We hebben er weer een paar grijze haren bij, dus reden om weer eens gauw naar de kapper te gaan, maar het gaat weer erg goed met Fonzie. Hij eet weer normaal en ligt nu spinnend op m’n schoot. Dankzij de goede zorgen en het inzicht van de dierenarts en de lieve Juultje die niet van zijn zijde week en zelfs bij The Fonz in het mandje kroop toen hij zich zo ziek en koud voelde, doet ons vriendje het weer bijzonder goed. Regelmatig kleinere maaltijdjes deden en doen dus wonderen bij hem. We hebben nu een concrete bevestiging van zijn zwakke plek en zullen er alles aan doen om hem van deze kwaal of alleen de hinder ervan af te helpen. Maverick vindt dit ook een uitstekend plan en eet gezellig mee. Maagproblemen. Als je zo eens hoort hoe ziek mensen daarvan kunnen zijn, wat heeft onze Fonz hier dan onder geleden want zijn steeds zorgwekkender wordende gedrag werd hier dus door veroorzaakt. Arm onbegrepen zieltje.
Ondertussen heeft de kleine Maverick het luikje naar de tuin toe ontdekt en is hij meer buiten dan binnen. Arme lieve zorgzame Tresca voelt zich als geboren nanny voor hem verantwoordelijk en blijft net zo lang bij hem buiten tot hij weer binnen komt. Gelukkig is hij voor nu buiten uitgedold want zo’n klein ding wil ik met al die nattigheid niet te lang buiten hebben. Om het met de woorden van een kleuter te zeggen: “Hij gaat wel steeds met zonder jas naar buiten.”