Ik rol van de ene opluchting in de andere: onze opladers zijn gevonden. Die waren met het lossen van de bagage bij het hotel over het hoofd gezien en heel attent door iemand afgegeven bij de receptie. Maar wanneer je je scootmobiel of fiets niet hoeft op te laden, mis je de opladers ook niet. Ze zijn inmiddels onderweg naar Nederland.
De andere opluchting is dat het programma van deze website wel wijzigingen op pagina’s en berichten lijkt te kunnen opslaan. Dat lukt me namelijk niet met een wijziging in de menubalk. Ik ga dit stukje nu online zetten om het te kunnen controleren en dan is het tijd voor de straatbbq. Het is opeens weer heerlijk weer dus daar gaan we met zijn allen van genieten.
9 september
Gisteren bleek het weer wederom geschikt voor een terrasje. Hebben we maar meteen gedaan: Pluk de dag! De temperatuur is nu echt omlaag gegaan. Dat maakt me wel een tikje weemoedig. Ik vind dat deze zomer voorbij is gevlogen. Ieder nadeel heeft ook voordelen en dat is dat het dan komend weekend wellicht niet te warm zal zijn in de showhal. ‘s Zomers schrijf ik zelden in voor kattenshows. Ik kan echt niet tegen te hoge temperaturen. Voor de katten lijkt het me ook niet prettig al kan ik uit eigen observaties melden dat ze dan ook nog in de zon gaan liggen stoven. Het liefst ook nog achter een raam. De Abessijn en Somali zijn ook nog hele natuurlijke rassen met geen extreme eigenschappen zoals platte kopjes of veel te dikke vachten.
Nu de kittens uitgevlogen zijn, heb ik weer tijd voor andere dingen zoals het inscannen van stambomen voor de database PawPeds. Ooit zat zo goed als alle afstammingsgegevens van ons ras in de database E.r.o.S. van Jacques le Renard. Helaas is deze database niet meer toegankelijk. Dit is verschrikkelijk jammer en nu moet alles ingevoerd worden in die van PawPeds. Deze database is beschikbaar voor heel veel rassen en wordt heel deskundig beheerd. Er staat al heel veel in maar vooral bij de katten van een aantal decennia geleden zitten heel veel hiaten. En die moeten opgevuld worden. Ik heb zelf gelukkig een hele grote collectie stambomen. Ooit verzameld toen ik als beginnend fokster ontdekte dat kennis van de afstammingen in je ras een noodzaak is voor wat beter inzicht. Zo’n verzameling opbouwen, deed ik toen o.a. samen met de onlangs overleden Hans Wirahadiraksa. Ik heb het op me nomen om haar verzameling te gebruiken voor de hiaten in PawPeds. Het is een grote doos vol informatie over gezondheid. voeding, stambomen en publictatie over de geschiedenis van ons ras. Het is wel een emotioneel beladen klus, deze door Hans zorgvuldig opgebouwde verzameling.
Er komen zoveel herinneringen boven. Aan inmiddels overleden collega-fokkers maar ook aan shows waar we samen naar toe zijn geweest. Zoals die hete ergens in Duitsland. Je bent jong en wij konden wel wat hebben. Maar wat waren we bezorgd over onze dieren. We waren met natte handdoeken in de weer om ze wat verkoeling te bieden. Terugkijkend denk ik dat qua temperatuur eigenlijk alleen het moment van het begin van de terugreis een grensgeval was. De auto had toen alleen ARKO (alle ramen kunnen open) en het was Huibert gelukt om de auto in de schaduw te parkeren. Dus voordat we de katten in de auto zetten, hadden we de auto laten doorwaaien en daarna rijden met alle ramen open en Hans tussen de katten op de achterbank. Hans woei nog net niet de auto uit 😉
Komend weekend hebben we zeer waarschijnlijk voor de show gunstige weersomstandigheden. Deze show is er eigenlijk ook eentje die ik tegenwoordig oversla. Het is namelijk een speciale en de deelnemers moeten twee dagen aanwezig zijn. Twee dagen achter elkaar is me eigenlijk te zwaar. Ik had eerst gemist dat dit de North Sea Winner show was en gewoon ingeschreven en daarna me teruggetrokken toen ik ontdekte dat het een tweedaagse was. Maar ja, toen bleek dat ik dan ook Guido en Iryna met ‘onze’ Felicia en ook Richard met ‘onze’ Boudica zou mislopen… Bijkomend probleem voor het showen ook op de zaterdag is dat Huibert dan de auto heeft omdat hij op die dag altijd lesgeeft op de Kynologenclub. Ex-buurman Peter, dezelfde die onlangs samen met Patricia een weekend naar hetzelfde hotel in Wezel kwam, komt zaterdagochtend vroeg helemaal naar het Haarlemse om mij met Sher en Sheralyn naar de Margriethal in Schiedam te brengen.
