Het plan was om hier te schrijven dat onze internetverbindingen, radio/tv en telefoon weer goed werken maar nu valt die vreugde weg door het verdriet door het overlijden van Huiberts moeder en mijn schoonmoeder. Het gemis zal heel groot zijn maar de dankbaarheid dat wij onze geweldige, dappere, stoere, lieve (schoon-)moeder zo lang hebben mogen houden en dat zij het nu niet meer zo benauwd heeft, gaat zeker overheersen. Wij komen beiden uit gezinnen waar de liefde voor huisdieren met de paplepel is ingegoten en dat we dat hebben meegekregen is iets waar wij nog iedere dag van genieten. Daarbij gaf zij mij altijd het gevoel dat ik haar net zo dierbaar was als haar biologische dochters. Ik ben zo blij dat we voor de laatste bezoekjes, naast de lieve Polly die altijd mee gaat, ook de kittens hadden meegenomen. Dat maakte deze bezoekjes nog leuker en de foto’s ervan zijn hele dierbare herinneringen.
De foto hiernaast dateert uit de jaren zeventig en de twee dieren zijn Rita en Pluim. Rita is op haar oude dag ons hondje geworden. Ze was altijd al van Huibert maar wij dachten dat het niet goed voor haar zou zijn dat zij bij ons in een overdag veel te stil huis zou komen. Tijdens vakanties kwam ze wel bij ons en dat bleek haar zo te bevallen dat ze later tot twee keer toe ontsnapte, een gevaarlijke weg overstak om zich bij ons aan de achterdeur te melden (wij woonden toen nog in Middenmeer).
