We genieten met volle teugen van het zestal dat hierboven op de foto staat. Het was wringen voor ze om allemaal vooraan te kunnen staan. Van deze kittens genieten we extra bewust omdat het een hele tijd gaat duren tot er weer roffelpootjes door het huis kunnen gaan. Onze twee jongste poezen zijn aan de Suprelorin en meestal is de werking daarvan zo’n twee jaar. Daarbij zijn we ook de jongsten niet meer dus is het afwachten of we dan nog in de omstandigheden verkeren om Sheralyn en LeeLoo weer kittens te laten krijgen. Als alles naar wens gaat, zouden we deze combinaties van Bodiir met Sheralyn en LeeLoo willen herhalen. Maar voorlopig gaat het genieten nog lekker door. Kittens moeten tegenwoordig minstens veertien weken oud zijn én de mensen van Puccini en Giulia gaan nog op vakantie.
Kattenbakperikelen
Zo gezellig en knuffelig als ze zijn, zo ondernemend en boevig zijn ze ook. En dat hebben ze niet van een vreemde. Hun moedertjes zijn dat ook. Bodiir is de grote zoeterd: zijn gekkigheid leeft hij voornamelijk uit met het apporteren van zijn speeltjes. Sheralyn heeft de gewoonte om kleine voorwerpjes een tikje te geven en dan wordt het een speeltje voor de kittens. Maar vanmorgen had ze een oordopje van mij dat naast de radio boven bed lag, gepakt. Tijdens het opruimen ontdekte ik een half verorberd dopje…
Ik vind het zo jammer dat dit composteerbare grit van Spaarnelanden niet bij het gft-afval mag. Als je het alleen voor cavia of vogels zou gebruiken mag het wel maar niet wanneer het gebruikt is door vleeseters (en ook in brokjes en blikvoer zit (een beetje) vlees.
Schuimplastic is dan wel niet zo gevaarlijk als het rubber van elastiekjes en speentjes maar zoiets in een miniatuur darmstelsel kan heel gevaarlijk zijn. Ik weet natuurlijk niet óf het ontbrekend stukje opgegeten is, laat staan door wie dus de hele familie heeft een fikse dosis Isogel gemengd met de extra dun gemaakte, onweerstaanbare soepjes van Cosma als lunch gehad. Ik hoop zo dat dit goed afloopt. Zo te zien aan de kattenbakken gaat het voorspoedig met de spijsvertering. Het is momenteel knap heet in Nederland en de volwassen katten hebben een wat mindere eetlust. Maar voor iets extra lekkers wilden ze wel een uitzondering maken. Ik ga zo de bakken uitscheppen en ben benieuwd of ik iets kan ontdekken. Dat zou wel een geruststelling zijn.
2 juli
Darmafsluitingen
Hun spijsvertering is inderdaad echt snel. Ik vond de eerste Isogel-drolletjes gisteravond laat al in de kattenbakken. Nergens stak trouwens een fel roze stukje schuimplastic uit. Het is natuurlijk ook niet zeker of een van de dieren dat ontbrekende stukje heeft opgegeten. Het kan ook wel ergens onder een kast liggen of al in de stofzuiger zijn beland. Maar een reiniging van de darmen kan voor jong en zeker ook voor oud nooit kwaad. Bij de volwassen katten zijn het de haarballen die soms voor levensgevaarlijke darmafsluitingen kunnen zorgen.
Het Nee-woord
Vanmorgen hadden ze hun ontbijt (dat is hier altijd een KVV als Carnibest of Barf-Menu) niet helemaal opgegeten. Ik had de restanten koel weggezet en voor de lunch opgeleukt met kittenmelk, een soupje van Cosma en extra vocht. Dat ging er weer in als koek. De laatste kruimeltjes waren natuurlijk voor Polly. Een paar kittens dachten dat ze met Polly mee konden gaan eten. Dát moeten ze niet doen. Om te voorkomen dat Polly ze dan moet gaan wegsnauwen, hield ik ze tegen. De lieve Nozem gaf het duidelijkst aan dat hij doorheeft wat het Nee-woord betekent. Hij deed een stapje achteruit en ging braaf op zijn kontje zitten. Ik vind deze kittens sowieso heel gezeglijk: als ik ze roep, komen ze meestal rennend naar me toe. Dat hebben ze ook niet van een vreemde: dat doen de volwassen dieren ook vaak en de besten daarin zijn LeeLoo en Bodiir! Dan kan het ook niet missen. Het zit in hun DNA!