29 december
Redding
Nooit gedacht dat deze septembermaand zoveel gebeurtenissen voor ons in petto had. Van heerlijke nazomerdagen met dus terrasbezoekjes tot hele spannende zaken met de website en tussendoor zijn we ook nog met Sher en Sheralyn naar de North Sea winner geweest.
Mensen die pogingen deden om de nieuwtjes op deze website te volgen, kunnen van de ene verbazing in de andere gerold zijn. Sommige plugins raken af en toe de weg kwijt of met elkaar in conflict en dan kan ik a. de foto’s niet plaatsen zoals ik dat graag doe (een groepje kleine foto’s i.p.v. een reeks foto’s in groot formaat onder elkaar. Ik vind dit mooier en de pagina is meer compact waardoor er minder gescrold hoeft te worden. Het erge deze keer was dat deze storing zich op bijna alle pagina’s voordeed. Kortom de website zag er niet uit en ik liep al te denken om een andere locatie te zoeken om het wel en wee met onze dieren te kunnen blijven beschrijven en te delen.
Maar wederom was de redding nabij. Ik verkeer in de super luxe omstandigheid heel veel lieve vrienden te hebben. Ik heb momenteel zelfs contact met drie! webmasters: Hugo van mijn eerste website (die moet nu echt afgesloten worden), Victor die aan de basis stond van deze site én Jan-Willem wiens specialisme IT is. Dat deze vriendschappen ontstaan zijn dankzij de gezamenlijke liefde voor de Abessijn en Somali is vanzelfsprekend. Toen ik in 1981 verliefd op de Somali werd, had ik niet durven dromen dat rondom de liefde voor huisdieren zoveel dierbare contacten en duurzame vriendschappen konden gaan ontstaan. Eigenlijk is het al begonnen met de komst van onze geweldige Dimbo in 1979. Met sommige mensen rondom de Kuvasz hebben we nu nog contact.
Links de eerste website uit 2005 die Hugo voor me gemaakt heeft met de illustere vijfling van Nieckje. En twee voorbeelden van de WordPress-website die Victor in 20017 gemaakt heeft. Deze heeft als thema Magazine. Daarin valt heel wat in te bladeren. Het wel en wee staat vooral in de berichten. Het dierbaarst is mij de rubriek ‘In de loop der jaren’ met pagina’s van al onze dieren. Van de informatieve pagina’s hoop ik dat de informatie over voeding bezoekers kan inspireren om hun dieren vooral zo natuurlijk mogelijk te voeden. Niet omdat ik daar aandelen in heb maar omdat het zo verdrietig is wanneer dieren onnodig hun gezondheid verliezen.
Gelukkig maakt Jan-Willem regelmatig een backup van deze website zodat 99% van de stukjes en foto’s behouden bleef maar deze pagina moet even opnieuw. Van dat deel heb ik schermafdrukken gemaakt. Vooral het stuk over die speciale show moet erin.
