29 november 2020
De tijd vliegt; de kittens wonen nu al drie weken bij hun nieuwe mensen. We zijn heel blij met de goede berichten die we over ze ontvangen. De mensen van de twee broertjes Tigger en Toulouse in Den Haag schreven onlangs dat ze het gevoel hebben dat ze er altijd al waren. Dat voelt goed.
Xera heeft het wat moeilijker. Ze is wat zinnig met het eten maar wel voldoende gegroeid. Ze was altijd al de kleinste en mag dit natuurlijk ook blijven. Echt spelen met de jongste poes Qaia is er nog niet bij maar ze komt heerlijk tot rust bij de oudere poes Chani (van veertien jaar en een volle zus van onze Orrykiddy).
De afgelopen weken hebben wij met volle teugen mogen genieten van de kleine (kleine, uhum, ze groeit als kool) Sheralyn. Ze heeft naast haar chique naam tal van bijnaampjes. Momenteel is dat Klein-Bruin (opa Bashiir heet nu Groot-Rood). Ik heb mezelf wel betrapt dat ik haar per ongeluk Umione noemde. Dit schattige poesje woont al vanaf de eerste lockdown half maart bij mijn schoonzusje en en zwager waar iedereen erg gelukkig met elkaar is maar Sheralyns grote zus wordt hier wel gemist. De lieve Elfie idem dito, vooral wanneer haar kleindochter Wiesje haar schattige mieuwtje laat horen. Zo leuk dat deze familielijn nog steeds die bijzonder lieflijke mieuwtjes van generatie op generatie doorgeeft. Hoe het stemgeluid van Sheralyn zich ontwikkelt, is nog afwachten. Het kittenpiepje is al wel aan het veranderen. Zoals het nu klinkt, lijkt het al beetje op het minder lieflijke geluid dat mama Sher produceert. Een mens kan niet alles hebben; het vaak en luid spinnen van de lieve Sheralyn is onbetaalbaar.
Haar speelmaatjes zijn Wiesje, haar moeder Sher, opa Bashiir en ome Maverick. Af en toe mag ze wel bij de dames op leeftijd Shabanou en Orchid liggen. De kleine heeft dus keuze te over.
Twee vallen nu even af: Wiesje omdat ze hoog krols is (helaas is de kater tijdelijk uit roulatie anders was ze uit logeren geweest) en Shabanou.
Deze arme meid heeft een aanvaring met Sher gehad en als gevolg daarvan twee abcessen opgelopen en een week later kwam daar nog een fistel bij.
Ik ben knap wanhopig geweest. Wat zag het er verschrikkelijk uit. Ik en wondverzorging, eigenlijk alle EHBO-zaken, zijn twee verschillende dingen. Dankzij de antibiotica en de pijn-ontstekingsremmer gaat het nu de goede kant op. Ik spoel de wonden twee keer per dag uit met fysiologisch zoutwater dat ik van de dierenarts heb meegekregen. Eerder deed ik het met afgekoeld gekookt water en honingzalf maar dat werd echt een vieze smeerboel. Nu zonder de zalf blijft alles schoon. Shabanou moet nog wel een kap dragen maar daar weet ze zich inmiddels uitstekend mee te redden. Als ze de trap oploopt, zing ik voor haar ‘Hoog Shabby, kijk omhoog Shabby!’ zodat ze zich niet stoot met de kap tegen de traptreden.Ik had beloofd dat ik wat zou schrijven over onze drie veteraantjes voor de twee nog actieve rasclubs en al denkende. vloog het besef dat ze echt kwetsbaar zouden kunnen worden/zijn me toen ineens enorm aan: de 14 jaar oude Orchid heeft een maag-/eetlustprobleem dat dankzij iedere tien dagen 1/8ste Mirtazapine behoorlijk onder controle is en de eveneens 14 jaar oude Maverick wordt heel geleidelijk aan steeds slanker en heeft een verminderde nierfunctie.
Shababou, nog maar 13 jaar, was eigenlijk degene die ik als probleemloos inschatte. De wondgenezing verloopt voorspoedig maar juist dit weekend (eind november) ontdekte ik een nieuw probleem: twee mogelijke minimammatumortjes op haar buik. Daar hebben we al zoveel poezen aan verloren ondanks alle zo tijdig mogelijke operaties. Het enige ‘succesnummer’ op dit gebied was Elvira. Geen idee hoe vaak zij geopereerd is geweest. Zij is ondanks alle narcoses etc. er toch nog ruim zeventien mee geworden. Maar bij haar prachtige dochter Kelly Kathleen ging het helemaal fout. We dachten er goed aan te doen om bij haar de complete melklijsten te laten verwijderen in de hoop dat zij mamatumorloos de twintig zou kunnen gaan halen. Helaas bleek er toch al wat te zijn uitgezaaid en een paar maanden later moesten we haar laten inslapen omdat ze teveel pijn leed. Andere mamatumorslachtoffers als Nieckje en Tresca kregen ernstige benauwdheidsklachten door een extreem veel vocht producerende tumor in de buikholte.
Wat is wijsheid? Shabanou nu, terwijl ze nog met de kap op rondloopt voor de wondjes op haar rug, zo snel mogelijk laten opereren? Morgen eerst maar bellen.
2 December
Vanmorgen belde Yvette van dierenkliniek Bloemendaal met goed nieuws. Ze had maandag een paar biopts genomen van het verdachte weefsel van Shabanou en de uitslag bleek heel gunstig; geen kankercellen! Shabanou was maandag verder ook nagekeken en het genezingsproces van de wondjes verloopt uitstekend. De twee op haar rug zijn nu al eigenlijk dicht. Alleen die fistel op haar flank is nog niet dicht. Shabanou is een voorbeeldig patiëntje. Wanneer ik de plekjes spoel met het speciale water gaat de schat er vaak bij liggen zodat ik het rustig droog kan deppen met keukenpapier.
Door de beperkingen door Covid-19 heeft onze dierenkliniek minder capaciteit. Voor Bashiirs gebitsbehandeling wijken we al uit naar een andere praktijk omdat hij volgens mij last heeft en hij anders nog langer moet wachten. Vrijdag is Bashiir aan de beurt in Dierenkliniek Kenaupark. Er moet ook een foto gemaakt worden omdat er een kies afgebroken is.
En zo kom ik weer bij de Covid. Positief is dat de beschikbaarheid van de vaccins sneller dichterbij komt en de werking beter lijkt dan ik had durven dromen. Maar voordat we weer normaal kunnen leven, krijgen we eerst nog een berg ellende over ons heen. Met de feestdagen in het vooruitzicht en de wetenschap dat teveel mensen lak hebben aan de gezondheden van anderen ben ik bang dat er weer veel levens verwoest gaan worden en dat half januari, twee, drie weken na de maximale besmettingen, de ziekenhuizen uit hun voegen barsten. Juist half januari wordt genoemd door Horeca Nederland als tijdstip dat de horeca toch echt weer open zou moeten voor hun voortbestaan. Ik had eerder zo gehoopt dat de restaurants niet gesloten hoefde te worden. Dit was niet nodig voor het gedrag van de vaste klanten maar wel voor het mogelijke gedrag van de mensen die hun cafébezoek dan verplaatsen naar de restaurants. Gezien de nog veel te hoge aantal besmettingen en ziekenhuisopnames is er geen zicht op een gezellig kerst. Ik hoop zo dat men de kerstvakantie van de scholen met een week gaat verlengen al denk ik dat een totale lockdown met een avondklok de beste oplossing zal zijn. Er moet worden voorkomen dat de tijdens de kerstbezoekjes en oudjaarsvieringen (lees: oorlog voeren met de politie) opgepikte Covid-besmettingen via de scholen maximaal verspreid gaan worden. Het zou wel heel erg triest zijn voor díe mensen die in hun jeugd tijdens WOII zoveel scholing hebben misgelopen, een jeugd met veel angst en beperkingen hebben gekend waarna veel jongens ook nog als dienstplichtige militair naar Nederlands Indië werden gestuurd nu, in zicht van de veilige haven (de vaccins), alsnog door dit virus hun gezondheid of leven gaan verliezen.
