Het goede nieuws van vandaag: het effect van de vaccinaties lijkt zichtbaar te worden. Ondanks dat de besmettingscijfers erg hoog zijn en blijven oplopen, lopen die van de sterftecijfers nu nog niet op! Ik hoop zo dat dit komt doordat de 80-plussers nu beschermd zijn door hun vaccinaties.
Het duurt altijd een aantal weken voordat de nieuwe infecties de kwetsbaren, die zich zoveel mogelijk proberen te beschermen door thuis te blijven, hebben bereikt en sterfte veroorzaken. Veel thuiswonende kwetsbaren hebben hulp in de huishouding of krijgen zorgverleners over de vloer – geïsoleerd leven is dan echt onmogelijk.
Deze derde besmettingsgolf is vooral veroorzaakt door alle ontmoetingen en het te weinig afstand houden tijdens de ijspret (en après-schaats?) en het prachtige voorjaarsweer kort daarna toen hordes mensen hutjemutje bij veel horecazaken op de stoep, wegen en fietspaden veel te gezellig hun ‘drinks-to-go’ nuttigden. Ik kom niet veel buiten maar ik moest een keer naar de apotheek (buiten afhalen in de locker in de gevel). Ik ging op de fiets en op weg daar naar toe belandde ik met Polly tussen al die mensen op en naast het fietspad langs het Spaarne. Iedereen gedroeg zich alsof er geen pandemie of een lockdown bestaat. Ik dacht even dat ik in een after party na een of andere demonstratie (lees: alternatief festival) terecht was gekomen. De mensen die er voor kiezen om zich niet aan de corona regels te houden en dus direct of indirect meewerken aan de verspreiding van het virus zijn er juist de oorzaak van dat de schade voor de ondernemers en de totale economie blijft oplopen en de lockdown nog steeds niet kan worden opgeheven. En dan demonstreren voor het recht op vrijheid… Zíj ontnemen juist anderen met een kwetsbare gezondheid hun vrijheid en soms zelfs het leven!
Vandaag was ik even blij want ik meende op de radio te horen dat de 70-plussers eerdaags een uitnodiging voor een vaccinatie gaan ontvangen. En daar zit Huibert tussen, maar helaas, blijkbaar verkeerd gehoord want juist de groep boven de 65 en onder de 75 lijkt een vergeten groep! Evenals de nieuwe frontsoldaten. Eerst waren dat de mensen in de zorg; nu zijn dit de mensen in het onderwijs.
De IC’s, zeker in Noord-Holland, liggen zo vol dat de patiënten naar andere provincies gebracht worden. Had iedereen even mazzel dat de ziekenhuizen wel even ruimte hadden toen 40.000! mensen na valpartijen door de ijspret en ongelukken door gladheid geholpen moesten worden. Dat de winkels nog niet echt open kunnen, we nog niet van de terrasjes kunnen genieten en ook nog nog niet met meer dan één persoon op bezoek mogen, heeft alles te maken door het aantrekkende effect ervan. Hoe minder mensen elkaar tegenkomen en ontmoeten, hoe kleiner het risico is op het doorgeven en mutatie van het virus.
Iedereen smacht naar het genieten van mooi voorjaarweer, ouderwetse gezelligheid en het herstel van de economie. Wij ook maar voor de volksgezondheid, code zwart dreigt in de ziekenhuizen!, kan het beter nog een hele tijd koud en miezerig vies weer blijven.
De laatste berichten zijn nu dat in juli iedereen die wil gevaccineerd kan zijn. Wie weet kunnen we dan toch nog van wat vrijheid tijdens de nazomer genieten. Op deze pagina van de Rijksoverheid komt een ‘tool’ met de tijdschema’s.