Eerder stond deze foto van Shabanou als Foto van de Dag naast de blog. Vanwege het nagenieten van onze vakantie met haar. Thuis wil ze liever geen contact hebben met de andere katten en is ze het liefst in haar eigen kamer. Gelukkig maakt ze wel een uitzondering voor het zonnebaden op het dakterras en tijdens de reis en het verblijf in het hotel had ze het prima naar haar zin. Daar heb ik deze foto ook gemaakt. De andere foto’s had ik op haar pagina gezet en dankzij de reparatie staan die daar ook weer zoals ik het graag zie.
Twee jaar geleden was ze ook al mee. Vanwege dezelfde reden: om haar gezondheid te monitoren en medicatie te kunnen geven. Nu zat ze midden in de afbouw van een cortisonenkuurtje. Cortisonen zijn een geweldig medicijn maar de bijwerkingen en risico’s zijn fors. Ik heb lang geaarzeld over het eventuele voorzetten van deze medicatie in een onderhoudsdosering. Na overleg met de dierenarts doen we dit inmiddels wel: een kwart tabletje om de twee/drie dagen. Even afkloppen: het gaat heel erg goed. Ondanks haar nierfalen (dit is helaas een contra-indicatie). De uitslagen waren de laatste keer niet echt zorgwekkend maar gezien de grote plassen die ze produceert, speelt dit wel degelijk. De bij nierfalen vaak behorende slechte eetlust valt, vast mede dankzij de cortisonen, reuze mee.
1 oktober
Mijn hart stond net even stil. Ik had eerst even bij de statistieken gekeken want dankzij de reparatie die Jan-Willem onlangs aan deze site heeft gedaan, werkt die weer. Dat vind ik wel zo leuk. Ik moet nog even uitvissen hoe hij precies werkt maar hij is 1000 x effectiever dan die van mijn websitehost. Die telt ook ieder botbezoek mee want die genoemde aantallen kunnen nooit echte bezoekers zijn. Maar waarom mijn hart even niet meewerkte; dat was omdat er in de balk met de Nieuwsflitsen helemaal bovenin op de startpagina maar één blog vermeld stond. Gelukkig flipten de andere er even later ook weer in. Ik weet dat er nog meer aan de website gedaan moet worden om een herhaling van de storingen van de afgelopen maand te voorkomen dus ik ben overal op voorbereid. Er moet een bezem door de plugins. Doodeng want welke is belangrijk en welke kan of moet echt weg. Er zit nu nog een storing ergens in de menubalk waardoor ik de locatie van de pagina’s niet kan aanpassen.
Maar eerst die statistieken. Er wordt zelfs keurig vermeld welke pagina’s worden bekeken.
De eerste drie zijn van de webhost. Die geeft aan dat er alleen vanmorgen al 151 bezoekers zijn geweest… Dus zonder onderverdeling van menselijke bezoekers of robots. De laatste twee met de groene balkjes zijn van Jetpack op mijn eigen website. Ik vind het wel heel erg leuk wanneer er belangstelling voor onze dieren en de website is. Van mijn vorige teller weet ik nog dat de zondag de rustigste dag was en ‘s maandags was het altijd veel drukker. Er wordt blijkbaar veel gesurft onder werktijd 😉
9 oktober
De shows
Door een technisch en gelukkig inmiddels hersteld websiteprobleem heb ik me voorgenomen om deze pagina weer enigzins met oorspronkelijke informatie te herstellen. Zoals de foto’s van de leuke en gezellige show in Schiedam. Omdat deze show naar meer smaakte, heb ik zelfs al voor twee volgende shows ingeschreven: komende zondag zijn we met Sher en Sheralyn in Wijk bij Duurstede en op zondag 26 oktober gaan we met Sheralyn naar de OAH-show met Somalispecial in Rotterdam. Omdat wij lid van een Fife-vereniging zijn, hebben we niets aan een eventueel gewonnen certificaat. Bij een rasspecial gaat het net als met de rasdagen vroeger van Raskan vooral om de onderlinge contacten.
Tegenwoordig worden er amper meer gewone showkooien meer gebruikt. Ik vind dit heel jammer maar ik heb begrip voor de vrijwilligers van de showorganisatie. Dit scheelt deze mensen zoveel zwaar werk. De exposanten nemen hun eigen sturdi mee. Probleem hiervan is de hal nu een veelkleurige uitdragerij is en dat de katten amper zichtbaar zijn. Het idee ‘tentoonstelling’ is veel minder. Voorheen was er zoveel publiek dat de dieren kwam bewonderden dat de gangpaden soms overvol waren. Na corona is er veel veranderd en tegenwoordig zijn er veel minder bezoekers.
Bijna alle informatie over het ras en de fokkers gaat via internet. Dit gaat ten koste van de echte ontmoeting en kennismaking en het belang van de dieren. Via Marktplaats een dier kopen, is en blijft nog altijd de slechtste manier maar een kitten mogen ophalen zonder een serieuze kennismaking vooraf is niet mijn manier.
Maar goed: speciaal voor die mensen die wel de moeite nemen om de rassen live te ontmoeten, hebben we nu verlichting voor in de sturdi gemaakt. Alle beetjes helpen om kattenliefhebbers de kans te geven dit fantastische ras te leren kennen. De enige juiste kennismaking is natuurlijk bij de mensen thuis.
De verlichting
Het was een heel gepruts om die verlichting voor in de sturdi te krijgen. Ik wilde per se warm licht en dan ook nog oplaadbaar. Ook om het gewicht van batterijen te vermijden. Dat laatste is niet gelukt maar de lampjes zijn wel oplaadbaar: de oplaadbare batterijen kunnen ín het lampje met een snoertje worden opgeladen. En toen moesten ze nog opgehangen worden. Ik had het plan om dat met klittenband te doen maar ik zag mijn geest al dwalen dat de lijm of plakband al na een paar keer los zou gaan laten. Huibert heeft een hangertje gemaakt en ik heb fotohaakjes met dubbelzijdig plakband bevestigd en onze katjes hebben nu heuse plafonnieres.
De ‘plafonniere’. Daarnaast de vriendinnetjes Felicia en Ginger in hun bench mét verlichting.
De North Sea Winner show in Schiedam
Deze show op 13 en 14 september in Schiedam was anders dan de gebruikelijke shows. Er waren in verhouding veel meer buitenlandse deelnemers (goed voor de onderlinge contacten en samenwerking van fokkers) en gewonnen certificaten telden als een buitenlandse punt (hoorde ik). De belangrijkste reden voor exposanten om te komen, was de kans om een titel te behalen die mag prijken bij de naam van je kat. De Abessijnen en Somali’s hebben bijzonder goed gescoord in de competitie met de andere rassen. Genomineerd worden, was al heel bijzonder en dat lukte bij Richards Nino en zijn zusje Ginger van Guido en Iryna. Broer en zus beiden genomineerd en Ginger won die titel ook nog! En wie is Ginger? Ginger is de hartsvriendin van ‘onze Felicia’ in het verre België. We krijgen vaak de gezelligste foto’s van deze twee poezen. Het is zo fijn te weten dat Felicia daar in zo’n warm bad terecht is gekomen.
Op de foto’s: Felicia met Iryna; Guido en Iryna tijdens de keuring van Asante, de vader van Felicia, Richard en Iryna met de genomineerde broer en zus Nino en Ginger; Richards Boudica was er ook, evenals Sheralyn, de moeder van Felicia en Boudica. Op de foto hiernaast Sheralyn tijdens haar keuring.
Wij hadden de pech dat Sheralyn hele zware concurrentie had. Dat zei de keurmeester ook tegen me. Wij kennen elkaar al heel erg lang. Ze haalde zelfs herinneringen op aan onze showkater The Fonz van weleer. Dat ze zijn naam nog wist! Het lijkt heel vreemd dat katten van verschillende rassen met elkaar worden verleken maar dat is het niet. De dieren worden beoordeeld op grond van de rasstandaarden waar voor type, vachtkwaliteit, conditie en gedrag punten worden gegeven. De winnares van Sheralyns groep, ongecastreerde volwassen poezen, had een schitterende krulvacht en bleek dan ook later de titel te hebben behaald.
