Deze keer mag Sher in de uitgelichte foto boven de blog. Tenslotte is ze in de hoofdrol. Vandaag zit ze al op de helft van haar zwangerschap en is er al iets van een beginnend buikje te zien. Maar of dat een kittenbuikje is of alleen het resultaat van haar gigantisch goede eetlust is afwachten.
Het was hier heel spannend. Niet met de katten, wel trouwens met Polly maar daarover straks meer, maar wel met deze website. Ik wilde een oud videootje van Zagato op zijn pagina zetten en ik kreeg de melding dat er voor het afspelen ervan een bepaald programma ontbrak… Het leverde een zwart vlak op onderaan zijn pagina en toen ik even met mijn ogen had geknipperd ging er van alles mis. Ik kon geen enkele pagina meer bewerken, laat staan iets doen op de afdeling Beheer achter de site. Zelfs webmaster Victor tastte in het duister. Per e-mail kwam er een melding dat een bepaalde plugin een fatale fout veroorzaakte maar ja, ik durf niet aan plugins te komen. Gelukkig was hulp niet ver weg en heeft Jan-Willem, net zoals de vorige keer de situatie weer gered. Hij kon de plugin wel uitschakelen en toen was alles weer normaal. Alle kopieën die ik had gemaakt voor het geval dat bleken niet nodig. De volgende dag hebben we samen in het administratieve deel van de site bekeken en zag ik dat Jan-Willem de bewuste plugin verwijderde. De rest is ook nagelopen op noodzaak en/of problemen en dat zag er allemaal goed uit. Dus ik kan weer aan de slag.
Het eerste wat ik wilde doen was het plaatsen van een videootje op Zagato’s pagina en die pagina in de menubalk verplaatsen. Dit heeft een hele trieste reden. Onze vriend is vorige week helaas overleden. Zagato was onze eigen huisdier en vader van verschillende prachtige nestjes. Die nestjes waren niet bij ons thuis omdat geen van onze eigen poezen bij hem paste. Zagato trok veel op met onze andere kater Jack en om de beurt kregen deze katers door Suprelorin een hormonale rustpauze van een kleine twee jaar. Die wisseling van de wacht verliep uitstekend tot ze op hormonaal gebied op een bepaald moment met elkaar in de clinch raakten. Dit ging heftig, zodanig zelfs dat het duidelijk was dat hij nooit meer samen kon met Jack en herplaatsing de juiste optie was. Gelukkig meldde zich al snel het juiste gezin voor hem: hij kwam bij Marloes en haar jongens Tygo en Cas te wonen. En een andere kater, ook een voormalige dekkater… Die twee dieren met elkaar leren omgaan was wel even een dingetje maar met geduld, wijsheid en liefde kregen ze het voor elkaar. Helaas bleek het niet voorbestemd dat beide katers jaren samen zouden leven want deze kater verloor veel te jong zijn gezondheid en helaas ook zijn leven. Maar toen kwam er wel een plekje vrij voor onze Anches die helaas ook in de problemen was gekomen. Het blijft pijnlijk dat het fokken en ook het hebben van een meer dan gemiddeld aantal huisdieren zo vaak leidt tot fricties tussen de dieren. Voor ons is dit heel jammer maar uiteindelijk is het voor de dieren bij hun nieuwe families helemaal goed gekomen. Alleen nu zitten de mensen van Zagato met het gemis van hun gezellige knuffelbeer. Ik vind het heel fijn te weten dat Marloes samen met haar jongens de videootjes van Zagato op YouTube heeft bekeken. Met de zoekopdracht Silfescian en Zagato zijn ze te vinden.
De eerste foto is van Zagato samen met Anches. Ze waren allebei geboren in november 2008. Zagato bij Roel en Rudolphine en Anches bij ons.
7 September
Toen ik aan de vorige blog werkte, genoot ik enorm van de twee foto’s die toen bovenaan stonden. De uitgelichte foto van Shabanou op het balkon van ons hotel en rechts de prachtige foto, de Foto van de Dag, van Polly die Richard in juli van haar had gemaakt. Die Foto van de dag heeft een maand lang daar geschitterd en het is hoog tijd om een andere foto die kans te geven. Foto van de dag suggereert ook dat er iedere dag een andere zou mogen staan. Nu dochter en vader zo naast elkaar bovenaan de pagina staan, valt extra op dat ze zo op elkaar lijken. Best leuk te zien dat ze dezelfde serieuze expressie hebben.
