Afscheid

Hoog tijd dat er weer eens een mooie foto van een van onze niet-zilvers als uitgelichte foto boven een nieuwe blog komt. Eerst stond er een andere foto maar die was echt te lelijk. Daarom heb ik er nu een oudere van Sheralyn samen met opa Bashiir geplaatst. Een betere recente foto paste niet in dit formaat (nog lager dan breedbeeld). De betere foto staat dus hieronder. Als je nu deze site bezoekt, zou je denken dat wij alleen zilvers hebben. In tegendeel!

Vorige week was Sheralyn in de hoofdrol, luid en duidelijk: ze is voor het eerst in haar kattenleventje krols geworden. Gelukkig voor haar was deze krolse periode heel erg kort. Keurig! Ze wordt eind van deze maand tien maanden oud dus deze leeftijd is voor de eerste krolsheid zeer acceptabel. Jonger vind ik ongewenst maar ouder mag altijd. Haar voorouder Nieckje en onze allereerste Abessijnse-variantdame Shirezah waren recordhouders met laat krols worden, tussen de 14 en 16 maanden.
Bij de nestgenootjes van Sheralyn was de hormonale ontwikkeling allang op gang gekomen en daarom zijn zij al gecastreerd. Dat Sheralyn zich veel langzamer ontwikkelt, is kenmerkend voor Somali’s al is dit wel afhankelijk van de lijn en omstandigheden.

Bet-, bet- overgrootmoeder Nieckje werd liefdevol door haar vader geadopteerd toen ze hier kwam wonen. Ze mocht zelfs tot dik na haar eerste verjaardag bij hem sabbelen. Papa Rooster was dan ook een echte ‘katermoeder’. Ik houd het niet voor onmogelijk dat Nieckje door deze ideale jeugd zich langzamer ontwikkeld heeft. Dat Abessijnen zich altijd sneller ontwikkelen, gaat niet altijd op: stammoeder Shirezah was ook ruim een jaar oud voordat ze krols werd maar zij was als variantje ook genetisch voor 75% een Somali.
Onze andere stammoeder het zilver Abessijntje Tamara werd al met zo’n acht maanden krols. Op een zeer gedenkwaardige manier: de buren dachten dat we een pauw in de tuin hadden 🙂

Verhuizingen
De rust keert al weer een beetje terug in huize Meijer. Twee kittens van Wiesje zijn al verhuisd: Yessie en Yade wonen nu bij Germa en Remco in Haarlem. Lekker dichtbij. Dat voelt altijd extra fijn. Wat ook de vreugde vergroot is de afgezette tuin en de aanwezigheid van een ontzettend lieve Somalikater. Die is nog familie ook van ons stel. Cinnamon is namelijk een halfbroer van Jack, hun xx-grootvader. De kennismaking verliep best voorspoedig, vooral dankzij het juiste gedrag van Cinnamon. Toen hij aanvoelde dat zij hem toch wel groot en vreemd vonden, nam hij wat afstand en kneep hij steeds zijn ogen steeds even dicht. Echt geweldig.

De tweede verhuizing stellen we nog even uit want de kleine Yfke had zondagochtend opeens diarree. In eerste instantie had ik geen idee hoe zij daar aan kon komen maar toen Huibert zei dat hij spuug in de badkamer had gevonden en dat had opgeruimd, bedacht ik dat dit de oorzaak wel zou kunnen zijn. Orchid is namelijk heel erg aan het overgeven geweest. Dat ging vrijdagnacht de hele nacht en zelfs de volgende ochtend maar door. Ik dacht dat ik alles had gevonden. Dit bleek op de weegschaal onder een kastje te liggen en dat had ik gemist. Het zou kunnen dat Yfke daar een hapje van genomen heeft.
Net toen ik echt wanhopig werd van Orchids spugerij ging het weer de goede kant op en bleven de mini-hapjes die ik haar af en toe gaf, erin. Daarna at ze weer gewoon. Yfke wilde uiteraard niet eten en dat is juist goed. Eerst even rust in dat buikje. Gelijk met een klein likje vitaminepasta en mini-hapje Carnibest heb ik haar een heel klein stukje van een tablet Finidiar gegeven en het ergste leed lijkt geleden. Ze is lekker speels met haar moeder.
Over Wiesje maakte ik me ook zo zorgen. Ik had verwacht dat het ontbreken van twee van haar drie kittens haar onrustig zou maken maar dat viel reuze mee. Blijkbaar weet ze dat die twee niet meer in huis zijn.

