Wat was er weer een schrik. Deze keer geen toestanden met de dieren als een dier kwijt, het ergste wat je kan overkomen, maar ´alleen maar´ een groot probleem met mijn website. In een poging om de beveiliging te verbeteren, had mijn lieve webmaster Victor eerst zijn eigen site een slotje bezorgd (via een SSL-certificaat) en daarna was die van mij aan de beurt. Alleen die van mij reageerde heel anders: volledig op grijs én echt op slot. Wij konden ook niet meer inloggen om iets terug te zetten. Goede raad was duur en gelukkig ben ik gered door mijn provider Argeweb die heel frequent back-ups maakt. Het terugzetten van een back-up en wat hulp van een medewerker met het SSL-certificaat en alles ziet er nu weer vertrouwd uit. Het enige wat helaas ontbreekt, zijn mijn aantekeningen voor deze blog en een mogelijk probleem is nog de rechterzijbalk waar ik altijd wat extra foto’s plaats. Dat ga ik dus nu uittesten… Daarvoor moet ik dit berichtje wel even publiceren terwijl het nog niets is.
Eventjes dacht ik dat ik in het vervolg maar een andere lay-out moest gaan bedenken maar dat was een gevalletje loos alarm. De widgetpagina is alleen maar wat trager.
Blijft nog wel het probleem met de PHP-update. Daarvoor moet de widgetbuilder geüpgraded worden maar de versie die hier zou moeten, is nog niet uitgetest.
Voor nu kan ik heel goed leven met de mogelijkheden van mijn site en ga ik graag over tot de orde van de dag en dat is vooral het nieuws over de leukste kittens van de hele wereld: Xera, Tigger, Sheralyn en Toulouse. Ik verval in herhaling wanneer ik stel dat we zo nog nooit zo leuk hebben gehad maar toch voelt het zo.
Dit kwartet blinkt vooral uit in hun spontaniteit. De kleine Xera komt regelmatig luid pratend naar me toe wanneer ze van plan is om gezellig bij me te komen tutten. Sheralyn ontroert me ook doorlopend; dubbel zelfs. Ze is zo’n troost voor me omdat ze zo op Umione (My’nie) lijkt. Het is ook een troost dat we weten dat zij én haar nieuwe mensen stikgelukkig met elkaar zijn maar een beetje extra troost is zeer welkom. Extra leuk van Sheralyn (en Xera) is dat ze beiden eenzelfde gewoonte hebben die ze genetisch moeten hebben meegekregen van grootmoeder Jewel en overgrootmoeder Tresca: de schatjes liggen graag op mijn benen zodra ik languit zit.
Tot mijn schrik wist Toulouse afgelopen donderdag het traphekje te kraken. Eventjes dacht ik dat hij eroverheen geklauterd was maar dat kan hij echt nog niet. Toen dacht ik dat hij door een kier was gegaan maar gelukkig bleek dat hij een poefje als opstapje had gebruikt.
Ze zijn zo aanhankelijk dat ze, wanneer ik boven ben, ook per se naar boven willen. De poef heeft een andere plaats gekregen: zij vinden zich al heel groot en stoer maar op deze leeftijd wil ik ze nog niet zonder toezicht op de trap hebben.
Helaas zijn ze dit af en toe wel op de kast. Ze hebben ontdekt hoe ze daar op kunnen komen en het lukt me niet om die route daar naar toe te blokkeren. Toulouse is al een keer omlaag gevallen… Hij viel gelukkig op een kussen van Polly en had er niets van. We vinden het zo fijn dat Toulouse en Tigger samen blijven. Het zijn wel een stel rouwdouwers. Die zullen zich bij hun nieuwe mensen heerlijk samen kunnen uitleven.
Wie is wie? Van links naar rechts staan Xera, Tigger, Sheralyn en Toulouse.
Door corona kunnen de nieuwe mensen van deze kittens niet zo vaak op bezoek komen en is het volgen van de foto’s en verhalen hier een tussenoplossing om toch nog mee te kunnen genieten van hun eerste jeugd.
Oefening zal ooit een keer kunst baren maar ik kan nog niet echt goed uit de voeten met de nieuwe blok-editor. Ik wisselde tussen beide versies want ik kreeg de foto’s niet in de gewenste formaten, volgorde én ik kon de namen er niet bij zetten. Grote truc was het maken van de vier fotootjes op een rij in de blok-editor, die eventjes publiceren, er met mijn tablet een schermafdruk van maken, naar mijn pc sturen en hier plakken.