Ik ben nog nooit zo vroeg geweest met de kerstversieringen. Onze overbuurtjes hebben allemaal lichtjes opgehangen en ik ga zo even boodschappen doen (voor mijn buurvrouw die vanwege het virus in thuisquarantaine zit én neem dan een tweede kerstboompje met lichtjes mee voor op de vensterbank. Sinterklaas slaan wij over; wij zitten dan in een zo goed als lege bioscoopzaal naar een opera te kijken. We vieren dan dat ik twaalf jaar geleden een hartaanval heb overleefd.
Wij hadden toen een nestje van Tresca en onlangs mochten die dus ook hun twaalfde verjaardag vieren. Myra van Ainstain en Angelina had een prachtige foto van haar stel op Facebook gezet.
Sheralyn is nu vier maanden oud en een plaat van een katje. Dat ze erg gezellig is, altijd spint en in voor een knuffel, was ze al vanaf het prilste begin en gelukkig is ze nog steeds zo. Wie wel veranderd is, is Wiesje. Ik krijg minder goed contact met haar. Dat vind ik zo jammer. Er spelen vast meerdere oorzaken; mijn schoot is vaak bezet door Sheralyn, nu ook weer, Sher heeft haar als pleegkind verstoten en de hormoontjes van de krolsheden hebben ook hun effect. Gelukkig heeft zo toch af en toe haar momentjes om gezellig naar mij toe te doen en met Huibert is ze nog steeds dikke mik.
De afgelopen week was Wiesje weer krols en sinds dinsdag is dit weer over. Ik hoop dat ze weer snel haar oude gewoontes oppakt en bijv. weer met Sheralyn gaat racen (en met mij knuffelen). Om me gerust te stellen was ze vandaag weer aan het racen met Sheralyn en heb ik vanavond een foto kunnen maken van dit stel toen ze elkaar aan het aflebberen waren.
Omdat al haar testwerk klaar is, hadden we gehoopt dat Wiesje vorige week naar de dekkater had kunnen gaan. Maar helaas, Kasper heeft een misverstand met een poes gehad en moet een kap dragen voor de optimale genezing van zijn blessure. Ik hoop zo dat haar volgende krolsheid op een gelegen moment komt, liever niet met de kerst, en dat er juist dan geen zware lockdown is afgekondigd. (Kasper is gelukkig helemaal goed genezen en Wiesje is welkom.)
Met alle zorgen over Shabanou en Covid-19 zou ik bijna het goede nieuws vergeten: Maverick is al vanaf begin november weer terug in de groep. Toen Sher tijdens het moederen een keer naar Bashiir uitviel, heb ik er meteen voor gezorgd dat Sher niet in een conflictsituatie met Maverick zou kunnen belanden. Met Shers eerste nest was er tussen die twee een groot misverstand. Nadat dat nest was uitgevlogen heb ik hun relatie met benchtraining weer goed gekregen. Nu ging het heel makkelijk. Sher blijft nog wel wat naar hem ‘mekkeren’ maar hij trekt zich daar niets van aan en zo lang hij maar geen angst toont, gaat het ook niet mis bij Sher. Als Sher ooit weer een nest krijgt – duurt vast weer zo’n twee jaar omdat Sher nu aan de Suprelorin is – dan ligt het voor de hand dat oude herinneringen weer boven kunnen komen en dat ik ze dan weer apart moet houden.