Covid-19
Op dit gebied komt er ook wat rust. Er wordt in een steeds hoger tempo gevaccineerd en de IC’s in de ziekenhuizen zijn nu zelfs minder vol. Sommige uitgestelde belangrijke zorg kan weer plaatsvinden al ben ik bang dat dit uitstel al levens heeft gekost en nog gaat kosten. Alleen al de uitgestelde kanker- en hartoperaties en transplantaties.
Heel veel mensen zijn heel dankbaar dat zij al gevaccineerd zijn, wij ook. Volgende maand krijgen wij allebei onze tweede. Huibert heeft die van Pfyzer en die geeft een redelijke bescherming. Ik heb de Astra-Zeneca en die geeft helaas veel minder bescherming. Sommige mensen willen zo graag een vaccinatie dat zij zelfs met trucjes voordringen. De organisatie verloopt nogal chaotisch dus het lukt sommigen ook nog. Dit gaat dan wel ten koste van de veel belangrijkere bescherming van de mensen in de zorg die al zo lang in het belang van anderen hun gezondheid riskeren.
Lang niet iedereen staat voor de vaccinaties te dringen. Sommige mensen zijn intens bang voor de vaccins. Gelukkig hoeven zij ook niet. Druk uitoefenen op mensen die er heilig van overtuigd zijn dat vaccins gevaarlijker zijn dan Covid-19 haalt niets uit. Deze angsten gaan verder dan een overtuiging. Je kunt iemand die diepgelovig is, ook niet zeggen dat er geen God bestaat. Ik las een column in de krant waarin de schrijver vertelde dat hem verweten wordt dat hij mensen de dood injaagt alleen omdat hij had aangegeven dat hij graag gevaccineerd wil worden.
Het lijkt erop dat er voldoende Nederlanders zijn die straks voor de broodnodige groepsimmuniteit kunnen gaan zorgen. Maar zover zijn we nog lang niet. Via deze link kom je op een pagina van de RIVM waar iemand in een videootje uitleg geeft aan de hand van de feiten en fabels over vaccinaties.

Bij iedere besmetting kan er een nieuwe mutatie ontstaan waar de huidige vaccins geen bescherming tegen geven. Groot schrikbeeld. Ik was toch wel zo opgelucht toen ik iemand op tv hoorde uitleggen dat ze met bepaalde vaccins, dankzij de mRNA-techniek een bestaand vaccin kunnen aanpassen zodat ze een maand later al weer aangepaste vaccins in grote hoeveelheden kunnen produceren.
Ik ben bang dat de laatste besmettingsgolf die we net hebben gehad mede veroorzaakt werd doordat sommige gevaccineerden zich te veilig waanden en zich niet aan de regels hebben gehouden. Het bleek onvoldoende bekend te zijn dat je gevaccineerd toch nog het virus kan oplopen, doorgeven én zelfs (een klein) risico loopt om ernstig ziek in het ziekenhuis te belanden! De vrijheid die men associeert is niet de vrijheid om weer te kunnen doen wat je wilt maar het is vooral de bevrijding van de angst om ernstig ziek te kunnen worden.
Wij blijven dus nog heel erg voorzichtig. De lieve mensen waar Wiesje en Yfke naar toe gaan, doen voor extra veiligheid een sneltestje wanneer wij daar komen.

De website
Zo fijn dat ik geleidelijk aan steeds meer inzicht krijg in hoe deze website werkt. Hoe de menu’s in elkaar staken, was voor mij bijv. een groot raadsel. Ik heb onlangs de pagina’s van Sijntje en Rooster bijgewerkt. Die van Sijntje heb ik nu overgekopieerd vanaf de oude website. Die moest helemaal overnieuw want de editors raakten in de war en die pagina was niet meer te herstellen. Ik ben bijzonder trots op mezelf dat het me gelukt is dit op te lossen. Op die van Rooster moet nog veel meer bij. Helaas hebben we geen nakomelingen van Sijntje in onze huidige familie maar deze familie had niet bestaan zonder Rooster. Hij heeft niet veel nakomelingen gekregen maar via Nieckje en Maverick zijn zijn genen behouden gebleven. Ik heb nog veel meer foto’s van deze dieren en daarvoor wil ik een foto-album in de zijbalk plaatsen. Maar alles op zijn tijd. Er zijn nog zoveel dieren uit het verleden die nog niet eens een eigen pagina hier hebben.
Sijntje en Rooster kwamen in 1998 bij ons wonen, jaren voordat ik een website kreeg. Die kreeg ik in 2005 dankzij Hugo. Hij en zijn vrouw Kristel hadden de prachtige Kala Kalindi. Zo jammer dat het nestje met haar niet gelukt is. Haar enige kitten heeft het toen niet gehaald. Later moest Kala herplaatst worden omdat het niet klikte met de katten die ze van een familielid hadden opgevangen. Gelukkig kwam Kala goed terecht én ‘dichtbij’, nl. bij mijn schoonzusje Nelleke.

Websites gaan niet eeuwig mee en op een gegeven moment moest er een nieuwe komen. Alle berichtjes op de eerste website bleken maar tien jaar te blijven bestaan. Ik deed mijn best met het maken van een nieuwe website maar ik heb totaal geen inzicht op dit gebied en het leek nergens op. En dat ontdekte Victor. Hij heeft me gered en nu hebben we deze site. Bijkomend extraatje is dat veel van de eerste website in deze site is opgenomen.
Hugo had toen de mooie Kalindi en Victor nu de mooie Tinka. Uiteraard zijn deze dames aan elkaar verwant. Tinka is een nichtje van haar in de vijfde generatie.

Zieke Yfke
We hadden graag sommige ondernemers in Haarlem een beetje willen bijstaan door op een mooie Pinksterdag op een terrasje neer te strijken maar maar het risico om een stortbui over je heen krijgen en een dikke jas aan te moeten houden, hield ons thuis. Zo heb ik wel meer tijd voor de website én de huisdieren. Kwam ook wel goed uit want de kleine Yfke heeft nu wel extra aandacht nodig. De arme meid heeft toch meer last van haar ingewanden dan ik dacht. De Hill’s AD was op, ideaal voor oversture buikjes, maar in de vriezer was nog wat kipfilet. Met een klein beetje witte rijst levert dat een heerlijk bouillonnetje op. Vanavond geef ik haar nog een keer een stukje Finidar. Net heeft ze nog wat vocht gespuugd, daarna wat water gedronken en een stukje kip gegeten. Nu besluipt ze Sheralyn voor een stoeipartijtje. Opa Bashiir staat er koerend naast want hij wil ook. Ze treffen het want moeder Wiesje liet de kleine tot mijn verbazing alleen. Alleen hoeft hier niet; er zijn hier speel- en knuffelmakkers genoeg. Echt mazzel want eerder was Wiesje altijd onrustig wanneer ze niet alle kittens bij zich had.
Het is dat ik weet dat er iets speelt maar Yfkes gedrag is heel normaal.
Morgen even naar onze eigen dierenkliniek voor wat spulletjes. Onsior voor Orchid, blikjes AD en iets tegen de misselijkheid en spugerij. Ik had vroeger Cerenia voor Sijntje en dat werkte, mits gegeven in een capsule, goed. Maar Sijntje had eetlustproblemen zonder overgeven. Nu zoek ik iets tegen het te lang blijven spugen zoals Orchid regelmatig heeft en nu dus ook de kleine Yfke. Vroeger toen ik nog niet zulke goede ontwormingsmiddelen had, was die spugerij niets iets zeldzaams bij onze kittens. Toen kregen een kitten in voorkomende gevallen Primperid. Google leerde dat dit nog steeds bestaat. Nu onder de naam Emeprid. Omdat het misselijkheid onderdrukt, is het misschien ook wel wat voor Orchid. Morgen met de dierenarts overleggen.

Angelina
Afgelopen week bleek dat de dierbare Angelina van Nico en Myra ernstig ziek was. Het begon met een slechte eetlust en de trucjes die ik Myra gaf, gaven wel wat verbetering maar het is heel vreemd dat een poes van twaalf jaar zo maar eetlustproblemen krijgt. Er moest een oorzaak zijn. Helaas bleek het bij Angelina totaal anders dan bij haar tante Orchid. Verder onderzoek gaf de informatie dat ze kanker had. Helaas bleek het hun niet gegeven om met medicatie de tumor te onderdrukken om nog een tijd met voldoende kwaliteit van leven met elkaar te mogen krijgen. Myra heeft een mooi stukje met foto’s over Angelina voor de SilfescianFacebookgroep en voor die van de rasclub ABY2000 geschreven. Dat je je verdriet met anderen kunt delen, dat andere kattenvrienden met je kunnen meeleven, is zo belangrijk voor het omgaan met je verlies. Dat hebben wij ook gemerkt na het overlijden van Maverick.
We wensen Nico en Myra heel veel sterkte met het grote gemis van Angelina.

Woelwatertje
We zijn terug van de dierenarts. Yfke en Wiesje zijn weer een heleboel complimentjes rijker. Er was geen vreemd voorwerp te vinden in het buikje van Yfke. Nooit aan gedacht dat zoiets dit ook zou kunnen veroorzaken. Ze had ook geen koorts. Ze heeft een vochtinfuusje en een infectie met een antibraakmiddel/misselijkheidonderdrukker gehad. Een vochtinfuus geven is bij een levendig woelwatertje wel wat anders dan bij een braaf Sijnekind zoals ik dat haar vroeger gaf. Er kwam ook niet zoveel in dan de bedoeling was maar gelukkig had ze dit ook niet echt nodig. Het was meer in het kader van alle beetjes helpen.

Twee uur na de injectie mocht ik Yfke weer laten eten en dat heeft ze inmiddels gedaan. Wel een muizenhapje maar dat hindert niet. Als het er maar inblijft. Orchid heeft zich over de rest ontfermd. Voor haar heb ik ook een misselijkheidonderdrukker mee. Cerenia en wat kleine capsules om speekselen te voorkomen. Wie weet helpt haar dit in voorkomende gevallen. Nu heeft ze dit nog niet nodig. Ik ben door de commotie vergeten om de Onsior voor Orchid mee te nemen maar dat houden ze voor me apart (door corona zijn er steeds leveringsproblemen met dit middel en af en toe heeft Orchid dit echt heel nodig).
We hebben nog nooit een moederpoes met een kitten ergens geplaatst en ik vraag me af of Wiesje dan niet op vreemd terrein overbeschermend zou kunnen zijn. Daarom nam ik haar ook altijd mee wanneer de kittens voor de chip, vaccinatie en nu dit onderzoek naar de dierenarts gingen. Dit verliep altijd probleemloos en nu ook, ondanks het feit dat er vandaag in een onbewaakt ogenblik een man zijn hond te dicht bij de mand met moeder en kind liet komen en zijn hond uitviel… Gelukkig maakte Wiesje zich helemaal niet druk. Pjoe! Ze is Polly gewend die ook wel eens corrigerend uitvalt. Al met al duurt het nog wel eventjes dat we afscheid gaan nemen van de lieve Wies en Yfke.
Het laatste nieuws over de zieke Yfke: de prebiotica (Canikur Pro) vindt ze heel erg vies i.t.t. mama Wiesje die zich graag ontfermt over het restje en de smeerboel rondom haar bekje. De Emeprid tegen het spugen vindt ze ook verschrikkelijk, eigenlijk alles wat ik haar voer. Omdat ze tegen uitdroging aanzit, zie ik aan haar nekvel, kreeg ik de inval om haar kittenmelk te geven want ook de kip en Hill’s AD wil ze niet meer. Dat lukte, met een flesje, en daarna ging ze zelf wat brokjes eten. Ze krijgt geen Finidiar meer, dit mag maar drie dagen, maar wat ze vanmorgen naar de kattenbak bracht was een verbetering: meer structuur en iets minder wit/beige.