10-10-2020
Prachtige datum. Precies tien jaar geleden was Imre hier om foto’s van onze dieren te maken voor een kattenkalender. Wat waren de foto’s mooi. Van bijna alle dieren hier zijn toen prachtige foto’s gemaakt waarvan er heel wat schitterden in de kalender van OverDieren. Hij was bedoeld voor alle raskatten maar de Somali’s domineerden behoorlijk. De eerste foto hieronder is van Jack met zijn zoontje Kismet, rechtsboven zie u Sijntje en daaronder ligt Tresca met haar kittens Soukh en Plumeau. Met Kismet, Soukh en Plumeau gaat het uitstekend maar helaas zijn de drie volwassen katten in deze fotocollage overleden. Sijntje heeft gelukkig ondanks haar nierfalen een mooie leeftijd behaald maar Jack en Tresca zijn helemaal niet oud geworden; slechts tien jaar. Van Jack is het nog maar een jaar geleden dat we hem moesten laten inslapen.
Op de foto links staat Nieckje. Toen zij voor Imre poseerde, was zij al bijna negen jaar oud. Zij is er nu ook niet meer. Dat zij, Tresca en Jack voortleven in hun nakomelingen is wel een grote troost. De kleine Sheralyn is de vijfde generatie na Nieckje en de derde na Tresca. Wiesje stamt van Jack af; ook in de vijfde generatie.
Onlangs zijn de mensen van Dzjeedie bij ons langs geweest. Over Dzjeedie heb ik, omdat ze is overleden, in een vorige blog geschreven. Haar mensen hadden nog heel wat voeding etc. over en brachten een tas vol bij ons. Het is dieetvoer voor katten met een verminderde nierfunctie en dat komt goed van pas voor Maverick. Shabanou en Orchid eten er ook gezellig van mee want gezien hun leeftijden, 13 en 14, mogen ze dat wel hebben. Iedere keer wanneer ik iets van dat eten pak, denk ik in dankbaarheid aan de lieve Dzjeedie.
Zij is in 2002 vanuit Denemarken bij ons komen wonen, moest helaas herplaatst worden. Via haar dochter Ana is zij de grootmoeder van Shabanou en dus ook een voorouder van het Wiese Wervelwindekind! Het plan is om eerdaags gezellig met zijn viertjes uit eten te gaan. Alleen wel even afwachten hoe het gaat met corona.
Helaas slecht nieuws over Fleur. Een aantal blogs geleden schreef ik al over haar. Haar kwaal, de bij de kat zeer zeldzame centrale diabetes insipidus, is haar ondanks alle inzet en behandelingen toch fataal geworden. Deze kwaal heeft trouwens niets met diabetes mellitus type 2, beter bekend als suikerziekte, te maken. Ondanks corona is hun dierenarts wel naar Matthijs, Monique en Quintijn thuis gekomen om Fleur in haar vertrouwde omgeving te laten inslapen. Net zoals onze Orchid de wacht hield bij Eesz tijdens het inslapen, hield hun lieve hond Finn de wacht bij Fleur.
Over naar beter nieuws: met Orchid gaat het zeer behoorlijk.
Zo lang ik haar maar aan het eten houd, heeft ze geen last van overgeven. Ik moet zien te voorkomen dat ze door te lang slecht/te weinig eten een te lege maag krijgt waardoor ze dan na maar een beetje eten gaat spugen. Ik ben echt de tel kwijt over hoeveel weken het al goed gaat en dat allemaal dankzij een super lage dosering mirtazipine. Deze week meende ik te zien dat ze geleidelijk aan minder ging eten dus vrijdag heb ik haar weer een 1/8 tabletje in een capsule gegeven. Wel met, eenmalig, een halve clomicalm om te voorkomen dat ze al te hyper wordt. We hebben nu weer een hele tevreden Orrychiddy!
Qizmo en Pip, twee kittens die zeven jaar geleden bij ons zijn geboren, bleken ook last te hebben van spugerij. Deze katjes hebben verschillende ouders dus iets als aanleg kan niet bij ze spelen. Volgens hun mens Jolanda is er al wat verbetering merkbaar door ze wat vaker te laten eten. Ik hoop zo dat dit weer helemaal goedkomt.
Onlangs kregen we zorgelijk nieuws over Nardi. Hij is een van de sorrel vijfling waarvan de foto bijna rechts bovenaan staat. Hij is 15 jaar oud en blijkt een tumor te hebben. Hij krijgt om de zoveel weken een injectie met cortisonen en is al weer twee ons aangekomen. Omdat onze Maverick ook geleidelijk aan steeds een tikje slanker wordt, dacht ik dat ik van hem ook maar een echo moest laten maken. Blijkbaar heeft hij dit aangevoeld en heeft hij daar geen zin in 😉 Ik ben eigenlijk heel tevreden hoe het nu met hem gaat. Ik denk dat als er iets met hem mis is dat het meer een maagdarmprobleem is. Hij rook een tijdlang anders en at en spuugde te vaak kattengras. Alleen heb ik hem onlangs op een gevalletje diarree betrapt. Katten die voornamelijk vlees eten, zijn meestal niet gevoelig voor een darmprobleem maar omdat hij andere voeding krijgt, blikjes en brokjes, mist hij nu wel de natuurlijke enzymen waardoor zijn darmflora van slag kan raken. Even puzzelen dus hoe ik hem op dit gebied in een betere balans kan krijgen.
We kregen ook een lieve foto van Rudi’s Olivier: hij is een druktemaker van de bovenste plank maar deze keer zat hij voorbeeldig te zijn naast de foto van zijn geliefde voorganger Moosje. Moosje was een zoon van Elvira en Murray. Hij heeft gelukkig evenals Dzjeedie een mooie leeftijd behaald. Mooie leeftijden behalen, is een grote troost voor hun mensen.
De knappe mama Sher was de afgelopen behoorlijk mauwerig. Mogelijk zat er iets hormonaals bij haar niet lekker want toen zij een paar dagen, wel vrij kort, krols was geweest, was ze veel rustiger. Vrijdag werd ze helaas al weer krols. Zo goed is al dat hormonale gedoe niet voor haar. Ik heb de indruk dat het hormonaal weer niet normaal zit. Voor de gezelligheid werd Wiesje onlangs ook krols. Voor de eerste keer. Dat heeft ze keurig gedaan want ze wordt de 26e van deze maand een jaar oud.
Ik zag mijn geest al dwalen; twee loeiende poezen in huis. Gelukkig maakten ze zich niet al te druk, Wiesje was er ook snel van af en heeft heerlijk door kunnen spelen en tutten met de kittens.
Shers gedrag is best apart. Als moederpoes is ze uiteraard heel waakzaam en alert maar juist wanneer er in mijn eigen ogen niets bijzonders aan de hand is, maakt zij zich druk en wanneer de kittens iets gevaarlijks aan het ondernemen zijn, zoals over de kast rennen, dan hoor je haar niet. Niet echt logisch.
Maandag 12/10
Sher heeft vanmiddag haar staafje suprelorin gekregen. De knappe meid gaf geen kik. Ik had Bashiir ook mee want hij doet af en toe raar met zijn oren… Ik had zijn oren al eens schoongemaakt maar dat bleek het probleem niet te zijn: de arme knul heeft een afgebroken kies en daar moet wat aan worden gedaan. Ik hik altijd tegen narcoses en helemaal tandheelkundige behandelingen bij onze dieren aan. Ik ga dus heel snel moed verzamelen om onze rode vriend van dit probleem af te laten helpen.
Omdat de coronabesmettingen enorm uit de hand zijn gelopen, had ik besloten dat ik een mondkapje zou dragen in de praktijk. Het is echt onverantwoord om anno nu nog zonder bescherming inpandig vrij dicht bij iemand te komen. Gelukkig bleken alle medewerkers van Dierenkliniek Bloemendaal daar net zo over te denken en stond er op de balie een bordje met het verzoek om een kapje te dragen. Laatst zag ik ook al een advertentie dat dit nu ook de regel is voor het personeel in het Spaarne Ziekenhuis. Dat het daar niet gebeurde, zelfs niet bij het aanbrengen van een infuus etc. voor mijn operatie in mei, vond ik zo vreemd. Ik ben blij dat mijn operatie kon plaatsvinden en dat de nazorg nu ook achter de rug is. Er was even sprake van een complicatie waardoor de schroef er weer uit zou moeten maar sinds een aantal weken is de pijn zoveel minder dat hij van mij mag blijven zitten.
Morgen wordt bekend gemaakt welke extra maatregelen er getroffen moeten worden om de tsunami aan besmettingen te remmen. Ik hoop zo dat de horeca waar mensen aan tafeltjes zitten, wel mag blijven draaien. Zoveel ondernemers doen er echt hun stinkende best voor. Het is die tien procent mensen die alles verziekt heeft waardoor via de scholen de besmettingen zich verder hebben kunnen verspreiden. Het sluiten van de horeca, bedrijven en instanties als tandartsen en bibliotheken leidt m.i. tot niets anders dan extra schade voor de economie. De boetes voor overtreders zou omhoog moeten: de eerste keer zoals het nu is maar daarna verdubbelingen! De feestbeesten gaan toch gewoon door, thuis, in schuren of in natuurgebieden.
Nederland weer op slot is niet de oplossing.
Maar voor die tijd hebben we wel nog even, zo voorzichtig mogelijk, genoten van het bezoekje van Karen, Michiel en hun dochters Lauri en Linde en zij van hun eerste echte kennismaking met de kleine Xera.