Doordat er zoveel nu niet mogelijk is, is er meer tijd voor de televisie. Onlangs zag ik daar Undercover Nederland. Een programma waar ik meestal niet naar kijk maar via ABY2000 kwam de tip langs dat het over misstanden in de kattenfokkerij zou gaan. Dat moest ik uiteraard wel bekijken. Wat een ellende; ik zie nog de oogjes van het zielige blote kortpotige katje; wat wordt de dieren veel ellende aangedaan alleen omdat er mensen zijn die dieren met een extreem uiterlijk leuk vinden. De fokker is de schuldige want die zet ze op de wereld maar de consument mag ook de hand wel in eigen boezem steken: als er geen vraag zou zijn naar katjes die je via Marktplaats zo kan kopen en afhalen, is er geen verdienmodel en zou dit dierenleed niet bestaan!
Leukere tv is het programma ‘Even tot hier‘ van Niels van der Laan en Jeroen Woe. Zij maken een heerlijk satirisch programma over alle mogelijke actuele thema’s van Donald Trump die met zijn complottheoriëen over Covid-19 en over fraude met de verkiezingen zichzelf nog belachelijker maakt dan hij al was en de klucht rondom Thierry Baudet.
De radio was al begonnen met een warming-up, de Evergreen top 1000 op radio 5, en nu hebben we op de tv, NPO 3 op de woensdagavond, een hele reeks programma’s om in de stemming te komen voor de top 2000 van radio 2.
5 December
Het Sinterklaasfeest heeft een flinke knauw gekregen door het gedoe door de pro- en contra zwarte pieten-discussie. Maar wij hebben wel wat te vieren: Bashiir is al heel goed opgeknapt van zijn tandheelkundige behandeling gisteren in dierenkliniek Kenaupark. De oorzaak van de afgebroken kies is ook boven water: forls, beschadigingen van het tandglazuur. De dierenarts heeft meteen de kiezen aan de andere kant ook verwijderd om te voorkomen dat ons vriendje over een half jaar weer de klos is. Ach, wat was hij zielig gisteren toen we met hem naar huis reden. Hij huilde en het klonk extra akelig omdat hij last van zijn keeltje had door het intuberen. Natuurlijk wilde hij in het begin niet eten. Gelukkig kreeg ik het ‘s avonds er wat in en wat hij ook niet uitspuugde. Ik kon toen dus zijn antibiotica geven! Ik ben er zo blij mee dat deze dieren-/tandarts dit wel preventief geeft. Als je een nare complicatie kunt voorkomen? Doen! Als je de kuur maar afmaakt. Ik heb zelf tot twee keer toe een nare complicatie opgelopen. De eerste keer na een behandeling door de kaakchirurg. Wat ben ik ziek geweest! Ik kreeg er een migraineaanval overheen, gelukkig wel de allerlaatste in mijn leven, maar net die dag gingen onze buurtjes met hun band oefenen… De tweede keer was de timing ook niet ideaal; precies met de kerst en ik moest toen een extra lange antibioticakuur. Dat had m.i. voorkomen kunnen worden door een gewone kuur op het juiste moment te geven.
Wat ben ik blij dat Bashiir een antibioticum had meegekregen want ondanks dit middel en een ontstekingsremmer bleek tijdens de controle afgelopen woensdag dat de genezing niet goed verliep. Hij heeft nu andere medicatie. De dieren-/tandarts heeft meteen Sheralyn even gecontroleerd want ik vond dat ze uit haar bekje rook. Het wisselproces lijkt toch normaal te verlopen. Bij haar halfzusje Umione ging het toen niet zoals het hoorde waardoor het lieve kind een tijdlang een hele vieze adem had.
