Door de veranderingen van deze website zet ik de testen van de ouderdieren voortaan op deze pagina. Eerder stonden ze vaak in de zijbalk naast de berichten en de foto’s van de nestjes.
Onder het kopje ‘Somali’ staan in de menubalk pagina’s met informatie over gezondheid en het waarom van de testen. Het testen op de aanwezigheid van virussen zoals die van kattenleukemie en kattenaids zijn verplicht bij iedere serieuze fokvereniging en dus zo vanzelfsprekend dat die uitslagen hier niet geplaatst hoeven te worden.
Ieder ras heeft door de onderlinge verwantschap voor een groot deel zijn eigen erfelijke eigenschappen en problemen. Wij verkeren als liefhebber van de Abessijn en Somali in de bevoorrechte positie dat de wij dankzij de DNA-testen de erfelijke kwalen effectief onder controle kunnen houden. Ons ras kent alleen recessieve kwalen en in de meeste lijnen zijn die ook al generatieslang uitgefokt. Hier en daar zijn er nog een paar lijnen waar nog PRA of PKDef voorkomt, Het is absoluut geen bezwaar, juist zelfs aanbevelenswaardig, om met deze lijnen verder te gaan. Uiteindelijk verdwijnen de ongewenste genen hier ook. PKDef bleek niet bij onze dieren te zitten en toen we de kans kregen voor een hele gewenste combinatie met een dier dat een drager was, hebben we die met beide handen aangenomen. De gewenste nakomeling om mee verder te fokken, bleek dat gen niet eens van haar vader te hebben gekregen.
De 100% effectiviteit van het testwerk gaat helaas niet voor alle mogelijke kwalen bij de andere rassen op. De enige kwaal die (bij alle honden- en kattenrassen) doorlopend onze volle aandacht moet houden is de mogelijke luxatie van de patella. Omdat dit echt heel zelden voorkomt, zou de neiging kunnen ontstaan om deze over te slaan – NIET doen dus!
In principe hoeft het DNA van nakomelingen van dieren waar het ziekmakende gen al is uitgefokt niet opnieuw getest te worden maar om de papierwinkel een beetje overzichtelijk te houden, is het wel zo handig om dit toch met een zekere regelmaat te blijven doen. In theorie is het ook nog mogelijk dat er eens een foutje insluipt maar wanneer de fokdieren generatie op generatie vrij van PRA en PKD-def zijn, mag je daar echt wel op vertrouwen mits de testen van die (voor-)ouders aanwezig zijn.
Een onderdeel van het testwerk dat alleen van belang is voor fokkers is de bloedgroepentest. Als een poes b/b heeft dan moet de fokker voorkomen dat de pasgeboren kittens teveel van de eerste moedermelk drinken. De laatste keer dat ik dit meemaakte was met Wiesjes nest. Ik heb toen haar kittens wel laten drinken maar remde hun eetlust door ze 24 uur lang zoveel mogelijk flesvoeding te geven. Ondertussen controleerde ik hun urine zodat ik bij onraad kon ingrijpen. Als je als fokker niets doen, overlijden de kittens met N/N, dus de gangbare bloedgroep, door de incompatibiliteit van de bloedgroepen. Een andere bloedgroep is geen ziekte dus er kan gewoon met dieren die b dragen of b/b hebben gefokt worden maar het is wel handig wanneer je kan voorkomen dat een voor de fok gewenst poesje geen b/b krijgt.
Omdat Sher al N/N heeft en Bodiir ook, kan onze LeeLoo geen b/b hebben. En dat geldt ook voor de andere testuitslagen van LeeLoo.
Meer informatie kunt u bij de rasclubs vinden. Deze pagina over testen is van de SAN. En deze van ABY2000.
De testen van Bodiir.
De testen van Sher. In 2017 werd er ook nog getest op kwalen die bij ons ras niet voorkomen. De meeste daarvan heb ik van het formulier afgeknipt.