Maverick
Er speelt al tijden iets vaags bij onze grote zilveren vriend waardoor hij heel geleidelijk aan vermagert. Zijn nierfunctie kon beter maar ik denk niet dat alleen de oorzaak is. Er zou ook iets mis kunnen zijn met zijn spijsvertering. Omdat hij laatst zomaar gromde (= angstig gedrag) naar de lieve Sheralyn ging ik met hem voor verder onderzoek naar de dierenarts. Opnieuw bloedonderzoek maar daar kwam niet al teveel verontrustends uit. Er moet urine onderzocht worden voor aanvullende informatie. We zijn bezig geweest met het opvangen van zijn urine in een speciale kattenbak. Tot op heden zonder resultaat. We hebben nu besloten dat hij maar een dagje in de kliniek moet gaan logeren in de hoop dat hij daar een plas produceert. Dan kan er ook een echo van zijn buik gemaakt worden om te kijken of er een tumor is die voor de vermagering zorgt. Doodeng deze gedachte maar mocht die er echt zijn dan kunnen we die wel met medicatie remmen. Of misschien een operatie. (Laatste nieuws: dat logeren voor het opvangen voor urine is ondergeschikt aan de noodzaak van de echo; het gaat echt niet goed met Maverick en op 12 maart gaan we met hem naar een kliniek in Zandvoort voor een echo.)
Eesz’ succesverhaal
Met zo’n operatie hebben we ooit met Eesz een geweldige positieve ervaring mee opgedaan. De lieve meid bleek een tumor van 1.2 kilo in haar buik te hebben, Eesz was een grote hond maar 1.2 kilo was ook voor haar een grote tumor. Hij bleek niet kwaadaardig en Eesz heeft nog drie jaar in een voor haar leeftijd hele acceptabele conditie van het leven mogen genieten en heeft zelfs de 16 jaar nog gehaald.
Terug naar het eenmalige gromgedrag van Maverick. Gelukkig stond ik erbij toen hij gromde. Tijdens het eerste nest van Sher is er ooit een misverstand geweest tussen hem en Sher. Het heeft heel wat moeite gekost om die twee weer op een veilige manier met elkaar te leren omgaan maar hun relatie is echt behoorlijk goed. In voorkomende gevallen wassen ze ook elkaars kopjes. Maar een kat die gromt, is in de ogen van Sher niet die grote zilveren kater maar een vreemde en ik zag haar al reageren op die grom. Ik plukte hem uit dat groepje en ging met hem naar boven.
Maar ik had buiten de waard gerekend: daar werd ik opgewacht door moederpoes Wiesje die het niet op prijs stelde dat er opeens een grommende kat in de buurt van haar nest kwam en dus prompt in de aanval ging. Mijn arme benen 🙁 Een moederdier dat denkt dat haar kittens in gevaar zijn, wordt een furie.
Met mijn armen vol lieve angstige maar zeer brave Maverick is het me toch gelukt om de boze Wiesje achter een deur te krijgen en kon iedereen getroost worden. Wiesje was snel weer oké en Maverick heb ik een tabletje Onsior (van Orchid) tegen de pijn gegeven. Een uurtje later was er bij hem niets meer van een probleem te merken. Dat gegrom was dus de reden dat we met hem naar de dierenarts gingen.
Ondertussen was ik ook al bezig met uitzoeken of ik iets met pre- en probiotica en voedingsvezels aan zijn spijsvertering kon doen. De dag na de grompartij had hij ook slechte ontlasting. Ik heb nu twee producten voor hem in gebruik. Iso-Plus van de dierenarts en Ultimaflor Probiotica van de Groene Os. Momenteel geef ik van beide soorten een kleine hoeveelheid die ik zelf in een capsule doe. Maverick heeft een goede eetlust maar dit spul door of over zijn eten vindt hij niet lekker. ‘s Morgens staat hij al te wachten op het aanrecht voor een paar stukjes gedroogde kip en hij werkt perfect mee wanneer ik hem die capsule geef.
Wiesje
Ik noemde het net al; moederpoes Wiesje. Wiesje is op 17 februari bevallen. Op de nestpagina en vaak bij de Foto van Dag is er al veel te vinden over haar en haar prachtige kittens.
Wiesje heeft twee fawnzilveren poesjes en een blauw katertje. De poesjes leken in het begin wel eeneiig. Zo leken ze op elkaar. Het ene poesje praat alleen wat meer dan de andere. Zelfs de gewichten zijn vaak hetzelfde. Het tweede poesje had ik direct na de bevalling wat nagellak op de nageltjes van een voorpootje gegeven maar meestal kan ik ze al op gedrag van elkaar onderscheiden.
Vandaag, 5 maart, viel me op dat het ene poesje wat lichter in het gezichtje is dan de andere. Ze zijn eergisteren twee weken oud geworden. Hun oogjes zijn nu open en wanneer ik bij ze ben houden drie paar kleine oogjes me in de gaten. Zo leuk. Het zijn ook zulke heerlijke knuffeltjes met hun warme volle lijfjes.