Het afmaken van dit blog liep wat vertraging op omdat ikzelf mentaal wat in de problemen kwam en dan blokkeert mijn schrijfkunst 😉 Ik werd zo verdrietig van de gestaag oplopende cijfers over de Covid-ellende en vooral door de wetenschap dat dit komt omdat teveel mensen lak hebben aan het welzijn van de kwetsbare medemens. Zelfs economen presteren het om te beweren dat je de kwetsbaren in isolatie moet zetten zodat de economie weer verder kan. Kwetsbaren isoleren kán niet: die mensen zitten in verpleeghuizen of krijgen thuiszorg door… mensen die thuis een gezin hebben. Scholieren zijn, dankzij de schoolgebouwen zonder goede ventilatiesystemen, helaas de grootste verspreiders en in een gezinssituatie is het amper te voorkomen dat hun ouders die in de zorg werken besmet raken.
Dat wereldwijd de economie in een rampzalige situatie verkeert, mensen hun bedrijven en banen verliezen is vooral te wijten al die mensen die zich niet aan de richtlijnen hebben willen houden. Afstand houden, mondkapjes dragen, niemand vind dit prettig. Gelukkig sloeg mijn trieste bui om toen er in een winkel een discussie ontstond met een figuur die geen mondkapje droeg. Boosheid is een totaal andere emotie. Hij bleek een aanhanger te zijn van de complottheorieën en hij wist het zeker: er bestaat geen corona-virus. Het personeel van de winkel pakte het uitermate ludiek aan en heeft dit sujet de winkel uitgewerkt.
Van het concert des levens…
Als er één ding zeker valt te weten is dat er van Covid-19 niets zeker valt te weten. Niet hoelang het gevaarlijk blijft op oppervlaktes, de incubatietijden, de besmettelijkheid en al helemaal niet over hoe erg je er ziek van kunt worden. Het is best begrijpelijk dat bij zoveel onzekerheden mensen hun zekerheid zoeken in de complottheorieën. Zekerheid zoeken is van alle tijden alleen nu in het internettijdperk bepalen de algoritmes wat de naar zekerheid zoekenden moeten gaan geloven. Die schrijvers ervan weten van wanten om hun visies trefzeker te verwoorden. Ik weet één ding ook zeker: het enige wat we kunnen doen is het we ons aan de regels houden! Niet gezellig bij elkaar in de slecht/niet te ventileren huiskamers!
Onze buurjongen die onlangs dus positief testte was gelukkig amper ziek van zijn Covid-infectie maar heeft wel verlies van smaak en geur. Ik hoop dat dit bij hem goed komt. Huibert is er inmiddels al weer bezig met het afmaken van het schuurtje dat hij daar aan het bouwen is.
Tot voor kort kende ik amper iemand die besmet was geweest maar dit is verleden tijd. Nu zitten onze andere buurtjes in quarantaine na een bezoeker die besmet bleek. Ik duim nu dus ook voor hen dat het goed afloopt en vooral voor iedere voor dit virus kwetsbare waar dan ook in de wereld in de hoop dat zij deze ellende in goede gezondheid doorstaan en niet voor de rest van hun leven hulpbehoevend in een rolstoel aan het zuurstof moeten blijven. Met de andere buurtjes is het gelukkig bij alleen de schrik gebleven. Ik hoop zo dat ik over een maand of drie, vier kan schrijven dat dit voor al onze dierbaren en onszelf geldt.
Laatste nieuws:
Wiesje is krols geworden en gaat uit logeren naar Kasper! Spannend. Weer Abessijntjes over de vloer. Jippie! Wat kunnen hun kittens een prachtige type krijgen. Als we hard rijden, zijn we net voor de lockdown uit 😉 Op de foto hier links de dekkater Kasper van cattery Metselaar.
13/12 Onze lieve Wies is nu uit logeren en vindt het vast allemaal hartstikke eng in den vreemde bij de voor haar onbekende Kasper. We duimen zo hard als we kunnen dat een nachtje slapen in haar eigen mandje haar zal helpen om zich veilig te voelen en dat dan de krolsheid weer terugkomt.