Gelukkig worden ze van al die aandacht niet verlegen. Als ik ze roep, komen ze nog steeds gewoon alle vier mieuwend en spinnend naar me toe rennen (nou ja, er wordt ook nog wel wat gewaggeld). Eind vorige week ben ik begonnen met het spenen. Eerst een beetje kittenmelk uit een flesje en daarna een heel klein hapje Carnibest (gemalen vlees voor katten waar alle onderdelen van het prooimodel, dus ook orgaanvlees, bot en kraakbeen). Dit ging er bij allemaal heel goed in en de laatste dagen krijgen ze al drie vleesmaaltijdjes per dag. Ze eten ook al zelfstandig van een bordje. Vandaag kregen ze ook een paar heel fijn gesneden stukjes runderhart en kippenvlees. Toen dat op was, gaf ik de botjes met nog wat vlees eraan aan de moedertjes en ik was benieuwd of de kittens daar ook interesse voor zouden hebben. Ja hoor, Murphy, het wildkleurtje, hebben we eraan zien knagen.
Zondag zijn Rudi en Angela voor Oliver op bezoek geweest. Angela heeft weer prachtige foto’s van ze gemaakt. Daarna kwamen Renato en Esther voor hun Murphy. Het beneden zijn, ging nog beter dan ik had durven hopen met Elfie. Er is eigenlijk geen echt sprake van onrust bij haar. Daardoor hoefden de kittens tussen de bezoekjes door ook niet naar boven voor de evt. rust. Nu komen de kittens zo’n twee keer per dag voor een tijdje beneden. Zo jammer dat er een conflict is tussen Elfie en Shabanou. Daarom móet Shabanou naar boven en omdat Elfie de zilveren Jack en Maverick eens heeft aangezien voor Shabanou neem ik geen risico en gaan zij ook naar boven. Ik hoop zo dat dit allemaal weer bij Elfie zakt en dat ‘de mannen’ straks heerlijk kunnen ravotten met hun nakomelingen. Voorlopig moeten ze het nog doen met het vaste trio, mama Elfie, tante Sher en opa Bashiir. De kittens zijn nog te klein voor het betere ravotwerk maar opa Bashiir oefent al wel. Zo leuk om te zien en te horen. Tante Sher is af en toe wel een tikje overenthousiast en gaat dan met een kitten slepen. Dan pakt ze er eentje, vrij onhandig, bij zijn nekje en zet die op bed. Daar zijn ze nog net te klein voor. Ze kunnen de hoogte niet echt inschatten en ik moet dan ingrijpen om te voorkomen dat ze een smak maken.
Tante Sher kan dus niet altijd meemoederen. Verder doet ze dit moederen heel erg goed. Beter zelfs dan zou hoeven. Als regel stoppen moederpoezen instinctief met het ontlasten van de kittens wanneer die vlees gaan eten. De kittenontlasting gaat dan vast anders ruiken. Hulpmoedertjes en ook -vadertjes voelen die overgang soms niet goed aan en gaan daarna toch door met het schoonhouden van de kittens. Er staat natuurlijk een kattenbak maar daar kwamen maar geen drolletjes in. Ik denk dat tante Sher ze nog opeet… De lieve meid. Vanavond ontdekte ik het eerste kittendrolletje. Van Oliver en gelukkig voor hem was het geen keiharde. Het is anders best zielig. Ik hoop dat dit bij de anderen ook op gang komt want het is wel belangrijk dat die ontlasting eruit komt. De buikjes voelen bij allemaal normaal soepel dus er is nog geen sprake van obstipatie. Op de weegschaal scoren ze uitstekend; alle katertjes zijn nu tussen de 500 en 535 en Tinka woog vandaag 487. Ik ben dik tevreden.
Bij de Somali zijn de katers vaak betrokken bij de verzorging en opvoeding van de kittens. Opa Bashiir is nog steeds heel zorgzaam voor de inmiddels volwassen Sher. Ze mag zelfs nog af en toe aan een plukje vacht op zijn buik sabbelen. We hebben meerdere super zorgzame katers gehad en de absolute kampioen katermoeder was The Fonz. Hij is het schoolvoorbeeld dat alleen de biologische moeder het juiste instinct heeft om te stoppen met het ontlasten van de kittens wanneer ze vlees gaan eten. Fonzie ging namelijk ook te lang door en zelfs zo erg dat hij er misselijk van werd. Ik zie nog zijn bleke bekkie nadat hij had moeten spugen. Toen hem dit een tweede keer overkwam, viel het muntje en stopte hij met het ontlasten van de kittens.
15/9 We hebben nog een aantal prachtige foto’s van Esther gekregen. Ik heb ze al in het fotomapje op mijn Facebook gezet.