Naast de foto van Sheralyn tijdens de keuring staat de foto van Ninon en Robert met Sheralyn en Sher. Zij zijn de trotse eigenaren van heel wat Silfescians waaronder twee kinderen van Sheralyn. Zo leuk dat zij ons kwamen opzoeken. De organisatie had een groot scherm waarop de verkiezingen heel goed konden worden gevolgd. Erg spannend en leuk!
13 oktober
Vanuit mijn nieuwe luie stoel met ook een nieuw laptoptafeltje een berichtje hier. De nieuwe relaxstoel werd wat eerder bezorgd dan verwacht dus het bijpassende kussenovertrek voor extra comfort voor mijn voetjes is nog niet binnen. Wel de bijpassende deken om mezelf in voorkomende gevallen mee in te kunnen pakken. Die deken had ik op de oude laptopdrager gelegd en werd na een kneedsessie dankbaar door Bashiir in gebruik genomen.
Ik was nog niet klaar met het herstellen van deze pagina. De foto’s van ons kittenelftal moeten er weer in. Toen was trouwens alles rozengeur en maneschijn maar momenteel zijn er grote zorgen over vriendje Zempie (Nozem). Er was een ontsteking in zijn bekje ontstaan tijdens het wisselen. Zoiets is ooit ook bij Umione gebeurd en bij haar was het zo klaar na een antibioticakuurtje. Deze dierenarts schreef pijnstilling/ontstekingsremmer voor en terwijl hij dit nog gebruikte vond ook de castratie plaats. Daarvan heeft hij een gemene infectie opgelopen. Allemaal vocht en pus in zijn lies… Hij is nu opgenomen in de kliniek. Arme jochie en arme Hein en Patrizia.
Nozempje had zelf met zijn bananenspeeltjes een mandje gecreëerd. Zijn vriendje Phakir is zijn halfbroer. Die moest in het begin best wennen en gromde een paar dagen lang. Maar toen was het ijs gebroken. Hein en Patrizia hebben eerder Silfescians gehad: twee kittens van Juultje (Indu en Praantje) en twee halfbroertjes (Plumeau en Kismet) met onze Jack als vader.
Puccini en zusje Giulia wonen in het Haagse. Ze zijn in training voor het reizen naar hun tweede huis in Noorwegen. Zij zijn ook al bij de dierenarts geweest. Voor het reizen moesten ze tegen rabiës gevaccineerd worden. Uiteraard zijn ze vollop in training voor het reizen. Als een dier dit relaxt beleeft is dit voor iedereen zoveel prettiger. In mijn stukje voor het blad Ticked van de SAN had ik het over natuurlijke voeding en o.a. deze foto van de aan een stuk kip knagende kittens meegestuurd. Ik had gehoopt dat de redactie van de SAN deze foto erbij zou plaatsen want ik vestigde speciaal de aandacht op de achtergrond van die foto. Heel passend voor wereldreizigers.
16 oktober
Drukke week voor onze kittens. Nozem is al eerder bij de dierenarts geweest en deze week gingen Dzjengis en Puccini en Giulia ook onder het mes. Maar eerst de foto’s zoals ze eerder op deze pagina stonden voordat de backup teruggezet werd
.
Dzjengis en Jeanne hebben het uitstekend naar hun zin. Met de plant gaat het minder goed.
Georgie bij zijn familie. Allemaal Silfescians. Hij werd werd geadopteerd door Baldrick, een zoon van Elfie en Per Sé. Hij bleek zich bijzonder snel thuis te voelen.
Ze zijn nu zes maanden oud en omdat twee stelletjes broer en zus van elkaar zijn, moesten we extra waakzaam zijn dat er geen ongewenste dekking plaats zou vinden. Bij katers moet je er rekening mee houden dat ze nog een tijdje vruchtbaar zouden kunnen zijn. Ooit hadden wij ook een broer en zus en dat was inderdaad opletten geblazen. Onze katers leven gewoon als huisdier al hebben we wel een speciale kamer voor ze. In die tijd bestond er nog een suprelorin en de lieve Mariposa is helaas veel te vaak aan de poezenpil geweest. Dit eindigde uiteindelijk in een keizersnede, een ernstig mismaakt kitten en castratie in het belang van haar gezondheid. We wilden dolgraag een nestje van haar broer Murray bij Silvie maar ze werd maar niet krols.