Ik ben ook heel tevreden over hun groei. Alle drie hebben ze hun geboortegewichten wekelijks verdubbeld. Meestal willen moederpoezen met hun nest verhuizen rondom de derde levensweek dus ik ga eerdaags een ander hoekje voor ze inrichten. Dan moeten ze het gaan doen in een omgeving met wisselde temperaturen want in die kraammand blijft het constant lekker warm.
11 maart
Gisteren werden Wiesjes kittens al weer drie weken oud. Ze ontwikkelen zich echt voorspoedig. Ik heb hun leefruimte weer wat groter gemaakt en het is maar goed dat er aan het einde van hun ‘rennetje’ van ca. 2,5 meter lang een deurtje staat want zover waren ze vanmiddag al aan de wandel. Ik was boven bezig en hoorde wat gepiep uit hun hoekje komen: de poesjes vonden vast dat ze koude voetjes kregen want op het laatste stuk ligt geen kleed. Dat is de plek waar straks hun kattenbak gaat komen. Vriendje katerman heeft al bij me spinnend geknuffeld! Beide poesjes keken met grote kittenoogjes toe 😉
Ik vind het zo leuk dat het me gelukt is een diashow te maken over de ontwikkeling van Wiesje tot en met de derde verweekdag van haar kittens. In de komende tijd haal er ik steeds wat kiekjes uit en voeg ik wat nieuwe toe zodat hij niet al te langdurig gaat worden.
De gevolgen
Het is helaas niet alleen rozengeur en maneschijn. Mogelijk heeft het gebrom van Maverick toen op de overloop een angstgevoel bij Wiesje getriggerd want het is hier helemaal fout gegaan. Tot die dag kwam Wiesje meerdere malen per dag in de huiskamer, in de tuin en in de kattenkamer en het dakterras. Daar ging ze normaal met iedereen om en speelde ze met Bashiir en vooral met Sheralyn.
Het hele verhaal staat in het nesttopic. Het is twee keer goed fout gegaan en we hebben besloten om niet maandenlang te gaan proberen om haar weer te leren omgaan met de anderen omdat we uit ervaring weten dat er steeds weer na een x-periode van ogenschijnlijke vrede de vlam in de pan kan slaan. Dat mogen we de andere dieren niet aandoen. En ook mezelf niet. Gelukkig is mijn hand al aardig genezen en houd ik er geen, zoals toen met Elfie, blijvende schade aan over.
Verdrietig is het wel. Steeds weer een hartendiefje moeten herplaatsen en nu dus zelfs het speciale Wiesekind.
Het scheelt enorm met het verdriet dat we al een platina mandje voor Wiesje en dochtertje Yfke hebben gevonden. Ze gaan naar de mensen die vroeger een nestje van onze Moni hebben gehad. Toen hebben we al ervaren dat zij onvoorwaardelijk voor hun dieren gaan. Onze Moni overleed in 1987 aan FIP kort nadat hij bij verschillende poezen waaronder hun Famke nestjes had verwekt. In die tijd dacht men nog dat FIP besmettelijk was en dat is niet zonder consequenties. Zij besloten toen hun kittens in de familie te houden. Twee bij hun zus en zwager en eentje bij mama Famke zelf. Ik onderhield met alle mensen die nestjes van Moni hadden contact voor de morele support want het is niet niets: er werd gesteld dat alle katten vroeg of laat aan deze vreselijke ziekte zouden komen te overlijden. Die sterfgevallen kwamen inderdaad: ca. 30 % van Moni’s kittens overleden tussen de zes en 18 maanden… Gelukkig ontsprongen Famkes kittens deze dans. Onze eigen Mira Ceti was helaas ook een van de slachtoffers.
De tijd heeft geleerd dat de dieren die deze kwaal niet kregen prachtige leeftijden behaalden. 18 jaar oud worden was geen uitzondering en een zus van Moni haalde zelfs 22,5! Later kwam uit dat FIP helemaal niet besmettelijk is en dat de oorzaak vooral in de voeding te vinden is… In die tijd voerden heel veel mensen hun katten alleen brokjes en blikvoer. Wij hebben dit gelukkig maar heel kort gedaan. Daarvoor en daarna voerden we gevarieerd en voor ca. de helft echt vlees. Na de ontdekking van de KVV’s als Carnibest en het zelf drogen van vlees zo’n twintig jaar geleden werd de verhouding vlees/brok en blik ca. 90/10 en is de weerstand van de dieren nog beter geworden. Ik heb het afgeklopt: wij hebben sinds het overlijden van Moni en Mira Ceti 1987 heel veel katten gehad maar geen enkel dier verloren aan FIP!
