In de achtbaan

Het goede nieuws van vandaag: het effect van de vaccinaties lijkt zichtbaar te worden. Ondanks dat de besmettingscijfers erg hoog zijn en blijven oplopen, lopen die van de sterftecijfers nu nog niet op! Ik hoop zo dat dit komt doordat de 80-plussers nu beschermd zijn door hun vaccinaties.
Het duurt altijd een aantal weken voordat de nieuwe infecties de kwetsbaren, die zich zoveel mogelijk proberen te beschermen door thuis te blijven, hebben bereikt en sterfte veroorzaken. Veel thuiswonende kwetsbaren hebben hulp in de huishouding of krijgen zorgverleners over de vloer – geïsoleerd leven is dan echt onmogelijk.

De avondklok blijft helaas een noodzakelijk onderdeel van de maatregelen om het aantal contacten en dus virusverspreidingen te remmen.

Deze derde besmettingsgolf is vooral veroorzaakt door alle ontmoetingen en het te weinig afstand houden tijdens de ijspret (en après-schaats?) en het prachtige voorjaarsweer kort daarna toen hordes mensen hutjemutje bij veel horecazaken op de stoep, wegen en fietspaden veel te gezellig hun ‘drinks-to-go’ nuttigden. Ik kom niet veel buiten maar ik moest een keer naar de apotheek (buiten afhalen in de locker in de gevel). Ik ging op de fiets en op weg daar naar toe belandde ik met Polly tussen al die mensen op en naast het fietspad langs het Spaarne. Iedereen gedroeg zich alsof er geen pandemie of een lockdown bestaat. Ik dacht even dat ik in een after party na een of andere demonstratie (lees: alternatief festival) terecht was gekomen. De mensen die er voor kiezen om zich niet aan de corona regels te houden en dus direct of indirect meewerken aan de verspreiding van het virus zijn er juist de oorzaak van dat de schade voor de ondernemers en de totale economie blijft oplopen en de lockdown nog steeds niet kan worden opgeheven. En dan demonstreren voor het recht op vrijheid… Zíj ontnemen juist anderen met een kwetsbare gezondheid hun vrijheid en soms zelfs het leven!
Vandaag was ik even blij want ik meende op de radio te horen dat de 70-plussers eerdaags een uitnodiging voor een vaccinatie gaan ontvangen. En daar zit Huibert tussen, maar helaas, blijkbaar verkeerd gehoord want juist de groep boven de 65 en onder de 75 lijkt een vergeten groep! Evenals de nieuwe frontsoldaten. Eerst waren dat de mensen in de zorg; nu zijn dit de mensen in het onderwijs.

Maar als het zonnetje er is dan gáán we ervoor! In eigen tuin en dakterras.

De IC’s, zeker in Noord-Holland, liggen zo vol dat de patiënten naar andere provincies gebracht worden. Had iedereen even mazzel dat de ziekenhuizen wel even ruimte hadden toen 40.000! mensen na valpartijen door de ijspret en ongelukken door gladheid geholpen moesten worden. Dat de winkels nog niet echt open kunnen, we nog niet van de terrasjes kunnen genieten en ook nog nog niet met meer dan één persoon op bezoek mogen, heeft alles te maken door het aantrekkende effect ervan. Hoe minder mensen elkaar tegenkomen en ontmoeten, hoe kleiner het risico is op het doorgeven en mutatie van het virus.
Iedereen smacht naar het genieten van mooi voorjaarweer, ouderwetse gezelligheid en het herstel van de economie. Wij ook maar voor de volksgezondheid, code zwart dreigt in de ziekenhuizen!, kan het beter nog een hele tijd koud en miezerig vies weer blijven.
De laatste berichten zijn nu dat in juli iedereen die wil gevaccineerd kan zijn. Wie weet kunnen we dan toch nog van wat vrijheid tijdens de nazomer genieten. Op deze pagina van de Rijksoverheid komt een ‘tool’ met de tijdschema’s.

Maverick
Er speelt al tijden iets vaags bij onze grote zilveren vriend waardoor hij heel geleidelijk aan vermagert. Zijn nierfunctie kon beter maar ik denk niet dat alleen de oorzaak is. Er zou ook iets mis kunnen zijn met zijn spijsvertering. Omdat hij laatst zomaar gromde (= angstig gedrag) naar de lieve Sheralyn ging ik met hem voor verder onderzoek naar de dierenarts. Opnieuw bloedonderzoek maar daar kwam niet al teveel verontrustends uit. Er moet urine onderzocht worden voor aanvullende informatie. We zijn bezig geweest met het opvangen van zijn urine in een speciale kattenbak. Tot op heden zonder resultaat. We hebben nu besloten dat hij maar een dagje in de kliniek moet gaan logeren in de hoop dat hij daar een plas produceert. Dan kan er ook een echo van zijn buik gemaakt worden om te kijken of er een tumor is die voor de vermagering zorgt. Doodeng deze gedachte maar mocht die er echt zijn dan kunnen we die wel met medicatie remmen. Of misschien een operatie. (Laatste nieuws: dat logeren voor het opvangen voor urine is ondergeschikt aan de noodzaak van de echo; het gaat echt niet goed met Maverick en op 12 maart gaan we met hem naar een kliniek in Zandvoort voor een echo.)