Natuurlijk werd Silvie de dag na zijn castratie krols. We hebben het stel hun gang laten gaan maar helaas zonder resultaat. Dus echt overtuigd dat katers nog wekenlang vruchtbaar kunnen zijn, ben ik niet. Of Puccini wel of niet nog vruchtbaar kan zijn, maakt niet uit want Giulia is gisteren ook geholpen.
Voor vriendje Georgie is er voorlopig geen noodzaak. Hij leeft in harmonie met zijn neven en broers. Vriendje Nozem was al iets eerder geholpen maar tot ieders grote schrik ging dit niet goed. Ik kan me geen castratie voor de geest halen van een van onze dieren dat het dier een infectie opliep. Arme Zempie bleek helaas de pineut. De oorzaak ligt mogelijk in het feit dat hij door een foutje bij het wisselen, sommige elementen bleven aanwezig terwijl de nieuwe al doorkwamen, voor de ontsteking/infectie van zijn tandvlees een ontstekingsremmer/pijnstilling kreeg. Ik ben er niet blij mee dat de behandelend dierenarts onder deze omstandigheden, dus toen hij nog deze medicatie nodig had, hem toch castreerde. Nozem is goed ziek geworden. Hij heeft een fikse zwelling die eerst voor een liesbreuk werd aangezien. De antibioticakuur bood gelukkig direct verlichting en ons vriendje ging spelende heen. Maar ondertussen blijf ik wel voor hem duimen. Ik vind het zo akelig dat dit hem en zijn mensen is overkomen.
Morgen heeft hij een controle bij de dierenarts.
20 oktober
Niets dan goede berichten. Wat was dat een opluchting. Ik heb alle mensen van de geopereerde kittens gevraagd om de temperatuur van de oortjes in rust regelmatig te controleren. Wat de arme Nozem was overkomen, is zelfs ontstaan dagen ná de controle. Echt heel uitzonderlijk. Vaak vindt er niet eens een controle plaats na een castratie. Ik fok al zo lang maar de complicatie die Nozem was overkomen, is absoluut nieuw voor mij. Mogelijk was de ontsteking van zijn tandvlees met de medicatie ervoor de oorzaak. Dat tandvleesprobleem werd veroorzaakt door een tandwisselfout. Dat hebben wij ook een keer meegemaakt met Umione. Wat stonk de arme meid toen uit haar bekje. De oplossing was toen een antibioticakuur en alles liep goed af. Dus niet alleen oortjes voelen na een ingreep maar kijken en ruiken of het wisselen van het kittengebit wel verloopt zoals het hoort.
Wat ook heel fijn was, was onze 51ste trouwdag. Wij zijn niet van die feestmensen en vorig jaar hadden we het al gevierd. Wij hadden deze keer onszelf getrakteerd op een opera: La Sonnambula van Bellini. We wisten vooraf eigenlijk niets van deze opera, de aria’s of duetten. We waren al binnen een paar minuten blij verrast: MOOI! We hebben dus genoten.