Zo’n twintig jaar later kregen we weer contact met Monique en gaven zij de bijzondere Cuty het ideale mandje. De super beminnelijke en sociale Cuty leerde hun nieuwe, toen nog zeer angstige, katjes om vertrouwen in mensen te krijgen. Nu hebben zij alleen nog maar de honden Finn en de pup Fozzie; het ideale huishouden voor Wiesje en dochter Yfke.
Mijn schrijverijen
Vandaag kwam de nieuwe Ticked uit. Met een prachtige foto van Florio en Gio van Richard Rodenburg op de cover en de aanmelding van onze drie veteraantjes erin én mijn vaste rubriek Weder(w)aardigheidjes.
Ik was erg laat met de aanmelding van onze oudste katten voor de rubriek Jaren Snorrend. Vroeger deed ik dit altijd ter gelegenheid van hun tiende verjaardag voor in de veteranenhoek van het Raskanblad, Ik heb ooit deze rubriek geïntroduceerd nadat ik iets soortgelijks in het blad van de Australische Abyclub had gelezen.
De lieve Jack was de jongste van ons kwartet veteraantjes en hij was al overleden voordat ik onze oudjes eens een keer aanmeldde. Nu vliegt de gedachte me aan dat het stukje dat ik nog over Maverick moet schrijven misschien wel een in memoriam kan worden. Orchid is de oudste van het trio en haar stukje staat al in dit nummer. Het stukje over Shabanou is ook al ingeleverd. We hopen zo dat het Maverick en ons gegund is om nog heel veel tijd met kwaliteit van leven met elkaar te mogen krijgen.
Over het X-nest
Vandaag ontvingen we een berichtje over Xera, het Abessijnse zusje van Sheralyn. Ze was voor de eerste keer krols geworden en zodra dit achter de rug is, gaat ze naar de dierenarts voor de castratie. Dit is het ideale tijdstip voor een lang en gezond kattenleven. Abessijntjes zijn vaak wat sneller in hun ontwikkeling dan Somalietjes. Somalizusje Sheralyn heeft het nog gewoon druk met vooral buiten spelen en kattenkind zijn. Hun broertjes Toulouse en Tigger waren Xera al vooruit en zijn een paar weken geleden na een bezoekje aan de dierenarts iets lichter thuisgekomen. Daar breken hun mensen nu hun hoofd hoe ze ‘Stout en Zeer Stout’ een veilig buitenverblijf op hun dakterras kunnen gaan bieden. Hun foto’s staat rechts.
Sheralyn komt net weer binnen en sprong met een lief mauwtje bij Huibert op schoot om te vertellen wat voor weer het buiten is. We hebben in de tuin twee overkappingen dus ook met regen kan ze een frisse neus halen.
Over neusjes gesproken. In de vorige blogs is Orchids neusje vaak besproken geweest.
Ik heb wat geëxperimenteerd met de ‘liflafjes’ waar ik haar eetlust mee stimuleer. Mijn conclusie is dat zolang ik niet teveel van de lekkere Sheba Soupjes geef, haar neusje gaaf blijft. We hebben ook de Felix Soup in gebruik genomen maar ik leuk haar eten ook op met vorkjes van allerlei blikjes en kuipjes kattenvoer en blikjes vis voor menselijke consumptie en gekookte vis. We zijn op dit moment erg tevreden over haar eetlust en algehele conditie.
Vrijdag 12 maart
Onze Beefeater
Waar we al bang voor waren, werd vandaag door de echo in dierenkliniek Zandvoort bevestigd: Maverick heeft een darmtumor met uitzaaiingen. Nu verwijt ik mezelf dat ik hem te lang voor andere mogelijke kwalen ‘behandeld’ heb. Vorig jaar augustus kwam er beginnend nierfalen uit de bloedtests die we hadden laten doen omdat hij gewicht verloor. Van 4,7 naar 4.25 in acht maanden tijd… Ik had toen fors dieetvoer ingekocht maar Mavericks darmflora ging hierdoor onderuit. Lekker vind hij het wel dus we geven het wel maar met mate. Alles wat ik de laatste tijd deed voor zijn darmflora haalde ook niet veel uit. Logisch ook, dat was de oorzaak niet.
Maverick had al heel lang de gewoonte meer dan normaal kattengras te willen eten – dat was dus eigenlijk de eerste aanwijzing dat er van binnen iets niet goed zat. Ik dacht meer aan een haarbalprobleem en gaf af en toe een smakelijke hap met veel Iso-Gel erdoor als reiniging van de darmen.
Het is een logische reactie om jezelf van alles en nog wat te verwijten wanneer er iets goed mis is gegaan maar niemand kan alles vooraf weten. Onze lieve dierenarts vertelde me dat ook dat wanneer we vorig jaar al met de Prednoral waren gestart dat hij er nu evengoed even slecht aan toe had kunnen zijn.
De tumor zit de passage van de darminhoud deels in de weg dus het is belangrijk om iedere mate van obstipatie te voorkomen. De pijnbestrijding die hij nu heeft is tramadol (Tralieve) en obstipatie is een bekende bijwerking van opiaten. Ik was al gestopt met de capsules met Iso-plus en de probiotica en overgeschakeld naar Iso-Gel. Met dit middel heb ik het meeste ervaring en maar ik had gisteren net het laatste gebruikt en het pakket dat ik besteld heb, zou gisteren worden bezorgd. Zou, want het is gisteren niet bezorgd en het is er nu ook nog steeds niet.
We waren vandaag in drie dierenklinieken. In Zandvoort voor de echo, in Bloemendaal voor de uitleg en medicatie en in Santpoort omdat onze kliniek de juiste dosering niet op voorraad had. Straks maar naar de vierde want het is vrijdag en ik wil per se die Iso-Gel kunnen gebruiken. Dan koop ik meteen gebakken biefstuk of rosbief voor onze grote grijze vriend want daar is hij zo gek op.
Ik ben trouwens wel heel erg blij dat ik me niet gek heb laten maken dat ik Maverick als nierpatiënt geen dierlijke eiwitten zou mogen geven. Hij ís geen nierpatiënt en heeft juist deze eiwitten nodig om zijn lijfje in een zo goed mogelijke conditie te houden.
Eind van de middag: ik heb het! Bij dierenkliniek nummer vier op fietsafstand voor ruim 27 euro terwijl dit online maar 14.19 kost. Mijn betaalkaart had ik vandaag toch al doorlopend in mijn hand dus ik vond dat de allerbeste kwaliteit bief dan ook wel kon voor onze vriend: gehaald bij de traiteur en de Meef er net met een beetje van de Iso-Gel mee verwend. Wel straks zijn echte maaltijd extra vochtig maken want anders raakt hij van de regen in de drup.
Terwijl ik bij de dierenarts op afstand op mijn beurt stond te wachten zag ik dat een echt oude dame probeerde af te rekenen. De dame was haar hoofd kwijt, het transportmandje was leeg en bij het afscheid nemen zei ze dat ze hem gauw achterna zou gaan… Verdriet is relatief. Wij houden nog zoveel over én we hebben onze vriend nog!
Om toch niet helemaal in de mineur af te sluiten zet ik hiernaast de recentste kiekjes van Wiesjes heerlijke trio in pastel. En de link naar het vaccinatieschema van de Rijksoverheid. Het is gepubliceerd, is uiteraard onder voorbehoud maar de groep 65-plussers wordt genoemd!!! Er is een kans dat ik in mei aan de beurt kom. Misschien wel eerder want door de ophef rondom een mogelijke bijwerking (het risico op een bloedklontertje door een vliegvakantie is vele malen groter!) van het vaccin van Astra-Zenica zullen vast veel mensen bedanken voor hun prik en des te eerder komen dan anderen aan de beurt.
Helaas zag ik niet dat er iets geregeld wordt voor de wat oudere mensen in het onderwijs en de mensen die chemokuren moeten gebruiken. Ik hoop zo dat die nog ergens tussen geschoven kunnen worden.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Wanneer je deze site met een mobieltje bekijkt, volgt hieronder nog een rijtje foto’s die eigenlijk rechts naast de tekst en foto’s hierboven horen. Ze staan wel op de juiste plaats wanneer je deze pagina bezoekt via een pc of tablet.