Eesz’ succesverhaal

Dierenarts Saskia met extreem Eeszjes tumor.

Met zo’n operatie hebben we ooit met Eesz een geweldige positieve ervaring mee opgedaan. De lieve meid bleek een tumor van 1.2 kilo in haar buik te hebben, Eesz was een grote hond maar 1.2 kilo was ook voor haar een grote tumor. Hij bleek niet kwaadaardig en Eesz heeft nog drie jaar in een voor haar leeftijd hele acceptabele conditie van het leven mogen genieten en heeft zelfs de 16 jaar nog gehaald.

Ik in 2012 met Pici, Polly en Eesz op de heide in Friesland.

Terug naar het eenmalige gromgedrag van Maverick. Gelukkig stond ik erbij toen hij gromde. Tijdens het eerste nest van Sher is er ooit een misverstand geweest tussen hem en Sher. Het heeft heel wat moeite gekost om die twee weer op een veilige manier met elkaar te leren omgaan maar hun relatie is echt behoorlijk goed. In voorkomende gevallen wassen ze ook elkaars kopjes. Maar een kat die gromt, is in de ogen van  Sher niet die grote zilveren kater maar een vreemde en ik zag haar al reageren op die grom. Ik plukte hem uit dat groepje en ging met hem naar boven.
Maar ik had buiten de waard gerekend: daar werd ik opgewacht door moederpoes Wiesje die het niet op prijs stelde dat er opeens een grommende kat in de buurt van haar nest kwam en dus prompt in de aanval ging. Mijn arme benen 🙁 Een moederdier dat denkt dat haar kittens in gevaar zijn, wordt een furie.
Met mijn armen vol lieve angstige maar zeer brave Maverick is het me toch gelukt om de boze Wiesje achter een deur te krijgen en kon iedereen getroost worden. Wiesje was snel weer oké en Maverick heb ik een tabletje Onsior (van Orchid) tegen de pijn gegeven. Een uurtje later was er bij hem niets meer van een probleem te merken. Dat gegrom was dus de reden dat we met hem naar de dierenarts gingen.
Ondertussen was ik ook al bezig met uitzoeken of ik iets met pre- en probiotica en voedingsvezels aan zijn spijsvertering kon doen. De dag na de grompartij had hij ook slechte ontlasting. Ik heb nu twee producten voor hem in gebruik. Iso-Plus van de dierenarts en Ultimaflor Probiotica van de Groene Os. Momenteel geef ik van beide soorten een kleine hoeveelheid die ik zelf in een capsule doe. Maverick heeft een goede eetlust maar dit spul door of over zijn eten vindt hij niet lekker. ‘s Morgens staat hij al te wachten op het aanrecht voor een paar stukjes gedroogde kip en hij werkt perfect mee wanneer ik hem die capsule geef.

Wiesje
Ik noemde het net al; moederpoes Wiesje. Wiesje is op 17 februari bevallen. Op de nestpagina en vaak bij de Foto van Dag is er al veel te vinden over haar en haar prachtige kittens.
Wiesje heeft twee fawnzilveren poesjes en een blauw katertje. De poesjes leken in het begin wel eeneiig. Zo leken ze op elkaar. Het ene poesje praat alleen wat meer dan de andere. Zelfs de gewichten zijn vaak hetzelfde. Het tweede poesje had ik direct na de bevalling wat nagellak op de nageltjes van een voorpootje gegeven maar meestal kan ik ze al op gedrag van elkaar onderscheiden.
Vandaag, 5 maart, viel me op dat het ene poesje wat lichter in het gezichtje is dan de andere. Ze zijn eergisteren twee weken oud geworden. Hun oogjes zijn nu open en wanneer ik bij ze ben houden drie paar kleine oogjes me in de gaten. Zo leuk. Het zijn ook zulke heerlijke knuffeltjes met hun warme volle lijfjes.
Ik ben ook heel tevreden over hun groei. Alle drie hebben ze hun geboortegewichten wekelijks verdubbeld. Meestal willen moederpoezen met hun nest verhuizen rondom de derde levensweek dus ik ga eerdaags een ander hoekje voor ze inrichten. Dan moeten ze het gaan doen in een omgeving met wisselde temperaturen want in die kraammand blijft het constant lekker warm.

11 maart
Gisteren werden Wiesjes kittens al weer drie weken oud. Ze ontwikkelen zich echt voorspoedig. Ik heb hun leefruimte weer wat groter gemaakt en het is maar goed dat er aan het einde van hun ‘rennetje’ van ca. 2,5 meter lang een deurtje staat want zover waren ze vanmiddag al aan de wandel. Ik was boven bezig en hoorde wat gepiep uit hun hoekje komen: de poesjes vonden vast dat ze koude voetjes kregen want op het laatste stuk ligt geen kleed. Dat is de plek waar straks hun kattenbak gaat komen. Vriendje katerman heeft al bij me spinnend geknuffeld! Beide poesjes keken met grote kittenoogjes toe 😉

Ik vind het zo leuk dat het me gelukt is een diashow te maken over de ontwikkeling van Wiesje tot en met de derde verweekdag van haar kittens. In de komende tijd haal er ik steeds wat kiekjes uit en voeg ik wat nieuwe toe zodat hij niet al te langdurig gaat worden.

De gevolgen

Door de site te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten