Vanmorgen, zaterdag 10 februari, waren de kittens veertien dagen (geboren op zaterdag 27 januari) op deze wereld. Met hun komst ben ik wel in een gigantische emotionele achtbaan terecht gekomen. Ze waren vier dagen te vroeg geboren, er was sprake van stuwing bij Sher waardoor ze geen druppel moedermelk binnen kregen en toen de melk door de medicatie van maandag van onze eigen dierenarts op gang had moeten komen, er was wel een heel klein beetje melk!) kwam het niet.
Toen mijn grote schrik heb ik de mogelijke oorzaak ontdekt. Sher had nl. ook een injectie met oxyticine gekregen. Ik las namelijk op deze site dat deze injectie juist de melkproductie tegenwerkt en toen ik dit las, realiseerde ik me dat ik dit wíst!! Maar omdat ik weinig te maken heb gehad met een moederpoes die wel wil maar niet kan voeden, zat deze info niet vooraan in mijn geheugen.
Momenteel geef ik Sher totaal geen medicijnen meer, geen 1/8 tabletjes Metocloprim (een middel tegen misselijkheid maar een betere melkproductie is een van de bijwerkingen, vast vgl. met Emiprid dat op die site wordt genoemd) en zelfs geen Phytolacca Decandra D3 meer. Al surfende naar meer informatie schrok ik me wild. In de D6-uitvoering werkt het de melkproductie ook weer tegen en ik wist op dat moment niet uit mijn hoofd welke D-versie ik aan het geven was.
Maar Sher en de kittens zijn geweldig. Het flessen gaat steeds beter en het gaat steeds meer gepaard met geronk en geknetter van hele tevreden kittens én moeder Sher.
Ieder kitten heeft zijn eigen maniertjes om zich in mijn handen te nestelen en aan het flesje te lurken. De katers hebben hun porties vaak het snelst op. Het bruine katertje is het zwaarste, echt een beertje nu. Hij begint aan mijn hand te sabbelen wanneer de fles niet snel genoeg in zicht is. Zijn broertje is veel zwarter en hij heeft zich gespecialiseerd in de high fives. Hij wil graag zijn pootje tegen een van mijn vingers zetten.
De poesjes zijn ook heel verschillend. Poesje I is het zwartst en poesje II is het fanatiekst met het proberen bij haar moedert te willen drinken. Dit heeft wel tot gevolg dat zij het meest tegenstribbelt tegen die vieze melk uit die nog vieze stinkspeen. Maar de laatste paar dagen maakt ze minder drukte. Meestal voed ik haar druppelsgewijs maar een enkele keer pakt ze wel echt de speen en zuigt ze de melk eruit. Haar groei gaat nu ook uitstekend.
Hun geboortegewichten en groei:
Kater I woog 121, kater II 111, poesje I 115 en poesje II 108. Omdat er geen melk was, verloren ze snel gewicht. Kater I ging naar 116, kater II naar 105, poesje I naar 111 en poesje II naar 100. Kittens horen in tegenstelling tot mensenbaby’s direct aan te komen.
Een week later, zaterdag 3 februari wogen ze 228, 192, 196 en 191 gram en vandaag: 343, 289, 279 en 296 gram.
Natuurlijk wegen ze wat minder dan de vuistregel voor de groei. een verdubbeling van het geboortegewicht per levensweek, van kittens onder normale omstandigheden maar ik ben dik tevreden. Ik hoef mijn hand maar in de kraammand te steken en ze komen naar me toe. Vaak zetten ze het meteen op een spinnen wanneer ik ze oppak. Zo waar geen straf om met het grut bezig te zijn.
De zwaarste tijd hebben we achter de rug. Vooral in het begin, iedere anderhalf uur dag en nacht de kittens verzorgen, was heel zwaar. Tegelijkertijd zit je ook met de zorgen over wat de oorzaak van het probleem is. Meestal blijkt later dat een kitten iets had waardoor het overlijdt of geëuthanaseerd moet worden. Ik heb het afgeklopt maar ik kan aan deze vier wolken van kittens niets afwijkends ontdekken. Het gedrag van Sher is daar ook naar. Anders zou ze niet zoveel spinnen en zo lekker ontspannen bij haar kittens zijn. Maar zwaar is dit wel voor Sher geweest (inmiddels denkt ze vast dat dit een normale situatie is). Nu zet ik de wekkertjes om de 3.5 uur. Best een lange periode maar dat doe ik bewust om ze te blijven stimuleren om bij haar te blijven proberen te drinken.
Ik ben van plan om over mijn manier van kittens flessen een aparte pagina te maken met allerlei praktische tips over bijv. welke kunstmelk mij wel bevalt, welk flesje bruikbaar is (met die van Royal Canin kan ik geen kitten in leven houden!). Ik heb de melk ook aangepast. Ik had de indruk dat hij onvoldoende vet was. Ik gebruik nu een mengsel van 50/50 Royal Canin en Kitty Milk van Beaphar met een scheutje verse room.
Ik hoorde trouwens dat er cursussen kittens flessen worden gegeven! Dit was echt nieuw voor mij. Ik doe het op boekenwijsheid. En informatie van andere fokkers: ooit heb ik noodgedwongen via telefonische instructies zelfs geleerd hoe ik kittens met een sonde kan voeden. Ik had toen een nestje van zes kittens en de moeder, een ervaren en hele goede moeder, wilde niets van ze weten. Ik was bijna twee uur bezig om het oversture zestal te voeden en na de laatste kon ik weer met de eerste beginnen. Uiteindelijk bleek dat er inderdaad kittens tussen zaten die het niet gingen redden en nadat ik de laatste die niet meekwam naar de dierenarts gehad gebracht, draaide het moedertje bij en was de moederzorg zoals het hoorde.
Deze heerlijke kittens krijgen we wel groot.
Tot ons grote verdriet hebben we nu veel grotere zorgen! Niet met Orchid, die krijgt al weken geen maagmedicatie meer want ik kon geen verschil in gedrag ontdekken met of zonder medicatie en het gaat best goed met haar. Nu hebben we grote problemen met Maverick. Onze heerlijke stoere lieve sociale Meef, vriend van de hele wereld. Hij kwam vorige week voor de zoveelste keer bij Sher op kraambezoek en tot ieders verbazing werd dit opeens niet door Sher op prijs gesteld. Hij is toen enorm geschrokken van die donkere furie die uit de kraammand stoof.
Een paar dagen later ontdekte Sher hem in de huiskamer waar hij gewoon rustig in een mandje lag en zij viel hem opnieuw aan. Gelukkig hebben katten staarten dus ik had Sher snel te pakken en niemand had fysieke schade opgelopen. Maar psychische schade is er wel. Maverick begrijpt er niets van en heeft ook niet echt door wie de agressor is. Hij bleek opeens bang voor Bashiir (sorrel) en Orchid (wildkleur) te zijn.
Met benchtraining had ik juist aardig wat vorderingen bereikt in zijn omgang met Orchid en Bashiir tot Sher vanmiddag een deur boven bleek te hebben opengesprongen. Zo stom dat ik het haakje er niet op had gedaan! De arme Maverick werd weer aangevallen. Dat dit gebeurd is!
Ik vraag me af of we deze relatie wel weer goed gaan krijgen. Niets geen one-happy-family hier dus. Katten achter deuren; ik vind het vreselijk. Ook catterykatten horen als huisdieren vrij in huis en tuin te zijn. Ik weet dat dit niet gebruikelijk is in cattery’s maar wij staan vanaf dag één dat wij katten fokken op huiselijk verkeer voor de fokdieren. Zogende moederpoezen in kooien huisvesten waar ze niet uit kunnen, kwam vroeger veel voor en ook nu, nu er toch zoveel kennis beschikbaar is over wat katten nodig hebben, nog. Verschrikkelijk!
Ik heb vroeger ook kooien gebruikt maar ik had een type waarvan een deel open kon staan waardoor de poes zelf kon bepalen wanneer ze er in of uit wilde! Het felarium in de huiskamer was ooit ook een ruimte voor pas bevallen moederpoezen. We hebben nu een kleinere versie en we gebruiken deze eigenlijk alleen nog om katten (en nestjes) even apart te laten eten.
Ik begrijp ook wel hoe die gewoontes (de eenzame opsluiting van dekkaters is er ook zo een) vroeger in de catterywereld zijn ontstaan. Zogende poezen kunnen furies zijn en door ze achter slot en grendel te houden, voorkom je een boel gedoe. Ik ben blijkbaar de afgelopen jaren verwend geweest met lieve tolerante moederpoezen.
Naast de zorg voor de kittens is het mijn prioriteit dat iedereen op zijn beurt relaxt huiselijk verkeer krijgt maar nu moeten ze eerst even bijkomen. Ik verwen ze maar met lekkere kleine hapjes als afleiding. Sher heeft zichzelf wel goed te pakken. Nu zit ze opgesloten in een slaapkamer. Het instinct zegt moederpoezen o.a. dat ze hun behoefte zo ver mogelijk weg van hun nest moeten doen, dus niet eens op dezelfde etage. Nu staat er dus een kattenbak in de kamer waar zij kraamt. Het is niet anders. Om te voorkomen dat ze haar behoefte toch te lang gaat ophouden, erg ongezond, ga ik zo maar weer even wat dieren ruilen zodat Sher toch beneden naar een van de kattenbakken kan gaan. Voor de nacht wil ik proberen of Bashiir, Elfie en Tinka weer bij haar kunnen. Dan heeft deze groep twee kamers tegenover elkaar – lang leve de overloopdeur! – en kan Sher een kattenbak verder weg gebruiken (er staat er zelfs een op het dakterras).
Naschrift: tot mijn grote schrik begon Sher vannacht opeens met haar kittens te slepen. Ze deponeerde ze plompverloren ergens op bed. Zo riskant. Ze kunnen geplet worden of eraf vallen. Mogelijk staat ze op het punt van krols worden – ze heeft immers nauwelijks melkproductie en voor haar lijfje kan dit een sein zijn dat ze weer krols moet worden. Ik heb haar meteen een poezenpil gegeven. Inmiddels heb ik de kraammand verhuisd en er een kittenrennetje omheen gezet. Nadat Sher evengoed weer alle kittens naar het bed had gesleept, heb ik de hele bubs op schoot genomen en ze meteen hun eerste manicure gegeven. En het bed afgehaald waardoor het niet aantrekkelijk meer was om er te willen nestelen. Zo’n kaal bed en haar kittens bij mij was blijkbaar niet het doel waarnaar Sher streefde en daarna heeft ze niet meer gesleept. Ik hoop zo dat dit vannacht zo blijft.
Het laatste nieuws over de zo geschrokken Maverick: hij verdacht zijn vriendin Orchid omdat ze ook bruin is van de aanval maar na een benchtraining met voor beiden heel veel lekkere hapjes heeft hij besloten dat er met haar niets aan de hand is. Later vandaag lagen ze naast elkaar in de muurmandjes te slapen. Morgen ga ik kijken of zijn angst voor Bashiir vanwege zijn kleur weggenomen kan worden.