Kittens moeten natuurlijk opgevoed worden. De basisopvoeding gebeurt in het nest door de moedertjes en nestgenootjes. Een van de eerste dingen waar ik ze mee corrigeer is het klauteren in benen. Het is schattig wanneer ze dat in een stevige spijkerbroek doen maar zij zien het verschil niet tussen blote benen, kousen of broeken. Ik corrigeer eerst met druppeltjes water. Daarvoor heb ik bij mijn kaptafel een glas met water en een pipetje voor de kittenvriendelijke dosering. Gelijktijdig met het druppeltje zeg ik dan nee en/of uh. Na een tijdje is het water niet meer nodig omdat het woord dan volstaat. In de keuken, waar water altijd royaal voor handen is, willen ze ook wel eens omhoog klauteren. Omdat ik dan vaak druk bezig ben en de kittens inmiddels weerbaarder zijn, pakken mijn correcties minder subtiel maar wel zo effectief uit.
Georgie is de slimpie van de familie. Hij was weken geleden al de eerste die de kattenluikjes wist te gebruiken en gisteren sprong hij met een grootste gemak op het aanrecht. Vanmorgen kraakte hij het traphekje… De trap is geen kittenspeelplaats! Dus daar moet ik bij gelegenheid het Nee-woord voor gaan gebruiken. Ik heb Ninon van Georgie al gewaarschuwd. Georgie krijgt vier grote Silfescianbroers! De pater familias is Baldr. Deze grote lieverd krijgt een klus aan hem 🙂
Helaas is er weer een fikse storing en alles wat ik vanmiddag heb gemaakt, is verdwenen. Alleen het laatste, de schermafdruk van buienradar heeft het overleefd. Ik ga maar eens kijken of een herstart effect heeft. Het werkt. De foto’s zaten nog wel in de fotobieb hier en ik heb ze kunnen terugzetten. De beschrijvingen maak ik opnieuw.
Bij de foto’s: LeeLoo ligt er ontspannen bij, maar dat heeft wel een verhaal. Dat komt straks. Op de achtergrond is Dzjengis te zien. Daarnaast ook. Vanuit de top van de wigwam overziet hij zijn wereldrijk en op de derde foto is Jeanne te zien die in de pannenkoekplant zit. Dit stel gaat later samen bij Josja in Barsingerhorn wonen. Zij krijgen een grote buitenren op het terras met uitzicht op een vijver en een parkje waar vaak honden met elkaar spelen. Dat zijn leuke dingen voor nieuwsgierige katjes.
Op de volgende foto ligt Puccini te relaxen in een emmertje en daarnaast spelen Giulia en Nozem voor panda’s. Puccini en Giulia blijven ook samen en gaan later vaak reizen. Daarom train ik ze extra met autoritjes en het dragen van een tuigje. Dat reizen gaat dan naar Noorwegen waar ze bij hun buitenhuis dit uitzicht, nu schapen, kunnen hebben. Het is een open terrein en het is goed mogelijk dat er ook andere dieren langskomen. Ondertussen spelen ze hier met een plastic visje in een waterbak en stoffen knuffeldiertjes.
De laatste twee foto’s zijn van LeeLoo samen met Georgie. Die lagen zo zoet te doen in de keuken. Toen ik tegen ze begon te praten, kwamen meteen de anderen helpen met gezellig doen.
LeeLoo verliezen?
Toen ik vanmiddag met de kittens in de tuin was, viel het me al op dat het daar opeens niet meer snikheet was. Gisteren was het daar echt niet te doen.
Ik had LeeLoo eerst even alleen in de tuin. Dat doe ik al een tijdje. We hebben namelijk een probleem. Onlangs is LeeLoo twee keer uit haar dak gegaan. Uit haar gedrag maakte ik op dat de trigger ‘iets’ helemaal linksonder de bank achter in de tuin is. Ze valt dan de andere dieren aan. Vooral na de tweede keer zag ik mijn geest al dwalen: gaan we nu dit lieve poesje ook verliezen?? Moeten we haar gaan herplaatsen zoals eerder Elfie en Wiesje? Die poesjes hebben gouden mandjes gekregen maar ze waren onze meiden! LeeLoo ook verliezen, zou verschrikkelijk zijn. Ik doe dus nu voorzichtig aan en zorg ervoor dat LeeLoo niet zonder toezicht met andere volwassen katten in de tuin is. Ook met de kittens mag ze daar alleen onder toezicht zijn. Ik laat haar dus af en toe in haar eentje de tuin verkennen in de hoop dat ‘het iets’ slijt.
Wat het weer betreft: wij zijn er in Haarlem genadig vanaf gekomen. Een paar drupjes regen en een beetje onweer. Dat laatste was weer een nuttig stukje socialisering voor de kittens.
De toegift van vandaag: tot onze verbazing blijkt ons zestal geen twee moeders maar drie moeders te hebben. Oma Sher staat ze nu ook toe dat ze bij haar sabbelen. Huibert ontdekte Giulia en Puccini onder de tafel bij Sher. Altijd al gezegd dat Sher bijzonder is! We kennen dit gedrag wel van sommige katers zoals The Fonz en Rooster maar eigenlijk niet van poezen. De grote uitzondering was onze allereerste poes, de lieve zwartwitte Sjimmie van heel vroeger.
Afscheid
Deze blog heeft de titel afscheid maar dat was niet bedoeld voor waar ik nu afscheid van heb moeten nemen: mijn absurd dure maar super fijne elektrische fiets.
Ik voelde me altijd de koning te rijk op deze fiets. Hij had al een poging tot diefstal overleefd (iemand had geprobeerd om met een andere sleutel het slot te forceren en brak daarbij die sleutel af)) en sinds die tijd was ik uiterst consequent met het gebruik van een extra slot, een zware ketting door een wiel. Alleen zit deze nieuwe routine er nog niet trefzeker in bij mij. Vandaag was ik zo dom om na al die handelingen – display weghalen en in mijn tas doen, de zware ketting door een wiel vastzetten, mijn handtas en de tas met het kleed voor Polly uit de fietstas halen – niet de sleutel uit het slot te halen. Ik ben zo boos op mezelf maar nog bozer op het tuig dat erop loopt om misbruik te maken van een menselijk foutje. Ik was juist zo blij dát ik nog kan fietsen. Lopen is met mijn rug en hartfunctie geen optie. Nu ben ik veroordeeld tot de scootmobiel. Die was zelfs goedkoper dan mijn fiets! Zoiets krijgen van de WMO is onmogelijk in Haarlem. De dame die kwam ‘meedenken’ zei zelfs dat ik best wel van bankje naar bankje in de stad kan lopen en dat de gemeente niet voor mijn uitstapjes hoeft te betalen… Bij onze gemeente valt het kunnen bijwonen van een uitvaart dus onder de categorie ‘uitstapje’. Je kan niet onbeperkt dit soort dure uitgaven uit eigen portemonnee blijven bekostigen. Mijn prachtige scootmobiel is voor mij alleen geschikt voor korte stukjes. Langere stukken hobbelen over het slechte wegdek van de straatjes hier is een ramp voor mijn rug en nekhernia. Wat is dit een grote beperking. Ik hoop zo dat de politie nu ergens iemand oppakt waarbij opvalt dat die gestolen spullen, waaronder mijn fiets, heeft.