Nog meer goed nieuws
Ik kan het niet met zekerheid stellen maar ik denk dat ons rioleringsprobleem dat al een jaar speelde opgelost is. Dankzij de werkzaamheden aan het riool een behoorlijk stuk bij ons huis vandaan. Huibert heeft het afgelopen jaar gedaan wat hij kon met doorspuiten en we hebben zelfs een professionele loodgieter aan het werk gehad. Dit was allemaal zonder resultaat; er hing bijna dagelijks een vieze lucht in de badkamer. Het heeft ons heel wat geld gekost, door een breuk bij een schoonmaakpoging kregen we ook nog lekkage in een kast. Dat gaf een enorme bende en de stofzuiger en een oventje moesten vervangen worden. Tijdens de eerste stankvrije dagen legde ik nog geen relatie met die dikke pijpen bij de paralelweg maar daarna viel het muntje: het lag niet aan onze eigen riolering! Ik had gelezen dat het bij rioolgasoverlast heel lastig is om de bron te vinden – die is dus gevonden! Ik heb het natuurlijk afgeklopt maar de lucht in de badkamer is nu al drie! weken normaal. Wat kan een mens blij zijn. Nu nog het rattenprobleem. Gelukkig is tot dusver dit probleem onze deur voorbijgegaan maar aan de overkant hebben sommige buren het er druk mee. Er zijn er al heel wat gevangen. Voedsel is meestal het probleem. Achter hun tuinen is een duiventil en een appelboom waarvan de eigenaar de gevallen appels niet weghaalt. Wat nu interessant is, is mijn ontmoeting ooit met een rat. Die kwam ik ooit tegen in het toilet van een restaurant. Toen werd er in die straat aan de riolering gewerkt. Ik hoop zodat hier het rattenprobleem ook over raakt.
Ons buurtje
Vlak voordat de werkzaamheden aan het riool startte, schreef een van de buurtjes over rioollucht in hun badkamer en de putten in onze straat en de omliggende straten. Zo fijn dat deze buurvrouw het probleem aankaartte want ik was in de veronderstelling dat wij de enigen waren met dit probleem. Ik had zelf nooit de relatie stankoverlast van de putten in de straat en die bij ons in huis gelegd. Ik dacht dat dit een ‘klimaatdingetje’ was: langere periodes van droogte waar de Nederlandse riolering niet op aangepast is. Niet leuk want die lucht trok ook de huizen in.
Echt leuk dat we als buren het zo prettig met elkaar hebben. Er zijn zelfs vriendschappen ontstaan en die hoeven niet verloren te gaan na een verhuizing. Wanneer toeristen foto’s van ons straatje staan te maken, voel ik me enorm bevoorrecht dat wij hier mogen wonen. Superfijn straatje!
Vriendschappen
Het mogen meegenieten van de vriendschappen tussen onze dieren is een van de mooiste ervaringen van het leven met huisdieren. Alleen krijg ik die situaties zelden zo op de foto zoals ik ze heb gezien. Met mensen gaat het wat makkelijker. Tijdens de laatste show in Wijk bij Duurstede zag Sylvia die daar aan het stewarden was ons Somalimensen gezellig bij elkaar zitten en maakte daar een foto van. Erg attent van haar. Zo hebben we ne een extra leuke herinnering aan deze fijne show (Sher behaalde haar vierde Best-in-Show in de castratenklasse poezen). Komende zondag is er een show met speciale aandacht voor de Abessijn en Somali. Het is een onafhankelijke show wat betekent dat Fife-leden zoals wij niets aan de eventueel gewonnen certificaten hebben maar zo’n show is ideaal voor de onderlinge contacten tussen Somalivrienden. Zeker nu er veel minder actieve fokkers van ons ras zijn, is het des te belangrijker dat we elkaar en elkaars dieren beter leren kennen. Een van de eerste specials was jaren geleden in de Rai: tweehonderd Abessijnen en Somali’s! Ik ben zo benieuwd naar de opkomst a.s. zondag. Ik neem alleen Sheralyn mee. Zij is een bescheiden dame en raakt snel ondergesneeuwd zodra er een andere kat bij is. Het lijkt me heel goed voor haar om eens de exclusieve aandacht van me te gaan krijgen. Ik verheug me erop!
Kiekjes van onze dieren door de jaren heen.
Hun onderlinge vriendschappen en die met de mensen waar onze kittens wonen (alle kittens van onze laatste nestjes wonen bij mensen die we al decennialang kennen) maken dat wij het als fokkers zolang hebben kunnen volhouden. We hopen zo dat Sheralyn en LeeLoo over zo’n anderhalf jaar nog een keer een nestje mogen krijgen!