kussens bij de bank gelegd toen er risico was dat de kittens uit de kraammand op de bank zouden kunnen klauteren. Daar maakte Polly dankbaar gebruik van. Nu ligt haar nieuwe grote mand daar want de dagen zijn geteld dat we de kittens in het puppyrennetje kunnen houden. Ze klauteren nu al in het gaas omhoog. Het is ook bedoeld voor puppy’s en niet voor kittens maar wel handig om ze voor een periode een veilig plekje te geven.

Sher vond het nieuwe speelhuisje fantastisch om in te moederen. Ze wilde het zelfs ‘s nachts gebruiken. Ik vond het ‘Tiny house’ wat krapjes voor haar toch best grote gezinnetje. Daarna zette ze het moederen voort op de veranda ervoor en nu is het in gebruik bij de volwassen katten. Gelukkig hebben we de foto’s nog 😉

Rudi heeft voor haar Charlie een kaartje gemaakt, met een gedichtje. Vriendje Charlie is zo welkom! Hij wordt het kleine broertje van Oliver (zoon van Elfie en Per Sé) en Lilibet (dochter van Sheralyn en Gio dus Charlies nicht).

Ondertussen heeft de KPN glasvezel in de buurt aangelegd. Bij ons groeit er nu ook een oranje sprietje bij de voordeur. En ik heb het schattige en zo humoristisch geschreven boekje ‘De kat die uit de kou kwam’ weer eens gelezen en viel dus iedere avond met een grijns op mijn gezicht in slaap. En ik heb diverse bezoekjes aan de ziekenhuizen afgelegd. Het is een heel gedoe voordat ik voldoende gescreend ben voor de operatie.
We zijn er nog niet uit: welk sorrelzilveren poesje wordt ons blijvertje. Om de beurt doen ze een wedstrijdje schattig doen. Ik speel met de gedachte om met letters uit de namen van Juultje en Kathlena een anagram te maken als stamboomnaam voor de uitverkoren dame. En mogelijk wordt de roepnaam LeeLoo (staat voor liefde). Dat kunnen we wel gebruiken bij al het leed in de wereld.
De schermafdruk van het videootje van Bodiirs gewoonte om in mijn armen te liggen staat nu als Foto van de dag. Dankzij de recent ontdekte mogelijkheid om videootjes in een kolom te plaatsen, kan ik het nu hier ook een plekje geven.

Je moet wel goed kijken maar links bij de deur piept er een oranje sprietje uit de grond. Ik ben heel benieuwd of we t.z.t. zullen merken of het internet dan sneller of beter zal worden. Ik ben nu ook best tevreden.
Het boekje is absoluut niet recent maar is en blijft een aanrader voor iedereen die iets met huisdieren heeft. En dan het videootje van vriendje Bodiir. Dat kan toch niet gezelliger?