De buitenren voor Jeanne en Dzjengis
Maar er is ook goed nieuws. De firma Kattenren.com heeft de ren bij Josja op zijn prachtige terras gebouwd. Nu is alles klaar voor de komst van deze heerlijke katjes. Beiden zijn hele goede spinners, ze spinnen al bij het idee dat er iets gezelligs, lekkers of interessants komt – in die ren met dat uitzicht, vijver met eenden en spelende honden in het parkje – dus bij Josja kunnen hun motortjes op volle toeren blijven draaien.
Er is een lekkere brede rand en er zijn plankjes voor het nog riantere uitzicht voor Dzjengis en Jeanne.
10 juli
Vandaag heb ik mijn nieuwe fiets opgehaald. Bij Sander Tweewielers waar onze eerdere fietsen ook vandaan komen, kon ik een fiets die bij hun in de verhuur en onderhoud was geweest, kopen. Alle beetjes helpen. Deze is stukken voordeliger. Ik ga hem ook niet verzekeren. Zoals het met de vorige, een hele dure, ging, één foutje en de verzekering laat je zitten, hoef ik geen herhaling. Nu maar hopen dat ik nu wel weer een goede routine ontwikkel. Bij de vorige ging het parkeren volautomatisch: de display eraf en de sleutels in jaszak of handtas. Toen het aantal fietsdiefstallen enorm toenam, ging ik een ABUS-ketting gebruiken en dan moet je wel een nieuwe routine ontwikkelen. Daar ging het dus bij mij mis. Je fiets niet echt op slot zetten; hoe stom kan je zijn. Ik ben ook nog steeds goed pissig op mezelf. Maar het meest kwaad ben ik niet op de dief, dat zal wel een of andere stumper van een junk zijn die ook alleen maar probeert te overleven, maar op de helers: de mensen die bewust gestolen waar kopen, houden al die diefstallen in stand. Zonder helers geen stelers!
Waar ik wel een aardige routine voor heb opgebouwd is met het maken van een staatsiefoto van de kittens. Je moet het juiste moment ervoor kiezen, het juiste hulpmiddel hebben om hun aandacht te krijgen en dan nog locatie, licht en camera. Ik ben zeer content met mijn mobieltje. Lekker klein en licht en dankzij de tips via Facebook, ik volg bepaalde experts, ontdek ik steeds meer mogelijkheden.
En kijk eens!
Van links naar rechts: Georgie, Jeanne en Dzjengis (blijven samen), Giulia en Puccini (blijven ook samen) en Nozem. Aan hun snorren is te zien wie hun moeder is. De kittens van LeeLoo dragen hun snorharen vrij horizontaal terwijl de kittens van Sheralyn net als hun moeder een royale hangsnor hebben.
Routines
Nog even over die kattenbakperikelen: ik heb dus inderdaad nooit het ontbrekende stukje vam dat dopje gevonden maar iedereen eet graag, soms te graag, en niemand geeft aan dat er een verstopping speelt. Ik weet nu wel wie de dader was: dat was Nozempje! Zodra het laatje van mijn nachtkastje op een kier staat, slechte gewoonte van me, duikt hij er doelbewust in en pakt er bij voorkeur een oordopje uit. Men stelt dat gewoontes afleren, lastiger is dan aanleren…
We zijn de laatste tijd vrij vaak bij de dierenarts geweest. Kittens chippen en vaccineren. Dat verliep iedere keer heel voorspoedig. Bij de vaccinaties gaven de kittens al geen kik maar daarvoor worden ook echt hele dunne naaldjes gebruikt. Voor de chip is het toch wel een stevige maar zelfs bij die ging het super. De dierenartsen hebben gelukkig ook steeds meer routine hiermee opgebouwd. Tussendoor heeft de kleine Giulia nog een ongelukje gehad waarvoor we ook de dierenarts nodig hadden.