Zo stonden de foto’s van Shabanou en Polly naast elkaar boven de vorige blog. Prachtige en dierbare dieren natuurlijk maar het is vooral het licht in die foto’s waardoor ik ze zo mooi vind.
We zijn heel blij dat het met Polly best redelijk gaat. (Natuurlijk meteen afgeklopt!) Ze heeft een paar keer een pijnaanval gehad. Het was zo erg dat de lieve meid echt in paniek was. Gelukkig duurde het nooit lang. Heel af en toe horen we haar nog wel een klein gilletje geven maar het lijkt erop dat ze nu zelf weet hoe ze zich moet bewegen zodat het niet erger wordt en zelfs overgaat. Maar ik voel me er wel prettig bij dat we nu voldoende pijnstillers voor haar in huis hebben. Als we weer met haar op stap gaan, moet ik ervoor zorgen dat ik zo’n tabletje bij me heb.
Wat ze heeft, is niet duidelijk want wanneer de pijn weg is, kan de dierenarts niet meer achterhalen wat er speelde. Ik hou het niet voor onmogelijk dat er iets als een nekhernia speelt en dat er bijv. een wervel eventjes op een zenuw drukt. Ik heb dat namelijk zelf. Jarenlang heel veel pijn gehad in een arm. Soms verdraaide ik iets en dan was Leiden in last en schoot de pijn via mijn nek omhoog. Die pijn was niet te doen. Door het rechtzetten van een wervel door een orthomanueel arts is dit gelukkig goed gekomen. De hernia zit er nog maar de hinder erdoor is nu geen groot probleem. De behandelend neuroloog vond dat die orthomanuele arts zijn gewicht in goud waard is. Zo’n oplossing houden we ook voor Polly in ons achterhoofd want Huibert kent via de hondenclub iemand die dit type behandelingen bij honden kan doen. Dat wij door Polly pijnaanvallen zo onder de indruk zijn, komt mogelijk ook omdat zoiets ooit onze eerste Pumimeisje Urszi is overkomen. Ze was al wel al een hondje op leeftijd, veertien jaar, en ze lag onder een tafeltje te dutten. Ineens gaf ze aan dat ze heel veel pijn had en ze kon geen stap meer verzetten. We zijn toen met spoed naar de dierenarts gegaan en moesten haar toen laten inslapen… Zoiets hopen we nooit meer mee te maken. En als zoiets wel gebeurt dan wil ik dat Polly eerst alle mogelijke pijnbestrijding en kalmeringsmiddelen krijgt. Als daarna blijkt dat inslapen het enige juiste voor haar is dan kan dat in alle rust.
Tijdens de wandelingen valt het eigenlijk niet echt op dat Polly ouderdomsverschijnselen heeft. Wel zie ik dat Polly als er even ergens gewacht wordt dat ze dan gaat liggen. Eerder bleef ze dan gewoon staan. Nu gaat ze eigenlijk meteen zitten en laatst in het bos ging ze zelfs steeds liggen… Maar last van spierpijn heeft ze niet, getuige de derde foto. Zo op haar rug deed ze als puppy al en nog steeds. Dit schijnt trouwens iets rastypisch te zijn. Op de Pumigroep noemen ze dat de Pumistijl. De laatste twee foto’s zijn nog van onze vakantie laatst in Wezel. Het grapje over de ezel kennen ze daar ook, getuige de ezeltjes overal. Zelfs de verkeerslichten bij de zebra’s zijn in ezelstijl: als je mag oversteken, krijg je niet gewoon groen licht maar zie je een groen ezeltje.
Rampenfilm
We hebben bijzonder aangenaam vakantieweer gehad. Toen we Nederland uitreden, lieten we de Hollandse kwakkelzomer achter ons. Eén dag was het op ons adres zelfs een tikje aan de warme kant maar aan een terrastafeltje in de schaduw was het goed toeven. Met het maken van de reservering had ik niet op de aanwezigheid van airco gelet. Dat gaat wel een dingetje worden in de toekomst. Het weer wordt steeds extremer dus als het heet wordt, wordt het ook echt heet. Terwijl de hele wereld om ons heen in brand staat of wegspoelt, is het in ons landje opvallend normaal. Kwakkelzomers zijn van alle tijden. Bij een zomerse regenbui kreeg ik zelfs een vakantiegevoel, zoveel verregende vakanties hebben we meegemaakt. Zoals het nu gaat, lijkt het alsof de mensheid wereldwijd in een grote rampenfilm zit. Alleen in die films komt het op het laatste nippertje nog goed… Daarvoor moet de mensheid zich anders gaan gedragen, consuminderen, voor meer duurzame producten kiezen etc. Dat zie ik nog niet gebeuren. Er gaan nog echt niet minder vliegtuigen de lucht in, om over de cruiseschepen maar te zwijgen. Wij hebben jarenlang aan de mogelijkheid van ooit een cruisevakantie gedacht maar ik vraag me af of we daar nog wel van kunnen en willen genieten met de wetenschap van nu. Wat mis ik die zalige onwetendheid van weleer! Het valt zelfs niet te ontkennen dat mijn aanwezigheid achter de laptop via de servers die mijn data opslaan bijdraagt aan de verdere opwarming van de aarde, de oorzaak van de frequentie en duur van de extremere weersomstandigheden. Ik ben eigenlijk best wel jaloers op die mensen die zichzelf weten wijs te maken dat er helemaal niets aan de hand is.