Toen we er toch waren, hebben we ook bij een aantal volwassen dieren de enting laten herhalen. Tijdens de controle bleek helaas dat er bij Bashiir weer wat aan zijn gebitje moest gebeuren. Gisteren ging hij dus onder het mes. Ik vind dat altijd doodeng en heel zielig. Maar wat verliep zijn herstel snel. De narcoses worden steeds subtieler. Hij was klaarwakker toen we hem kwamen ophalen en hij had zelfs al eetlust. Voorlopig krijgt hij alleen gekookte kip en vis om vervuiling tussen de hechtingen in zijn bekje te proberen te voorkomen. Gisteravond wat later op de avond vond ik hem minder levendig en wilde hij echt niets eten. Ik heb hem dus zijn pijnmedicatie gegeven. Wat later wilde hij gelukkig weer een klein beetje eten. Vanmorgen was hij zelfs te enthousiast (en ik dus ook want ik had hem teveel gegeven) en de lieve jongen gooide alles er weer uit. Nadat een paar uur later de eerste minihapjes erin bleven, durfde ik het aan om hem zijn antibioticapil te geven. Dat ging gelukkig goed en over de rest van zijn eerste dag na de operatie ben ik heel tevreden. Omdat we ook zo tevreden zijn met alle artsen en medewerkers van onze dierenkliniek hebben we daar vandaag een lekkere taart gebracht.
28 juli
Omdat de datum in zicht kwam dat het eerste stel ons zou gaan verlaten, heb ik mijn best gedaan om nog een paar staatsiefoto’s van het zestal te maken. Ik heb zo lang mogelijk gewacht met het maken van foto’s in de muurmandjes in de huiskamer want als ze dat door hebben dan kunnen ze ook over de kasten racen en dat is niet zonder gevaar. Deze keren kreeg ik ze niet perfect onder appèl maar de foto’s zijn leuk genoeg voor een plekje hier. Maar eerst nog een paar kiekjes van de pret op het dakterras.
Sher en haar moeder Jewel zijn de acrobaten van de familie. Zij weten op de hoogste stangen van het prieeltje te komen. Sheralyn heeft het wel eens geprobeerd en haar moest ik opvangen. Deze keer vond LeeLoo dat ze niet achter kon blijven. Haar dappere zwartzilveren zoontje Georgie klauterde ook al omhoog en installeerde zich daar alsof dit dagelijkse kost voor hem is.
Bij de sessie in de kamer boven, lukte het nog beetje maar even later in de huiskamer was het duidelijk dat er iets mankeerde aan de discipline 🙂 Maar moeder Sheralyn vond het gedoe wel gezellig.
3 augustus
Zorgen
Wij hebben sinds ruim een maand een andere energieleverancier en daarvan krijgen we tijdens de twee weekendmiddagen in de zomer gratis stroom: de wasmachine draait dus weer! Dat zijn de leukere dingen van deze tijd. De stroom op andere momenten gebruiken, ontlast het stroomnet een beetje.
De lieve Bashiir moest de afgelopen maand twee keer onder narcose omdat er iets mis was gegaan met de hechtingen na de gebitsbehandeling. Zijn dochter Sher bleek ook zo’n behandeling nodig te hebben en is nu een aantal kiesjes armer. Maar met dit stel lijkt alles nu goed. Morgen heeft Sher nog een controle.
Er zijn zorgen en verdriet genoeg: over de mensen en het Silfescianpoesje Iriska in Oekraïne, de Palestijnse burgerbevolking (het teruggeven van de gegijzelden zou helpen), alle andere schrijnende situaties, Trump aan het roer in Amerika en de opwarming van de aarde blijft ook maar verder oplopen. Daar kunnen wij weinig aan veranderen. Terwijl ik geniet en foto’s maak van onze verrukkelijke kittens ben ik me bewust van onze ecologische voetafdruk op deze aarde. We doen ons best; we zijn ‘kampioen-weinig-gas-gebruiken’, minder vlees, vliegen doen we al niet, het waar mogelijk benutten van onze eigen opgewekte stroom en wat minder foto’s en filmpjes opslaan etc. Alle beetjes helpen.
Desinformatie
Maar er zijn grenzen! Onze dieren, carnivoren nota bene, vegetarisch voeden? Never! Dat is ook nog eens de achterdeur uit. Dit gaat beslist ten koste van hun gezondheid en indirect is dat zelfs slechter voor het milieu door alle medicijnen en extra parasietenbestrijdingen die dan noodzakelijk worden. Volgens mij proberen de investeringsbedrijven, die achter de verschillende industrieën als die voor voeding, verzekeringen, gezondheidszorg inclusief de dierenartsklinieken zitten, voor hun omzetverhoging de laatste mensen die hun huisdieren nog traditioneel durven te voeren middels zgn. wetenschappelijke publicaties onzeker te maken waardoor zij ook stoppen met het voeren van vers vlees.
Dzjengis en Jeanne
We hebben onlangs al drie kittens naar hun for-ever-homes gebracht. Echt afscheid is het echt niet voor ons want hun nieuwe mensen houden ons heel erg goed op de hoogte over hun wel en wee. Dat wee hebben ze eigenlijk niet al dacht Jeanne daar even een beetje anders over. Ze kon in het begin wel wat beter eten en een aantal dagen later zat ze mooi te wezen op het robotstofzuigertje toen het onbedoeld startte. De lieve meid ging een meter de lucht in. Daarom had Josja het stel veilig hoog in hun klimboom gezet toen het stofzuigertje wel bedoeld aanging; zo te zien op het videootje dat ik uiteraard kreeg heeft ze er geen trauma van opgelopen.
Josja had alles tot in de puntjes voorbereid: wat een welkom voor Jeanne en Dzjengis. Een hele ruime professionele kattenren op het hele terras (Kattenren.com), een grote klimboom (PetRebel) en helemaal geweldig: roosters zodat er geen ongelukken kunnen gebeuren met de kiepramen. Die ramen zijn echte moordenaars voor kinderen en huisdieren. Dat deze ramen niet mét een verplichte beveiliging worden geplaatst!
Josja is de zoon van Anna Maria en hij is opgegroeid met Silfescians. Van Florimond en Pollux (geboren medio jaren tachtig), Indy en Murphy tot nu Elfie en Borre. Elfie moest helaas herplaatst worden maar kreeg bij hen een platina mandje en zij is heel gelukkig met haar kattenvriendje Borre, een broer van Bodiir.
Toen waren er nog maar vier.
Eerder was het plan dat de zes kittens per tweetal naar hun nieuwe mensen zouden gaan maar omdat we de kittens zoveel mogelijk hun mensen laten kiezen, bleven er uiteindelijk twee katertjes over met dezelfde kleur en hun a.s. mensen wilden juist graag twee diertjes met verschillende kleuren. Zoals hun eerdere stel Silfescians, de wildkleur Plumeau en de sorrelzilveren Kismet. Gelukkig hoefden we niet ver te zoeken voor een sorrelzilveren katertje voor bij Nozempje: Bodiir heeft bij de Arnhemse Snoot vijf! katers verwekt. Het heeft zo moeten zijn want het ‘overgebleven katertje Geeltje, inmiddels bekend als Georgie is bijzonder gek op ons hondje Polly en nu zou hij zelfs drie hondenmaatjes gaan krijgen!
Georgie Lucky Lad
Georgie woont nu bij zijn vier grote broers (zonen van de eerder genoemde Elfie en Sheralyn) en doet het verrassend goed. Wat helpt is dat deze katers met de grote, bijna zeven kilo zware, pater familias Baldr voorop, super sociaal zijn. En de hondjes zijn geweldig. Het heeft zo moeten zijn dat Georgie, stapelgek op honden, is nu ook hondenvriendjes heeft. Vooral met Phoebe, heeft hij een goede klik. Ze spelen al krijgertje met elkaar.
De eerste stapjes bij Robert en Ninon thuis. De trotse ‘ouders’ zijn in de spiegel te zien. Tweede foto is samen met grote (bijna zeven kilo) broer Baldr (zoon van Elfie) en daarna de kennismaking met de van ongeduld popelende Phoebe. Het duurde niet lang tot dit stel samen dolle pret had.
De video hieronder is van later diezelfde dag. Het fawnkatertje Alfie voelt zich de benjamin van het huishouden en heeft de meeste moeite met veranderingen. Op een foto van de volgende dag stond hij er alweer bij.
De blauwe kater aan het einde van het filmpje is Archie, de broer van Alfie, zoon van onze Sheralyn en Richards Gio.
Gezelligheid
Gisteren waren Nelleke en Nico voor een gezellig dagje Haarlem bij ons. De drie overgebleven kittens stonden borg voor een goede start van dit uitje.
Nico en Nelleke zijn de gelukkige eigenaren van Tinka (en vroeger van cattery Csukkatjama en Kala Kalindi). Tinka is trouwens ook een Elfie-kind! Later in de stad hebben we ons uitstekend geamuseerd in gezelschap van medekattenvrienden Rob en Karin én Richard (o.a. van de prachtige foto’s van zijn Somali’s en die van ons).
De blauwtjes
Foto’s van de zeldzame blauwe Silfescian Somali’s. Georgie woont nu bij de blauwe Archie van Robert en Ninon. Richard heeft de blauwe dame Boudica. De fotootjes links: Boudica in de woeste aanval, ingetogen poserend en dan gezellig bij de nog niet 100% geaccepteerde Nino. Roel en Rudolphine hebben Archies zusje Aurelia (in het ronde mandje). Dit zijn allemaal kinderen van Richards kater Gio en onze Sheralyn. Eigenlijk hadden Roel en Rudolphine ook een kitten van onze huidige twee nestjes zullen krijgen ware het niet dat het eerstgeboren zwartzilveren poesje overleden is. Dat was zo verdrietig. We hopen dat we deze combinaties medio 2027 kunnen herhalen en dat wanneer reïncarnatie bestaat dat dit geweldige lieve dappere poesje (ze zat amper een paar uur oud al in mijn handen te spinnen) weer terug kan komen.
Afscheid
Wilma en Huub moesten onlangs afscheid nemen van hun Somi. Deze lieve kater was geen Silfescian maar hij hoorde wel bij de familie. Hij was Tresca’s grote broer. Tresca’s te vroege overlijden doet nu zoveel jaar later nog pijn. Maar wat waren we trots dat broer Somi het zo goed bleef doen. Somi is behoorlijk ver gekomen: ruim 19 jaar! Somi leeft voort in onze herinnering als een hele lieve relaxte sociale kater. Niet alleen klikte het uitstekend met de twee jonge Somali’s die erbij kwamen maar hij ontfermde zich zelfs op hoge leeftijd over het konijn nadat deze zijn konijnenvriendje had verloren. Extra leuk is de wetenschap dat hij vroeger bij zijn fokster Sophie vast in contact is geweest bij hun konijn toen.
Op de eerste twee foto’s links een jonge Somi en op de andere is hij al op hoge leeftijd.
Donato
De dierbare Donato 2010-2025.
In de stukje hierboven werd het overlijden van het kleine dochtertje van Sheralyn en Tresca’s grote broer Somi.. Naast de grote vreugde iedere keer weer over al het nieuwe leven, het geluk dat deze diertjes in het leven van hun mensen brengen, is ook het grote verdriet wanneer er een einde aan hun leven is gekomen onontkombaar. Vorige maand hebben Marc en Petra helaas hun Donny verloren. Donato is een zoon van Jack en Anches. Helaas kreeg deze lieve jongen suikerziekte. Samen met de artsen hebben zijn mensen geknokt voor hun geweldige kater en ze zijn heel ver gekomen. Donny was heel erg ziek en moest zelfs via een sonde gevoed worden maar uiteindelijk kwam hij er weer voor een groot deel bovenop. Dankzij alle veterinaire hulp en de geweldige zorg (o.a. de injecties met insuline) heeft Donny toch ruim een half jaar weer van het leven kunnen genieten. Helaas ontstonden er neurlogische problemen waardoor het eerlijker voor hem was dat hij ging inslapen. We wensen Marc en Petra veel sterkte met het grote gemis van hun lieve Donny.
Wij zijn zo dankbaar voor alle liefde en zorg die Marc en Petra aan Donny hebben gegeven.