Twee keer Sher en twee keer dochter Sheralyn.
8 september
Terwijl Sher haar kittens uitbroedt, de temperatuur van 28 graden nu hier in Haarlem helpt vast, had ik eigenlijk haar mooie dochter Sheralyn en de aanstaande vader Bodiir moeten oppoetsen om naar de show in Schiedam te gaan. Tot mijn verbazing heb ik er geen seconde gedacht aan deze eerste show van het nieuwe seizoen. Ik denk dat ik de afgelopen bijna veertig jaar de eerste show na de zomerstop nooit gemist heb. Vooral toen er nog veel meer exposanten van ons ras waren, was juiste die eerste show na de zomerstop fantastisch om weer met elkaar bij te praten. Geluk bij een ongeluk is nu wel dat het me nu te heet is om te gaan showen. Ik vond het tijdens de show in Ratingen een paar maanden geleden eigenlijk al te warm. Dat was een lege schaatshal met veel glazen wanden. Met een lagere buitentemperatuur maar wel veel zon, was dit voor mij al op het randje.
Dat ik me realiseerde dat ik de Shiedamshow was vergeten, kwam door de media-aandacht voor de Open Monumentendag. Die lopen wij dus bijna altijd mis. Als het zondag redelijk weer is, gaan we voor een herkansing.
Er is ook een herkansing voor het showgebeuren want er komt een RasSpecial. Deze keer op 24 september in Apeldoorn. Bodiir en Sheralyn zijn voor die dag ingeschreven. Ik hoop zo dat er lekker veel Abessijnen en Somali’s komen. Voor de ouderwetse levendigheid en gezelligheid!
Nu mijn website weer goed draait, kan ik ook weer de nieuwtjes en foto’s van de niet hier wonende Silfescians plaatsen. Dat schoot er door de perikelen met de storingen bij in. De site draait nu goed doordat de probleem veroorzakende plugins verwijderd zijn. Waar die laatste van deze week goed voor was, is mij niet duidelijk en ik zie geen gevolgen van die verwijdering. Dat die voor de zijbalken weg moest, was wel een aderlating voor deze website. Vele honderden blogs en andere pagina’s missen nu de bijbehorende zijbalk met aanvullende informatie. Eerst was ik nog dapper van plan dit allemaal op te gaan zoeken en in die pagina’s en oude blogs te verwerken. Dat gaat niet lukken. Sommige pagina’s ga ik natuurlijk wel bijwerken om de info daarop weer compleet te maken. Het jammere van de zijbalken van de blogs is dat daar juist vaak de videootjes en foto’s van de extern wonende Silfescians stonden. Zoals de kiekjes die we kregen ter gelegenheid van de verjaardagen. Ik pak het nu anders aan – nu komt gewoon in de blog. Om met de oudste jarigen te beginnen. Daarna de zesde verjaardag van Elfie’s T-nest van 12 augustus. Dat de site storingsvrij is, had ik moeten afkloppen want nu kan ik geen foto’s meer uploaden. Eerst maar de dieren eten geven, koken etc. en hopen dat een herstart het probleem gaat oplossen.
Er was niets mis met de site. Gewoon een domme fout van mezelf. Ik hoor zo langzamerhand wel te weten dat een apostrof in de beschrijving van de foto tot een foutmelding leidt. Ik had de foto’s resp. Donna’s 13e, Yalena’s 15e en Flavia’s 15e verjaardag genoemd. Donna en Yalena wonen bij Willem en Margareth en Flavia is het huisgenootje van Roel, Rudolphine en o.a. de mogelijk zwangere Aurelia…
9 september
Ben ik even blij dat ik vergeten was om voor de show in te schrijven. Het is mij echt veel te heet. Ooit waren we op een zomershow in Duitsland met een auto die alleen ARKO had. We maakten ons behoorlijk zorgen over het welzijn van de dieren maar de katten leken er stukken minder hinder van te hebben dan wij. Ik weet niet of het voor alle katten(-rassen) geldt maar die van ons hebben eigenlijk geen hinder van de warmte. Gisteren was Bodiir uit zichzelf op het dakterras geweest en daar was het best heet. Misschien dat hij door het zich rustig houden energie over had gehouden want hij speelde gisteravond de sterren van de hemel met de nieuwe wegschiethaarelastiekjes. Hij kan dan zo heerlijk slippend door kamer en keuken racen.
Ik zit nu dus lekker thuis achter mijn laptopje. Huibert heeft ooit een bijzonder handige drager voor de laptop gemaakt. Die rust op de armleuningen van mijn stoel dus ik heb er niet nog een extra kacheltje bij. Aan die ene extra, opa Bashiir op schoot, pontificaal voor mijn laptop, heb ik wel genoeg.
Verder met de jarigen: webmaster Victors jongens van het Z-nest, Jack en Jimmie. Er zat heel veel tegen met de nestjes van zijn poezen Tinka en Nicky maar dankzij zijn optimale inzet is het hem gelukt deze twee kittens te redden. Wat waren ze klein bij de geboorte en wat zijn ze nu prachtig. Ze wonen sinds eind 2020 bij Jan en Marleen waar iedereen heel gelukkig met elkaar is.
Jimmy en Jack toen ze vier weken oud waren; Jan en Marleens duo nu twee jaar oud en liever en stoerder lijkt onmogelijk maar ze blijken iedere dag nog liever te worden… Hieronder een paar recentere foto’s van hun tante Nicky en moeder Tinka.
Victors Nicky en Tinka lijken enorm op hun resp. moeders Sher en Elfie. Linksonder een foto van Richards Gio met zijn dochter Boudica. Die houden nu de familie-eer hoog in het warme showhal. Gio is ook de vader van Tinka’s kittens van twee jaar geleden, Jack en Jimmy. En van Rudolphine’s Aurelia waarvan eerdaags duidelijk kan worden of zij zwanger van onze Bodiiir is…
En dan is het nu tijd voor onze straataanschuifbbq. Zo fijn dat zelfs inmiddels verhuisde buurtvrienden ervoor terugkomen.
10 september
De vesten en jassen konden we zoals verwacht met een buiten temperatuur van 28 graden laten hangen – het was warm genoeg 🙂 Deze keer namen we Huiberts nieuwe kleinere barbecue in gebruik. De vorige was veel te groot. Die kon onmogelijk in zijn geheel door de gang. Deze is veel compacter en hij deed keurig wat er van hem verwacht werd. Ook sommige buurtjes die niet meededen met de bbq wipten even voor de gezelligheid aan. Gezien de weersverwachtingen was dit vast de laatste van deze zomer. Nu op naar kerstavond. Dan vragen we toestemming van de gemeente zodat we de straat kunnen afzetten en er partytenten kunnen worden neergezet. We hebben met elkaar de beschikking over drie stuks. We zijn dus helemaal voorbereid op winterse omstandigheden!
De honden waren natuurlijk ook welkom. De kleine Zita, Roetie en onze Polly. Zelfs Sputje is nog even met langs geweest. Ze hebben zich keurig gedragen.
13 september
Spannend
Het laatste stukje dat ik had geschreven bleek niet goed te zijn opgeslagen en de Autosave gaf aan dat er nog iets was – spannend, want ik kreeg te melding dat er iets mis was en dat de site ontoegankelijk was. Iets over een bereikte ‘resource limit’. Dat begon gisteren al en toen heb ik de laptop maar een herstart gegeven. Helaas bleek vandaar dat dit niets had opgelost. Victor heeft even met me meegedacht en ondertussen probeerde ik verder te gaan zonder dat opgeslagen stukje. Probleem weg. Het enige nu is dat ik met mijn armen om onze grote rode vriend Bashiir heen moet werken. Met liefde. De hittegolf hebben we achter de rug en eigenlijk is het nu wel lekker warm.
Ik was eindelijk begonnen om over de verjaardag van Elfie’s kittens van het T-nest te schrijven. Door alle perikelen met de website was dit er nog niet van gekomen. Op 12 augustus mochten deze heerlijke dieren hun zesde verjaardag vieren. Zuslief Tinka van Victor staat hier al boven als moeder van de Z-boys Jack en Jimmy. De andere nestgenoten zijn Baldr, Murphy en Oliver. Omdat ik alweer een tijdje niets van Baldr gehoord had, nam ik even contact met Robert en Ninon op: heeft het toch heel spannend gemaakt! Op de een of andere manier had hij een klein wondje opgelopen waaronder zich een abces ging ontwikkelen. En dat kan dan heel erg hard gaan. Natuurlijk gebeurde dit in het weekend. Maar alles is weer helemaal goed aan het komen en Baldr kan zich samen met zijn jongere broer Baldrick (zijn naam was voorheen Vidar) en Archie en Alfie (van Sheralyns eerste nest) weer helemaal concentreren op alle bezigheden in en rond het huis. Vooral de verbouwing van de badkamer is spannend!
Er moesten dus zeven hechtingen in om Baldr weer te fatsoeneren. Tweede foto: samen met kleine broer Baldric in de keuken, dan het toezicht houden op de verbouwing en zijn drie kattenmaatjes aan het snacken van het grasplantje.
Ik hoefde geen contact op te nemen met Rudi om een recente foto van haar lieve Oliver. Ter gelegenheid van zijn verjaardag postte Rudi een bewerkte foto van haar grote roze knuffelbeer en het videootje van hun klimbomenparadijs mag hier niet ontbreken.
Wow, het lijkt erop dat het me gelukt is – het plaatsen van een videootje in klein formaat tussen de foto’s. Voor de crash van de zijbalken plaatste ik die in de zijbalken voor die maat. Zo blij dat dit nu zo kan. De fotomodellen zijn Oliver met zijn vriendinnetje Lilibet. Lilibet is een dochter van Sheralyn en dus een zusje van Alfie en Archie die bij Olivers broer Baldr wonen. Allemaal familie.
15 september
Het was iets voor de geduldige medemens maar eindelijk komen hier de foto’s van het vierde kitten van Elfies T-nest: Murphy. Op de derde foto staat hij met zijn grote vriend.
16 september
Onlangs sloeg het weer om en ik had begrepen dat de zomer voorbij was maar we mogen helemaal niet klagen. Het is heerlijk weer! En ondertussen groeien de kittens in Shers buikje gestaag door. Aan het begin van de vijfde week van de dracht werd er een klein buikje zichtbaar en die wordt nu iets duidelijker. Zo spannend. We hopen zo dat er zo dat ze er meer dan een gaat krijgen. Sher ligt nu tegenover me op de bank en het was net alsof ze wist dat ik het over haan had. Ze ging zich uitgebreid liggen uitrekken.
Sher vindt Bodiir nog steeds niet super dus hij is heel verheugd als ze hem niet afsnauwt. De lieverd ging er gezellig bij liggen. Ze is ook al druk zoekende naar kraamplekjes. Ik heb er alvast eentje ingericht in de slaapkamer. Maar Sher blijkt de hondenkar ook interessant te vinden. Toen we gisteren terugkwamen van een ritje met Polly in de fietskar en de kar even in de kamer geparkeerd werd, sprong ze er meteen in.
Kijk nou eens – drie videootjes op rij. Ik had er nog eentje willen plaatsen maar het kopiëren lukte niet niet. Die is van een foto-expositie waar een paar van onze nestjes én Polly tussen zitten. Die komt vast wel in een volgende blog.
Deze video’s: de eerste is van Taki die het spannend voor zichzelf maakt. De tweede is van Bashiir en Taki’s moeder Sheralyn in de fietskar waar oma Sher net uit was gegaan en de derde is van Arthur die heerlijk aan het dollen is in zijn tuin. De oplossing zodat hij niet via de boom de tuin uit kan, is geniaal!
Mijn missie nu is het aanpassen van deze website zodat bezoekers via een mobiel toch de informatie over onze nestjes kunnen vinden. Een tijdje geleden viel me namelijk op de menubalk niet meer te vinden is op de mobieltjes. Dit is eens géén exclusief probleem van mijzelf want Google leerde dat meer WordPressgebruikers dit hebben gesignaleerd. Ik weet een oplossing. Ik zet de belangrijkste links op de basispagina van de nestjes. Slimme mobielsurfers gebruiken vast de zoekfunctie wel en met de info dat de menubalk wel via een tablet en pc te vinden is, komt alles goed. Ondertussen is Sher in het Ikeakattenhuisje geklauterd. Ze is geweldig!